Overgedragen (2)

Luister?

“Zeg gedag en haal dan de auto. Mijn dochter rijdt met ons mee”. Verder werd me niets verteld, dus daar moest ik het voorlopig mee doen. Wat me te wachten stond bleef nog een mysterie voor me. Dat de dag nog niet voorbij was, vermoedde ik wel.

In de auto was mijn Meesteres achterin gaan zitten. haar dochter was naast mij op de bijrijdersplaats gezeten. Toen de portieren waren gesloten en de riemen waren omgedaan hoorde ik de opdracht: “Je rijdt naar het huis van mijn dochter”. Meer zei mijn Meesteres niet tegen me. Ik zette de auto in beweging en reed weg. Even was het stil in de auto, maar toen begon de dochter van mijn Meesteres
te praten: “Wat ik net gezien heb” zei ze, “vind ik heel verrassend. Ik had dit echt nooit gedacht.” Haar moeder glimlachte en knikte haar dochter toe. “Tja, dat snap ik. We hebben het ook niet aan de grote klok gehangen. Het is, dat je opeens naast ons stond in de badkamer, anders was je nog steeds onwetend over dit deel van onze verhouding. Maar, lieve schat, ik ben aan een kant wel blij, dat je het nu weet, want dit mannetje heeft al een hele tijd geile fantasieën. En die gaan over jou”. “Over mij ??” Het ongeloof klonk uit haar stem. Aan de manier waarop ze die vraag stelde was duidelijk te merken, dat ze het zich niet kon voorstellen en dat ze dit echt moest laten bezinken, voordat ze verdere vragen kon stellen. Maar die vragen lieten niet lang op zich wachten. “Over mij, goh, wat… wat eh.. fantaseert hij dan zoal ? Welke rol speel ik daarin ? Wat doet hij precies allemaal voor je ? Krijgt hij vaak straf… wat voor straf geef je hem dan? enne… krijgt hij ook beloningen ?” “Ho ho, rustig aan schatje. Ik zal je er alles over vertellen als we straks bij je thuis zijn. Dan word je alles duidelijk en als je wilt…..” “Als ik wil, wat dan??” is de verbaasde vraag.”Bedoel je dat….?” Haar moeder knikt slechts en zegt niets. De dochter van mijn Meesteres had nog veel meer vragen, dat was haar aan te zien, maar ze hield zich in. Ze draaide haar hoofd opzij en bekeek me aandachtig. Het was duidelijk, dat ze een totaal nieuw beeld van me had gekregen, waarmee ze nog niet goed overweg kon. Ik draaide ook mijn hoofd opzij en liet mijn ogen van haar gezicht naar beneden over haar boezem glijden. Vanaf de achterbank kreeg ik op barse toon te horen: “Hou je ogen op de weg”, viezerik”. Snel keek ik voor me. “Waarom zei je viezerik?”, vroeg de mooie dochter van mijn Meesteres. “Zag je waar zijn ogen meteen naar afdwaalden. Hij zat zich gewoon openlijk aan je op te geilen. En dat wil ik niet hebben, want op die manier zet hij mij voor schut. Ik ken hem zo langtzamerhand. Maar daar hebben we het straks nog wel over.” Moeder en dochter praatten tijdens de rit verder, maar onze relatie en de vragen die de dochter ongetwijfeld nog had werden niet besproken. Het gesprek ging over alledaagse dingen.

Na een redelijk korte autorit kwamen we aan bij de woning van de docher van mijn Meesteres. Ik parkeerde de auto en stapte uit. Als ik om de auto ben gelopen, opende ik het portier van de bijrijdersplaats. De dochter van mijn Meesteres keek me aan, terwijl ze uitstapte. Ze zei echter niets. Ik merkte, dat zij – onbewust – de kwaliteiten van een Meesteres bezit. Ik sloot het portier en liep snel om naar het portier waarachter mijn Meesteres was gezeten. Ook voor haar opende ik de deur, zodat zij kon uitstappen. Ze liep achter haar dochter aan, die al bij haar voordeur was aangekomen. Snel pakte ik de tas van mijn Meesteres van de achterbank, sloot het portier en schakelde het alarm van de auto in. Dan begaf ik me ook naar de voordeur, die inmiddels was opengemaakt. Mijn Meesteres en haar dochter waren de trap al opgegaan naar de woning. Ik volgde hen de twee trappen op tot ik op de tweede overloop aankwam. De toegangsdeur van de woning was al open. Mijn Meesteres stond ervoor. Haar dochter was kennelijk al naar binnen gegaan. Mijn Meesteres keek me aan en zei: “Uitkleden en wachten”. Hierna ging ze de woning binnen en sloot de deur. Ik had een beetje verwacht, dat mijn Meesteres mij als slaaf zou tonen, maar dat het zo snel al zou beginnen, had ik niet zien aankomen. De deur was dicht en ik stond op de overloop en moest me daar geheel ontkleden. Ik kleedde me uit en al snel stond ik naakt voor de deur. Ik vouwde mijn kleren op en legde ze netjes op een stapeltje. Dat stapeltje legde ik op de grond naast de deur en zette mijn laarzen ernaast. Hierna ging ik op de grond zitten en legde mijn handen in mijn nek. Mijn Meesteres had me een aantal regels gedicteerd, waarbij ook vijf houdingen waren opgenomen. De eerste houding liet me op de grond zitten en met houding drie moest ik mijn handen in mijn nek hebben.

Na een minuut of vijf te hebben gewacht, hoorde ik zachte voetstappen achter de deur dichterbij komen. De voetstappen stopten en ik zag de klink van de deur naar beneden gaan. De deur werd geopend en mijn Meesteres stond voor me. Ze bekeek mij en keek dan naar mijn kleren in de hoek naast de deur. “Braaf, slaafje, heel braaf.. kom maar mee. Je mag opstaan, houding drie blijft”. Ze draaide zich om en ging de woning weer binnen. Ik stond op en volgde haar, met mijn handen in mijn nek gevouwen. Door de deur volgde ik haar, draaide me om en sloot de deur achter me. Mijn Meesteres leidde me, via de gang, links de woonkamer in. Nadat ze op de bank, naast haar dochter, had plaatsgenomen gebaarde ze met haar wijsvinger naar de plek aan haar voeten. Het teken, dat ik op de grond voor haar moest gaan zitten. Ik nam plaats op de bevolen plek. “Zo, nu kun je je vragen stellen, lieverd”. Tegen mij zei ze meteen hierna: “Jij houd je mond, totdat je iets gevraagd krijgt. Dan geef je antwoord op de manier die ik in de regels heb opgenomen”. De dochter van mijn Meesteres sloeg het tafereel gade met een blik vol stijgende verbazing. Ik keek van mijn plek op de grond naar haar en zag, bij de verbazing die ze had, ook een glinstering in haar ogen. Ze wist nog niet precies hoe ze met de situatie moest omgaan, maar in haar ogen kon ik lezen, dat ze wel van het geheel genoot. Ze bekeek me en liet haar blik over mijn lichaam gaan tot haar ogen op mijn pikkie zijn gericht. Door deze keurende blik begon mijn lid enigszins te groeien. “Kijk nou, hij begint een stijve te krijgen. Komt dat door mij ?” “Waarschijnlijk wel, want zo dicht bij je in deze situatie en houding is hij alleen maar in zijn fantasieën geweest. Het moet behoorlijk opwindend voor hem zijn”. Het bloed stroomde mijn pik binnen en ik voelde hoe mijn pik zich verhief. Al snel had ik een volledige erectie. Ik kon er niets tegen doen, want zo dicht bij levende versie van mijn fantasie was ik nog nooit geweest. Het was vreselijk opwindend, temeer omdat ik niet wist wat er in de nabije toekomst zou gebeuren.

“Wat ik nu meemaak is heel apart. Ik weet niet waar ik met mijn vragen moet beginnen. Ik heb eigenlijk nog geen idee wat er allemaal gebeurt”, begint de dochter van mijn Meesteres het gesprek.
“Mam, wat…is het… heb je….Nee opnieuw”. Ze haalde diep adem en zei dan: “Ik weet dat jullie een stel zijn, maar ik had hier geen idee van. Hoe lang is hij al…eh..? Wat is hij eigenlijk van je ?”. “Zoals je weet is hij mijn vriendje. Hij heeft echter onderdanige gevoelens en af en toe spelen we samen dit spel. Wanneer dat gebeurt, is hij nog steeds mijn vriend, maar dan in de rol van onderdanige. Dan is hij mijn..” “Slaaf ?”, vulde de dochter van mijn Meesteres vragend aan. “Precies, dan is hij mijn slaaf”.
“Ooo keee”, vervolgde ze terwijl ze het woord langgerekt uitsprak en deze informatie tot haar door liet dringen. “Maar wat doet hij dan ? Als jouw slaaf, bedoel ik ?” “Hij zorgt voor me en doet wat hem opgedragen wordt.” “Waar moet ik dan aan denken ? Wat draag je hem bijvoorbeeld op ? Is het huishoudelijk of is het ook…. ?”. Ze sprak haar gedachte niet uit, maar haar moeder gaf wel antwoord: “Hij doet inderdaad huishoudelijke taken, zoals bijvoorbeeld afwassen, thee voor me zetten, of een glaasje halen van iets sterkers dan thee en ja, als ik zin heb zorgt hij ook op seksueel gebied voor me. Hij heeft een goede tong en die weet hij onder mijn begeleiding goed te gebruiken”. Mijn Meesteres glimlachte na deze woorden, toen ze het ongeloof in de ogen van haar dochter zag groeien. “Dat is niets om je voor te schamen, hoor schat. Dat is gewoon een onderdeel van alle taken die hij op mijn verzoek – bevel zo je wilt – uitvoert”. “Maar wat moet jij dan terug doen ?” “Niks, ik geef hem opdrachten en die voert hij uit. Ik gebruik hem dus om het voor mij aangenamer te maken, op elk gebied. Zo simpel is het. En natuurlijk weet ik wel, dat hij er opgewonden van wordt – kijk maar naar zijn piemel – dus ik zorg heus wel, dat hij ook plezier aan het spel beleeft. Maar dat gebeurt op MIJN voorwaarden en wanneer IK dat wil”.

“Ooo Keee” zei ze weer op dezelfde manier als daarnet. “Ik denk dat ik het begin te begrijpen, want ik weet niets van deze spelvorm. Goed ik ben natuurlijk niet wereldvreemd, maar heb er nog nooit zo direct mee te maken gehad. Dus als ik het goed begrijp kun jij met ‘m doen wat je wilt. Hij zorgt voor je op de manier zoals jij wenst en je kunt hem commanderen. Maar je zei net ook, dat je ervoor zorgt dat hij aan zijn trekken komt,zodat hij ook plezier aan het spel beleeft. Waar haalt hij zijn plezier uit het spel dan vandaan ?” “Vraag het hem maar zelf, dat kan hij vast goed beantwoorden”. Mijn Meesteres boog zich voorover en pakte met haar duim en wijsvinger mijn kin. Ze trok mijn hoofd iets omhoog en keek me strak aan toen ze zei: “Je hebt net gehoord wat mijn dochter en ik besproken hebben. Als jou straks een vraag wordt gesteld, geef je het antwoord. Daarbij hanteer je de door mij gedicteerde regels en dan met name regel drie. Begrepen ?” Ik kon slechts antwoorden met “Ja Meesteres” Hierop liet ze mijn kin los. De dochter had me haar moeder nog niet eerder horen aanspreken en zegt: “Spreekt hij je altijd zo aan ? Wat zijn die regels die je noemt ? Kent hij die dan ?. Hoeveel regels zijn het ? Wat…. Het is allemaal zo nieuw, ik weet niet wat ik allemaal wil weten.” Ze zuchtte en ging achterover zitten om haar emoties de baas te worden. Daarna kwam ze weer overeind en keek mij aan. Het duurde even, voordat ze haar eerste vraag aan mij stelde. Ik wachtte gespannen op de vraag die ze me zou stellen. Toen zei ze: “Wat houdt die regel drie in ?” “Ik ben altijd beleefd, dus met twee woorden spreken”. Mijn Meesteres kwam snel overeind en pakte mijn kin weer beet. Ik kreeg een klinkende oorvijg. “Mam, wat doe je nou ?”, vroeg haar dochter verbaasd. “Corrigeren”. “Maar waarom ?” ”Wat vroeg je ? Wat houdt regel drie in, toch ? Hij antwoordde: ik ben altijd beleefd, dus met twee woorden spreken. Maar deed hij dat ? Nee. En daarom heb ik hem die draai om zijn oren gegeven. Vraag hem maar om de regels, dan hoor je het vanzelf”. “Weet hij die dan uit zijn hoofd?” “Als hij weet wat goed voor hem is, maar beter van wel. Toe maar, vraag het ‘m maar”. “Als je niet nog meer klappen wilt, kun je maar beter beleefd antwoord geven”, kreeg ik wat onwennig uit de mond van de dochter te horen. “Wat is regel drie ?” “Ik ben altijd beleefd, dus met twee woorden spreken, ….Juffrouw.” Het laatste woord voegde ik er enigszins schuchter aan toe, omdat ik niet wist of ik haar ook al met ‘Meesteres’ moest aanspreken. De dochter keek haar moeder vragend aan: “Was dat wat je bedoelde ?” “Ja, dat kan ermee door. Jij mag echter aan hem vertellen hoe hij jou moet aanspreken. Wat vind jij beleefd ?”, kreeg ze als antwoord. “Ik zou het niet weten. Is het de bedoeling dat zijn antwoord iets weergeeft van zijn onderdanigheid.. .ook naar mij toe?” “Precies dat, lieve schat. Je slaat de spijker op zijn kop. Respect voor zijn Meerdere, want dat ben jij nu ook van hem, net als ik. En die eerbied moet hij jou ook betuigen. Vertel hem dus maar hoe hij je dient aan te spreken”. “Ik vind niet dat hij ook tegen mij Meesteres moet zeggen. Daarvoor ben ik nog te onwennig. Het door hem gekozen ‘Juffrouw’ spreekt me wel aan. Voorlopig moet je het daar maar op houden”. De laatste zin sprak ze direct in mijn richting uit. Ik boog mijn hoofd en zei zacht: “Ja Juffrouw, dank U wel”. “Mooi, vertel me dan nu de rest van de regels maar”. Haar stem klonk al zelfverzekerder toen ze deze opdracht aan me gaf. Ik dacht, dat het niet lang zal duren, voordat ik haar ook met Meesteres moest aanspreken.