Ik ben zo bij je

Luister?

Als door een wesp gestoken, kijkt Ron naar het bericht op z’n scherm en dan naar de klok. Hij ziet dat hij nog maar twee minuten heeft, voordat ze komt. Z’n Zoom-overleg is nog bezig, maar hij breekt hakkelend in iemand’s verhaal in en verontschuldigt zich aan de groep. Haastig klikt hij op ‘leave’ en snel trekt hij z’n kleren uit en legt deze zo netjes mogelijk over z’n bureaustoel. Het mag niet slordig, maar hij mag ook niet te laat zijn. Uit de la pakt hij de handboeien en terwijl hij op de vloer met z’n gezicht naar de deur van z’n riante kantoor op z’n knieën gaat zitten, klikt hij deze achter z’n rug vast. Hij wordt er steeds handiger in, en dat is maar goed ook, want terwijl hij nog nahijgt, gaat de deur al open. Langs haar benen ziet hij de bureaus waar z’n medewerkers achter zitten te bellen of op schermen te kijken en de schrik slaat hem om het hart als ze voor z’n gevoel de deuren langer dan nodig open laat. In werkelijkheid gaat de deur echter vlot dicht, nadat ze binnen is gestapt.

Gehoorzaam kijkt hij naar haar op. Ze ziet er mooi uit in haar strakke mantelpak, glanzende panty’s en naaldhakken, haar mooie, volle borsten verborgen achter een witte bloes. Vlak voor hem blijft ze staan en pakt ze z’n kin vast. Ze trekt z’n hoofd achterover en trillend van onzekerheid kijkt hij in haar ogen. Ze kijkt niet blij. Ron probeert na te gaan wat hij fout heeft gedaan. Ze loopt langs hem heen en Ron hoort hoe ze een bureaulade openschuift. Aan het geluid wat er op volgt hoort Ron hoe dom hij is geweest. Hij hoort duidelijk de ringen waarmee de halsband aan de riem vastzit. Hij realiseert zich dat hij zich de halsband had moeten omdoen, met de riem tussen z’n tanden, wachtend op haar, z’n Meesteres. De moed zakt diep weg in hem. Hij doet zo z’n best haar te plezieren, maar dan doet hij weer zoiets doms. Hij merkt dat ze weer dicht bij hem is gaan staan en hoe ze de band om z’n hals doet, net iets te strak. De riem houdt ze voor z’n mond, die hij gehoorzaam opent. Ze duwt de leren riem tussen z’n tanden.

Ron kijkt voorzichtig opzij om te zien waar de vrouw naartoe loopt. Hij mag haar absoluut niet achterna komen, maar haar zwijgen sinds ze binnen is maakt hem onzeker en benieuwd naar wat ze van plan is. Langer dan hem toegestaan is kijkt hij naar haar prachtige figuur, de strakke billen in de rok, de lange haren netjes gebonden in een staart. Ze is zo mooi, hij is zo trots hij haar subbie is. Vorig jaar nam hij haar in dienst als z’n secretaresse. Ze stak met kop en schouders boven de rest van de kandidaten uit. Haar vaardigheden en cv waren uitstekend, en hij was zeer onder de indruk van haar uiterlijk en presentatie. Haar knappe gezicht viel hem natuurlijk op, stiekem gluurde hij naar haar prachtige borsten, maar ze had vooral uitstraling, zelfverzekerd, ongenaakbaar, ja… dominant. Ron nam haar aan en de eerste maanden was ze zoals een secretaresse moest zijn, netjes, zakelijk en luisterend naar de opdrachten van haar baas. Als oprichter en directeur van dit middelgrote bedrijf was Ron gewend aan volgzaamheid, omdat hij op de werkvloer en zakelijk wist waar hij het over had. Hij was geliefd en werd bewonderd, op het nederige af. Hij kon bazig zijn inderdaad.

Behalve door z’n secretaresse dan. Zij leek niet geïmponeerd en begon na een paar maanden dingen naar haar hand te zetten. Het begon klein. Ze kwam in z’n kantoor om een notitie te maken en stuurde Ron op pad om koffie voor hun te halen. Bij de deur riep ze hem terug, om nog wat wensen door te geven. Het was hem nog nooit overkomen in z’n bedrijf, maar hij deed het, voor haar. En ze bedankte hem niet eens toen hij het kopje voor haar op tafel zette. De gezagsverhouding tussen hen veranderde zo langzaam maar zeker met als kantelpunt een conferentie waar hij een presentatie moest houden en hij haar vroeg een hotelkamer voor hem te reserveren. Zonder aankondiging stapte ze die dag bij hem in de auto, waarbij Ron de verbaasde blik van z’n chauffeur negeerde, en bleek ze in het hotel twee kamers te hebben gereserveerd. Ze deed het woord bij de receptie en toen ze de pasjes kreeg, liep ze naar de lift, zonder om te kijken naar haar koffer. Ron liep met de koffers van hun beiden haar achterna, in de lift en daarna naar haar kamer, waar ze hem wees waar ze haar koffer wilde. Toen hij naar z’n eigen kamer wilde gaan, vroeg ze hem om naar de receptie te gaan om haar kamer te veranderen. Ze hield niet van een kamer aan de straatkant. Ron regelde het voor haar, verward, maar geen haar op z’n hoofd die eraan dacht haar te weigeren.

’s Avonds appte ze hem om naar haar kamer te komen. Ron zuchtte blij. Eindelijk. Ze droeg een satijnen badjas en hij had een mooie inkijk in haar borsten, hij keek naar de glanzende huid die achter de gladde stof opbolde naar de vorm die hij zo graag zag, nu half ontbloot. Hij dacht aan z’n vrouw thuis en was er zeker van dat hij bereid was z’n belofte aan haar vanavond te breken. Zoveel zin had hij in z’n knappe, spannende, opwindende secretaresse. Zo dicht bij was hij nog nooit bij haar geweest, met alleen een sexy badjas tussen hen in. Haar stem klonk zacht en sensueel, maar het enige wat ze hem vroeg was het bad voor haar klaar te maken. Ron had al gedoucht, maar een bad met deze vrouw lokte hem zeer en zonder te aarzelen voerde hij haar opdracht uit. Met de elleboog checkte hij de temperatuur van het water. Ze ging met haar rug naar hem staan, naast het bad, en hij verstond dat terecht als een uitnodiging om haar badjas aan te nemen. Ze gunde hem een blik op haar blote rug, maar voordat ze in het bad stapte, gebood ze hem zich om te draaien. Toen pas zag Ron dat er al een handdoek over de spiegel in. Hij kreeg haar niet te zien, zelfs niet stiekem in spiegeldbeeld. Achter z’n rug hoorde hij haar stem, rustig, maar beslist. ‘Je mag gaan.’

De volgende dag, na het congres, belde z’n chauffeur. ‘Klopt het dat u met de trein terug reist meneer en dat ik uw secretaresse nu al naar huis moet brengen?’ Ron hoorde het aan, het verbaasde hem niet eens. ‘Ja, dat klopt’, antwoordde hij, en op z’n telefoon zocht Ron op hoe het ook alweer ging, met de trein. Hij haalde z’n koffer op uit z’n kamer en zag haar koffer erbij staan. Er hing een briefje aan. ‘Wees er voorzichtig mee. Als er een kras op komt, dan zwaait er wat.’

Vlug draait Ron z’n gezicht bij wanneer hij ziet dat ze zich omdraait midden in z’n kantoor. ‘Kom hier subbie.’ Vlug staat Ron op, wat hem steeds beter afgaat met z’n armen geboeid op de rug, en loopt naar haar toe. Dat hij volledig naakt tegen haar staat, nog helemaal netjes gekleed, daar is hij al gewend geraakt. Hij ziet dat ze ook een zweep uit z’n lade heeft gepakt en hij weet hoe laat het is. ‘Over de stoelleuning’. Gehoorzaam gaat Ron voorover over de leuning van de fauteuil liggen, zodat z’n kont omhoog steekt. Hard striemt de eerste klap op z’n huid, maar hij weet een schreeuw in te houden. Ze heeft hem duidelijk gemaakt dat dat geluid door de muur van z’n kantoor gaat en hij wil toch niet dat iedereen mag meegenieten? Hij weet ook waarom hij deze tikken krijgt, vergeten als hij is, in alle haast, om de halsband om te doen. Bij 30 slagen stopt ze en Ron voelt de tranen over z’n wangen lopen, z’n billen staan in brand.

‘Ga over je bureau staan!’ Ron komt moeizaam overeind van de stoel en loopt naar z’n bureau, terwijl hij in z’n ooghoeken ziet hoe ze zich uitkleedt. Hij gaat tegen het bureau staan met z’n buik en borstkas liggend op het bureaublad, z’n heupen duwend tegen de rand. Ron voelt hoe ze z’n boeien los maakt en hij weet dat hij z’n armen moet strekken en met z’n handen de rand van het bureau moet vastpakken. Voor z’n eigen bestwil. Hij knijpt z’n ogen dicht, wachtend op wat komen gaat. Hij denkt aan de CEO van de concurrent, een knappe vrouw die hem op het scherpst van de snede beconcurreert. Zij is een dominante persoonlijkheid en is al meerdere keren z’n meerdere geweest in zakelijke deals. Het wond hem altijd op, zo door een vrouw vernederd te worden, maar wat Ron nu meemaakt met z’n secretaresse is een grote stap verder. Zij heeft hem totaal in haar macht, ze houdt zorgvuldig in de gaten dat z’n gezin niets doorheeft, en ze managt z’n werkleven zo geraffineerd dat hij niet anders kan dan haar gehoorzamen. Hij leidt dankzij haar een feilloos dubbelleven; de gezinsman met aandacht voor z’n vrouw en kinderen en het onderdanige, weerloze speeltje van z’n secretaress. Chanteert ze hem met iets? Nee, ze is gewoon superieur aan hem, slimmer, dominant. En hij? Hij wil niets anders dan haar subbie zijn, ondanks de zweepslagen en andere dingen die ze met hem doen. Of juist daarom..

Ron voelt de koude vloeistof tussen z’n billen en hoe haar gelatexte vingers dit glijmiddel insmeert. Het is de opmaat naar een penetratie, door haar, bij hem van achteren. De vraag is alleen wie van haar jongens het vandaag mag doen. Ze heeft Ricardo, een softe, 15 cm strapon dildo, dan Tommie, een korte, dunne pik, voor wanneer ze een mild humeur heeft, of Germaine, een 26 cm lang gevaarte, mooi gevormd van harde kunststof. De penetratie van de eikel geeft Ron hoop, maar wanneer ze verder gaat, weet Ron het zeker, hij krijgt vanaf te maken met Germaine. Ron buigt zich zo diep mogelijk voorover, om hem zoveel ruimte te geven tussen z’n billen, maar hij voorkomt niet hoe de tranen in z’n ogen opwellen. Ze is in een bad mood, vandaag en met Germaine voorgebonden, geeft ze haar subbie er hard van langs.

Wanneer ze Germaine terug getrokken heeft en hij hoort hoe ze haar ‘lekkere vriendje’ afgespt, blijft Ron uitgeteld liggen. Hij mag niet anders dan blijven liggen, maar heeft ook geen puf om te bewegen, behalve dan z’n pik. Die staat stijf. Z’n billen branden nog van de zweep en z’n kont voelt als wijd open geneukt. Het is niet te harden, hij wil haar wel smeken om hem te sparen, maar toch zou hij niet anders willen, zij die hem neukt, zoals zij het wil. Op haar commando komt Ron langzaam overeind. Eindelijk staat hij rechtop voor haar, maar hij is gebroken en kan nauwelijks z’n rug recht houden. Ze veegt liefdevol z’n tranen van z’n wangen, een glimlach om haar mond. ‘Je bent dapper geweest subbie. Germaine heeft je niet gespaard.’ Een golf warmte gaat door z’n lichaam bij het horen van het compliment. ‘Ga maar op je knieën en gebruik die lekkere tong van je om me te bedanken.’ Ze draait zich om zodat ze kan leunen tegen het bureau en Ron begint naar naakte kutje te likken, vol overgave en hij permitteert zich haar heupen beet te pakken. Ze vindt het blijkbaar prima, streelt z’n haar en even later komt ze zwoel kreunend klaar voor haar eerste orgasme. Ze houdt Ron stevig bij haar poesje met z’n tong, zodat hij haar naar een volgend orgasme kan brengen. Uiteindelijk is ze tevreden met drie orgasmes. Met z’n wangen nat kijkt Ron naar haar op en blij ziet hij haar tevreden gezicht. Ze pakt z’n wangen beet en kust hem zachtjes op z’n lippen.

Snel herstelt ze de orde door hem op z’n knieën in de hoek van het kantoor te zetten. Terwijl ze zich aankleedt geeft ze de instructies. Zakelijk. ‘Om 4 uur haal je bij “Samantha’s lingerie” twee pakketjes op die op de bedrijfsnaam staan. Het ene pakketje neem je mee naar de vergaderruimte. In het andere zit een lingeriesetje voor jou. Om zes uur ontvang je de catering. Daarna kleedt je je om. Je vrouw is al op de hoogte van je “overwerk”. Het lijkt me beter dat zij niet weet dat jij vanavond een lingerieparty organiseert voor je secretaresse en haar vriendinnen.’

Ron wacht nog een paar minuten, met stevig kloppend hart, voordat hij durft zich om te draaien. Hij heeft de deur duidelijk open en dicht horen gaan, maar neemt het zekere voor het onzekere. Z’n pik staat nog steeds stijf met een beetje voorvocht al ontsnappend, maar dat verdwijnt in z’n slip wanneer hij zich weer aankleedt. Hij kijkt naar het briefje op z’n bureau met de bestelbon van ‘Samantha’s’. Het kijkt naar de foto van z’n vrouw. ‘Sorry schat, maar ik kan niet anders. She makes me do it.’