Dominantie

Luister?

Ik druk op de intercom. ‘Ik ben gearriveerd mevrouw’. Ik hoor niks, maar de deur klikt open. Ik kom binnen in een korte hal met aan het eind een houten trap met links van me een oude houten deur en rechts staat een klein ladekastje. Bovenop het kastje ligt een briefje, verlicht door een klein lampje. Ik pak het op en lees: ‘Welkom. Voordat je de trap op gaat wil ik eerst dat je de deur achter je doorgaat. Daar liggen spullen klaar voor je. Ik weet dat dit je eerste keer is. Maar ik verwacht dat je na het lezen van dit briefje elke aanwijzing of opdracht die ik je geef netjes navolgt. Zo niet, dan weet je waar de deur naar buiten is. Zo ja, dan is de eerste aanwijzing dat je me altijd aanspreekt met Mevrouw. De tweede dat je nu de deur achter je doorgaat. Daar wachten volgende instructies. Ik zie je graag boven verschijnen. Groetjes, Mevrouw.’

Mijn hart bonst in mijn keel. Ik heb hier geen ervaring mee. Weet niet zo goed wat te verwachten. Het is allemaal maar heel spannend. Even kijk ik naar de deur waar ik doorheen moet. Dan naar de deur waardoor ik was binnen gekomen. Ik twijfel. Zal ik gewoon weggaan? Misschien is dit helemaal niks voor mij. Ik haal diep adem. Een diepe zucht. ‘Fuck it, ik doe het gewoon’. Ik trek de oude houten deur open. Hij piept en kraakt. Ik stap door de deur opening. Het is maar een kleine kamer. Aan het plafond hangt een lamp. Voor me staat een ladenkastje. Verder is er maar weinig te zien. Ik doe een stap vooruit naar het volgende briefje. Ik pak het op. Mijn handen trillen lichtjes. Ik lees: ‘Braaf, goed gedaan. In het kastje voor je zitten spullen die ik verwacht dat je aantrekt. Een boxer en een string. Welke je aantrekt is aan jou. Daarnaast ligt een halsband. Die trek je aan. Zorg dat hij strak zit, maar zorg ook voor genoeg ademruimte. Je eigen kleren leg je in de onderste la. Die trek je pas weer aan voordat je vertrekt. Ze liggen daar veilig opgeborgen. Als je bent omgekleed mag je de ruimte verlaten en de trap opkomen. Zodra je bij de deur aankomt klop je drie keer op de deur. Niet meer en ook niet minder.’

Ik leg het briefje terug op het ladekastje en trek de bovenstad la open. Ik zie de halsband. Hij is van zwart leer. Oogt redelijk comfortabel, de binnenkant is van zachtere stof. Aan de buitenkant zit een stalen ringetje. Daarnaast liggen een zwarte boxer en een zwarte mannenstring. Ik haal diep adem. Ik ben tot hier gekomen. Nu moet ik ook verder gaan. Ik trek mijn dunne jasje uit. Maak de knopen van mijn overhemd los. Schop mijn schoenen uit. Maak de riem van mijn broek open en doe de rits naar beneden. Ik laat de broek langs mijn billen naar beneden glijden. Stap er uit. Ik vouw hem netjes op en leg hem in de onderste lade van het kastje. Ik ga verder met mijn overhemd en vouw ook deze netjes op om hem vervolgens ook in de lade te leggen bij mijn broek. Ik trek mijn sokken uit en maak er een balletje van. Hup, ook in de lade. Schoenen en jasje erbij. Ik sta alleen nog maar in mijn toevalligerwijs zwarte boxer. Ook die trek ik uit. Mijn pik springt half hard naar voren. Ik vind het allemaal maar heel spannend, maar mijn pik ziet het toch iets anders. Ik leef tussen spanning en geilheid. Leg ook de boxer in de lade. Ik doe de lade dicht en kijk in de bovenste lade. Eerst maar eens kiezen: string of boxer. ‘Wat zegt je gevoel’, hoor ik mezelf mompelen. Ik pak de string op. Hopelijk kan Mevrouw dat waarderen. Ik trek hem aan. Was er maar een spiegel waar ik mezelf bekijken. Om te zien hoe het staat. Maar helaas. Geen spiegel. Ik voel hoe de string tussen m’n billen zit. Die billen zo in het openbaar. Daar wil ze dan vast op slaan. Hopelijk niet te hard. Ik blijf bij mijn keuze. Ook bij een vrouw zie ik het liefste een string. Misschien heeft mevrouw wel hetzelfde gevoel bij een man. Maar dat blijft voor nu nog bij gissen. Ik pak de halsband vast. Doe hem om mijn nek. Ringetje aan de voorkant, al kan dat eigenlijk niet anders. Het sluitingsriempje zit precies aan de andere kant. Ik doe hem strak, maar niet te strak. Zoals op het eerdere briefje beschreven stond. Daar sta ik dan. In een zwarte string, halsband om en mijn spullen netjes opgeborgen in de onderste lade. Mijn hart klopt ondertussen in mijn keel. Het gaat echt gebeuren. Ik haal maar weer eens diep adem om mezelf te kalmeren. En nog een keer. Ik draai om, open de houten deur en stap de hal weer in. Ik kijk naar de trap. Het lijken opeens wel veel meer treden. Ik schuifel er naartoe. Stapje voor stapje tot ik bij de eerste tree kom. Mijn benen voelen zwaar. Ik zet mijn voet op de eerste tree. Langzaam beklim ik de trap. Tree voor tree. Diep ademhalend. Zo spannend vind ik het. De deur komt steeds dichterbij. Totdat ik er dan eindelijk bij aankom. Wat zal er achter die deur zijn. Mevrouw hoop ik. Mijn gedachten razen in het rond. Ademhalen denk ik. Ademhalen.

Ik klop, eenmaal,
Tweemaal,
Driemaal,

Het blijft stil. Het lijkt wel voor een eeuwigheid. Dan hoor ik een zwoele stem: ‘binnen’. Mijn hand grijpt naar de klink. Ik duw hem naar beneden. Langzaam duw ik de deur open. Voor mijn ogen verschijnt Mevrouw. Ze zit op iets wat door kan gaan voor een houten troon. Ze heeft een strakke witte blouse aan. Ik kijk mijn ogen uit. Wat een prachtige vrouw. Wat straalt ze veel kracht uit. Een natuurlijke dominantie. Haar borsten vullen haar witte blouse precies goed. Mijn ogen dwalen langs haar lichaam naar beneden. Haar blouse verdwijnt in een strakke leren broek. Ik dwaal verder naar beneden. Ze heeft glanzende zwarte stiletto’s aan. Ik sta stil. Als bevroren. Ik weet niet wat ik moet doen. Ze laat de stilte zo in de lucht hangen. De situatie voelt oncomfortabel aan. Maar dat is wat ze wil schiet door mijn hoofd. De machtsstrijd vind nu op dit moment plaats. En zij weet het en ik weet het. Ik heb verloren.

‘Dat ziet er goed uit jongeman, met jou kan ik wel wat. Ga eerst maar eens op handen en knieën zitten.’ Ik volg haar instructie netjes op. ‘Goed zo. Kruip maar eens naar mevrouw toe. Daarna begin je met het kussen van mijn stiletto’s. Maar waag het niet mijn voeten te kussen. Alleen de stiletto’s én vergeet de hak niet jongeman.’ Ik begin te kruipen. Het is zo’n vijf meter. De houten vloer doet licht pijn aan mijn knieën. Mijn ogen zijn gefocust op haar zwarte stiletto’s. Mijn billen schudden zachtjes heen en weer van het kruipen tot ik bij haar stiletto’s aankom. Ik kus als eerste de punt van haar rechterstiletto. Probeer ten alle tijde haar voet te vermijden. Al zijn ze nog zo verleidelijk van dichtbij. Ze tilt haar voet omhoog. Ik begrijp de hint. Zachtjes kus ik de hak. Van boven naar beneden. ‘Braaf zo, ga door’ zegt ze goedkeurend. Ik ga door. Langs de binnenkant weer terug naar de punt. Geef er een zacht kusje op. Ze trekt haar voet weg en steekt haar linkervoet naar voren. ‘Je weet wat je moet doen’, zegt ze. Ik herhaal wat ik bij haar rechterstiletto deed. Eerst de punt, dan de hak, de binnenkant en weer terug naar de punt. Ze trekt haar voet terug. ‘Eerste test geslaagd’, zegt ze. ‘Zo wordt Mevrouw altijd begroet door iedereen die haar kamer betreed.’

‘Ben je klaar voor het vervolg jongeman?’