Verdwaald in het bos

Luister?

Dit verhaal is fictie ook de auteurs. Paul was opgegroeid in een klein dorp met 250 inwoners. Leeftijdgenoten had hij niet gehad onderwijs had hij van een oude wijze vrouw in het dorp gekregen. Vandaag was Paul 18 geworden bij de veldwachter had hij zijn rijbewijs mogen halen. Vanaf jongs af aan had hij met auto’s en vrachtwagens gereden en tractors niet te vergeten. Eenmaal weer thuis nam zijn vader hem mee naar de schuur en opende de deuren. In de schuur stond een pick-up truck Paul kon zijn ogen er niet vanaf houden. Ook Paul zijn moeder was komen aanlopen en in koor zeiden zijn ouders “Van harte gefeliciteerd jongen met jou verjaardag”.

Paul kon zijn ogen niet van de truck afhouden “Is hij van mij” stamelde hij steeds weer. De weken erop was Paul bezig om een route te plannen hij ging voor het eerst op vakantie. Na veel gesmeekt was hij het met zijn ouders overeengekomen dat hij met de auto mocht. Eindelijk brak de dag aan en Paul vertrok nadat zijn ouders voor de zoveelste keer hadden gezegd dat hij voorzichtig moest zijn. Een paar dagen later kwam Paul terug bij zijn truck na het eten in een restaurant. Een van de zijruiten was ingeslagen zijn tassen met spullen verdwenen. Ja de stad was anders dan zijn dorp gelukkig droeg hij zijn geld en pasjes in een gordel om zijn middel. Die nacht deed hij geen oog dicht hij bleef draaien op de achterbank. Soms sliep Paul in de auto en soms in een tent die ze wel hadden laten liggen in de bak net zoals zijn kampeerspullen. De andere dag liet Paul een nieuw raampje erin zetten en vertrok weer. De komende dagen vermeed hij de drukke steden en had zich wat nieuwe kleding aangeschaft. Paul had de indruk dat hij niet gelijkliep in zijn doen en laten als zijn leeftijdgenoten in de stad. Soms begreep hij niet eens wat de mensen bedoelde om hem heen.

Iedere keer als hij met mensen wat dronk of wat zat te eten moest hij betalen. Ja dat hoorde zo hadden de meeste gezegd omdat hij uit een dorp kwam. Paul vond het maar vreemd zoiets hadden zijn ouders wel gezegd. “Wel oppassen zoon mensen uit de stad proberen je te belazeren “ klonk het in zijn gedachten. Paul was nu anderhalve weel onderweg en naderde een bosrijk gebied. Le Ardennes stond er op een bord op een hooggelegen stuk weg stopte Paul. Het was adembenemend mooi overal waar je keek was bos en ook wat dorpen. Paul reed verder het begon te schemeren en hij wilde voor donker bij een dorp zijn. In het bos werd het al snel donker tot plots Paul zijn auto sputterde en stopte. Paul sloeg zichzelf meteen tegen het voorhoofd hij was vergeten te tanken. Hoe stom kun je zijn dacht hij en ik ben nog gestopt bij het tankstation voor drop. Paul zat zo even te peinzen tot hij licht zag tussen de bomen hij stapte uit en ging op het licht af. “Ik hoop dat er mensen zijn die mij kunnen helpen” dacht Paul en stapte door. Vlakbij het licht begon het licht te regenen “ook dat nog” dacht Paul. Het licht werd niet groter en plots stond hij er vlak voor het was een of andere markering. Nee geen huis en geen mensen en boven hem brak een noodweer los. Zelfs onder de bomen was Paul in korte tijd doorweek hij stapte sneller door richting zijn auto.

Na een uur kwam hij erachter dat de richting die hij opliep niet naar zijn auto was. Het water gutste langs hem heen hij werd moe en kreeg het koud waar was zijn auto. Hij dacht nu de weg te weten maar na een uur vond hij weer geen auto. Onder een grote dikke boom rustte hij even uit in het bos begonnen de nachtelijke geluiden. Zijn mobiel gaf twee uur in de nacht aan maar geen bereik plots hoorde Paul geluid van een soort scooter. Hij zag een licht sprong op en rende die kant op de takken zwiepte in zijn gezicht. Op een bospad stopte hij en een man op een trike kwam zijn kant opgereden. “Wat doe jij nu zo laat in het bos “ vroeg de man aan Paul. Paul vertelde over zijn auto en dat hij niet meer wist waar hij stond. De man stelde zich voor als Richard en was de boswachter.