Jane wil een slet zijn (5) De club

Luister?

Na het avontuur in het centrum reed de limo naar een chique woonwijk aan de rand van de stad waar ze door een groot hek draaiden. Achter het hek zag Jane boven haar hoofd dat ze over een bomenlaan reden. Even later werd ze uit haar benarde positie bevrijd en over een grindpad een statige villa in begeleid. Daar werd ze in een grote suite achtergelaten, waar Marieke haar vertelde dat ze zich kon opfrissen. Er was prachtige badkamer, met een heerlijke stortdouche. Jane nam het ervan en stond er zeker 20 minuten onder.

Toen ze uit de badkamer kwam, zag ze dat er op het bed een prachtige jurk lag, die duidelijk voor haar was neergelegd. Een halflange, wijd uitwaaierende jurk in lichtblauw met een subtiel motiefje. Heel wat anders dan de “band” die ze eerder deze dag aan had gehad. Op de grond naast het bed stond een paar schitterende witte pumps, met een hoge hak die ze prima kon hebben.

Ondergoed vond ze niet, maar dat hoefde ook echt niet met deze jurk. Hij viel net ver genoeg over haar knieën en haar borsten waren stevig genoeg om zichzelf te dragen. Ze trok de jurk aan en bewonderde zichzelf in de spiegel. Het was moeilijk te geloven dat de keurige dame die ze nu zag zich eerder deze middag nog in een vieze steeg had laten serieelneuken door een clubje brallerige studenten.

Ze liep de kamer uit en kwam in een lange gang terecht. Op haar gevoel liep ze naar links, waar ze via een imposante hal in een prachtig ruim vertrek kwam, met grote openslaande deuren richting een schitterend aangelegde tuin. In de ruimte stonden tamelijk willekeurig opgestelde zitjes, waar allerlei aantrekkelijke, jonge mannen en vrouwen aan een drankje zaten. Champagne, rosé, hier en daar een glaasje whiskey, het was duidelijk dat het hier een rijk gezelschap betrof.

Niemand keek op of om van haar binnenkomst. Ze vroeg zich ineens verschrikt af of ze haar misschien uit de auto hadden zien stappen, “gekleed” in een dikke laag opgedroogd studentenzaad. Maar, óf deze mensen waren heel discreet, óf ze was via een zijdeur naar binnengebracht en niemand had dat gezien. En het moet welhaast het laatste zijn.

Net toen ze zich afvroeg of ze zomaar ergens kon gaan zitten, werd ze aangesproken door een keurige heer. Ze schatte hem ongeveer 50 jaar, licht grijzend en met heldere, blauwe ogen.

“Welkom Wendy,” zei hij, “wat fijn dat je alles hebt kunnen vinden.”

“Wendy?” dacht Jane. Maar ze zei: “dank voor de hartelijke ontvangst. Het is hier werkelijk prachtig.”

De man knikte.

“Dat is het zeker. Wil je wat drinken? Een wijntje, misschien een lekkere bubbel? We hebben een heerlijke Krug Clos Du Mesnil die zeker kan aanbevelen.”

“Lekker,” antwoordde Jane, “dank u vriendelijk.”

“U? Zeg maar je hoor.”

Hij stelde zich voor als Manfred en vertelde Jane dat hij één van de “gastheren van de club” was. Ze wist niet goed wat ze zich daarbij moest voorstellen, maar ze liet zich gewillig rondleiden in het prachtige pand. Het hing aan elkaar van de lange gangen, mooie zalen en knusse kleinere vertrekken. Veel marmer, hoogpolig tapijt en historische kunst aan de muren.

Na de rondleiding liet hij Jane achter in de ruimte waar ze waren begonnen, waar ze een – inderdaad heerlijk – glaasje bubbels kreeg en hij haar voorstelde aan een paar andere “leden”. Het bleken allemaal heel vriendelijke mensen, welopgevoed, aantrekkelijk en erg geïnteresseerd in Janes persoon. Ze deed haar uiterste best haar beste kant te laten zien en haar recentelijke avonturen voor zich te houden.

Aan het einde van de avond, na minstens een fles champagne en nog wat roze cocktails waarvan ze de naam niet meer wist, werd ze door een man van een jaar of dertig die zich had voorgesteld als Benjamin aan de arm meegenomen naar de suite waar ze eerder die dag was geweest. Hij had blijkbaar geen uitleg nodig om te weten dat dat haar verblijf was.

Aangekomen op de suite, trok Jane uit gewoonte direct haar jurk uit toen ze zich realiseerde dat Benjamin ook bij haar in de ruimte was.

Benjamin was er lekker voor gaan zitten. Hij pakte een flesje wijn uit de koelkast alsof hij in zijn eigen huis was en plofte op één van de rode fauteuils neer.

“Zo Wendy,” zei hij, “wat denk je ervan?”

“Het is hier heerlijk,” zie Jane, “ik snap wel dat jullie hier graag zijn.”

“Dank,” antwoordde Benjamin, “maar dat bedoelde ik niet.”

Jane keek hem vragend aan.

“We hebben hier op de club een afspraak,” vervolgde Benjamin. “Degene die een nieuw meisje de eerste keer naar haar kamer brengt, mag haar inrijden. Dus, nogmaals, wat denk je ervan?”

Het duurde even voor het kwartje viel. Ze was eigenlijk een beetje vergeten hoe ze hier terechtgekomen was. Na alle champagne voelde het alsof er een hele week voorbij was gegaan. Maar ze zat nog midden in Sanders opdracht natuurlijk. Er was een reden dat ze hier was. Maar wat bedoelde hij met “een nieuw meisje”? En zei hij nu echt “inrijden”?

Benjamin stond op, liep richting het nachtkastje naast het bed, pakte de tas met “Neukspul”, alsof het niet gek was dat die daar zo opzichtig stond, en haalde heel gericht de dvd’s eruit. Hij bladerde door het stapeltje en pakte dvd K-214 eruit. Die stak hij in een gleuf onder het nachtkastje, waarna er een enorm scherm aansprong. Op de film verscheen Jane, eerst keurig gekleed terwijl ze de lobby van haar kantoor binnenliep, maar al snel veranderde de beelden in een pornofilm zoals je die op internet nergens vindt.

Jane die in drie gaten werd geneukt, terwijl ze geblinddoekt in een groot frame lag. Jane die van achteren werd genomen terwijl ze voorovergebogen boven een urinoir stond. Jane die met een kloppende lul in haar mond met haar moeder aan de telefoon zat (dat was ze al weer helemaal vergeten). Die gast had haar gezicht hard kreunend ondergespoten net toen haar moeder was begonnen over Janes veronderstelde gebrek aan liefdesleven.

De ontmoeting met Benjamin was geen toeval, zoveel was duidelijk.

Benjamin had alvast wat spullen gepakt. Hij gespte een leren band om Janes hals, polsen en enkels. Daarna hing hij kleine gewichtjes aan haar tepelringen en verzocht haar om op haar knieën op de fauteuil in de hoek te gaan zitten, met haar rug naar hem toe. Hij duwde haar gezicht wat omlaag en klikte haar halsband achter de leuning in de daarvoor bedoelde haak. Daarna bevestigde hij haar polsen en enkels aan de stoel, waardoor ze nu met haar billen omhoog klaarlag voor wie maar wilde.

Doordat haar hals achter de leuning werd getrokken, kon ze niet goed zien wat Benjamin aan het doen was. Maar na een paar tellen voelde ze dat hij een warm goedje op haar onderrug spoot, hij smeerde haar billen er goed mee in. Vervolgens voelde ze hoe hij een bol voorwerp tegen haar kontgat duwde, waarna hij de haak die ze eerder in haar tasje had gezien behoedzaam naar binnen duwde. Ze voelde de bol aan de ene kant in haar kont, het gebogen metaal in haar bilnaad en het andere uiteinde nu op haar rug.

Tot slot pakte hij haar krullen, bond ze in een staart en knoopte die staart aan de haak. Hij trok de knoop flink strak, waardoor iedere beweging van haar hoofd nu zorgde dat de haak dieper binnendrong.

“Ziezo,” zei Benjamin, “jij bent er klaar voor. Ik ga de rest halen.”

Hij opende de deur, waar blijkbaar al een clubje mensen stond te wachten, want Jane hoorde direct dat er meerdere personen haar suite binnenkwamen.

Benjamin hield een korte speech, waarin hij Wendy nogmaals welkom heette bij de club en vertelde hoe vereerd hij was dat hij haar mocht inrijden. De aanwezigen applaudisseerden even en Jane hoorde dat er wat foto’s werden gemaakt. “Voor de wijkkrant zeker,” dacht ze. Het zou haar niet eens verbazen.

Toen wendde Benjamin zich tot ene Julia.

“Julia, zou jij mij voor deze bijzondere gelegenheid willen opstijven?”

“Natuurlijk Ben, met liefde.”

Jane hoorde het direct. Die stem kende ze al zo lang, daar was geen twijfel over mogelijk: dat was Marieke!

Waar ze zich eerder vandaag nog had gegeneerd iemand uit haar vorige leven tegen te komen, vond ze het – zeker na alles wat ze vanmiddag had meegemaakt – nu juist wel fijn om Marieke erbij te hebben.

Ze hoorde Benjamin zijn broek openmaken en Marieke zoog zijn lul in enkele tellen luid slurpend hard. Daarna voelde ze Benjamins handen op haar onderrug en zijn eikel tegen haar natte lippen.

“Dames en heren, ik ga naar binnen,” riep hij en hij joeg zijn enorme pik in één keer helemaal in haar kut. Jane slaakte een gil. Wat een ding zeg! En dat naast die haak in haar kont, die door door de ferme stoten van Benjamin gelijktijdig mee op en neer werd geduwd, wat haar een dubbel gevuld gevoel gaf.

Het was duidelijk dat Benjamin wist wat hij deed. Met één hand kneedde hij Janes borsten, zodat de gewichtjes vrolijk bungelend aan haar tepels trokken en met de andere hand sloeg hij op haar kont. Bij iedere stoot tikte zijn ballen tegen haar clit, waardoor Jane al na een paar minuten hijgend klaarkwam.

Benjamin hield even kort in en ging er toen met dubbele snelheid tegenaan. Dieper en dieper neukte hij Jane in haar soppende kut en na een minuut of 5 voelde ze hoe zijn pulserende lul in haar leegspoot. Dat was zo’n geil gevoel dat ze gelijktijdig een orgasme kreeg. Ze schreeuwde het uit van genot.

Een minuutje nadat Benjamin zijn half slappe pik had teruggetrokken, werd ze losgemaakt en keek om zich heen. In de suite waren alle mensen aanwezig met wie ze vanavond in de bar had gezeten. Die wisten er dus allemaal van. Wat was dit eigenlijk voor club? Jane keek Marieke vragend aan. Die keek vrolijk lachend terug en gaf haar een knipoog.

“Kom je even hier staan Wendy,” vroeg Benjamin, “we zijn nog niet klaar.”

Jane liep zijn kant op. Ze was behoorlijk stram geworden van de strakke houding op de fauteuil. De gewichtjes trokken aan haar borsten, maar dat liet ze maar even zo. Zou ze nog een beurt krijgen? Ze kon nauwelijks nog staan…

Eén van haar drinkvriendinnen kwam naar haar toe met een cocktailglas.

“Het is de gewoonte dat je de eerste lozing als volwaardig lid weggeeft aan één van de toeschouwers” zei de dame die Jane had leren kennen als Roos (dat was vast niet haar echte naam).

Jane keek in het glas en zag dat het zaad van Benjamin dat uit haar wijd openstaande spleet was gelopen blijkbaar was opgevangen in een klassiek, breed uitlopend cocktailglas. Ze pakte het glas aan en keek om zich heen.

Het bleek heel wat te zijn om dit glas in handen te krijgen, want alle meiden keken haar smekend aan. Jane besloot haar trofee aan haar vriendin te gunnen.

“Mar.., eh, Julia, aan jou de eer.”

“Dankjewel… Wendy,” antwoordde Marieke. Ze pakte het glas aan, hief het kort in de lucht en goot Benjamins zaad toen in één keer in haar keelgat.