Voor een goed doel

Luister?

Een stichting, die kinderen in Afrika financieel steunt bij hun opleiding, had te kampen met teruglopende inkomsten. Een bestuurslid kwam met een idee: “Veel mensen verlangen stiekem naar onderdanige seks en misschien kunnen we een geheime slavenveiling houden, waarbij de opbrengst voor het goede doel is en we ook nog iets goedmaken met ons slavernijverleden”. De rest van het bestuur wilde er niets mee te maken hebben, maar de opbrengst was uiteraard van harte welkom. “Ga je gang, maar betrek ons er verder niet in”, zo gaf de voorzitter te kennen.

Een paar weken later verscheen er op allerlei plaatsen op het internet een aankondiging van de veiling. Tijdens een live-bijeenkomst in een bekende parenclub zouden welgestelde mensen kunnen gaan bieden op slaven en slavinnen. Er stond ook een telefoonnummer bij, waar je jezelf als onderdanige kon aanmelden via WhatsApp met bijgevoegde foto.

Ik, man van rond de 40, had al jaren onderdanige gevoelens en was ook eventueel wel nieuwsgierig naar een biseks-avontuur. Na een paar dagen besloot ik de informatie te sturen en de volgende dag belde een aardige mevrouw me. Ze vertelde me dat er eerst een telefonische intake zou zijn en als die positief uitviel, moest ik me melden voor een echte keuring.

Ze vroeg me eerst naar mijn wensen en verlangens en toen ik dat had verteld zei ze dat ik geen kans maakte. “Een beetje onderdanige man, die op zoek is naar één of meer dominante vrouwen of een stel is niet interessant. Zo iemand kan je iedere avond zonder problemen op tal van locaties vinden en vaak wil die persoon er nog voor betalen ook”.

“Je moet echt iets meer bieden. Tenminste 100% biseksueel en echt onderdanig, anders breng je niets op en dan is het voor jou en voor ons verspilde moeite. Zelfs dan is het aanbod groot en de vraag -en dus de prijs- klein. Het is dat je een leuke stem hebt en je foto veelbelovend is, want anders zou ik je zeker niet toelaten tot de keuring. Ik ga een link sturen, waar je meer informatie over je zelf kunt achter laten.

Na het openen van de link bleek ik zaken te moeten opgeven als beroep, opleidingsniveau, wensen, taboes. Uiteraard moesten er wat foto’s bij zowel gekleed als naakt. Verder moest ik aangeven hoeveel tijd ik beschikbaar had om als slaaf te dienen en moest ik conceptcontract downloaden.

Een week later moest ik me melden bij de club om de keuring te ondergaan. Een mooie vrouw deed open en ik herkende haar stem van het telefoontje. “Kom verder, schiet een beetje op en kleed je zo snel mogelijk uit. Je bent de laatste”. In de ruimte naast de entree stonden zo’n 30 naakte mensen. Een bont gezelschap van grote stoere mannen met enorme pikken, kleine homo’s met dito lulletje, dikke vrouwen met grote tieten, overduidelijke lesbo’s en een aantal transgenders en sissies.

Een deftige man in een strak zwart kostuum kwam de ruimte binnen. Achter hem aan kwam de vrouw van de telefoon samen met 2 andere mannen. De drie gingen achter een tafel zitten en ze werden voorgesteld als de jury. “Ik ga straks jullie namen roepen en als je jouw naam hoort stap je naar voren en beantwoord je eventuele vragen, maar eerst wat algemene mededelingen”.

“Jullie hebben allemaal het contract gelezen, neem ik aan. De belangrijkste punten zal ik nog even doornemen”:
1. Als er op de veiling voor jou betaald wordt, maar de huurder is later terecht ontevreden en we een deel van het geld moeten terugstorten, dienen jullie het verschil uit eigen zak bij te leggen inclusief een boete.
2. De huurder moet een contract tekenen, dat hij geen dingen met jullie doet, die je absoluut niet wil, maar dan gaat het om echte grenzen en niet om kleinzielig geneuzel.
3. De slavernij wordt automatisch beëindigd als de contracttermijn is afgelopen en verlengd als alle partijen er mee instemmen en uiteraard als er opnieuw huur voor jullie betaald wordt.

“De jury gaat straks bepalen wie er naar de veiling mag en wie niet. We wegen daarbij af of we denken dat er goed geboden gaat worden of niet. De uitslag hoor je aan het eind van de avond”.

De namen werden één voor één afgeroepen en de kandidaten moesten allerlei vragen beantwoorden. Af en toe moest iemand dichtbij de jury komen om zijn of haar geslachtsdeel duidelijk te tonen. Op de vraag “wat maakt je bijzonder?” kwamen de meest uiteenlopende antwoorden, van gewichten aan schaamlippen tot openbare verkrachting. Toen ik aan de beurt was werd mij weinig gevraagd. Alleen moest ik voorover bukken om te laten zien dat ik nog nooit genomen was in mijn kontje.

In de loop van de avond werd ik toch behoorlijk geil. Hoe het afliep laat ik de volgende keer weten.