Getraind om te dienen

Luister?

Als ik wakker word voel ik me verdwaasd, ik heb duidelijk een kater en sterk het gevoel dat er iets niet klopt. Waarom ben ik helemaal naakt? Ik slaap nooit naakt… Vaag kan ik me nog herinneren dat ik gisteren de stad in ben geweest en dat het wel erg leuk was met die ene meid. Hoe laat is het? In ieder geval nog donker buiten zo te zien. Ik heb pijn in mijn rug en schouders en merk dat het lastig is om te bewegen. Met veel moeite doe ik mijn ogen half open en langzaam realiseer ik me dat ik niet in mijn eigen bed lig. Ik probeer half overeind te komen maar ontdek tot mijn schrik dat mijn armen boven mijn hoofd aan de poten van het bed zitten gebonden. Dat verklaart die rugpijn, bedenk ik me in mijn half wakkere staat. Ik probeer los te komen maar kom er achter dat ook mijn voeten stevig vastzitten aan de poten van het bed. Heb ik gisteravond met mijn dronken hoofd nog zulke kinky dingen weten te doen? En waarom heeft ze me dan nog niet los gemaakt? Na vergeefse pogingen om los te komen besluit ik nogal gegeneerd om toch maar om hulp te roepen. “Hallo? Is daar iemand?”, roep ik, eerst zacht maar dan steeds harder. Geen reactie.

Na wat alles tussen tien minuten en een uur zou kunnen zijn hoor ik het geluid van hakken op de vloer van de gang. Langzaam gaat de deur open en in de opening verschijnt de meest sexy vrouw die ik ooit gezien heb. Ze draagt hoge laarzen, met daarboven kousen en een strak zwart rokje wat ophoudt direct onder haar volle billen. Om haar toch al zeer vrouwelijke figuur te benadrukken heeft ze een leren korset aan, wat haar borsten op een intrigerende manier naar boven duwt. Ze glimlacht naar me en zegt: “Wakker worden slaafje van me, het is tijd voor je eerste training!”.

Verbouwereerd kijk ik haar aan en voordat ik iets heb kunnen zeggen is ze al naar het bed gelopen en heeft ze de deken van me af getrokken. Ik probeer me nog op mijn zij te draaien maar de touwen laten me weinig bewegingsruimte en ik kan op geen enkele manier voorkomen dat ik helemaal naakt en open voor haar lig. “Wa…waar ben ik?” stamel ik en als antwoord pakt ze met een gerichte beweging mijn tepels vast en knijpt er hard in. “regel één” zegt ze, terwijl ze me streng aankijkt, “je praat alleen als je iets gevraagd wordt”. Ze draait nog een keer hard aan mijn tepels voor ze ze weer loslaat en vraagt “is dat duidelijk slaaf?”

Ik ben bang en opgewonden tegelijk en durf, weerloos als ik daar lig, niet echt tegen te werken. “Eh… ja, sorry” stamel ik, maar ook dit lijkt niet in goede aard te vallen. Een aantal harde klappen met haar vlakke hand in mijn gezicht benadrukken haar woorden: “Regel twee: spreek met twee woorden en noem me altijd ‘mevrouw’! Duidelijk?” Na een korte geschrokken stilte fluister ik enigszins geneneerd “ja mevrouw”. “Goed zo, dat is braaf” fluistert ze, terwijl ze me liefkozend door mijn haar aait, “ik heb er alle vertrouwen in dat je een goed slaafje zult worden”.

Dat gaat me te ver. Zo kan ik me toch niet laten behandelen? Wat denkt deze vrouw wel niet? “Oh kom op!” Zeg ik gefrustreerd, “ik weet niet hoe ik hier gisteren terecht ben bekomen maar nu is het mooi geweest, maak me los!”. Ik ben bang dat ik weer een klap ga krijgen, maar dat valt mee; er verschijnt een glimlach op haar gezicht die ik later met sadisme leer associëren en ze zegt “je hebt duidelijk nog veel te leren over hoe dingen hier werken, maar maak je geen zorgen, ik zal je goed trainen”. Dan loopt ze zonder verder nog iets te zeggen weg. Ondanks mijn angst en frustratie kan ik het niet laten om haar ronde billen te bewonderen die ik bij elke stap door haar strakke rokje heen kan zien bewegen.

Als ze even later terugkomt zijn haar handen gevuld met dingen die zowel mijn opwinding als mijn angst aanwakkeren: een zweepje, een spatel, tepelklemmen en een ball-gag. Ze ziet mijn verschrikte blik en knipoogt naar me terwijl ze op me afloopt “je hebt zojuist beide regels gebroken, wat me een mooie gelegenheid geeft om je te laten voelen waarom dat onverstandig is”. Ik begin nu toch echt bang te worden probeer er nog onder uit te komen “wacht… sorry… het spijt me!” zeg ik, waar ik na een geërgerde blik van haar snel nog “…mevrouw” aan toevoeg. Ze is duidelijk niet onder de indruk en gaat zonder me verder nog een blik waardig te keuren op mijn buik zitten, met haar rug naar mijn gezicht. Ik kan haar zachte maar gespierde kont door haar rokje heen tegen me aan voelen en kan het zelfs vanuit mijn benarde positie niet laten om die te bewonderen. Tot mijn verbazing begin ik ondanks mijn angst en tegen mijn zin in toch steeds geiler te worden, wat in mijn positie onvermijdelijk nogal zichtbaar is…

Ze legt het merendeel van de spullen op het bed maar houdt de spatel in haar hand; “voor het breken van regels die ik je duidelijk verteld heb, krijg je tien slagen met de spatel op je binnenbenen… per gebroken regel”, zegt ze kalm en zonder om te kijken. “dus hoeveel slagen krijg je?” Ik wil het zeker niet erger maken dan het al is en besluit om maar mee te spelen zolang ik toch geen kans heb om los te komen. “twintig mevrouw”, zeg ik braaf. Dat lijkt ze te waarderen en levert me een gekmakend zachte aai over mijn ondertussen pijnlijk stijve penis op. “Tel mee” zegt ze, en voordat ik me er op kan voorbereiden krijg ik de eerste slag al. Ik kreun als er een brandende pijn door de huid van mijn rechter binnenbeen gaat en heb nog net de tegenwoordigheid van geest om “één mevrouw” te zeggen. Slag na slag moet ik incasseren, terwijl ik daar weerloos lig. Worden de slagen steeds harder of mijn huid steeds gevoeliger? Na twintig slagen staat de huid op mijn binnenbenen in brand, waar ik me pijnlijk van bewust word als ze er met haar nagels overheen gaat terwijl ze zegt “goed zo slaafje, je leert het wel”. Terwijl haar ene hand doorgaat met het pijnigen van mijn toch al schrale benen, sluit haar andere hand zich om mijn geslacht en begint ze me zachtjes af te trekken. “Dat heb je wel verdient vind je niet?” vraagt ze en geil als ik ben kreun ik meteen “ja mevrouw!”. Ze stop abrupt en zegt: “ik denk het niet”.

Ze gaat van me af en wanneer ze weer gaat zitten is het met haar buik naar me toe. Ze leunt naar voren en het warme, natte gevoel op mijn borst vertelt me dat ze naakt is onder haar rokje. Ze kijkt me aan en zegt: “je bent er om mij te plezieren; als je dat heel goed doet dan zal ik overwegen om je een beloning te geven”. Met die woorden schuift ze naar voren en voordat ik weet wat er gebeurt heeft ze mijn haar gepakt en mijn hoofd onder haar rokje tussen haar benen geduwd. Haar commando is kort en simpel: “lik”. Van schrik en puur uit automatisme doe ik wat me verteld wordt en begin ik haar te likken. Terwijl ik haar warmte en natheid om mijn mond en tong heen voel begint het besef dat ik een wildvreemde vrouw lig te beffen langzaam tot me door te dringen; daar schrik ik zo van dat ik spontaan stop en mijn hoofd los probeer te wringen. Dat is onverstandig. Ze schuift naar achteren en kijkt me aan met een twinkeling in haar ogen die ik ondertussen als sadisme herken, “zo te merken heb je wat extra motivatie nodig slaafje”.

Ze steekt haar hand uit en pakt de tepelklemmen, die ze voor mijn gezicht houdt terwijl ze zegt “zie je deze?”. Na de onvermijdelijke “ja mevrouw” legt ze de klemmen op mijn borst en pakt ze mijn tepels stevig vast. Ze ontlokt een onvrijwillige hap naar adem als ze hard aan mijn tepels draait en zegt: “de klemmen gaan pas weer af als je me hebt laten klaarkomen”. Dan bevestigt ze de tepelklemmen en schuift ze weer naar voren, waarbij ze er voor zorgt dat haar billen goed hard langs de klemmen schuren. Ik schreeuw het uit van de pijn en voordat ik weer adem heb kunnen halen heeft ze mijn hoofd tussen haar benen geduwd en haar kut over mijn mond heen geschoven. Half verstikt en me constant bewust van de pijnlijke klemmen aan mijn tepels lik ik haar vol overtuiging, ruimte in mijn hoofd om na te denken is er niet meer.

Nadat ze is klaargekomen staat ze op en terwijl ze me over mijn harde lul streelt zegt ze “niet slecht, slaaf, je krijgt een beloning. Lig stil terwijl ik je losmaak”. Ik houd het nauwelijks meer uit en ben overal toe bereid om maar bevredigd te worden, tegenwerken is al lang geen deel van mijn gedachten meer. Ze maakt me los en bindt mijn handen vervolgens achter mijn rug aan mijn enkels vast, zodat ik als een pakketje op mijn zij lig. Ze verschuift me een stukje zodat ik met mijn hoofd halverwege het bed lig en komt er dan bij liggen, haar billen bij mijn gezicht. Terwijl ze haar rokje omhoog schuift zegt ze “als beloning mag je me tussen mijn billen likken tot ik slaap”. Mijn reactie gaat verloren wanneer ze me met één hand bij mijn haar pakt en mijn hoofd stevig tussen haar volle ronde billen duwt. Dan trekt ze de deken over ons heen en doet ze het licht uit. “slaap lekker, slaafje van me”.

Hoofdstuk 2

Ondanks meerdere pogingen om me los te wurmen houden de touwen stand en als het eindelijk weer licht wordt doen al mijn spieren pijn. Blijkbaar heb ik toch even geslapen, want het bed naast me is leeg.

Gelukkig hoef ik deze keer niet lang te wachten, want al snel hoor ik het bekende geluid van hakken op de gang. Als ze in de deuropening verschijnt wordt mijn ademhaling onvrijwillig wat oppervlakkiger, ik wil het graag toeschrijven aan angst, maar kan niet ontkennen dat ze meer met me doet dan dat. Ik kan het niet laten om mijn blik over haar heen te laten gaan. Ze draagt zwarte pumps, met daarboven kousen die haar gespierde benen benadrukken en eindigen in jarretels. Haar volle borsten worden tentoongesteld door een push up bra die haar tepels maar net bedekt. Toch is mijn aandacht daar niet op gericht. Om haar heupen draagt ze een strap-on harnas, met daarin een dildo waar ik even van moet slikken. Ik ben niet bang voor een beetje anal play, maar dit is toch wel intimiderend.

Terwijl ze naar me toeloopt zegt ze “Goedemorgen slaafje! Heb je zin in je training vandaag?”. Na mijn lessen van vannacht weet ik wat goed voor me is en antwoord ik braaf “Ja mevrouw”. Ze glimlacht goedkeurend naar me, pakt me bij mijn nog steeds pijnlijke tepels, en zegt, terwijl ze daar langzaam aan begint te draaien: “Ik hoopte dat het na vannacht wel duidelijk voor je was dat je van mij bent, slaaf. Klopt dat?”. Ik snap niet wat ik fout doe en probeer mijn kreet van pijn in te houden terwijl ik stamelend “ja… mevrouw…” zeg. Zonder het pijnlijke draaien van mijn tepels te stoppen kijkt ze me recht en aan en zegt ze “Dan noem je me voortaan “Meesteres”, duidelijk?”. Pas nadat ik “Ja Meesteres” heb gezegd laat ze mijn tepels los en zegt ze met een knipoog “Goed zo slaafje, we beginnen vandaag met wat rekoefeningen”.

Ze maakt mijn handen los van mijn voeten, zodat ik met enige moeite kan opstaan, pakt onceremonieel mijn nekhaar vast en loop zonder verdere toelichting de kamer uit terwijl ik half struikelend word meegesleept. Voor ik weet wat er aan de hand is zijn we al door de gang heen en komen we binnen in een kamer die gedomineerd wordt door één enkel meubel. Een tafel met een leren oppervlak waar mijn romp net op past, met aan de poten straps die onmiskenbaar bedoeld zijn om ledematen aan vast te maken. Ze sleept ze me er naartoe en duwt ze me er overheen: “Blijf”.

Eerst bevestigt ze mijn handen aan de voorpoten, waarbij ik net iets verder naar voren word getrokken dan prettig is zodat mijn hakken van de grond komen. Dan loopt ze naar achteren en maakt mijn voeten los van elkaar. De achterpoten zitten verder uit elkaar en wanneer ze de straps om mijn enkels doet word ik gedwongen om mijn benen te spreiden. Ik word me erg bewust van hoe naakt en kwetsbaar ik ben, vastgebonden met mijn benen wijd en mijn kont omhoog. Ik slaak een kreet van schrik wanneer ze zonder enige waarschuwing een flinke hoeveelheid koud glijmiddel tussen mijn billen giet en dit met haar hand naar mijn anus leidt. Voor ik iets heb kunnen zeggen heeft ze al een vinger bij me naar binnen gestoken en neukt ze me daar zachtjes mee. Ik kreun en kronkel maar kan niet aan haar hand ontkomen.

Even abrupt als hij kwam verdwijnt haar hand ook weer. Ik kan wel raden wat er nu gaat komen en begin echt bang te worden. “Alstublieft niet Meesteres”, “Genade Meesteres”. Tot mijn opluchting reageert ze hier op en loop ze om me heen zodat ik haar kan zien. Ze hurkt bij mijn hoofd zodat ze me kan aankijken en zegt: “Goed zo slaafje, ik vind het leuk als je smeekt, dus ik ga je nog wat meer kans geven om dat te doen”. Ze reikt onder de tafel, buiten mijn beperkte zicht, en wanneer haar hand weer zichtbaar wordt heeft ze een pijnlijk ogende flogger vast die ze me met een twinkeling in haar ogen laat zien. “Ik ga je hiermee slaan en jij gaat smeken. Er is maar één manier om me te laten stoppen en dat is om me te overtuigen om je te nemen.”

Vanaf de eerste slag met de flogger weet ik al dat ik kansloos ben: dit ga ik nooit volhouden. Eerst smeek ik nog om genade, maar haar enige reactie daarop is om het tempo van de zweep te verhogen. Steeds als de flogger neerkomt gaat er een scherpe pijn door mijn kont, die bij elke slag erger lijkt te worden. Voor ik het weet voelt het alsof mijn billen in vuur en vlam staan, wat met elke slag wordt aangewakkerd. Ik worstel tegen de riemen die me vasthouden maar kan geen kant op. Elke slag is raak. Het duurt dan ook niet lang voor ik geen andere uitweg zie dan doen wat ze wil, alles liever dan meer van deze pijn. “Neem me alstublieft meesteres” zeg ik zachtjes en verslagen.

De slagen stoppen meteen en ik wacht vol spanning op het gevoel van die grote dildo tussen mijn billen. In plaats daarvan zegt ze “Geen slechte start, maar ik ben nog niet overtuigd”. Nog voor die woorden helemaal zijn doorgedrongen is haar zweep al weer in beweging gekomen en mijn protest wordt in de kiem gesmoord wanneer die, nog harder dan eerder, op mijn toch al schrale billen landt. Ik hap naar adem en de eerste paar slagen lukt het me niet om meer te doen dan kreunen en “Nee alstublieft” “niet meer alstublieft” snikken. Natuurlijk zonder enig effect. Terwijl de slagen genadeloos doorgaan begin ik met steeds meer overtuiging te smeken: “Neem me alstublieft Meesteres”, “Alstublieft Meesteres”, “Ik wil u in me voelen Meesteres”, “Ik smeek u Meesteres”, “Neem me hard alstublieft Meesteres”.

Eerst stribbel ik nog tegen, maar naarmate mijn hoop op verlichting afneemt verzwakt ook mijn weerstand. Tot ik de uiteindelijk de slagen gelaten onderga, niet meer in staat om me te verzetten. Mijn stem is zijn kracht verloren, maar blijft zonder dat ik er nog bij nadenk doorgaan met smeken: “Neem me alstublieft Meesteres”, “Alstublieft Meesteres”. Pas wanneer ik de hoop eigenlijk al heb opgegeven stoppen de slagen. Hoewel ik weet wat er nu gaat komen kan ik me niet anders dan dankbaar voelen. Uitgeput en verslagen herhaal ik keer op keer “Dankuwel Meesteres…”. Terwijl ze de strap-on dildo tussen mijn billen laat glijden en zachtjes tegen mijn anus aandrukt zegt ze “Goed zo slaafje, wat dat nou zo moeilijk?”. Dankbaar voor haar goedkeuring hol ik mijn rug en bied ik mezelf aan, klaar om genomen te worden. Eindelijk zou ik krijgen wat ik al die tijd al wilde.