Precies je Pa

Luister?

‘Doe je het, of doe je het niet’ vraagt de blonde vrouw van, ik schat, tegen de vijftig. Ze ziet er goed uit; verft haar haar op tijd, geen overdadige make up, nette kleding, hip zelfs en vrouwelijk schoeisel. Wat hoge jukbeenderen, groene ogen, een klein litteken boven haar lip en daaronder een niet opvallend lippenstiftje. Ik ruik een Chanel 5. Ja, echt een nette vrouw met ook nog eens een figuurtje-dat-iedereen-wel-wil op deze leeftijd. Haar jas hangt open, net als haar blouse daaronder. Nét één knoopje te ver open maar dat mag als je zo’n decolleté hebt. Goeiemorgen, ik schat een cup c. Nee, echt: een mooie, vrouwelijke vrouw. Een heerlijke vrouwelijke vrouw.
Ik stap naar binnen, nét voordat de liftdeur achter ons dicht glijdt. Ik druk op 35. Lampje 36 brandt al.

‘Nou, wát een beslissing, hm, om wel of niet de lift te nemen’ lacht ze me toe en mijn wangen kleuren rood. Ze neemt me helemaal op, erg intimiderend maar ik kan er niets mee. ’T…t…tja…’ stotter ik ‘ik was even afgeleid’.

‘Ik zag je wel kijken hoor, en dat mag. Ze hangen er om naar te kijken zeg ik altijd. Niet in het openbaar hoor, maar we staan nu saampjes hier in de lift en dan kan ik het wel zeggen toch, tegen een man als jij, toch?’ Ze zet haar tassen neer, doet een stap dichterbij in mijn comfortzone en ik deins met mijn rug tegen de liftwand. ‘uhm, ja, uhm, wat zal ik zeggen?’ Probeer ik zo normaal mogelijk te laten klinken, maar het komt er uit alsof ik een liter alcohol op heb. ‘Ik hoopte dat je zou zeggen, ja, dat je ze wel even wilt vasthouden, ja. Ik ben al een tijdje alleen en mijn Tarzan is ook maar een koud ding. Ik wil ook wel eens een paar warme handen aan mijn lijf en jij lijkt me wel een aardige vent. Je kletst niet zoveel, vooral over jezelf, dat kunnen mannen namelijk heel erg goed, praten over zichzelf. Dus wat doen we? Ga je mee? We zijn er bijna, nog drie verdiepingen’.

Het appartementencomplex met deze mooie lift, bezoek ik voor het eerst. Nooit eerder kwam ik in deze buurt van Antwerpen. De eigenaar van mijn horlogeleverancier Trésor Rouge D’Anvers, Felix, woont sinds kort in dit complex en hij had een speciale editie van een Panerai Radiomir GTM Oro Rosso mét krokodillen-leren band. “Kom even bij me langs, ik heb hem thuis. Ik woon niet helemáál bovenaan, maar 35 verdiepingen is best aardig en het uitzicht magnifiek!”.

Het lampje van de lift geeft nu verdieping 34 aan. ‘Nog twee’ ordoneert ze. “Wat doe je?’. Ik kijk haar aan en ik probeer haar decolleté te vermijden. Ze doet een stap dichterbij en drukt haar handelswaar tegen me gezicht. ‘Nog één’ roept ze nu wat harder, en ze kijkt me indringend aan. De lift stop op mijn nummer. “nummer vijfendertig” vertelt een elektronische vrouwenstem. Ik kijk haar aan: ‘Oké, oké, oké, graag, lekker, uhm …. Nee …. Gezellig!’ Schraap ik uit mijn droge mond. Ik hap naar lucht. Ze stapt iets naar achteren, pakt haar tassen op als de liftdeur weer dichtgaat en één verdieping omhoog zoeft. Hij stopt op 36; “nummer zesendertig” vertelt de vrouwenstem weer en de deur gaat open. ‘Kom’ beveelt ze en ik hobbel achter haar aan. Kan mijn ogen niet van haar kont afhouden. Jezus wat een kont.

Ik hoor haar lachen. ‘Ziet er niet slecht uit, hm, ik voel je kijken hoor, maar dat geeft niet. Kijken is wat je gaat doen en misschien mag je even spelen. Als je lief bent. Maar dat komt wel goed, ik vind je nu al lief, hihihi.’ Ik zie nu pas dat er maar één woning is op deze bovenste verdieping. Een penthouse. Ze woont in het focking penthouse.

Een vrouwenstem klinkt ‘Welkom, Lucia, ik open de deur voor je’ en haar glazen voordeur zwaait automatisch open. “Kom, doorlopen, hij gaat zo weer dicht. Ze is geen gasten gewend, ja, dus hup: doorlopen’. ‘Wie was dat’ vraag ik. ‘Mijn elektronisch bewaakster, ze houd alles in de gaten als ik weg ben en opent alleen voor mij de deur. Ze kan nog veel meer. Daar mag je je jas hangen. Pak een colaatje of zo, ik ga me even opfrissen. De kachel is aan, als je het warm hebt, dan trek je maar wat uit. Of je komt je ook even opfrissen zo, hihihi’ en ze slaat meteen linksaf de gang in, ik denk naar de badkamer. ‘Lucia’ herhaal ik. Ja, een goede naam voor deze mooie vrouw.

De schemer is nu echt overgegaan in een donkere avond. Het is 30 november en best koud buiten. Misschien was ik daarom zo afgeleid bij die lift. Wie heeft er nu zo’n laag decolleté met deze temperaturen? Maar hier is het lekker warm; de temperatuur stenigt meteen naar mijn hoofd; ik trek me jas uit. In de huiskamer klinkt Kind of Blue van Miles Davis. Ik ga op zoek naar het beloofde colaatje.

In de moderne living (dit is geen gewone kamer) is weinig meubilair. Een zwart lederen ligfauteuil en twee stuks Vitra Eames Lounge relax fauteuils met noten houten omkleding staan eenzaam in de sobere ruimte. Er hangt een 65 inch groot scherm aan de muur. En er zijn geen planten. Vreemd. En fotografie. Groot, vooral. Er hangen hier een stuk of 6 Erwin Olafs van 1,5 meter bij 1,5 meter in grootte aan de muur. Ik ben onder de indruk. Dan krijg ik de keuken in het oog: cola! Met mijn cola in de hand loop ik naar de grote luxe stoel en besluit te wachten. Als ik in de stoel plaatsneem licht de 65 inch vanzelf op, dimmen de lichten in de kamer, de muziek gaat harder en ik zie de beelden van Miles Davis op het scherm.

Op dat moment komt Lucia de kamer binnen. Op hoge olijfgroene hakken deze keer. Ze heeft een doorzichtige beige jurk, lijkt het, aan en ik kan heel duidelijk haar witte kousen, jarretelle en rode slip zien. Ze heeft geen BH aan, ik voel het bloed uit mijn lippen trekken. Als een mannequin loopt ze op me af en ik voel me opeens ranzig worden; ranzig geil, welteverstaan. Een versie Chanel 5 walmt mij tegemoet. Wat ziet dat er surrealistisch uit zo, in deze ambiance, de schemer van de 65 inch, de harde muziek en deze heerlijke vrouw die geen toneelstuk speelt. Ze loopt recht op mij af, slaat één been over de Eames heen en zakt neer op mijn heupen. Ik zit meteen klem. Ik kijk recht op haar tepels. In iedere tepel zit een vreemde piercing.

‘Pak ze maar, hoe-heet-je-eigenlijk, beet’ en haar blik volgt de lijnen van mijn gezicht. Ze observeert mijn reactie, verdorie. ‘Nico, ik heet Nico. Durand. Nico Durand. Mijn vader …. ‘. Ze lacht geheimzinnig: ‘ik zag ’t meteen, in de lift, je hebt de onmiskenbare trekken van een charmeur, van een vrouwenkenner, van een ….’. Haar ogen zakken naar mijn schouders, links, rechts, naar beneden over mijn borst….
Ze gaat verder: ‘Ik kénde je vader, Jo, detective en charmeur, gek op Citroen, reed jaren in een goudkleurige Pallas CX2500, stierf in de armen van een Russisch boefje nadat ze hem had, zeg maar, misbruikt, toch? Gestorven aan zijn grootste passie: vrouwen’. Mijn mond wordt nog droger. ‘Kende je mijn vader?’. ‘Ik kende in die tijd iedere Fransman met meer dan 24cm in de broek, lieverd. Als Jo zijn genen goed heeft doorgegeven, dan gaan we wat beleven zo’. Ze pakt mijn handen en legt ze allebei om haar cup d heen, ik voel haar hete warme tieten en haar priemende tepels. Mijn lul groeit. En dat voelt ze.

In de 10 jaar dat ik seksueel actief ben, heb ik nog nooit seks gehad met een vrouw van meer dan 20 jaar ouder dan ik. Ik schatte haar 50, in de lift, maar als ik nu wat beter kijk moet ik misschien bijstellen. Ze kende mijn pa, dus… verder kom ik niet. Haar tieten leiden me serieus af.

God wat zijn ze zacht, maar stevig en heerlijk om zo mee te spelen. Lucia beweegt nu ritmisch, op Miles, haar heupen over mijn mensen. ‘Hmmmmm, ik voel dat er leven in komt in de avond’ glimlacht ze opgewonden in mijn gezicht.
‘Waar kende je mijn vader van’ probeer ik nog te vragen. Met mijn handen om haar tieten komt ze naar voren, kijkt me doordringend aan, en dan sluiten haar lippen over mijn mond; haar tong zoekt de mijne. Mijn handen zitten in een vreemde knik nu, ik houd haar tieten stevig vast, want, godverdomme wat een tieten. Ik gooi mijn ellebogen naar buiten, zonder haar tieten los te laten. Haar onderlichaam rijdt nu harder over mijn lendenen en ik voel dat er een natte plek ontstaat. Heb ik de cola gemorst?

‘Ik voel dat je geil wordt, Nico Durand, ik kan niet wachten tot je broek los gaat, dus ik ga je even helpen’, murmelt ze over mijn mond heen, als haar handen naar mijn riem grijpen. Ze verstevigd haar getoond als mijn riem met een ruk los sprint en mijn gulp wordt opengeritst. Ik pak haar tieten harder beet, meer uit verrassing door haar actie dan uit geilheid, hoewel ik steeds geiler wordt. Haar hand graait door mijn gulp naar mijn lid, dat onhandig onder uit mijn boxer geknikt naar beneden hangt; precies de plek waar Lucia overheen rijdt met haar onderlichaam. Waar ik de natte plek voel. Haar hand omklemt mijn harde lul nu en ze schuift wat naar achteren op mijn linkerbeen, richting mijn knie. Op de tast doet ze een poging te voorspellen wat voor warm vlees ze in de hand heeft, en vooral de lengte ervan. Dat is haar obsessie lijkt wel. ‘Hm, dikker dan die van je vader, veel dikker, maar de lengte ga je niet winnen hoor, hihihi’ en ze drukt haar kut nu harder op mijn knie en beweegt van voor naar achteren. Ik ben nu duizelig van geilheid. Ik voel haar vocht door mijn broek.

‘Wacht’ kreun ik, als ik mijn heupen omhoog druk en probeer mijn broek uit te doen. ‘hè, hè, daar gaat ie dan’ hijgt ze en ze stapt voor het gemak van mijn knie af. Ze knielt voor me en helpt mijn broek uit te doen. Ze grijpt mijn boxer in één keer mee. Met twee handen trekt ze mijn kledingstukken over mijn geschoeide voeten en haar jurk gaat er ook meteen achtereen. ‘WARMTE!’ Roept Lucie opeens ’24 graden!’ Op de 65 inch verschijnt een animatie van Lucia, die meteen antwoord geeft ‘ik zet de kachel op 24 graden’. Dan gaat haar blik naar mijn ontblote onderlijf. Met haar handen op mijn linker- en rechterknie bekijkt ze nauwkeurig mijn gloeiende erectie. Gelukkig heb ik vanmiddag mijn wekelijkse onderhouds-scheerbeurt gedaan, dus ik kom goed voor de dag. Kwijlt ze nu? Of is het transpiratie, op haar kin?

Ik pak mijn lul beet, onder aan de stam en richt hem uitnodigend naar Lucia, die meteen een grijns op haar gezicht tovert ‘precies je Pa, Nico, die liet er ook geen gras over groeien’. De gezwollen aderen op mijn paal zijn rood van rondpompend bloed en mijn eikel kleurt naar paars. Zoals gewoonlijk lek ik veel voorvocht. Lucia komt naar voren en steekt haar tong uit, richting de bovenkant van mijn eikel ‘hmmmm, lekker fris, Nico, je bent goed opgevoed’; ik voel het vocht aan de achterkant van mijn eikel weglopen, ze kan het niet missen. Hij zakt naar mijn wijsvinger, ik heb mijn paal stevig beet. Lucia zakt iets, steekt haar tong uit en probeert mijn wijsvinger in haar mond te nemen, ik geef mee. Haar tong zoekt meteen mijn vocht en ze volgt met haar tong het spoor van het vocht, naar de bron. Daar sluit ze haar lippen puntig om het gaatje en sabbelt haar eerste winst vandaag naar binnen. ‘Brrrrr, wat lekkerrrrr’ murmelt ze en haar mond gaat vol open en ze zakt glijdend over mijn natte eikel heen. Ik zie kippenvel op haar arm komen.

Met één beweging wordt mijn hand van mijn lul afgeduwd en vervangen door Lucia’s hand, haar andere hand legt ze op mijn schaambeen. Haar hoofd beweegt ritmisch en subtiel over mijn eikel. Haar tanden laat ze steeds even over mijn eikelrand glijden, en dan komt ze weer omhoog. Haar ogen zijn dicht en ze bromt steeds een beetje als haar mond weer vol zit met mijn knots. Ik voel haar tong overal. Aan de achterkant, tussen mijn voorhuid, in mijn pisgaatje, onder mijn eikelrand, overal. Ik zie sterretjes en moet haar tegenhouden anders schiet ik haar mond zo vol. En ik lust ook wel een hapje ondertussen. En wát een warmte hier; ik probeer onderuitgezakt in de stoel mijn shirt uit te trekken.