Een onverstandige ontmoeting? (11) – iets in de koffie Sophie?

Luister?

‘Jeff, Mevrouw Mansveld wil ons graag even spreken.’

Ik kijk op van m’n werk en zie Joy in de deuropening staan, mooie strakke pantalon en een stijlvolle bloes. Ze is een jonge collega van me, een lief meisje met wie ik laatst na een congresdag iets te gezellig in de hotelbar zat en vervolgens de nacht doorbracht. Sindsdien is ons contact wat lastig, omdat ze me de volgende dag wat onhandig dumpte door te vertellen dat ze verloofd is en … enz. Ik word echter wel blij van vrouwen als Joy met hun mooie blonde haren, knappe gezichten en mooie, sexy figuren.

Waar ik minder blij van wordt is haar ‘Mevrouw Mansveld’. Sophie was nog niet zo lang geleden mijn junior collega, een talentvolle accountant, maar nog groen, net uit de collegebanken. Ze werkte zich echter zeer snel op, handig ook, waardoor ze de promotie kreeg die ik eigenlijk wilde hebben. Nu is ze Mevrouw Mansveld voor me en zo gedraagt ze zich ook, ondanks dat we al meerdere keren gesekst hebben. Ze is mijn leidinggevende. Wanneer ik schuin achter Joy aanloop naar Sophie’s kantoor probeer ik te bedenken waarom ze ons wil spreken. Is het vanwege het hotel tijdens het congres, weet ze van Joy en mij? Het voelt niet goed.

‘Ah, kom binnen,’ nodigt Sophie ons uit om binnen te komen. Ze legt haar leesbril neer op het bureau en ik kijk automatisch naar haar strakke blauwe bloes en vooral het knoopje dat alle moeite heeft om de bloes rondom haar riante borsten bijeen te houden.

‘Ga zitten,’ steekt Sophie van wal, zelfverzekerd, mijn blik op haar borsten negerend. Ik denk terug aan het leuke, spannende meisje waarmee ik naakt zwom in het bosvijvertje en daarna neukte in de buitenlucht.

‘Jeffrey, jij hebt prima werk geleverd met de boetiek. De bank is tevreden en beschouwt de eigenaresse weer als een betrouwbare klant. We gaan haar daarom downscalen en daarom neemt Joy haar dossier over. Jeffrey, jij zorgt voor een goede overdracht. Ok?’

Ik knik en mompel instemmend. Het voelt echter als een klap in het gezicht. Mila was m’n favoriete klant en mijn bezoekjes aan haar winkel eindigden vaak met ons beiden intiem op de bank in haar kantoortje. Dat wordt nu een stuk lastiger nu Joy haar gaat opzoeken. Ik kijk Sophie onderzoekend aan en vermoed dat ze het weet van mij en Mila. Het was ook niet slim van me dat ik een team meeting bij Sophie miste zonder afzeggen, juist toen ik bij Mila in bed lag.

‘Ok Joy, jij kunt gaan. Jeffrey, blijf je nog even?’

Ik kijk naar Joy en zeg dat ik zo wel langs kom voor de overdracht. Wel bedenk ik me dat het netjes is om het persoonlijk aan Mila te vertellen zodat we nog een keer… Voorpret en spijt vechten even in m’n hoofd.

‘Zo Jef,’ begint Sophie terwijl ze opstaat en vlak voor me tegen haar bureau leunt. Ik kijk naar de strakke leren rok die ze draagt en dan naar haar op, naar haar gezicht. Precies zoals ze het wil als leidinggevende. Haar armen vouwt ze onder haar borsten.

‘Jullie hadden een goede conferentie hoorde ik’, gaat Sophie verder, terwijl ze me scherp aankijkt. Ik voel hoe bloed in m’n gezicht stroomt en bedenk snel wat ze zou kunnen weten van mij en Joy en mij en Esmay, de baas van ons bedrijf, een vrouw wier positie Sophie graag zou willen overnemen. Ze weet misschien meer via Petra, die weet van Joy en Esmay. Met Petra heb ik geen contact meer gehad sinds die middag in het hotel toen ze me in m’n hotelkamer achterliet met geopende deur en Joy en Esmay een vrije blik gaf op m’n naakte lichaam, liggend op bed. Maar Sophie en Petra spreken elkaar vast nog … Ongerust kijk ik Sophie aan en slik. Te stevig. Nerveus.

‘Ja, ging goed. Esmay had een goede presentatie en we hadden goede reacties’, leg ik uit, maar ik zie dat Sophie amper luistert. Ze staat op en gaat achter me staan, legt haar handen op m’n schouders en begint die zachtjes te masseren. Ik zwijg en voel Sophie’s adem bij m’n oor: ‘ik heb een nieuw project dat ik samen met jou ga doen. Het is veel uitzoeken over belastingzaken en feitjes en daar ben jij goed in, mierenneukertje van me. Ik zorg voor de hoofdlijnen… Gezellig om weer wat meer … samen te werken, vind je niet?.’ Ze loopt om me heen naar haar kast om een dossier te pakken.

‘Zullen we het even doornemen?’

We gaan aan haar tafel zitten en Sophie licht het dossier vlug wat toe. Ik voel hoe ze geen moeite doet om te verzitten wanneer onze benen elkaar raken. Sterker, ik merk hoe ze steeds iets dichterbij me komt zitten. Ze schuift me de map toe zodat ik preciezer alles kan bekijken en terwijl ik probeer er iets van te lezen, voel ik Sophie’s hand onder de tafel naar m’n rits gaan. Met onze schouders tegen elkaar en Sophie’s hoofd vlak bij m’n kin, onze ogen gericht op de documenten op tafel, voel ik hoe haar hand in m’n broek glijdt en hoe ze m’n slip van m’n stijf wordende pik afduwt. Een vreemd gevoel bekruipt me omdat haar kantoor niet op slot is en we zo kunnen worden betrapt en aan de andere kant de sensatie van Sophie’s zekere hand om m’n pik. Trekkend, zachtjes, maar met stevige klem van haar vingers. Sommige vrouwen zijn te ruw in dat werkje, maar Sophie, net als Petra trouwens, doet het perfect. De letters op de formulieren beginnen te dansen voor m’n ogen en lichtjes vertwijfeld kijk ik Sophie aan. Ik voel dat ik ga komen en kan toch niet….?

Sophie kijkt me zacht aan, glimlachend, lief. Op haar tafel staat een koffiebekertje en handig stopt ze dat onder de tafel. ‘Toe maar lieverd, laat je maar lekker gaan.’

Ze zegt het zachtjes, maar het moedigt me enorm aan en binnen no time spuit ik dikke stralen in het koffiebekertje. Ze heeft een brede glimlach wanneer ze het bekertje op tafel zet en opstaat. ‘Je blijft toch een geil mannetje hoor. Foei! En dat nog wel in het kantoor van je chef!’ Ze heeft duidelijk plezier en loopt met het bekertje naar haar koffieapparaat, een ander privilege voor Mevrouw Mansveld als kaderlid, een privé-koffiemaker. Ze drukt op gewone zwarte koffie zonder suiker en ik zie hoe het zwarte vocht in het bekertje met mijn zaad stroomt.

Sophie neemt een slokje en trekt een verrukt gezicht. ‘Je produceert lekkere creamer Jeff, beetje ziltig.’

Ze loopt met bekertje naar haar bureau. ‘Bereid je goed voor. Morgen om 11 uur hebben we met deze client een afspraak.’

Wanneer ik weer buiten sta, weet ik niet wat ik eerst wil doen. Sophie heeft me weggehaald bij m’n favoriete klant en me steviger bij zich gehaald. Ik produceer nu zelfs creamer voor haar koffie en iets zegt me dat het niet bij deze ene keer blijft.

Ik voel een enorme behoefte om Petra te bellen… Weet niet waarom… Weet ook niet of het verstandig is…