Maasplassen

Luister?

Eindelijk!! Na alle kou, nattigheid en onguur weer was die verschrikkelijke winter dan toch voorbij. Het zonnetje doet enorm zijn best, tijd dus om het bootje aan te koppelen en richting Roermond te trekken. Met deze heerlijk warme voorjaarszon is het goed vertoeven op het water. Na wat voorbereidende werkzaamheden kan de boot opgehaald en een klein uur later te water gelaten worden. “Maasplassen here I come !” Ik hoor het mezelf keihard roepen en kijk verschrikt of niemand me gezien heeft.

Al jaren maak ik gebruik van mijn eigen vaartuigje om over de plassen te cruisen. Zelfs een beetje regen schrikt dan niet af met dank aan de kleine kajuit waarop het lekker zonnebaden is. Bijkomend voordeel is dat je via het water op plaatsen kunt komen waar je normaal gesproken vanaf de kant niet zo snel komt. Dus ook op plekjes waar voldoende privacy is om lekker te kunnen genieten van het zonnetje. De koelbox is gevuld met koude biertjes, de strandtas met een badlaken, heerlijk ruikende Nivea zonnebrandcrème en een radio voor wat zachte achtergrond muziek.

Na een half uurtje varen zie ik aan de oever een plekje wat me uitermate geschikt lijkt voor mijn plan: lekker luieren onder het genot van een biertje !! En precies zo gaat het worden. Ik spreid mijn badlaken uit op de oever, leg twee koude flesjes bier in het gras en ontdoe me van mijn kleding. Even twijfel ik, maar ik besluit toch om de zwembroek lekker in de tas te laten, het is toch te koud om het water in te duiken. Nog even goed insmeren en dan… genieten !!

“Help! Help!” Ik ben in slaap gevallen door het lekkere zonnetje. Droom ik nou of hoor ik echt iemand om hulp roepen? Half in een roes ga ik rechtop zitten. “Helluuuuup” Ik verbeeld het me dus helemaal niet! Op zo’n 25 meter van de plek waar ik in het gras sta zie ik iemand in het water spartelen en zelfs kopje onder gaan. Zonder me te bedenken spring ik het water in en zwem als een bezetene naar de plek waar ik de persoon het laatst heb gezien. Op het moment dat ze weer bovenkomt zie ik iets dat lijkt op een verzopen katje. Het is een mooie jonge meid van begin 30. “Kramp in mijn been, ik kan niet bewegen!” is alles wat ik hoor. Mijn arm steek ik onder haar arm door en ik neem haar op sleeptouw richting de kant. Als ik haar uit het water heb geholpen strek ik haar benen tot ik hoor “Yes, de kramp is weg!”. Nu zie ik pas wat een mooie vrouw het is. Haar blonde haren hangen nat om haar hoofd en haar gezicht is wit van de kou. Zo zie je maar hoe verraderlijk koud water kan zijn…

“Ik ben Mark” zeg ik en steek mijn hand uit. “Eefje”, komt er rillend uit haar mond. Bibberend van de kou staart ze naar het koude water, zich realiserend hoe slecht het af had kunnen lopen. “Kom, ik help je uit je koude badpak”. Ze sputtert tegen, maar als ze ziet dat er geen kwade bedoelingen achter zitten laat ze zich uit haar badpak helpen. Mijn door de zon gewarmd badlaken sla ik om haar heen. Ik probeer haar gerust te stellen, maar de schrik zit er evengoed flink in. Om ervoor te zorgen dat ze zich op haar gemak voelt ga ik naast haar zitten en sla haar arm om haar heen terwijl ik haar rug warm wrijf. Langzaamaan komt er weer iets van een blosje op haar wangetjes. Pas nu realiseer ik me dat ik zelf helemaal naakt ben. Ze ziet dat ik me er wat ongemakkelijk bij voel en voor het eerst zie ik zelfs een glimlach op haar gezicht.

“Nou”, zegt ze, “zo maak ik niet elke dag kennis met nieuwe mensen”. Nu zijn het mijn wangen die rood kleuren. Door haar opmerking is het ijs wel gebroken en de sterke grip waarmee ze het badlaken vasthield verslapt enigszins. Van de plek waar ik nu zit zie ik dat het badlaken haar mooie lichaam niet meer geheel omsluit. Eefje begint de warmte van de zon op te nemen en voelt zich, mede door de afgelegen plek en het feit dat ik ook naakt ben, steeds meer op haar gemak. Ik zeg haar dat ze het badlaken best mag uitvouwen op de grond, dan kunnen we er allebei op zitten. De lach van haar geeft aan dat dat niet de eerste gedachte van haar was. Wel laat ze het badlaken van haar schouders zakken, die nu door een heerlijk zonnetje gestreeld worden. Voor het eerst zie ik haar mooie witte borsten, niet te klein, niet te groot, precies goed. Mijn onervaren schatting laat me in mijn hoofd zeggen “een b-cup”. Nu ze daar, gedroogd door de zon, zo voor me zit zie ik pas wat voor een ongelooflijk mooie vrouw ik heb leren kennen. Ik zeg het haar ook: “Je bent mooi Eefje” en ze lacht verlegen. Geschrokken van mijn opmerking denk ik ineens aan mijn flesjes bier en bied haar een flesje aan om het gesprek op gang te krijgen en mijn gedachten op een rij. Als ze reikt om het flesje aan te pakken, glijdt ook het laatste restje badlaken van haar mooie lichaam…

Terwijl ze drinkt aan haar biertje spreid ik het badlaken verder uit op de grond. Zittend op haar knieën kijkt ze om zich heen en ziet dat wat ik ook al gezien had: hier ziet niemand je!! “Kom er lekker bij liggen” zeg ik tegen haar. “Ik kijk wel uit, ik verbrand levend in deze zon! Bruin word ik niet, ik verbrand!”. Dan laat ik haar mijn zonnebrandcrème zien en zeg haar dat ik kan voorkomen dat ze verbrandt. Deze reactie had ze niet verwacht en ze weet niet goed wat ze ermee moet. “Ga gewoon op je buik liggen, dan smeer ik je achterkant in”. Ietwat verlegen beseft ze dat dit wel de beste oplossing is en ze gaat op haar buik op het laken liggen. Nu moet de Nivea aantreden. Ik spuit wat crème op haar rug en masseer hem zachtjes in. “Hmmm”, hoor ik bij de masserende strelende beweging. Langzaam zak ik af naar de onderrug, al rekening houdende met de opdracht om te stoppen… een opdracht die niet komt! En daarmee reden genoeg om verder af te zakken. De witte crème zit nu op haar onderrug en billen. Als mijn handen over haar billen glijden zie ik een rilling over haar lichaam gaan…

Aan de glimlach op haar gezicht te zien geniet ze van de zachte vingers over haar rug, billen en benen. De vervelende ervaring van een half uur geleden is helemaal naar de achtergrond gedrongen. Helemaal beschermd tegen de zon drukt ze zich op op haar ellebogen. Zodra haar borsten loskomen van het laken zie ik haar hard geworden roze tepeltjes richting grond wijzen. Wat ziet ze er mooi uit!! We praten en leren elkaar wat beter kennen. “Nu de andere kant?“ vraagt ze terwijl ze me een knipoog geeft. Voor ik kan reageren draait ze zich op haar rug. Wat een mooie gave huid heeft ze. Ik zie haar mooie borsten nu ook rusten op haar lichaam en zie een mooi gekapt en bijgewerkt venusheuveltje…

Met alle macht die ik in me heb probeer ik te onderdrukken dat mijn geslachtsdeel in beweging komt, maar bij zo’n mooie aanblik is dat niet te voorkomen. Ik kijk met een knalrode kop naar haar, op zoek naar iets om te zeggen. “Geeft niet hoor”, is alles wat ze zegt. Ik besluit dan ook maar om er geen halszaak van te maken, ik kan het immers ook niet helpen. “Zal ik je dan maar insmeren” vraag ik ietwat verlegen. Kom eerst eens gezellig naast me liggen krijg ik te horen. “Graag Eefje”, is alles wat ik uit mijn mond krijg. Op het laken liggen we allebei te kijken naar de wolken die voorbijdrijven, en de wolken die kijken op de twee naakte lichamen die naast elkaar in de zon liggen, in een afgelegen weitje aan de Roermondse Maasplassen. Ik verzamel al mijn moed en stel haar de vraag die ik al bijna een uur op mijn lippen heb liggen: “Mag ik je zoenen?”.
En zij zegt… “Ja, dat mag jij lieve Mark.” Verrast door het antwoord dat ik nu hoor draai ik me op mijn zij en beweeg mijn mond richting de hare… Met een lichte hapering druk ik mijn lippen op haar mond. Een gebaar dat door haar beantwoord wordt. Wie had vanmorgen durven dromen dat ik zo’n ongelooflijke mooie meid zou mogen ontmoeten en dat het zo’n kanjer zou zijn. Terwijl ik haar zoen sla ik mijn arm om haar schouder. Mijn hand glijdt over haar rug en billen. Heerlijk om haar zo te strelen en de rillingen over haar lichaam te voelen. Ik voel ook haar hand over mijn rug gaan. Wat een zachte handen!

Hoe dan ook wil ik voorkomen dat haar het gevoel bekruipt dat ik misbruik van haar maak. Liever nog dan nu meer genieten en verder te gaan met haar wil ik haar vaker zien, spreken, vasthouden en strelen. Een gedachte die geheel wederzijds is. We besluiten de laatste half uur van de zon optimaal te benutten en lekker te genieten en te kletsen. Dan wordt het tijd ons aan te kleden en op weg naar huis te begeven. Haar badpak is inmiddels weer helemaal droog, maar ondeugend neemt ze het badpak mee het bootje in en gaat met haar naakte lichaam op het bankje zitten… “Aftersun hoort ook bij de redding?” Ja, die kans laat ik me niet ontnemen! “Jazekers, dat hoort er ook bij, maar dan moet eerst alle gras van je lichaam!”. Ze spreidt haar armen met een gebaar van “doe maar” en daar ga ik, met mijn zachte vingers van kop tot teen… eerst streel ik haar gezicht zachtjes, dan hals… borsten en tepels… haar buik… de korte haartjes van haar schaamstreek… “hmmm” weer dat zachte gekreun! Van haar bovenbenen naar haar onderbenen, voeten en terug. Aangekomen bij haar bovenbenen laat ik mijn vingers voorzichtig naar de binnenkant van haar dijen glijden… weer die heerlijke rilling over haar lichaam. Mijn handen gaan steeds verder omhoog, maar raken de intieme delen net niet. Nu ze “volledig vrij van gras is” maak ik gebruik van de situatie om haar mooie lichaam een laatste keer te strelen. Voor we vertrekken trekt ze haar badkleding weer aan en ik mijn korte broek en shirt. Het badlaken mag ze zolang omhouden, dat krijg ik later wel een keer terug… het lijkt me een gepast excuus om nog een keer de Maasplassen te bezoeken als het weer goed is. Aangekomen bij de plek waar zij het water is ingegaan neemt ze afscheid met een dikke kus op mijn wang. “Zien we elkaar nog eens?” vraag ik haar. “Natuurlijk”. “Hoe kan ik contact met je opnemen?” En met een laatste “ik neem wel contact op met jou” zie ik haar weglopen, haar mooie haar wapperend in de wind en met het badlaken nog steeds omgeslagen… Wat een dag en wat een kanjer! Waarom heb ik haar niet eerder leren kennen? Maar wie weet, misschien neemt ze echt contact op en mag ik die lieve Eefje nogmaals in levenden lijve ontmoeten…