Juf Olga

Luister?

Gespannen maakte ik de brief open die op de deurmat lag. Verheugd staarde ik naar de conclusie. Toch aangenomen. Hoe belangrijk dat voor mij was zouden weinigen kunnen vermoeden. Het geld was voor bij niet de grootste importantie. Wel het contact en de drive om professioneel iets zinvols te doen voor de maatschappij. Wellicht ter compensatie geen relatie of kinderen te hebben en amper familie of kennissen.

Dat ik was aangenomen had ik eerlijk gezegd niet verwacht. Hoewel het hoofd van de school een bijzonder aardige man was, vuurde de rest van het peloton tijdens het sollicitatiegesprek de nodige lastige vragen op mij af. Voor mijn gevoel had ik hier en daar wat gekunsteld geantwoord. Misschien had docent Geluk wel de doorslag gegeven. Als zijn ogen handen waren geweest had ik het gesprek zonder kleren beëindigd. Toen ik bij het afscheid opstond en de heren een hand gaf werden mijn vrouwelijke vormen in zijn blikveld opgezogen. Het gaf me wel een goed gevoel. Uiteindelijk had ik me niet voor niets vrouwelijk gekleed.

Geheel ‘toevallig’ was het de heer Geluk die me op de eerste dag verwelkomde. Bewust had ik me soberder gekleed dan tijdens het gesprek. De ervaring leerde dat eenvoudige kledij bij bepaalde jongens op de middelbare school voor minder afleiding zorgde. “Welkom, mevrouw van der Laan”. Lang keek hij me in de ogen. Toen ik me omdraaide naar een andere collega, voelde ik zijn blik weer over mijn billen en broek glijden. Door de jaren heen was ik me goed bewust geworden dat mijn vrouwelijke vormen tot verbeelding sprak van menig man.

Na een gezellige conversatie met nieuwe collega’s, begeleidde de hoofdonderwijzer me naar de klas waar ik mijn eerste les zou houden. Alleraardigst sprak hij de klas toe, waarop ik mezelf voorstelde. “Bonjour. Ik ben Olga van der Laan en kom jullie vanaf nu Franse les geven”. Er werd gelachen en hier en daar gefloten. Op de vorige school had ik hetzelfde meegemaakt. Het fluit gedrag van de jongens had vast en zeker iets te maken met mij als vrouwelijke docent en het gejoel iets met de impopulariteit van het Franse vak.

Toen het hoofd van de school vertrokken was, werd de rumoerigheid groter. Gelukkig lieten de macho’s zich al snel gelden. Zodoende wist ik meteen wie deze helden waren. Rustig ging ik achter mijn bureau zitten en vroeg of iedereen het Franse leerboek, Grandes Lignes, op tafel wilden leggen. Een enkeling luisterde zuchtend, sommige deden alsof en anderen deden het in het geheel niet. Zich nergens wat van aantrekkend, praatte een jongen achterin de klas luid en duidelijk met zijn buurman over de formule 1-race van gisteren. De test leek al snel te zijn begonnen. Ik moest iets. Om niet meteen al te hard van stapel te lopen, verzocht ik hem vriendelijk naar voren te komen. Er gebeurde echter niets. Na een paar herhaalde pogingen bedacht ik me en sloeg met harde hand op het bureaublad en wenkte hem.

“Wil de meneer die zoveel weet over formule 1-races nu onmiddellijk naar voren komen”. In tegenstelling tot daarnet, vlogen mijn woorden nu bits door het klaslokaal. Brutaal keek hij me aan. Van opstaan was echter geen sprake. Ik had niet gedacht dat een test als deze al zo vroeg zou komen. Mij negerend wendde hij zich opnieuw tot zijn buurman. Door de jaren heen ben ik het macho gedrag gaan verafschuwen en heb ik goed geleerd hoe ermee om te gaan. Voor mijn eigen bestwil heb ik mede hierom verschillende zelfverdedigingscursussen gevolgd. Met betrekking tot dergelijke situaties was mijn angst dan ook behoorlijk afgenomen. Daarbij deelde ik de mening dat je je beter meteen stevig kon neerzetten als dat nodig was. De touwtjes laten vieren kon altijd nog. Zodoende kwam ik achter mijn bureau vandaan en liep zijn richting op. “Ben je nog van plan naar voren te komen?”, vroeg ik vriendelijk. Ongeïnteresseerd keek hij op en draaide zijn hoofd opnieuw naar de buurman. “Nog één keer vraag ik je vriendelijk naar voren te komen”. Zo niet, moet ik andere maatregelen nemen”. Ik baalde nu al vreselijk van deze jongen. Net op school. Amper in de les en dan al dit. “Kom”, zei ik nog één keer. Opnieuw negerde hij mij volledig. Voor mij was de maat vol. Tot schrik van de andere leerlingen pakte ik hem stevig bij zijn shirt beet en onder verbazende blikken trok ik hem zonder pardon krachtig de stoel uit. “Vanaf nu aan luister je, zo niet, dan krijg je met juf Ollie te maken”. Een enkeling giechelde wat, maar toen ik mij omdraaide was het muisstil. Braaf liep hij mee naar voren.

“Hoe heet je”. Ik schrok van mijn eigen schelle woorden. “Klaas, juf Ollie”. Ik kneep mijn ogen samen. Hoewel ik hem het liefst een pets in zijn gezicht had gegeven hield ik me in. Uiteindelijk had ik mezelf tot juf Ollie verheven. “Zo Klaas”, ging ik verder, ”vertel de klas maar eens in het Frans hoe de formule 1-race van gisteren is verlopen”. Weer keek hij me brutaal aan en haalde nonchalant zijn schouders op. “We hebben dat niet als huiswerk opgekregen”. “Of anders gezegd”, reageerde ik direct, “je kunt het niet in het Frans”. “Soixant neuf”, interrumpeerde hij, “dat wel juf Ollie, dat is het enige waar ik goed in ben. Standje 69. Ook in het Frans”. De klas veranderde in een oogwenk in een Brusselse kermis. Hard lachend en joelend bekroonden de mede leerlingen zijn brutale grap. Gesterkt door de reactie van de klas, stond hij met stoer gevouwen armen als overwinnaar naast mijn bureau. Alsof hij mij hiermee in mijn hemd had gezet. “Zo fantastisch”, antwoordde ik, “is dat alles?” Triomfantelijk keek hij zwijgend de klas in. “Als jij zo goed bent in standje 69. Mag ik je dan wat vragen?” Geïnteresseerd keek hij mijn kant op en knikte. Ik kreeg er schik in en kwam achter mijn lessenaar vandaan. Hij schrok toen ik pal naast hem ging staan. “Cher Klaas”, begon ik mijn zin, “êtes-vous un bon goujon. Vous êtes bon putain? Onbeholpen keek hij me aan. Zoals ik had vermoed gaf hij geen antwoord. Waarschijnlijk had hij in het geheel niet begrepen wat ik had gezegd. Ik deed een stap opzij en keek de klas in. “Dat is wat”, sprak ik luid, “hij is wel goed in standje negen en zestig, maar van neuken heeft hij geen kaas gegeten”. Een daverend gelach ging er op. Hoewel ik bij zijn klasgenoten scoorde, voelde hij zich op zijn nummer gezet. Niet wetend waar hij kijken moest, liep hij terug naar zijn plaats. Gelukkig verliep de rest van het lesuur een stuk rustiger.

In de pauze stond ik bij de kopieermachine. In mijn ooghoeken zag ik telkens een lange slungelige jongen voorbij lopen. Toen ik goed keek herkende ik hem van de klas waar ik vanochtend was begonnen. Toen ik hem weer voorbij zag schuifelen, schoot ik hem aan. “Is er wat. Moet je erbij?” Hij schudde van nee en durfde me amper aan te kijken. Met gefronste wenkbrauwen volgde ik zijn gedrag. Voorzichtig legde ik mijn hand even op zijn schouder en probeerde oogcontact te krijgen. Uiteindelijk keek hij me aan. “Me..vvrouw”, stotterde hij, “ik vond het he..heel dapper van u vanmorgen, maar ik moet u ook waarschuwen”. De zin was eruit. Nog steeds keek ik hem aan, maar nu met een lichte vorm van verbazing. Waarschuwen? “En waar wil je me voor waarschuwen?”.
“Nou, eh..”. Er volgde een lange pauze. “Wel..ziet u…pas op voor Klaas. Hij is familie van meester Geluk”. Even knipperde ik met mijn ogen. Uiteraard was deze kennisgeving nieuw voor me. Niet dat ik me er veel van aan zou trekken, toch was ik blij met de informatie. Vertederd keek ik hem aan. “Dank je, ik zal er rekening mee houden”. Toen hij wilde weglopen, legde ik nog een keer mijn hand op zijn schouder. “Als je wat raars merkt laat het me dan weten, goed?”. Hij knikte en liep gehaast weg.

Toen ik ’s middags voor les naar een ander lokaal ging, stond Klaas breed uit voor de ingang van de klas. Door het glas van de deur zag ik de anderen rustig in de banken zitten. Ik realiseerde me dat deze jongen wel eens meer macht zou kunnen hebben dan dat ik tot nu toe kon vermoeden. Hem mijdend, liep ik naar de deur en pakte de klink beet. Ongegeneerd drukte hij zijn lichaam tegen de mijne. Gedecideerd draaide ik me om. “Klaas. Wil je zo vriendelijk zijn me er door te laten”. “Dat van vanochtend pik ik niet”. Vals keek hij me aan. Ik haalde mijn hand van de klink en ging recht voor hem staan. “Kan zijn Klaas. Ik pik jouw gedrag ook niet. In de klas verwacht ik respect en laat ik niet met me sollen”. “Ik kan het u heel lastig maken”. “Als je dat wilt moet je dat vooral doen. Ik moet nu les geven. Ik wil dat je nu naar je eigen klas gaat”. “Als je me nog één keer te kakke zet, maak ik er werk van”. Ik wist dat hij een punt had. Hem zo uit de bank trekken had ik formeel niet mogen doen. En dat op de eerste dag. Daarentegen was zijn brutaliteit evenmin acceptabel.

De volgende ochtend schoot collega Geluk me aan. Weer nam hij me van top tot teen op. Mijn kleding van deze dag sprak hem duidelijk meer aan dan die van gister. “Leuke rokje heb je aan”. “Dank je”, zei ik afgemeten. “Als ik het goed heb begrepen, was dat een lekker begin gisteren”. “Zeker”, reageerde ik alsof er niets gebeurd was, “het was een leuke eerste dag”. Met rimpels op zijn voorhoofd keek hij me aan. “Ik heb andere informatie”. “O ja? Vertel. Ben benieuwd”. “Nou, dat akkefietje met Klaas uit klas 3b”. “Zo, de tam tam gaat hier snel”, zei ik, hem verwijtend aankijkend. “Ik zou maar uitkijken”, antwoordde hij. “Waarvoor”, reageerde ik op mijn beurt, “Ik kan niet over me heen laten lopen”. “Het kan vervelende consequenties hebben”. “Wees niet bezorgd”, antwoordde ik, “ik weet wat ik doe”.

Twee dagen later gaf ik weer les in de klas waar Klaas onderdeel van was. De sfeer was unheimisch rustig. Tijdens een leespauze observeerde ik de klas. Intuïtief had ik het gevoel dat Klaas ergens op broedde. Zijn brave gedrag was te gekunsteld. Ook nam ik de slungelige jongen goed in me op. Verlegen zag ik hoe hij af en toe naar me opkeek. Inmiddels wist ik dat hij Werner Osnabrugge heette. Met een aandoenlijke glimlach beantwoordde ik één van zijn bedeesde blikken. Onmiddellijk verdween hij blozend achter het leerboek.

Na een tijdje stak Klaas zijn hand op en voordat ik kon reageren strooide hij zijn woorden de klas in. “Juf”, zei hij geforceerd netjes, “kan ik naar voren komen, ik….”. Zonder dat ik hem zijn zin liet afmaken, wenkte ik hem. Hoewel ik me niet kon voorstellen dat hij iets zinnigs te zeggen had, was ik benieuwd naar wat hij te berde zou brengen. Hij wilde vast de stand op één – één zetten. De blik in zijn ogen van eerder was ik niet vergeten. Toen hij begon te spreken, werden mijn gedachten al snel bewaarheid. “Ik heb over de situatie nog eens nagedacht”, zei hij me serieus aankijkend, “en ik moet u gelijk geven. Mijn Frans kan beter. “Mais, je suis autrement”. Met nieuwsgierige ogen keek ik hem aan, benieuwd wat er zou volgen. “Madame Ollie, Je suis excitée de vos belles jambes longues’.

Als ik tien jaar jonger was geweest was ik uit mijn vel gesprongen en had hem de klas uit gezet. Gezien het gedoe van de dag daarvoor kon ik me beter rustig houden. Een enkeling lachte. Waarschijnlijk vrienden die hij op de hoogte had gesteld. De meesten keken wezenloos mijn richting op. In de hoop dat ik zou reageren, probeerde hij mij, met de woorden dat hij geilde op mijn lange benen, uit de tent te lokken. Dat deed hij ook, maar in kalmte en rust. “Prachtig Klaas jongen, ga zo door. Ga maar weer zitten”. Zowaar ging hij terug naar zijn plaats. Ik pakte mijn lesboek en dacht na. “Heeft iemand iets van het Frans van Klaas begrepen?” Sommige knikten, anderen keken onnozel voor zich uit. “Ik moet zeggen dat het een enorm compliment is. Hij geilt op mijn mooie lange benen. Nou ja meiden, het is maar dat je het weet”. Ik wist niet of ik hiermee te ver ging, maar ik moest een punt maken. Zonder een reactie af te wachten wendde ik mij tot een andere leerling. “Wendy. Kan jij iets over de lesstof vertellen?” Zo vertelde het meisje keurig over de kern van hetgeen ze gelezen had. Aan het eind van de les deelde ik A4tjes uit over het leven van Napoleon. Het was de bedoeling dat ze daar een thema uit zouden halen om er in het Frans een beschrijving van te maken. Komend bij de schoolbank van Klaas stak hij zijn middelvinger op. Bewust vermeed ik oogcontact en daarmee de confrontatie.

De rest van de dag verliep goed. Ook de volgende dag was er weinig bijzonders, totdat ik aan het eind van de middagpauze collega Geluk tegen het lijf liep. “Heb je even voor mij”, zei hij en verzocht me zijn kantoor in te komen. “Ik heb een klacht over je binnen gekregen”. “O ja?”, antwoordde ik quasi verbaast. “Ja’, ging hij verder, “zoals je wel zult begrijpen uit klas 3B”. Uiteraard wist ik waar hij op doelde. “Je bedoelt dat gedoe met Klaas”. “Inderdaad”, antwoordde hij, “hij neemt het nogal serieus”. “Zo”, reageerde ik, “Klaas en serieus. En wat vind jij ervan”. “De inspectie kan zo’n punt hoog opnemen”. “Inspectie?”, reageerde ik upset, “ik neem aan dat eerst iets is al een klachtencommissie?” “Zeker, zeker”, herhaalde hij. Ongeïnteresseerd keek hij me aan. Ik voelde donders goed aan wat hij bedoelde. “Of is het hier één grote vriendenkliek?” Met zijn non verbale gedrag straalde hij voor mij uit dat het hier één groot wespennest was.

Voordat ik er erg in had stond hij pal voor me. “Maar ach, er is altijd wel wat te regelen”. Met een vette blik in zijn ogen keek hij me aan en streelde met zijn linkerhand over mijn schouder.
“Ik weet niet waar je het over hebt”, antwoordde ik. “Formeel heeft Klaas een argument in handen, maar….”. “Maar wat”, antwoordde ik kortaf. Intuïtief voelde ik aan waar hij heen wilde. Vrijmoedig vleide hij zijn rechterhand op mijn schouder en legde zijn linkerhand in mijn taille. Misschien was ik voorbarig, maar de blik in zijn ogen zei me genoeg. “Als je soms bedoelt dat ik neukend de klacht kan afwenden, ben je bij mij aan het verkeerde adres. Hij doet maar wat hij wil”, riep ik vinnig en liep de deur uit.

De volgende lesuren liet mijn concentratie te wensen over. De schandalige manier van chantage liet me niet los. Gelukkig ging om half vier de verlossende bel van het laatste uur. Toen ik het teamkantoor binnen ging om van de collega’s afscheid te nemen, hing er een bedompte sfeer. Ik had het vermoeden dat Geluk de nodige valse voorlichting had verstrekt. Dat zou me nog wel eens parten kunnen gaan spelen. Geëmotioneerd liep ik de schooldeur uit. Eerst de euforie van een nieuwe baan en dan zo snel dit idiote gedoe.

Buiten zag ik Werner met zijn fiets bij een lantaarnpaal staan. “Gaat het wel, juf?”, vroeg hij gemeend. “Ja hoor”, knikte ik, “morgen weer een andere dag”. Ik had eigenlijk wel behoefte aan gezelschap. Een ander dan Werner was er niet dus vroeg ik hem of hij het leuk vond mee op te lopen. Onmiddellijk was hij één en al oor. Van zijn verlegenheid merkte ik op dat moment weinig en praatte hij honderd uit.

Thuis gekomen probeerde ik de rust in mezelf te hervinden en nam een douche. De rust vond ik echter niet. Zodoende pakte ik mijn fiets en ging naar een café-restaurant in de buurt. Binnengekomen was er niemand dan de barman. Ik bestelde een rode wijn en raakte aan de praat. Een goed uitziende, gezellige prater. Het deed me goed om mijn hoofd naar andere dingen te zetten. Tijdens de babbel keek ik vluchtig naar buiten. Zag ik daar nou Werner fietsen? Terwijl de man aan het woord was dacht ik er even over door. Als hij maar geen probleem gaat worden en een stalkers gedrag gaat vertonen. De man praatte echter geanimeerd verder waardoor ik mij weer snel op andere dingen richtte. Zonder er erg in te hebben waren er twee mannen binnen gekomen.
“Hoi Anton, twee Leffe van de tap”.

De barman die Anton bleek te heten stond onmiddellijk op om aan de vraag gehoor te geven. logischerwijs realiseerde ik me dat onze conversatie hiermee ten einde was gekomen. Jammer, maar zo gaat dat. Ik draaide mijn hoofd om en bestelde nog een laatste wijn. Met lede ogen aanschouwde ik hoe de mannen als dorstige kinderen hun bier achterover sloegen. Op het moment dat ik wilde vertrekken begon het bier te werken en werden ze vervelend. Eén versperde de uitgang toen ik er door wilde. “Nieuw hier?” Ik knikte en trok een onechte glimlach om mijn mond. “Mag ik er even langs?”, vroeg ik beleefd.

Ondertussen kwam de ander van de bar vandaan en ging pal achter me staan. “Zulk lekker bezoek hebben we hier niet vaak”. Toen ik me omdraaide om de mannen van repliek te dienen, zag ik in mijn ooghoek de barman onze richting op komen. “Ben, opzouten jongen. Je laat deze dame met rust”. De bierman wilde iets zeggen maar iets in de blik van de barman weerhield hem. Deze laatste liep naar de deur en hield hem galant voor me open. Vriendelijk dankte ik hem. Buiten gekomen pakte ik mijn fiets en reed naar huis. Op de randweg van het dorp kwam er plots een brommer recht op me af. Ik zwenkte naar links. De brommer deed echter hetzelfde. Ik stapte af om hem rechts te passeren. Maar opnieuw volgde de persoon mijn reactie. Toen ik voetstappen achter me hoorde bekroop me een unheimisch gevoel.

Tijd om na te denken had ik niet. De man stapte van de brommer af en begon tegen me te spreken. “Wat doet een mooie dame op dit tijdstip nog alleen op straat?” Dichtbij gekomen probeerde hij me vast te klampen. Onmiddellijk gaf ik hem een knietje in zijn kruis. Of het veel zin had gehad weet ik niet, maar voor mij bracht het in ieder geval even genoegdoening. Hij boog voorover en schold mijn huid vol. Toen ik het op een lopen wilde zetten pakte een paar stevige handen me van achter vast. In de verte hoorde ik nog iemand aan komen rennen. Hoewel ik schopte en sloeg, kon ik geen kant op. Tijd om na te denken had ik niet. Zo snel ging alles. Ze draaiden een stoep je in en sleurden me bij een huis naar binnen.

“Zo dame”, begon één van de mannen te spreken, “dat komt ervan als je niet mee werkt”. Hoewel ik zijn stem niet herkende, gonsde de woorden door in mijn hoofd. Waar doelde hij op? Zou Geluk hier achter zitten? Veel tijd er verder over door te denken had ik niet. Terwijl de man verder sprak werd mijn jas onbehouwen uitgetrokken. Onmiddellijk werd ik door verschillende handen betast. “Om de weg te mogen passeren moeten lekkere, nieuwe wijven ontgroend en ingewijd”. Hij lachte om zijn eigen woorden. “Als je er zo uitdagend bij loopt als jij zal je dat vast niet erg vinden”. Opnieuw probeerde ik me te ontworstelen. “Je kan beter maar meewerken anders zou het wel eens heel vervelend kunnen uitpakken”, zei de man nors. Datzelfde had ik ook ooit ergens gelezen in dergelijke situaties. Het beste is om zo veel mogelijk mee te werken. Makkelijk gezegd als alles in je zich verzet. Maar ik kon niet anders en wat zou er gebeuren als ik me bleef verzetten?

Ik voelde een paar mannen handen van beneden naar boven over mijn benen glijden. Een ander sloeg en kneep in mijn billen. “Heerlijke kont zeg. Rijp om ontgroend te worden”, reageerde een ander lachend. Daar ze achter me stonden kon ik ze niet zien. Toen pakte één van de mannen me nog steviger beet en duwde me een kamer in. Tot aan mijn bh rukte hij de bovenkleding van mijn lichaam en betaste uitgebreid mijn borsten. “Kom jongens, moet je voelen. Heerlijke stevige tieten“. Nadat mijn borsten door diverse handen waren bepoteld, werd ik ruw op een soort bank neergekwakt. Het leek erop dat het alles met voorbedachte rade was opgezet. Achter de bank stond iets waar mijn handen aan vast werden gebonden. Voor het eerst ontwaarde ik hun gestalte. Zo te zien een man of zes. Doordat ze een muts droegen zag ik helaas alleen hun postuur en niet hun gezicht. Eén van hen schoof zijn hand tot in mijn kruis en trok hardhandig mijn panty naar beneden. Een ander ontdeed me van mijn bh. Een man naast mij ontdeed zich van zijn broek en nam zijn stijve ter hand. “Gewoon lekker aan sabbelen”, zei hij boers. Voordat ik er erg in had had hij hem tegen mijn mond gelegd. Vastgebonden kon ik niets en moest hem wel in mijn mond toelaten. Het liefst had ik er op gebeten, maar de angst dat ze me zouden lynchen was te groot. Een ander drukte zijn harde lid tussen mijn borsten. Hij zuchtte diep. Overal voelde ik handen glijden over borsten en benen. De man haalde zijn pik uit mijn mond en wilde dat ik zijn ballen likte. Met grote weerstand in mijn lichaam verwachtte ik elk moment een harde tegen mijn kruis. Meewerken was niet echt aan de orde. De vernedering was dermate groot dat ik dat nog niet kon. Toen drukte een man zijn hoofd in mijn kruis. Ik zag alleen het bemutste hoofd en voelde zijn warme mond. Zijn hete tong tegen mijn kruis veranderde echter wel het één en ander. Raar in zo’n situatie, maar de man gebruikte zijn tong erg goed. Zo ontstond er een gevecht in mijn hoofd tussen de vernedering en het gevoel in mijn lichaam. Aan de éne kant wilde ik er niet aan toegeven aan de andere kant voelde het gewoon erg lekker. Ondertussen moest ik opnieuw een pik in mijn mond accepteren. Achter de man die me befte zag ik in mijn ooghoeken weer een ander met een behoorlijk lid in zijn rechterhand. Met zijn linker tikte hij op de schouders van de beffende man en kon duidelijk niet wachten op zijn beurt. Ik voelde dat hij niets liever wilde dan bij me in gaan. Kwaad werd ik bij de gedachte. Hoewel ik in mijn wildste droom wel eens had gefantaseerd over een verkrachting, was de werkelijkheid iets anders. Maar misschien hadden de goeroes wel gelijk en kon je beter meewerken. Met tegenstribbelen zouden ze alleen maar heel vervelend kunnen worden.

Hij gebaarde en onmiddellijk gehoorzaamde de mannen als makke schapen. Mijn handen werden los gemaakt en zo gedraaid en vastgeknoopt dat ik werd gedwongen om op mijn buik te draaien. Eén van de mannen pakte me om mijn middel vast en trok mijn achterste omhoog om me in de hondjes houding te krijgen. Ik voelde zijn kracht en kon niet anders dan toegeven. Hij trommelde even op mijn billen en spreidde ze. Waarschijnlijk met de bedoeling het stijve lid van de gebarende man makkelijker toegang te verlenen. Toen ik zijn dikte tegen mijn kruis voelde drukken probeerde ik mijn kutje dicht te knijpen. Maar verzet was zinloos en deed alleen maar pijn. Zo voelde ik zijn dikke, bij me ingaan. Hij zuchtte en stootte hard tegen mijn billen. Ik voelde me klote en onmachtig. Waarom mij dit moest overkomen wist ik niet. Toch kwam langzaamaan weer dat dubbele gevoel op. Stom, maar naarmate hij meer en meer op drift kwam voelde die dikke pik beetje bij beetje lekkerder.

Toen plots een hard gebonk op de deur. De mannen wisten niet hoe snel ze naar hun normale houding terug moesten. Een enkeling lukte dat maar anderen duidelijk niet. In een fractie van een seconde lag ik verlaten op de bank. Als een soort onnozele verdwijn truc werd een jas over mijn lichaam gegooid. “Politie. Doe open”. De mannen verstarden. Niemand deed op dat moment iets dan te proberen zo snel mogelijk de broek weer aan te krijgen. Open doen was echter niet meer nodig. Zonder pardon werd de deur opengetrapt.

Zo veranderde alles in no time. Zaklampen verlichtten de ruimte en een viertal politieagenten namen de situatie in ogenschouw. Eén van hen hoorde ik om assistentie vragen. Een vrouwelijke agente scheen op de bank en zag mijn been onder de jas vandaan komen. Haalde de jas weg en schrok aantoonbaar. Ook nu was mijn gevoel dubbel. Genant en bevrijdend tegelijk. Genant hoe ik er bij lag, bevrijdend door de komst van de verlossers. Hoe blij ik met dat laatste was, was met geen pen te beschrijven. “Zo mannen”, riep een mannelijke collega, “lekker bezig hier. Niemand van jullie verlaat dit pand. Er is een arrestatieteam onderweg”. De vrouwelijke agente ontfermde zich over mij. Hielp me met aankleden en verliet samen met mij de woning. Ze was bijzonder aardig. Bracht me met de auto naar huis en zou mijn fiets later brengen.

De dagen erna waren volledig anders dan daarvoor. De eerste dag een lang verhoor op het bureau. De tweede dag deed ik even school aan. Iedereen was bijzonder aardig. De kliekjesvorming bleek toch anders in elkaar te zitten dan ik had gedacht. Het hoofd van de school was bijzonder meegaand. Zo spraken we af dat ik even rust nam en in het begin van de week weer zou starten. Wel was continu de vraag bij me aanwezig hoe de politie hiervan kon weten. Ze moesten door iemand zijn getipt.

Gelukkig had ik van nature een opgeruimd karakter en besloot er niet in te blijven hangen, maar met frisse moed weer aan de slag te gaan. Zo begon ik de maandag erop weer. Op school was het nodige veranderd. Collega Geluk en leerling Klaas waren in geen velden of wegen meer te bekennen. Mijn vermoeden was dus juist geweest. Zij hadden er duidelijk het nodige mee te maken gehad. Zo veranderde de sfeer en de gesprekstof. Tegenover mij was men bijzonder vriendelijk, collega Geluk hadden ze altijd al een vreemde eend in de bijt gevonden en de leerlingen in de klas waren zeer meegaand en één en al oor over de lesstof. Toen ik Werner zag, wilde ik hem spreken en nodigde hem uit eind van de schooldag met me mee op te lopen. Eerst praten we wat over koetjes en kalfjes. Pas voor mijn deur vroeg ik datgene wat vanaf het verkrachtingsmoment op mijn lippen lag. “Werner, heb jij die bewuste avond de politie getipt?” Iemand anders kon ik niet bedenken dus vroeg ik het hem op de man af. Onmiddellijk begon hij weer te stotteren. Om hem te kalmeren nodigde ik hem uit in mijn huis. “Mocht erover gekletst worden, zeg je maar dat je bijles hebt gevraagd”, zei ik, terwijl hij op een stoel ging zitten. “Als jij de politie hebt getipt is dat alleen maar heel goed geweest”, zei ik om hem te kalmeren, “Je kunt het dus gerust zeggen”. Hij knikte. Waarom hij daar zo zenuwachtig over deed wist ik niet. Misschien uit angst voor wraak? “In-inderdaad mevrouw”, antwoordde hij naar beneden kijkend. “Ik had u gezien bij het restaurant en ben u toen gevolgd”. Schuchter keek hij naar me op. Ook dit vermoeden dat hij me volgde werd hiermee bevestigd. Alleen had het dit keer zeer gunstig uitgepakt.

“Dank je heel erg”, reageerde ik gemeend en gaf hem twee kussen op de wang en één zoen op zijn mond. Hij was duidelijk van slag. Om hem weer wat tot de orde van de dag te roepen, vroeg ik hem wat zijn hobby was. Hij bleek veel van muziek te houden en piano te spelen. “Van wat voor muziek houd je? Dance, pop, klassiek”. Ik liet hem mijn cd collectie zien en merkte dat hij verbaasd was over de grootte ervan. Uiteindelijk haalde hij er een cd van Michael Jackson uit. Het onderwerp muziek maakte hem losser. Terwijl ik de cd opzette, praatten we verder over de onverwachte dood van Michael Jackson. Eigenlijk zag ik een leuke, onzekere jongen die op de één of andere manier zekerheid bij gebracht moest worden. Met plezier zag ik dat hij wat vrijer werd in zijn spreken. Toen ik vroeg of hij nog wat wilde drinken nam ik zelf een wijntje en gaf hem een glas bier. Of hij wel of niet de juiste leeftijd had deed op dat moment niet ter zake.
Hij schrok toen ik vroeg of hij een vriendin had. Opnieuw verschool hij zich achter zijn verlegenheid.

Hoewel ik zijn reactie zag, liep ik naar de cd kast en pakte er een CD uit van Leonard Cohen. Haalde Jackson uit de CD speler en zette het nummer ‘dance me to the end of love’ op. “Kom”, zei ik tegen Werner en pakte zijn hand. Misschien omdat hij mij niet voor schut wilde laten staan, stond hij voorzichtig op. Ik pakte hem bij de schouder en ving een dansje met hem aan. Het verbaasde me dat hij het beter kon dan ik had verwacht. “Nogmaals ontzettend bedankt”, zei ik hem in de ogen kijkend en drukte hem dichter tegen me aan. Toen ik zijn been tegen het mijne voelde, voelde ik tevens een dikke bobbel tegen mijn been. Daar hij geen pistool bij zich zal hebben gehad, was het overduidelijk dat ik hem fysiek raakte. Nu schrok ik. Keek hem nogmaals in de ogen en droomde even weg. Het liefst had ik hem even lekker verwend. Uiteindelijk was hij degene geweest zie gezorgd had voor mijn bevrijding. Spannend leek me het hem te zien genieten van al mijn welgeschapen rondingen in mijn mooiste lingerie. Misschien zou ik een positieve bijdrage leveren aan zijn ontwikkeling als ik mijn poesje voorzichtig over zou geven aan zijn verlangen en mijn borsten aan zijn handen. Bij de gedachte voelde ik mijn tepels zwellen. Gelukkig bracht ik mezelf weer snel terug in de werkelijkheid. Ik leek wel gek geworden. Met een leerling was dat uiteraard totaal niet aan de orde. Bovendien zou men, als men daar notie van zou nemen, heel anders tegen het gebeurde aankijken.

Zo maakte ik me van hem los. Dronk en praatte nog even wat om hem daarna richting huis te laten gaan. Bij de deur dankte ik hem nogmaals. Opnieuw keek hij me opnieuw onzeker aan. “I..Ik moet eerlijk zijn. Ik was het niet alleen”, zei hij. “O”, reageerde ik oprecht verbaasd, “wie dan nog meer?” “Anton”, antwoordde hij.”Anton!?” Hij vertelde dat hij mij was gevolgd en had gezien hoe de mannen mij het huis in duwde. Van onzekerheid was hij naar het restaurant gegaan en had Anton de situatie voorgelegd.

Toen hij weg was, was ik verbouwereerd. Anton. Nooit bij me opgekomen. Dan zal hij het wel zijn geweest die de politie had gebeld. Werner zou daar veels te nerveus voor zijn geweest, dacht ik. Ik nam nog een glas wijn en besloot een bezoek te brengen aan het restaurant. Zoals verwacht was Anton aanwezig. Tijdens ons gesprek had hij al aangegeven er bijna elke dag te werken. Hoewel ik in zijn ogen medeleven ontmoette, konden we amper praten vanwege de drukte. Uit mijn tas pakte ik een briefje en legde het op de toonbank. Of ik er goed aan deed? Iets dreef me er toe. Schuldvereffening? Ik weet het niet. In ieder geval nodigde ik hem uit om na zijn werk even bij mij thuis wat te komen drinken.

Verbaasd ging om kwart voor negen de telefoon. Toen ik opnam was het Anton. Hij kon om negen uur bij me zijn en dat terwijl ik dacht dat hij tot elf uur moest werken. Maar goed. Mij maakte het niets uit en ik vond het prima. Iets voor negen ging de bel en stond Anton voor de deur. Binnen gekomen gaf ik hem een whiskey en vroeg hem direct naar het voorval. Bevestigend stemde hij in met het feit dat hij de politie had gebeld. Bevangen door wijn boog ik over hem en dankte hem op dezelfde wijze als Werner. Twee kussen op de wang en één zoen op de mond. Bij de laatste zoen bleek echter het verschil tussen Werner en Anton. Misschien maakte hij gebruik of misbruik van de situatie, het maakte mij niet uit. Zwoel zoende hij terug. Snel vonden onze tongen de weg tot elkaar. Hij was amper binnen of we lagen te stevig te vrijen. Of hij een relatie had of wat voor rugzak hij droeg, het maakte me allemaal niks uit. Het hele gedoe had me kwetsbaar gemaakt en had ik een ongelofelijke behoefte aan aandacht. En er was voor mij op dat moment geen heerlijker aandacht dan een goede beurt te krijgen.

Zijn handen kregen alle ruimte om onderzoek te doen naar mijn benen, rug en borsten. Toen draaide ik me boven hem. Ik was zo horny dat ik zijn broek open deed, zijn pik pakte, mijn slipje opzij schoof en zijn lid onmiddellijk bij me naar binnen liet gaan. Wat genoot ik van dat warme ding in me. Steeds wilder stootte hij. Toen hij me uitgeput beet pakte en op de rug draaide zei hij alleen met condoom te vrijen. Geheel ’toevallig’ had hij er één bij zich. Al zittend pakte hij het ding uit zijn broekzak. Alvorens het ding over zijn pik te schuiven, pakte ik vol bewondering zijn harde lid en begon er intens aan te zuigen en te sabbelen. Toen ik zijn ballen likte kreunde hij van genot. Daarna draaide ik mezelf op mijn knieën. Per se wilde ik stevig in de hondjes houding genomen worden. Ik wilde dat nare gedoe van een paar dagen geleden naar mijn eigen tijd en keuze, volledig weg neuken. Even voelde ik dat warme lichaam tegen me aan kletsen, maar helaas kwam hij te snel klaar. Daarbij baalde ik van condooms. Veel heerlijker had ik het gevonden als ik het zaad naar binnen had voelen stromen. Na zijn daad te hebben uitgestort werd hij al snel onrustig en moest hij weer weg. Zijn gedrag gaf mij het vermoeden dat hij een vrouw of vriendin had en op een bepaalde tijd thuis moest zijn. Waarschijnlijk ook de reden dat hij al om negen uur aankwam en alleen met condoom vrijde. Hoewel ik er meer van had verwacht, was het mij om het even en liet ik hem gaan.

De volgende dag lag dat iets anders. Na de les kwam ik Werner tegen. Alleraardigst begroette hij me en vroeg of ik Anton nog had gesproken. Ik schudde wat met mijn hoofd en gaf hem geen duidelijk antwoord. Misschien maar goed ook. Toen ik hoorde dat Anton zijn vader was, schrok ik me het apelazarus. “Je vader? Dat had je wel eens eerder mogen zeggen”, zei ik kortaf. De jongen kon er uiteraard niets aan doen en niet weten wat er gebeurd was. Zodoende herstelde ik me snel. Toch voelde ik me beroerd. Wat zou dit nou weer gaan betekenen??

Tussen een paar lessen door zat ik ontdaan in het kantoor. Hoe kon ik zo stom zijn geweest. Tranen sprongen in mijn ogen. Eerst dat nare gedoe en dan nu weer dit door mijn eigen toedoen. Ondertussen hoorde ik iemand binnenkomen. Gelukkig was het geen pauze en waren de meeste collega’s nog in de klas. Ik durfde niet om te kijken en keek het raam uit. “Je mag best naar huis hoor. Alle begrip”. Uiteraard herkende ik zijn stem direct. Vanaf het moment dat ik mijn nieuwe baan had betrokken was het de aardigste geweest van allemaal. Hij zal gedacht hebben dat ik nog met het verwerkingsproces bezig was. “Dat is lief van je”, zei ik gemeend en keek om. Hij moet mijn betraande ogen hebben gezien, sloeg zijn arm om mijn schouder en kwam naast me zitten. “Heb je vanavond wat te doen?” Verbaasd keek ik hem aan. “Nee, hoezo?”, reageerde ik. “Ik moet je iets vragen en doe dat liever in een rustige omgeving. Je hebt genoeg meegemaakt”. Opnieuw keek ik hem aan. Dit was nou een lieve man. Niet helemaal mijn type. Maar wel alleraardigst. “Is goed”, zei ik.

Zo zat ik die avond geheel onverwacht met het hoofd van de school te dineren in een plaatsje verderop. Hij was niet alleen aardig, maar ook een bijzonder gezellige prater. Uiteraard ging het over het gebeurde. Geluk was ontslagen en Klaas van school gestuurd. Dat had ik uiteraard al begrepen, maar goed waarschijnlijk was het voor hem ook belangrijk de boel nog eens te reconstrueren. Toen hij vroeg hoe ik me nu voelde, kon ik niet anders antwoordden dat ik nou nog niet bepaald lekker in mijn vel zat. Dat dat met Werner en zijn vader te maken had, liet ik maar op zijn beloop. Hij ging er echter wel op door, maar heel anders dan ik kon denken.

“Mag ik je een voorstel doen”, zei hij vriendelijk, “vat het niet verkeerd op en begrijp me goed het heeft niets met je kwaliteiten te maken, maar vooral met alles wat er gebeurd is”. Ik begreep nog niet helemaal waar hij heen wilde. “Zoals je weet zijn we als school onderdeel van een groter geheel. Zou het gezien de omstandigheden niet beter zijn als je naar een andere school van ons gaat. Er is een vacature”. “Je wilt me weg hebben”, reageerde ik. “Integendeel”, hij pakte mijn hand vast, “echt integendeel. Maar het lijkt me beter voor je. En..” Verbaasd zag ik dat hij zich plotseling verlegen en terughoudend opstelde. Zonder te beseffen waarom dat was schonk ik mezelf nog een wijntje in. “Mag ik eerlijk tegen je zijn?” “Natuurlijk”, zei ik”, wat heb ik fout gedaan?” “Niets, helemaal niets. Het is moeilijk..” Als een kwajongen wapperde hij met zijn handen voor zijn gezicht. Pakte een zakdoek en veegde wat zweet van zijn voorhoofd. Hij kostte hem duidelijk moeite te zeggen wat hij kwijt wilde. Ik snapte er totaal niets van.

“Begrijp me goed”, begon hij na een slok wijn, “Ik wil niemand in verlegenheid brengen en eh weet de hoedanigheid niet, maar…”. Hij zuchtte. “Maar goed, eh,… ik zou je graag beter willen leren kennen…. en als je op school blijft…” Verbaasd knipperde ik met mijn ogen. Iets dergelijks was geen moment door me heen gegaan. Ik keek hem goed aan. Ik met hem? “Je hoeft er nu niet op te antwoorden hoor, maar dan weet je hoe…”. Nu pakte ik zijn hand. Nog nooit was ik een lievere man tegen gekomen. Het was niet helemaal mijn type, maar ach, degene die wel mijn types waren hadden niet bepaald aan de verwachting voldaan. “Ik denk erover na”, antwoordde ik wijselijk. “en laat het je snel weten”. Zijn verzoek bracht een breuk in de leuke conversatie. Ik keek nu met andere ogen naar hem. Toch kwam na verloop van tijd gelukkig het gezellige gesprek weer terug.

Thuis lag ik te piekeren. Wat moest ik ermee? Theoretisch gesproken was het geen slecht aanbod. Maar zou ik ook een gevoel kunnen ontwikkelen. Zou ik met hem wakker willen worden? Zo tobde ik voort. Ik bedacht me de volgende dag vrij te nemen om er over na te denken en met Anton te spreken. Ook daar moest ik iets mee. Zo ging ik de volgende dag richting restaurant. Zoals verwacht was Anton wederom aanwezig. Even schrok hij, maar mijn ontwapenende begroeting deed hem goed. Onder het genot van een kop koffie praatten we de situatie door. Al snel merkte ik dat hij zich schuldig voelde richting zijn vriendin en wist ik dat hij niet meer tot last of lust zou zijn. Toen ik het restaurant verliet voelde dat goed. Zo verdween Anton snel uit mijn hoofd en kwam een mogelijke nieuwe situatie ervoor in de plaats. De gedachte om naar een andere school te gaan vond ik niet eens zo slecht. Verder bedacht ik me dat, mocht ik hem morgen weer tegenkomen, ik me zou laten leiden door mijn gevoel. Ik pakte mijn fiets en reed al denkend richting het bos. Het liet me niet los.

Bijna viel ik van mijn fiets toen ik het bos in draaide. Al direct op het eerste bankje zat hij daar. Zijn rijwiel stond tegen de bank geparkeerd. Achterop zat onder zijn snelbinder een verrekijker. Onvoorstelbaar. Toeval. Hij zou toch werken? Ik kon hem moeilijk voorbijfietsen alsof ik hem niet had gezien. Zodoende stapte ik af en liep naar hem toe. “Hé, Jan, wat een toeval. Wat doe jij hier? Ik dacht dat je zou werken”. Ook hij leek verrast. “Nee, nee”, antwoordde hij, “te veel sores aan mijn hoofd. Kom even zitten”. Toen ik naast hem zat begon hij onmiddellijk over zijn voorstel van gister. Het zat hem blijkbaar erg hoog. “Vergeef me over gister. Ik had het niet moeten zeggen. Vergeet het maar. Je kunt beter….” “Dat voorstel over die andere school vind ik anders wel prima”. Hij lachte schamper. “Nou dat is mooi, maar je begrijpt dat ik vooral dat andere bedoel. Nogmaals, vergeet het maar. Je bent een hele mooie, aantrekkelijke vrouw. Je hoeft maar even met je ogen te knipperen of de mannen staan in de rij voor je”.

Snappen deed ik hem wel. Maar gevoel overstijgt vaak alles. En dit korte verhaal vond ik lief en voelde goed. “Lieve Jan”. Recht in de ogen keek hij me aan. Ik realiseerde me dat ik hem nog nooit eerder zo had aangesproken. Ik schraapte mijn keel en bracht mijn handen onzeker omhoog. “Jan. laat het even los en kom morgenavond om zeven uur even bij me langs. Dan eten we wat en praten er rustig over door, goed?” Hij knikte. Daarna vroeg ik of hij van kaas hield. Om een ander onderwerp aan te boren vroeg ik direct erop volgend waarom hij een verrekijker achter op zijn fiets droeg. “Ornithologie”, had hij geantwoord. “Vogels kijken bedoel je?”, was mijn tegenreactie. Hij knikte instemmend en enthousiast vertelde hij het één en ander over zijn vogelervaringen. Toen we afscheid namen om ieder zijns weegs te gaan, aaide ik hem over zijn wang. Enigszins onzeker kuste hij me op de wang terug.

De volgende avond stond hij iets over zevenen op de stoep. In de voorbereiding naar de avond had ik hem eerst gegoogled. Vanuit de school stonden er wat foto’s op internet en wat informatie over hem. Voor het eten had ik een salade gemaakt en kaasfondue geregeld. Mezelf had ik wat extra opgemaakt, haar opgestoken en een brede heupband omgedaan welke de vormen in rok en blouse goed accentueerden. Met een grote bos bloemen en het compliment dat ik er goed uitzag kwam hij binnen. Eerst namen we een wijntje om ons daarna op het kaasfondue te storten. Tijdens het fondue kwam al snel het gesprek weer op gang. Naast de kaas ging er van alles en nog wat over tafel. Aan het eind van de kaas vertelde ik hem wat ik die dag had gedaan.

“Ik heb je gegoogled. Erg hè”, glimlachte ik. “En iets bijzonders ontdekt?”, glimlachte hij terug. “Zeker. Volgens mij moet je je haar achterover kammen. Staat veel beter”. Hartelijk lachte hij om mijn opmerking. ‘Ik heb geen idee, dan moet ik eerst naar de kapper..”. Welnee, antwoordde ik en liep van tafel af. Zonder dat hij er erg in had knoopte ik de bovenste knoop van mijn blouse open. Liep naar zijn zitplaats en hield pal voor hem stil. “Kijk zo doe je dat”. Ik pakte mijn handen en streelde zijn haar naar achter. “En een klein beetje gel”.

Toen ik door zijn haar streelde boog ik wat voorover. Bewust bewoog ik mijn borsten tot vlak voor zijn gezicht. De open geknoopte blouse moest voor een prikkelend uitzicht zorgen. Vanaf het eerste contact wist ik dat het eerste initiatief bij mij zou moeten liggen. Hij zou niets doen als hij er niet honderd procent van overtuigd was dat ik het ook wilde. Toen ik zijn handen op mijn middel voelde, trok ik me iets terug en beroerde met mijn mond de zijne. We keken elkaar aan. Direct daarna volgde een innige omhelzing. Heerlijk hoe warm onze tongen samen smolten. Lief streelde hij me over mijn wenkbrauwen en gezicht. “Je bent mooi”, zei hij, “heel mooi”, kuste mijn nek en masseerde lichtjes mijn schouders. Terwijl zijn handen over mijn middel gleden had ik het gevoel dat hij bewust mijn borsten meed. Waarschijnlijk durfde hij dat nog niet. Ik schoof mijn rok iets op en zakte met mijn volle lichaam op zijn benen. Opnieuw zoenden we elkaar. Toen gleed ik met mijn handen over zijn borstkas en knopte zijn blouse open. Onzeker keek hij me aan. “Het is goed Jan, je wilde toch een antwoord?”. Vanaf dat moment voelde ik zijn handen zekerder en steviger over mijn lichaam gaan.

Voorzichtig naderde hij mijn borsten. Om hem een handje te helpen knoopte ik mijn bloes uitnodigend open. Toen ik mijn BH naar beneden schoof voelde ik hoe zijn handen mijn borsten omklemde. Drukte zijn hoofd ertussen, kuste ze en zoog ze mijn mond in. Zo ontpopten mijn tepels zich tot kleine speentjes. Een heerlijk gevoel stroomde mijn lichaam door. Meer en meer voelde ik het vocht mijn kutje in stromen en drong de zin zich aan me volledig aan hem over te geven. Nadat we elkaar opnieuw zoenden, ging ik van hem af en gebaarde. Een paar seconden later lagen we in ons ondergoed op bed. Opnieuw legde ik mij over hem heen en kusten we elkaar innig. Daarna masseerde ik zijn borstkas. Terwijl hij met zijn handen over mijn rug, taille, billen en boven benen gleed, schoven de mijne richting het edele deel. Plagerig kriebelde ik over zijn verscholen lid. Aan zijn reactie merkte ik dat hij genoot. Toen ik zijn onderbroek naar beneden schoof, sprong zijn lid er als een veer onder vandaan. Onmiddellijk schoof ik zwoel mijn mond erover. Hij kon even niet veel anders dan het genot in ruste over zich heen laten komen.

Toen ik zijn ballen likte, zag ik bewonderend hoe zijn pik in hardheid toenam. Als een rijpe banaan rees hij op om geschild te worden. Ik ging op mijn hurken zitten en zakte met mijn kruis tot aan zijn genotstaaf. Beide kreunden we luid toen ik over hem heen zakte en hij bij me in ging. Wat voelde dat lekker. Niet alleen het lichamelijke gevoel was lekker, maar ook het gevoel dat er verder geen gedoe omheen zat. Geiler en geiler werd ik. Deskundig draaide ik over zijn ballen, terwijl ik dat heerlijke ding diep in me voelde. Ondertussen gingen zijn handen van borsten naar billen en weer terug. Ik zag hoe hij naar me keek en me adoreerde. Daarna neukte hij zijn harde lid als een konijn mijn doos in. Zalig voelde dat. Toen hij op de plaats rust nam, voelde ik mijn lichaam tot een hoogtepunt komen. Wild bewoog ik mijn lichaam over zijn ballen totdat dat ultieme gevoel daar was. Ik boog voorover, strekte mijn lichaam en voelde het vocht mijn lichaam uitstromen. Uitgeput legde ik mijn lichaam te ruste tegen het zijne. Na een tijdje draaide hij me op de rug. Spreidde mijn benen en ging opnieuw bij me in. Lief en teder keek hij me aan. Kuste me, aaide me over mijn gezicht, zoende mijn borsten en begon langzaam opnieuw het ritme op te voeren. Een heerlijk gevoel hoe volledig zijn pik mijn kutje bezette. Steeds harder neukte hij me. Opnieuw voelde ik dat heerlijke gevoel opkomen. Ik bracht mijn hand naar mijn klit en masseerde me tot een hoogtepunt. Zo lekker. Ondertussen bracht hij mijn lange benen omhoog en kuste ze overal waar hij bij kon. Opnieuw zag ik hoe hij mijn lichaam in zich opnam. Even boog hij zijn hoofd naar beneden om te zien hoe zijn pik mijn lichaam in en uit ging. Zonder aankondiging ging hij van me af en legde zijn hoofd tussen mijn benen. God, wat heerlijk. Toen hij met zijn tong mijn klit masseerde en met één van zijn handen mijn kutje inging, kwam ik opnieuw klaar. Wat een heerlijke vent was dit. Hij overtrof elke verwachting. Daarna draaide hij me om. Ik ging op mijn knieën zitten, terwijl hij mijn middel en billen naar zich toe trok. Voorzichtig gleed hij met zijn handen over mijn taille en kont. Toen sloeg hij er lief op en bracht zijn harde lid bij me in. Voorzichtig zette hij de motor aan. Op stoom gekomen was het één groot geil neukfeest. Zo heerlijk om dat mannenlichaam tegen het mijne te horen en voelen kletsen. Opnieuw bracht ik mijn hand naar mijn klit en masseerde totdat het vocht mijn lichaam uitdroop. Wat een geile vertoning. Nog altijd deinde zijn lichaam hard tegen het mijne. En nog altijd neukte zijn pik mijn kutje zalig. Opvallend dat hij het zo lang kon volhouden. Verrukkelijk vond ik dat. Zo lekker en vaak was ik in geen tijden klaar gekomen. Toen voelde ik zijn pik nog harder worden en stak ik mijn kont iets verder omhoog. Nog feller stootte hij mijn poort in. Toen naderde zijn lichaam het hoogtepunt en schoot zijn pik als een pistool het zaad met golven mijn lichaam in. Ik was zo geil dat ik opnieuw klaarkwam.

Toch was het nog niet voorbij. Stevig pakte hij me om mijn taille beet en drukte mijn billen nog steviger tegen zich aan. Opnieuw voelde zijn pik stoten en voelde ik zaad naar binnen gaan. Na zijn hoogtepunt draaide we ons voorzichtig op onze zij. Nog altijd zat zijn lid hard in me. Ik drukte mijn billen tegen zijn lichaam om nog even na te genieten. Daarna kuste we elkaar intens. Toen we onze lichamen in ruste tegen elkaar vleiden, vroeg ik of hij nog wat wilde drinken. Hij bleek geen enkel aanstalten te maken huiswaarts te willen keren en beantwoordde mijn vraag positief. Zo dronken we nog een wijntje op de toekomst. Lief keek ik hem aan. Naast zijn gezelligheid was hij nog lekker ook. Iets wat ik lang niet meer had meegemaakt. “Als je wilt mag je vannacht wel blijven”, zei ik. Hoewel ik eerder twijfelde leek het moment alles weg te nemen. Hij schudde wat met zijn hoofd. “Of wacht er iemand op je”, zei ik plagerig. “Nee gek, natuurlijk niet. Maar ik moet wel mijn schoolspullen hebben voor morgen”.

“Dat kan toch ook morgenochtend vroeg”. Zo liet hij zich verleiden. We dronken en kletsten nog wat om daarna in de lepeltjes houding de slaap over ons te laten komen. Maar van slapen kwam niet veel. Na een tijdje voelde ik zijn hand over mijn borsten, buik en benen glijden. Toen ik mijn hand naar achteren bracht voelde ik zijn lid alweer als een slang tegen mijn lichaam kruipen. God wat zalig. Tegelijk draaiden we ons om en kusten elkaar. Opnieuw voelde ik zijn heerlijke staaf mijn kutje verwarmen. In de klassieke houding neukte hij me lang totdat ik opnieuw dat heerlijke gevoel voelde komen. Daarna draaide ik me boven op hem. Keek naar zijn pik. Pakte hem stevig beet en bracht hem opnieuw bij me in. Zo neukten we de hele nacht door. Vrijde, kreunde, kermde en lachte dat het een lieve lust was. Nadat we iets van een uurtje geslapen hadden begon vroeg in de morgen het ritueel opnieuw. Lief en teder kusten we elkaar om stevig neukend het feest af te sluiten. Weer in mijn favoriete houding, op mijn knieën en met mijn billen omhoog spoot hij als een ware dekhengst opnieuw mijn kutje vol. Na genietend vielen we uiteindelijk als een blok in slaap en versliepen ons tot ver in de ochtend. God, wat was ik vaak en lekker klaargekomen.

Eenmaal ontwaakt waren de smoesjes richting werk gauw bedacht. We kusten elkaar lief. Spraken meteen voor vanavond weer af. Zo ging plots alles heel snel. Het was goed. Eindelijk leek ik het geluk te hebben gevonden waar ik zo lang op had gewacht.