Ex collega zette mij op het verkeerde ‘been’

Luister?

Deed, het, maakte zijn riem los. Dit heeft wel enige uitleg nodig met wat ik hier zojuist heb getypt. Ik, Gerda, nu inmiddels 62, ben weduwe. Mijn man ‘verloren’ door een rot ziekte. Gelukkig waren daar mijn kinderen die mij er bovenop hebben geholpen. Kan wel zeggen, ging weer de goed kant op, je moet door, makkelijk gezegd, maar zo werkt het wel. Afijn. Zo’n dag, weer alleen thuis, maar eens ‘schoon schip maken’. Ben bezig met de papieren, en als je eenmaal bezig bent, och je komt van alles tegen, ‘vult’ toch best wel mijn tijd. Heb dan ineens een A4′ tje in mijn handen, met alle adressen van oud collega’s.

Wil die al in de versnipperaar ‘drukken’, maar kijk er toch nog even ‘op’. Eentje, die blijft ‘hangen’. Tis die van Hans. Staat een mobiel nummer vermeldt. Zou die? Joh Gerda, denk ik, klaar, in de versnipperaar. Maar, pak al mijn mobiel. Maak een bericht, geen idee of het nummer nog wel eens gebruikt kan worden, tenslotte al lang geleden.
Verstuurd. En waarom? Oud ‘zeer’. Ging verder met opruimen. Maar mijn gedachten dwalen af naar toen. Gerda, normaal doen, dat was toen, is geweest.

Was er wel klaar mee met opruimen. Dacht zo snel niet aan mijn verstuurde bericht. Ging douchen. Straks eten bereiden, leuke afleiding voor mij. Afdrogen. Maar iets makkelijks aan getrokken, mijn huis, mijn ding. Toch? Maakte iets lekkers klaar. Bord mee naar de bank, wil net een hapje nemen, gaat de bel van de voordeur. Ja hoor , nee echt, heb ik weer, vast collecte.
Bord op de tafel, maar snel afwimpelen, geen zin aan gezeur.
Doe open, ben verbaasd, staat Hans er. Weet niks te zeggen. ‘Hoi hoi, gokte er op dat je thuis zou zijn, heb je berichtje ontvangen”. “Ehh, jeee, kom binnen”. Ik was echt even ‘uit’ het veld geslagen’. Tuurlijk, iets aan hem gestuurd, maar dat hij al bij mij op de stoep zou staan.
“Joh, nooit gedacht dat je zo snel op bezoek zou komen, dacht dat je mobiele nummer vast was gewijzigd, dus niet”. Pakte zijn jas aan. “Moet nog even eten, sorry, kom maar mee`”.
Nemen samen plaats op de bank. “Nou, ik ontving dus je bericht, had een seminar vandaag & dacht, ben in de buurt, ga, op de gok, bij je aan”. “Zou je er niet zijn, dan een andere keer misschien.
At snel mijn eten op. Ik was zenuwachtig door zijn plotselinge bezoek, maar vond het wel fijn hem weer ineens te zien. Bracht mijn bord naar de keuken.
‘Ehh, ben echt even ‘afwezig’ hoor, niet verwacht je nu al hier op bezoek te hebben`”. ‘Iets drinken misschien”?
“Haal een biertje voor je, neem een wijntje” “Maar ik moet nog rijden hoor, nou oké 1’tje dan”.

Het ging vanzelf, Hans dronk nog een paar biertjes, dacht niet eens meer aan dat hij nog moest rijden straks. En ik zette ze er spontaan neer. Zal zo tegen 21 uur zijn geweest.
“Moet er maar eens heen”. “Ja echt niet, je hebt al bier op, dat laat ik niet gebeuren”.
“Ehh, hoe bedoel, gaat echt wel”. Hij had niet echt door dat de biertjes redelijk aan waren gekomen, ik zag het echt wel. ‘Kappen nu, anders word ik boos, jij gaat niet meer rijden”.
Pakte zijn hand, hij ging staan, nu wel heel dicht bij mij. Heb ik weer. “Gerda, Hans pakte mij vast, kreeg een spontane zoen, je bent een schat”. “Ja ja, mee jij”.
Naar boven, hielp hem alles uit doen, deed de kraan open, drukte hem onder de douche, “dit heb je net even nodig”. Zag dat dit hem goed deed. “Nou, deed de kraan dicht, en weer een beetje opgeknapt”?
“Ohhhhhh Gerda, sorry, had niet door dat de biertjes zo ‘hard’ aankwamen”. “Tis al goed, kom eens hier, droog ik je af, en dan kan je wel hier blijven slapen op de logeerkamer’.
Dat verliep iets anders. Het afdrogen ging prima, moest er wel om lachen, Hans afdrogen.
Hem naakt te zien, liet mij niet onberoerd. Verdikkeme, Gerda, normaal doen. Wilde ik ook, maar dit met elkaar, ben niet van ‘steen’. Zag echt wel, dat door mijn manier van afdrogen, Hans een heerlijke stijve kreeg, had hij niet eens zo snel in de gaten. Ik wel.

‘Zo, klaar, wijs je even de ‘weg’ waar je kan slapen”. Han zag het bed, plofte er al op. “Ohhh, Gerda, sorry hoor, de douche deed mij goed, had ik nodig, nogmaals sorry”.
Hoorde Hans wel, maar ook weer niet, zag zijn stijve nog steeds. Bedenk me niet. Pak die beet, neem zijn paal in mij mond, pijp hem, hoor Han kreunen.
“Gerda, wat doe je”? Zeg niks, ga door, wil dit nu ‘gewoon’. Merk aan Hans dat hij dit wel lekker vindt.
‘En, vind je vast wel lekker`’! Hans zegt niks, pakt mij beet, drukt mij achterover op bed, doet mijn benen uit elkaar. Echt, zijn stijve voel ik al in mij. Jaaa, dit wil ik voelen. “lekker?
Zeg niks, pak zijn billen beet, druk hem op zijn ritme in mij, ik wil echt wel door hem geneukt worden. Gemist dit .
“Pfff, poosje terug zo te zijn verwend, heerlijk, weet het nog van toen, maar nu voelt het anders. Gaan los me elkaar, uiteindelijk liggen we in mijn bed. Gelukkig maar.
Bleef niet bij deze keer, moest zo zijn, denk ik.
Mag 62 zijn, dit met elkaar zo beleven. Brrrr, gaat weer een mooie ‘wereld’ voor mij open, ook die van Hans, hmmmmm. Happy.