Paardenmeisjes tegen voetballers

Luister?

Ze zien elkaar vaak, de bende van vier zoals ze ook genoemd worden door hun ouders. Joyce en Freek zijn zus en broer van elkaar, Miranda is de hartsvriendin van Joyce terwijl Joris al vanaf groep 1 in de klas bij Freek zit. De jongens zijn voetballers, talenten bij de voetbalclub in de stad. De meiden zijn niet weg te slaan van de manage van de ouders van Joyce en Freek. Ze kunnen lezen en schrijven met de paarden en zijn succesvol in de dressuursport. De vier zijn inmiddels 18 en zitten tegen het einde van hun middelbare schooltijd, waardoor ze ook op een ander vlak belangstelling voor elkaar beginnen te krijgen. De jongens kijken altijd verlekkerd naar de meiden in hun strakke rijbroeken en hoge rijlaarzen, met hun zweepjes in de hand. De meiden vinden de jongens inmiddels ook meer dan leuk.

Het enige waar ze het met hun vieren niet eens over kunnen worden zijn elkaars hobby’s. Ondanks dat Freek is opgegroeid op de manege heeft hij niets met ‘die knollen’ en de meiden vinden voetbal misschien wel de domste sport ever. Nu op deze zonnige dag zitten ze te chillen in de tuin van de manege en ergeren de jongens zich aan het geklets van de meiden over een van de paarden en welke strikjes er in de manen moeten. De meiden amuseren zich er mee, omdat ze weten dat ze de jongens ermee stangen. Miranda legt maar weer eens uit dat paardrijden elegant is, terwijl dat voetballen suf achter een balletje aanrennen is.
Dan zegt Joris ineens spottend: ‘Dat dressuur van jullie, dat kun je toch geen paardrijden noemen’.

Dit is tegen het zere been van de meiden, die weten hoeveel uren training het vergt om het paard de figuren te laten doen. Joyce gaat op het puntje van haar tuinstoel zitten en kijkt de jongens serieus aan: ‘je hebt paardrijden, dat is de basis, dan hippique en dan dressuur. Dressuur is het moeilijkst.’ De jongens kijken haar lachend aan.

Joyce kijkt naar Miranda en de meiden hebben meteen een gezamenlijk idee.

‘Jongens,’ zegt Miranda, ‘denken jullie dat jullie aan ons zouden kunnen ontsnappen, terwijl wij jullie achterna zitten op onze paarden?’

De jongens kijken elkaar even aan, een lichte twijfel op het gezicht van Freek, maar Joris lacht iedere twijfel weg.

‘Tuurlijk joh,’ lacht hij, ‘misschien zijn jullie sneller met die paarden, maar wij voetballers zijn slim en behendig, en als je ons dan ingehaald hebt, dan zul je ons nog moeten pakken. Dan moet je zelf van je paard af en begin je nog niets tegen ons.’

Freek knikt instemmend.

Joyce en Miranda kijken elkaar aan.

‘Ok. Deal,’ zegt Joy, ‘jullie krijgen 10 minuten voorsprong om hier in het veld achter de manege te vluchten. Daarna komen wij jullie achterna op onze paarden. Als jullie het bos halen of de grote weg zijn jullie veilig.’

‘En zo niet?’. Freek toont weer wat twijfel in z’n stem.

‘Dan’, legt Joyce aan haar broer uit, terwijl ze naar hem toebuigt, ‘nemen we jullie gevangen en brengen we jullie terug naar de manege. Wij op onze paarden en jullie lopend achter ons aan. Het is voor jullie te hopen dat er dan niemand is hier.’

Ze knipoogt naar haar vriendin.

De jongens kijken elkaar aan. Ze kunnen nu niet meer terug en knikken.

‘Ok.’

De meiden staan meteen op en gaan naar binnen om hun rijkleding aan te trekken. De jongens zwijgen en wachten. Ze moeten in ieder geval aan de bak en door het vooruitzicht dat Joyce gaf en haar zelfverzekerdheid, is veel van hun stoerheid verdwenen. Freek begint zelfs aan een voorzichtige warming up. Even later komen Joyce en Miranda terug en kunnen de jongens het niet laten even te slikken bij het zien van de strakke rijbroeken om de lekkere billen en slanke benen van de meisjes. Joyce draagt een kaki kleur broek die haar kontje en lange benen mooi accentueert en Miranda is voor donkergrijs gegaan. Freek kan zijn ogen niet van de vriendin van z’n zus afhouden. Beide meiden hebben gekozen voor een strakke, witte polo, die vooral de cup B van Joyce fraai omspant. De hoge zwarte laarzen maken de beide plaatjes af.

‘Ok guys’, legt Joyce uit, terwijl ze het elastiekje van haar haar strakker zet, ‘jullie kunnen beginnen met rennen. Wij wachten precies 10 minuten en dan komen we jullie achterna.’

Meteen rennen de jongens weg. Ze besluiten het de meiden zo moeilijk mogelijk te maken door op te splitsen. Freek, de middenvelder met z’n lange benen, rent atletisch langs het wandelpad en daarna het open veld in, recht toe, recht aan. Gelukkig heeft hij een uitstekende conditie en binnen tien minuten is hij al meer dan 2,5 kilometer verwijderd van de manege. Joris is, als voorstopper, een mindere loper en kiest voor een wat lastiger terrein voor de paarden in de hoop dat ze hem dan niet zo snel achterna komen. Het betekent ook dat hij zelf minder snel is en minder ver van de manege af.

Intussen bereiden de meiden zichzelf en de paarden rustig voor en na precies 10 minuten stijgen ze op en sporen de beide merries met hun laarzen aan. Het eerste stukje draven ze naast elkaar om bij het open veld even te blijven staan kijken. Joyce wijst naar een stipje in de verte en kijkt dan naar rechts mee met Miranda of ze de andere jongen zien. Dan ziet Miranda hoe een tak gebroken op de grond ligt en de verse afdruk van een sportschoen ernaast. ‘Ga jij hem pakken, dan ga ik daar zoeken’, stelt Joyce voor. Miranda knikt en tikt haar merrie tegen de buik. Weg is ze, op weg door het open veld, op jacht naar de jongen die ze in de verte ziet rennen. Joyce gaat door het ruwere gebied, wat lastiger is, maar waar haar lievelingspaard toch snel aan went. Het touw dat aan haar zadel hangt klappert op de rug van het paard.

Tot haar tevredenheid merkt Miranda dat ze snel inloopt op de jongen voor haar. Freek ondertussen kijkt ongerust om en ziet, en hoort vooral, het paard met de ruiter snel dichterbij galopperen. Zijn hart bonst in z’n keel, omdat hij nu al bijna een kwartier aan een stuk rent en eigenlijk niet meer kan. Z’n enkel is al een beetje verzwikt waardoor z’n tempo al een stuk lager is dan in het begin. Miranda herkent inmiddels de jongen en weet dat ze Freek aan het opjagen is, Freek de knappe broer van haar vriendin, de macho ook. Ze krijgt een glimlach om haar mond bij de gedachte hoe ze hem zo dadelijk achter haar paard laat lopen.

Joyce moet goed kijken omdat het best lang duurt voordat ze weer een teken van Joris’ vlucht ziet. Ze staat veel te vaak stil naar haar zin, maar dan ziet ze toch na een paar minuten een gestalte bewegen in de verte. Beet! Ze spoort haar paard aan en snel lopen ze op de jongen in. Ze ziet blonde haren en weet dat haar prooi Joris is. ‘Yes,’ denkt ze, en ze spoort nog meer aan. Joris merkt dat z’n vlucht verloren is. Het paard komt snel dichterbij en hij kan ook niet meer. Nog een paar passen maakt hij om dan scherp af te buigen richting het bos. Als hij daar voor het paard aankomt, is hij safe. Joyce ziet het en stuurt haar merrie ook in de richting van de jongen. Ze snijden hem snel de pas af en vlak voor het bos versperren Joyce en de merrie de weg van de hijgende jongen. Hij wil weer wegrennen, maar Joyce is behendig met het paard en dankzij de dressuurtraining reageert de merrie razendsnel. Na 4 vergeefse pogingen en met inmiddels een keel die in brand staat, geeft Joris op.

Hij buigt voorover, steunend met z’n handen op z’n knieën, starend naar de grond. Dan merkt hij hoe iets over hem heen valt en meteen erop hoe z’n armen langs zijn zij vast worden getrokken. Joyce heeft, hoog zittend op haar paard, een lasso geworpen en kan nu kalm afstijgen, de jongen is gevangen. Joris protesteert hees, z’n haren nat van het zweet geplakt op z’n voorhoofd, maar het is vergeefs. Joyce knoopt de lasso extra vast en bindt het einde van het touw vast aan het zadel. Ze gaat voor haar prooi staan, de verslagen jongen, en kijkt hem triomfantelijk aan. Terwijl ze z’n broek losmaakt en hem dwingt er uit te stappen, vraagt ze plagerig: ‘wil je nog iets van je stoere woorden terugnemen?’ Joris kijkt haar leeg aan, zwijgt, z’n mond is te droog om te praten. ‘Ok,’ zegt Joyce, terwijl ze z’n shirt over z’n hoofd uittrekt en achter z’n rug laat hangen, ‘als je niets zegt, dan laat ik m’n paard draven naar de manege’. Joris buigt z’n hoofd en dan klinkt het zachtjes: ‘sorry dat ik zei dat paardrijden stom is’. Joyce lacht en trekt Joris ook z’n slip van z’n billen. Ze ziet hoe z’n piemel snel stijf wordt en loopt dan terug naar haar paard. Wanneer ze er weer hoog op zit, kijkt ze tevreden terug. Geslaagd. Ze heeft haar prooi gevangen en brengt haar paard in beweging, dan een strak touw en een grote, gespierde tienerjongen vastgebonden, naakt er achteraan strompelend. Vernederd kijkt Joris naar hoe het paard met haar staart een horzel wegveegt. Hij voelt z’n benen nauwelijks meer maar moet doorstappen. Het meisje dat hoog en trots op het paard zit, geeft hem geen keus.

Freek kijkt wanhopig om zich heen. Hij dacht slim te zijn door het open veld te kiezen en dan op tijd de weg te bereiken, waar de meiden hem niets meer konden doen. Maar het is mislukt. Weer kijkt hij om en ziet Miranda op haar bruine merrie bijna bij hem. Het omkijken is niet slim, want daardoor ziet hij niet het bultje vlak voor hem. Freek voelt hoe hij struikelt en machteloos tegen het gras valt. Snel wil hij opstaan, maar voelt meteen een knie in z’n rug, gevolgd door een touw om z’n hoofd. Vanuit z’n ooghoeken ziet hij de neus van een snuivend paard. Twee handen schuiven het stevige touw razendsnel om z’n schouders en wanneer Freek zich wild wil bevrijden van z’n belaagster, tekent hij z’n lot. Het geeft Miranda de ruimte die ze nodig heeft om de lasso strak om m’n middel te trekken met Freek’s armen ertussen. Snel legt ze een zekerheidsknoop en geeft ze de jongen de tijd om op te staan.

Freek kijkt de vriendin van z’n zus verslagen aan en zij kijkt lachend terug, waarna ze het touw vastmaakt aan haar zadel. ‘Je kwam ver Freekie,’ zegt Miranda quasi-aardig, ‘maar helaas niet ver genoeg. Zo zie je maar dat je tegen een meisje en haar paard niet op kunt.’ De meiden hebben vooraf afgesproken hoe ze de jongens terug naar de manege brengen en dus staat ook Freek binnen de kortste keren naakt achter de ranke kont van het paard en kan hij alleen maar kijken naar de mooie meid in het zadel en haar commando volgen. Z’n verzuurde benen protesteren, maar gedwee strompelt Freek achter de merrie en haar berijdster aan.

Op de manage is het stil. Er is niemand om te zien hoe als eerste Miranda met haar paard het erf op loopt met een naakte jongen achter haar aan. Daarna rijdt Joyce met een brede grijns de betonnen plaat op, ook met een jongen aangelijnd en ook hij naakt. De beide meiden geven elkaar een high five en maken de jongens los. Ze pakken beide een touw, waarna Miranda haar prooi Freek mee trekt en Joyce Joris. De jongens durven elkaar van schaamte niet aan te kijken. Lijdzaam laten ze toe hoe hun meesteressen ze meenemen de manege in. Aan de ene kant valt het de jongens zwaar hoe ze door de meiden eigenlijk heel eenvoudig gevangen zijn genomen in de jacht, maar aan de andere kant lopen zowel Freek als Joris met een volle, stijve piemel vooruitstekend, symbolisch wijzend naar de strakke kontjes van de meiden.

Miranda neemt Freek mee naar een lege box en Joyce doet hetzelfde met Joris in een andere box. Joyce legt haar gevangene op z’n rug en kleedt zich uit, genietend van Joris’ grote, begerige ogen op haar gericht. Ze streel haar borsten even en trekt dan haar slipje uit. Voorzichtig gaat ze op hem zitten. Ze kent de weg, want een jaar lang had Joyce een relatie met een jongen en ze weet inmiddels hoe ze van sex moet genieten. Langzaam geleidt ze de stijve piemel van Joris in haar natte kutje en begint de jongen te berijden als een van de paarden die ze traint. Ze lacht naar hem en hij weet niet wat hem overkomt. Hoe lang komt hij al niet bij de broer van deze lekker meid langs en eindelijk gebeurt het dan, zo vaak van gedroomd en dan gebeurt het, hij neukt haar, of beter, zij neukt hem.

Miranda heeft in de andere box Freek tegen de muur gezet en maakt hem vast. Stiekem heeft ze vaak gekeken naar de dikke bobbel in de broeken van de broer van haar beste vriendin. Meisjes op school onderling schatten al een tijdje hoe lang de piemel van Freek wel niet is en nu steekt die vlak voor haar hard omhoog, als een saluut aan z’n meesteres. Miranda gaat op haar knieën en met haar hart kloppend van opwinding neemt ze de dikke, stijve, staaf in haar hand. Ze likt met haar tong over de dikke ader die er langs loopt en begint Freek langzaam af te trekken. Ze weet van haar vriendin dat beide jongens nog maagd zijn en zelf is zij dat ook. Voorzichtig als een toch wel nerveus meisje neemt ze de eikel van Freek in haar mond en sabbelt er aan. Het mist de uitwerking op de jongen niet. Vastgebonden als hij is, overkomt hem iets heerlijks. De knappe blondine die al jaren om hem heen hangt met spelletjes, plagerijtjes, heeft zijn geslacht stijf in haar mond en pijpt hem alsof ze nooit anders gedaan heeft. Hij weet vrijwel zeker dat het haar eerste keer is, maar het voelt heel natuurlijk. Miranda voelt ook goed aan hoe ver Freek is en wanneer er diepe kreun uit de jongen z’n mond komt, laat ze de pik vrij om net te kunnen zien hoe dikke stralen zaad haar om de oren vliegen. Trillend komt de jongen klaar om daarna verslapt in z’n touwen te hangen.

Miranda maakt Freek los van de muur en laat hem op de grond in het hooi vallen. Ze heeft net een harde gil gehoord van Joyce uit de andere box en weet dat haar vriendin geneukt heeft met Joris. Zelf durft ze dat nog niet, maar ze is trots op de pijpbeurt die ze haar slaafje heeft gegeven. Hij is er nog steeds slap en kapot van.
‘Kom slappeling’, begint Miranda Freek overeind te manen. Langzaam, kapot, van het rennen, achter het paard aan lopen, en de zaadlozing komt hij overeind en laat zich door het meisje naar de andere box leiden. Daar staat Joyce naakt naast een al even kapotte, leeg geneukte Joris. Miranda duwt Freek naar Joris toe en laat hem over z’n vriend vallen. Daar liggen ze, twee naakte tienerjongens, gevangen en uitgewoond door twee paardenmeisjes, over elkaar heen, slap en verslagen. Joyce leunt haar naakte lichaam dicht tegen de nog geklede Miranda aan, haar arm leunend op haar schouder. Ze zoent haar vriendin op de wang en de meisjes kijken elkaar tevreden aan. Beide jongens mogen nog snel even kijken naar de beide strakke kontjes terwijl de meisjes de box uitlopen hen achterlaten in het stro. Ze gaan lekker chillen in de tuin.

Paardenmeisjes rule!