Weerzien op reünie (2) – Overnachten bij Lenie

Luister?

Tegen twaalven arriveren we bij Lenie haar appartement. Sanne reed met Lenie mee en ik volgde hun. Lenie haalde een slaapzak uit de bergkast en ritste die open. ‘Die is voor jou Sanne. Dat past wel op de bank’. Nerveus kijk ik rond wat mijn plekje zou worden. Zie geen tweede bank of iets dergelijk en ook niet veel ruimte meer in de woonkamer. Ze tovert een soort veldbed uit de bergkast en geeft die aan mij. Aan de kop van de bank is nog wel een plek om die uit te klappen. Ze geeft mij een laken ‘Sorry, iets anders heb ik niet. Is dit voldoende?’. Sanne kwam terug uit de badkamer in een veel te groot nachthemd. Duidelijk van Lenie. Bloemmotief met groene knopen. Terwijl ik mijn overhemd los knoop doet Sanne het licht uit. ‘Sorry’. Vlot kleed ik mij verder uit en dijk in m’n boxershort onder het lakentje. Duisternis alom. ‘Wel te rusten’ klink het. ‘Ruste’.

In de nacht moet ik er nog even uit. Voorzichtig sluip ik tussen de meubeltjes door naar het toilet. Onbedacht trek ik het door en schrik van het geluid wat dat geeft. Ik wacht even tot het stopt en ga dan de kamer binnen. Ik zie geen hand voor ogen en schuifel weer voorzichtig richting het veldbedje. ‘Kon je niet slapen?’ hoor ik Sanne fluisteren. Omdat ik weinig zie in de donkerte, hurk ik bij haar naast de bank. ‘Sorry voor de herrie, moest even naar het toilet’ is mijn reactie. Ik voel haar hand in mijn nek en ze trekt mij naar haar toe. Ik verlies mijn evenwicht en val zachtjes voorover en zoek steun. Mijn hand beland op haar borsten. ‘Sorry’, ‘Geeft niet hoor’ antwoord Sanne. Terwijl ik haar borst streel, wat masseer, voel ik een hand over mijn kruis gaan. Mijn jonge heer wordt wakker. Ik ga staan en voel dat mijn boxershort omlaag wordt getrokken. Ik stap eruit en schuif naast haar onder de slaapzak op de bank. Spontaan knoop ik haar nachthemd verder open en streel haar. Met mijn duim masseer ik haar tepels. Haar warme hand schuift omlaag en omsluit mijn ballen. Ze kneed ze langzaam en pakt mijn penis. Die is inmiddels al aardig stijf geworden. Ze trekt mijn voorhuid terug en begint mij langzaam af te trekken. Ik laat mijn hand langzaam over haar buik gaan en strijk over haar slipje. Als ik mijn vingers onder haar slipje wil schuiven, voel ik haar hand. Ze schuift mijn hand naar haar borsten en houd hem daar gevangen. Ik voel een siddering door mijn onderlijf komen. Ik houd het niet meer en laat mijn sperma de vrije loop. Klodders lopen over haar hand en mijn buik. Ze klemt zich tegen mij aan en ik voel de warme sappen tussen ons in zakken. Even blijven we zo liggen en dan veegt Sanne met mijn boxershort het sperma op. We blijven nog lange tijd zoenen en knuffelen. Stilletjes vallen we in slaap.

Ik wordt wakker van een kramp in mijn arm. Het is nog donker. Voorzichtig trek ik mijn arm onder Sanne vandaan en vouw op gevoel haar nachthemd wat dicht. Ik zoek mijn boxershort maar kan die in de duisternis niet vinden. Zachtjes sluip ik naar mijn veldbedje en schuif naakt onder het lakentje. Als die bij het omdraaien maar niet van het veldbedje afglijd, denk ik.

Tegen de ochtend schrik ik wakker van een luide klap. Een deur slaat dicht. Lenie gaat naar haar werk, neem ik aan. Het is inmiddels al licht geworden en ook Sanne is wakker. Op de tafel zie ik ‘n briefje liggen en ‘n paar handdoeken. Ik besef dat ik naakt onder het lakentje lig en weet niet goed of ik zo tevoorschijn kan komen. Ik wil niet te hard van stapel lopen of opdringerig zijn. Sanne staat op en glimlacht naar mij. Ze pakt wat kleren en een handdoek en gaat naar de douche. Als ze weg is sta ik ook op, pak een handdoek en sla die om mijn middel. Als Sanne terug komt heeft ze alleen haar blouse aan. De blouse is wat kort waardoor ik een zicht heb op haar rode slipje. Het slipje is doorzichtig waardoor ik opgewonden raak. De blouse is wat doorschijnend en zie dat ze geen beha-tje aan heeft. De bovenste knoopjes zijn los en ik voel onder m’n handdoek een erectie opkomen. ‘Jij kan’, zeg ze terwijl ze mij een kus geeft. ‘Het is er te klein om samen te douchen’. Ik krijg een tongzoen terwijl ze over mijn rug strijkt en zachtjes in mijn kruis knijpt. ‘Vond je het fijn gisteravond?’ vraagt ze. Terwijl ik mij rood voel worden en probeer mijn stijve te verbergen, vraag ik aarzelend ‘uh ja, en jij ?’ Sanne glimlacht. Terwijl ik om haar heen loop naar de douche en met mijn hand over haar zachte billen strijk, trekt ze schalks mijn handdoek weg. Hij valt op de grond. Ik wil mij met een flinke stijve niet omdraaien maar pak vlug de handdoek op en ga naar de douche. Oké, ze heeft m’n stijve al eens in haar hand gehad en mij zelfs afgetrokken. maar dat was midden in de nacht, in het pikkedonker. Ze heeft hem in de duisternis niet kunnen bewonderen. Onder de warme douche zeep ik mij lekker in en streel over mijn stijve. Al vlug laat ik mijn zaad de vrije loop. Mijn boxershort kon ik niet vinden dus gaat mijn jonge heer, die inmiddels weer ontspannen is, los in de broek. Dat voelt vreemd en ongemakkelijk.

Ik had Sanne belooft haar naar het station te brengen. Het circa 20 minuten rijden van hier uit. Op de klok kijkend beseffen we dat we dan nu wel moeten gaan willen we haar trein halen. Vlot maneuvreer ik mijn wagen door het centrum richting station. Daar aangekomen resten nog 10 minuten. Sanne bedenkt mij voor het wegbrengen en geeft mij een kus op mijn mond en streelt mijn wang. Terwijl ze uitstapt vraagt ze ‘Zie ik je nog eens?’. ‘Beloof ik’ is mijn reactie. Vlot slaat ze het portier dicht en loopt vlug naar de ingang van het station. Ik volg haar nog even tot ze uit het oog verdwijnt. Wat een mooi figuurtje. Ik meng mij weer in het drukke verkeer. Dan besef ik dat ik geen nummer van haar heb. Zij ook niet van mij. Even buiten het centrum stop ik op een parkeerplaats en bel naar Lenie. Ik heb het nummer van haar werk. Er wordt opgenomen en ik vraag naar Lenie. ‘U bent Wim Vroege?.’ ‘Klopt.’ antwoordt ik. ‘Lenie heeft een notitie achter gelaten. U kan haar daar bereiken’. De dame noemt het nummer en zegt tegelijk ‘Vreemd, dit nummer herken ik niet’. ‘Ik probeer wel’ is mijn reactie. Ze groet mij en verbreekt de verbinding. Een half uur later stop ik bij een benzinestation om te tanken en probeer het nummer nog eens. Geen reactie. Als ik thuis kom is het al over vijven. Lenie zal niet meer op haar werk zijn. Morgen maar weer proberen. Die avond blijf ik aan Sanne denken. De fijne middag en avond die we samen hadden. Stom dat ik haar nummer niet heb gevraagd. We hadden zoveel te bepraten maar dat nu juist niet. Ik weet hoe haar appartement eruit ziet, zij hoe mijn woning, wat ons bezighoud, wat we hebben gemist, etc. Maar niet de nummers uitgewisseld. Stom.

Na mijn ontbijt en een cappuccino pak ik de telefoon en selecteer ik het nummer. Als wordt er opgenomen klinkt het ‘Met Sanne’. Ik schrik even maar spontaan en vertrouwd volgt een gesprek. Na een flink uur wil ik haar mijn adres geven. Maar ‘Nee nee, dat kom je maar brengen’ zegt ze uitdagend. We maken een afspraak.

wordt vervolgt.