Te mooi om waar te zijn

Luister?

Tevreden kijkt Rob over het water van het zwembad. Er zwemt een vrouw in die hij zonet nog uitgebreid heeft bewonderd vanachter z’n zonnebril. Hij neemt nog een slok van het koude drankje dat de ober net bij hem langs heeft gebracht. Naast hem staat een ligstoel met erop een wit badlaken, maar zolang Rob hier ligt heeft hij nog niemand gezien die van de stoel gebruik heeft gemaakt. Ach, wat zou het ook. Het is wel zo rustig zo.

Hij denkt na over hoe dit reisje hem plots in de schoot geworpen werd. Een weekendje naar een lux resort, alles betaald, met als tegenprestatie dat hij meedoet aan een bokswedstrijd. Natuurlijk heeft Rob wel eens gehoord van dit soort wedstrijdjes, vaak informeel georganiseerd, waar mensen inzetten op de winnaar. Er wordt goed geld verdiend en de boksers, vaak mannen die de topjaren van hun loopbaan al achter zich hebben, verdienen er goed aan. Zij worden vaak uitgedaagd door goedwillende amateurs en zonder zich al te zeer te hoeven inspannen, winnen ze die partijen en als ze er een beetje een spektakelstuk van maken, krijgen ze nog geld toe ook.

Voor Rob was het best slikken om een stap terug te doen, na jaren houder te zijn geweest van de titel. Hij was trots op z’n status, maar toen op een avond in januari een jongere uitdager hem op punten versloeg bleek dat het begin van het eind van z’n topcarriere. Verwoed werkte hij aan een revanche, kreeg die ook, maar toen hij vervolgens neer ging en z’n coach de handdoek wierp was het voorbij. Hij bokste nu nog meer dan verdienstelijk in competitieverband en qua inkomsten gaat het ook goed, maar de glorie? Die is voorbij. Dan maar dit soort uitjes. 10.000 dollar voor winst, 2500 bij verlies, evt. 5000 bonus. Rob denkt aan de nieuwe uitbouw bij de woning die zijn vriendin graag wilde. Misschien komt ze bij hem terug als hij dat met het prijzengeld voor haar regelt.

Hij hoort gekraak van de ligstoel naast zich en kijkt opzij. Z’n ogen vallen op een paar benen, mooie benen, lekker gebruind in de zon. Rob flitst met z’n ogen omhoog om de vrouw beter te kunnen bekijken. Ze kijkt op hem neer met haar scherpe ogen, een mooie glimlach. Rob weet zeker dat dit een van de mooiste vrouwen is die hij ooit heeft gezien. Ze is nog jong, begin dertig schat hij haar. Haar fraaie borsten bollen een geel bikinitopje op en eronder ziet hij een strakke buik met lichte contouren van getrainde buikspieren. Hij kijkt weer omhoog wanneer hij haar stem hoort.
‘Is deze plaats nog vrij?’
‘Volgens mij wel,’ antwoordt Rob vlug, ‘die handdoek lag er al op toen ik hier kwam zitten en ik heb daarna niemand meer gezien.’
Hij volgt nauwgezet haar bewegingen. De pezige benen, de ronde billen open en bloot zichtbaar in het nauwgesneden bikinibroekje, de stijle rug, haar bruine haren samengebonden in een staart. En dat komt hier zomaar naast hem zitten. Hij heeft niet eens aandacht voor de zwemmende vrouw die vlak voor hem uit het water klimt en hem een mooi beeld geeft van haar lichaam. Nee, Rob is gefocust. Op z’n nieuwe buurvrouw, die hem aankijkt vanachter haar zonnebril.

‘Vakantie?’
Rob schudt z’n hoofd. ‘Nee, niet echt, hoewel het wel een beetje vakantie is, vind ik. Nee, ik ben hier voor een bokswedstrijd, vanavond. Ik ben profbokser. Rob, aangenaam.’ Hij geeft haar een hand.
Ze kijkt naar de uitgestoken hand, maar neemt niet de moeite haar beide handen van haar met condens beslagen drinkglas af te halen.
‘Boksen. Spannend.’
Rob knikt.
‘En tegen wie ga je dan boksen?’
Hij schudt z’n hoofd. ‘Dat weet ik nog niet. Een surprise-match. Ze nodigen een prof uit en die wordt dan uitgedaagd door iemand die wel wat geld wil verdienen om door een prof ingemaakt te worden.’
‘Dat klinkt heftig.’
‘Ach, valt wel mee. Het gaat erom dat het publiek een leuke avond heeft. Voor ons profs is het leuk verdienen en voor de verliezers is het geen schande. Er zijn ook weddenschappen hoe lang de uitdager het volhoudt.’
‘Het lijkt me wel spannend hoor. Stel nou dat er een hele goede uitdager is.’
Rob lacht terwijl hij zelfverzekerd voor zich uit kijkt. Z’n ogen volgen de spannende vrouw richting de bar.
‘Not going to happen.’
‘Ik ben benieuwd,’ antwoordt de vrouw.
Verrast kijk Rob opzij naar z’n buurvrouw die inmiddels behaaglijk is gaan liggen in de zon. ‘Kom je kijken?’
De vrouw kijkt opzij, met een mooi glimlach om haar mond. ‘Ik heb geen reden om er niet bij te zijn. Ik hou wel van een lekker partijtje boksen.’
Rob lacht en verheugt zich op de avond. Voor deze leuke vrouw gaat hij zich extra inspannen en misschien wil ze daarna wel verder met hem het nachtleven in, de nacht samen doorbrengen.

’s Avonds werkt Rob z’n routines af. Hij slaapt een uurtje, eet wat en warmt zich op in de zaal waar de wedstrijd zal plaatsvinden. Een jonge vrouw komt naar hem toe en vertelt dat ze vanavond z’n assistent zal zijn, om z’n handschoenen goed vast te maken en hem te helpen tussen de ronden. Rob inspecteert haar kontje terwijl ze wegloopt. Mooi meisje, denkt hij, terwijl z’n ogen de soepel bewegende billen in de korte spijkerbroek nauwgezet volgen. Hij smeert z’n bovenlichaam en armen extra in met olie zodat hij er straks mooi glanzend bij staat in de ring met de lampen op hem gericht. De spanning in z’n lijf loopt enigszins op, het is de adrenaline van voor de wedstrijd, maar ook de onzekerheid wie hij tegenover zich krijgt. Vroeger in het profcircuit wist je wie je voor je had en kon je je daarop voorbereiden. Nu zal het een verrassing zijn. Gelukkig is Rob ervaren en heeft hij een breed repertoir aan slagen en verdedingstechnieken om het gevecht met vertrouwen tegemoet te zien.

De lichten staan fel en de zaal is knus met een vrij stijl oplopende tribune die inmiddels helemaal vol zit, zodat er een echt arenasfeertje ontstaat. De muziek staat hard, maar wanneer deze zachter wordt gezet om de speaker de ruimte te geven Rob aan te kondigen, krijgt Rob een warm onthaal van de toeschouwers. Hij wordt herkend als prof en dankbaar zwaait Rob terug naar de fans. Hij heeft er zin, zoekt met z’n ogen geroutineerd op de eerste rij naar de mooiste vrouwen en laat voor een leuke blonde vrouw even z’n biceps op en neer rollen. Zij glimlacht en hij beloont haar met een luchtkus. Onderzoekend kijkt hij verder in het publiek, maar vindt niet de vrouw die hij werkelijk zoekt. Zijn knappe buurvrouw bij het zwembad. Ze had geen reden om niet te komen kijken, zei ze. Toch is ze niet te vinden tussen de mensen.

Rob’s aandacht wordt getrokken door de speaker die z’n tegenstander aankondigt. 15 winstpartijen waarvan 10 op knock out. Rob moet er stilletjes een beetje om lachen, zo gaat dat altijd. Hij kan z’n tegenstander niet goed zien. Hij draagt een felrode, glanzende overjas met zwartrode boksschoenen. Verder ziet hij niets, omdat z’n tegenstander de capuchon ver over het hoofd heeft getrokken. Hij is iets kleiner dan Rob, maar veel scheelt het niet. De bokshandschoenen zijn opvallend. Felrood. Wil zeker opvallen, denkt Rob.

Rob staat al klaar om te beginnen als z’n tegenstander met de rug naar hem gekeerd z’n jas uittrekt. Het ziet dat z’n tegenstander lang bruin haar heeft in een paardenstaart, maar wanneer de jas van de schouders afglijdt, lijkt het of Rob’s ademhaling even stokt. De sportbh is roze en eronder ziet hij een strakke, korte broek die een prachtige kont toont. Ze is mooi, imponerend met lange pezige benen. Z’n tegenstander is een vrouw! Ze draait zich om en ineens begrijpt Rob waarom z’n buurvrouw van het zwembad niet in het publiek zit. Ze staat daar, recht voor hem, ze is zijn uitdaagster, Champion destroyer Miranda. Hij gaat het opnemen tegen een vrouw! En wat voor een vrouw!

De scheidsrechter, een vrouw van mid-dertig, roept de vechters naar het midden van de ring waar ze elkaar in de ogen kunnen kijken. Miranda glimlacht, tevreden met de verbaasde uitdrukking op Rob’s gezicht.
‘Verbaasd me te zien Champ?’
Rob haalt z’n schouders op. Hij weet niet wat hij moet zeggen.
Geroutineerd somt de scheids de regels op, maar Rob en z’n tegenstandster luisteren nauwelijks. Rob was met veel bravoure de ring in gestapt en z’n libido was zo hevig dat hij zeer opgewonden was geraakt in de kleedkamer van de gedachte om geen sportslip te dragen tijdens de wedstrijd. Gewoon zo in z’n sportbroek, zonder iets eronder. Hoe stom had hij kunnen zijn? Hij kan er niets aan doen, maar de blik op de vrouw, hoe ze vanmiddag naast hem lag bij het zwembad, het zorgt ervoor dat z’n broek lichtjes naar voren geduwd wordt. Rob hoopt dat niemand het opvalt, maar uitgerekend dan stapt de vrouw naar voren en slaat haar armen om hem heen. Hij voelt hoe z’n pik tegen haar buik aandrukt. Zij voelt het ook. Rob hoort haar lach bij z’n oor en haar spottende opmerking gaat hem door merg en been, terwijl ze haar lichaam nog wat dichter tegen hem aandrukt: ‘lekkere focus champ. Als ik met je klaar ben straks wil ik dat lekkere ding wel wat preciezer bekijken.’

De scheidsrechter stuurt ze ieder naar hun hoek en tot z’n ontzetting hoort Rob hoe enkele vrouwen dicht bij z’n hoek z’n erectie hebben ontdekt. Het gaat als een lopend vuurtje en beschaamd stapt Rob naar het midden van de ring. In plaats van z’n gespierde, geoliede lijf bewonderend te volgen, roddelt het publiek om de tent in z’n broek. ‘Mooie frontsoldaat,’ hoor hij een vrouw roepen, ‘jammer dat hij zo verscholen is. Hij wil eruit!’ Miranda draait zich een kwartslag naar de vrouw en Rob ziet, terwijl hij meekijkt met Miranda, dat het de mooi blondine is op de eerste rij met wie hij zonet nog oogcontact had. Miranda’s stem is helder en het publiek houdt zich even in wanneer ze spreekt, alsof het zwijgt voor een popster, ieder woord van haar spellend. Rob’s gezicht loopt nog roder aan dan van het zweet dat bij hem uitbrak toen de vrouwen z’n erectie ontdekten, wanneer hij Miranda uitdagend, maar rustig hoor zeggen. ‘Meiden, straks, wanneer ik met hem klaar ben, krijgen jullen alles te zien, open en bloot. Dat beloof ik.’ Een luid geluid klinkt op en dreunt als een uppercut door Rob’s hoofd.

WATTFCK!

Zo gefocust als hij kan zijn kijkt Rob in de eerste fase naar z’n tegenstander. Hij is geirriteerd. Hij had zich niet op een gevecht met een vrouw ingesteld en weet dat het publiek op haar hand is. Maar nu zal hij haar een lesje leren. Ze mag dan een mooie vrouw zijn, ze heeft hem vernederd, en dat zal hij haar betaald zetten. No mercy. Hij drijft haar in de hoek met een paar combinaties die op haar handschoenen landen. Het is niet erg dat hij haar nog niet echt geraakt heeft, eerst wil hij haar vastzetten, maar het valt hem wel op dat ze vlug is en een gesloten verdediging heeft. Zo zacht sloeg hij nou ook weer niet en ze pareert gemakkelijk. Rob ziet de hoek en de touwen en voert de druk op. Ze kan zo geen kant meer op.

Maar net als Rob een aantal klappen wil gaan uitdelen, ontglipt ze hem bij een afweeractie in combinatie met vlug voetenwerk. Ze danst weer naar het midden van de ring en Rob kan weer opnieuw beginnen. Hij focust weer op haar handschoenen, haar gezicht, het haar in een staart die met haar meehupt, het zweet dat door haar sportbh sijpelt, haar tepels…

De klap is onverwacht. Ze stoot vlug en hard, dwars door de opening tussen Rob’s handschoenen door, terwijl hij even afgeleid was door het doorschijnen van haar borsten door het bezwete textiel. Rob knippert even met z’n ogen en doet een stap achteruit. Even hergroeperen. Focus. Verdomd, wat sloeg ze hard. Recht in z’n gezicht. Hij proeft wat bloed dat via z’n keel stroomt. Tijd om bij te komen krijgt hij echter niet, want als een tijgerin bestookt Miranda haar prooi met een regen van stoten, de meeste op Rob’s handschoenen, waarmee hij intuitief afweert, maar een aantal klappen landt op z’n hoofd en dwingt Rob terug te trekken naar de touwen. Miranda heeft hem nu vol onder druk en Rob kan niet anders dan z’n armen om haar middel slaan, waarna de scheidsrechter hen uit elkaar haalt en Rob even ademruimte krijgt. Z’n hoofd voelt beurs aan en de scheidsrechter kijkt even bezorgd naar z’n gezicht. Rob kijkt naar het midden van de ring waar Miranda alweer klaar staat. Ze heeft nog geen schade en daagt hem uit, fit als ze is met dat fantastische lichaam. Rob verzamelt moed, hij moet door, deze vrouw verslaan, maar…

Ding, ding, ding.

Zelden is Rob zo blij geweest met het einde van een ronde. Het was nog maar de eerste ronde, maar nu al voelt hij alsof hij gesloopt is. Hij is ook gesloopt. Tussen het sponzen door z’n assistente door kijkt hij naar Miranda die kalm in haar hoek zit en uit een waterflesje drinkt. Haar bhtopje schijnt door van het zweet en het sponswater, maar verder is ze nog opmerkelijk fit. Het meisje met de korte spijkerbroek inspecteert Rob’s gezicht en stelt een open wond vast boven de wenkbrauw en een neusbloeding die inmiddels gestopt is.
‘Gaat het nog?’ vraagt ze bezorgd.
Rob knikt, heftig, hij wil geen medelijden. Hij moet wat verzinnen, omdat z’n tegenstander hem tot nog toe te vlug af is geweest. Hij heeft haar nauwelijks kunnen raken, maar zij hem des te meer, en hard. Man, wat stoot die meid hard.
Ging die pik nu maar eens zakken.

De bel gaat weer en Rob laat nog vlug een straal water in z’n mond spuiten door het meisje. Hij draaft energiek naar het midden, waar Miranda kalm op hem wacht. De handschoenen tikken tegen elkaar en Miranda kijkt even naar beneden en glimlacht dan naar Rob. Ze heeft hem nog steeds in haar macht, alleen al met haar figuur en hij krijgt er geen grip op.

Ze begint soepel om Rob heen te bewegen, als een danseres, zoekend naar de opening. Rob beweegt mee. Hij weet dat het geen zin heeft om haar in een hoek te dringen. Ze is te beweeglijk daarvoor en het maakt hem alleen maar kwetsbaar voor haar tegenaanval. Rob houdt z’n handschoenen geconcentreerd bij z’n hoofd en stelt tevreden vast dat Miranda er niet door komt. Het publiek begint zelfs een beetje te fluiten van onvrede over de passieve houding van beide boksers. Maar voor Rob is het allemaal prima zo. Hij heeft weer controle en gebruikt deze ronde als herstelronde, om straks toe te kunnen slaan, om orde op zaken te stellen. Bij het geluid van de bel ontspannen beide boksers en leunt Miranda even tegen hem aan.
‘Lekker even zo’n tussenronde. Kon ik je nog even sparen. Ik wil niet dat je te vlug neergaat.’

Verbijsterd kijkt Rob Miranda na terwijl ze terugloopt naar haar hoek, haar magnifieke kont perfect voor hem showend. Zittend in z’n hoek dreunen haar woorden in z’n hoofd na. Ze heeft hem niet geraakt deze ronde, althans niet met haar handschoenen, maar met haar woorden des te meer. Boosheid komt in Rob op. Hoe durft zo’n bitch hem te kleineren?

Furieus bestookt Rob Miranda bij het begin van de derde ronde. Hij is er klaar mee. Klaar met deze pot, klaar met het publiek dat op de hand van z’n tegenstandster is, klaar met haar, hij wil het geld incasseren en dan wegwezen. Hij raakt haar handschoenen een paar keer hard, en hij ziet dat ze even achteruit moet. Maar wanneer hij z’n vervolgstoot wil inzetten voor een combinatie, is ze alweer weg en valt de aanval in het water. Hij merkt dat hij begint te hijgen. Zoveel kracht verspillen en dan toch zo weinig hits, het hakt er in bij Rob. Het sloopt hem. Deze vrouw is niet beter dan de mannen die hij gewend is, ze is ook niet sterker, maar ze veel vlugger en beweeglijker dan de mannen. Ze danst steeds weg bij hem, als een vlieg, maar weet hem wel steeds te raken. Geirriteerd haalt hij uit, niet op haar gezicht of borstkas, maar lager, tegen haar zij. Al z’n frustratie zit in die stoot. Ze stapt even achteruit en voor het eerst ziet Rob vuur in de ogen van de vrouw. Hij weet het, het is niet netjes van hem, maar hij moet toch wat. Hij komt weg met een waarschuwing van de scheidsrechter.

Mocht Rob gedacht hebben dat hij Miranda uit haar evenwicht heeft gebracht met z’n ruwe aanval, dan komt hij al snel bedrogen uit. Hij bestookt haar met een serie stoten, waar veel energie in gaat zitten, maar tot z’n ergenis zitten er weer te weinig treffers tussen. Ze ontwijkt hem behendig, en scherp als ze kijkt, helder als ze nog is omdat haar hoofd nog nauwelijks is geraakt, ziet ze een opening. De opening die Rob laat tijdens een korte adempauze. Ze stapt in en haalt razendsnel uit, dwars tussen Rob’s handschoenen door, vol op de kin. Het duizelt Rob ineens in z’n hoofd na deze verrassende stoot, waardoor hij niet goed ziet welke combinatie hem fataal wordt. Miranda gebruikt de wegvallende verdediging bij Rob voor een uppercut, vol op de kaak.

Het is niet duidelijk of Rob het laatste precies meekrijgt, zo snel en slap valt hij achterover op de vloer van de ring. Het publiek barst los met een luid gejuich voor de vrouw die trots door de ring stapt met haar linkerarm in de lucht. Kalm rust ze daarna uit tegen de touwen in de neutrale hoek en kijkt toe hoe het meisje in de korte spijkerbroek haar tegenstander probeert op te lappen. Ze ziet hoe Rob weer beweegt en hoe hij probeert overeind te komen. Hij moet ook wel omdat de scheidsrechter inmiddels begonnen is met tellen. Rob realiseert zich op tijd wat hem overkomt. Hij is neergegaan tegen een vrouw en wordt nu uitgeteld. Met al z’n resterende krachten probeert hij weer bij z’n positieven te komen en net op tijd staat hij weer op beide benen. De scheidsrechter kijkt in z’n ogen, stelt hem een paar vragen en besluit dat hij door kan. Rob strompelt wat heen en weer en ziet Miranda al weer komen. Ze lijkt wel groter dan zonet, breder ook, gespierder. Ze slaat haar handschoenen tegen elkaar. Ze …

Ding ding ding…

Het meisje in de korte spijkerbroek helpt Rob terug op z’n kruk in de hoek. Ze sponst z’n gezicht en spuit water in z’n mond. Maar ze ziet hoe hij er bij zit. Ze herkent het van eerdere gevechten van Miranda, waarin zij de tegenstanders assisteert. Niet omdat ze zo met hen begaan is, maar omdat ze zo een mooi prakticum heeft voor haar opleiding tot verpleegster. Ze weet wat ze moet doen om de tegenstanders overeind te houden, bij bewustzijn, hoe ze hen moed in moet praten, zodat ze het zolang mogelijk volhouden. Miranda is een sloper, die niet houdt van gevechten die snel voorbij zijn. Stap voor stap breekt ze haar tegenstanders af, mannen en vrouwen, totdat ze niet meer overeind komen. Deze man is best een taaie trouwens. Na de eerste ronde had het meisje niet verwacht dat hij de vierde ronde zou halen.

De bel gaat weer en Rob komt moeizaam overeind. Z’n benen zijn instabiel, rubberachtig, en hij krijgt met moeite z’n armen bij z’n hoofd, met de handschoenen gesloten. Direct krijgt hij weer een klap. Ditmaal tegen z’n schouder. Rob verweert zich door z’n ellebogen voor z’n hoofd te houden. Het publiek juicht om de vernedering van deze profbokser, die wordt afgemaakt door een vrouw. Het onbeschermde lichaam van Rob, het middenrif, is nu een makkelijk doelwit voor Miranda die lustig om hem heen danst en hem tik na tik geeft. Rob is de wanhoop nabij, maar z’n hoofd blijft deze ronde ongeschonden, zodat hij er in slaagt overeind te blijven. Z’n sporadische uithalen naar z’n tegenstandster werken alleen maar op de lachspieren van het publiek, dat ondertussen heel goed ziet hoe Rob’s broek weer opwelt van de erectie. Blijkbaar windt het hem op, ingemaakt worden door een meisje.

Miranda heeft scherp zicht op haar tegenstander. Z’n gezicht bloedt en er beginnen al bloeduitstortingen te onstaan rond z’n middenrif en buik. Deze man houdt het niet lang meer vol en ze wil voorkomen dat het publiek verveeld raakt. Tijd voor de eindshow. Ze laat haar armen zakken terwijl ze hupt op haar voorvoeten. Miranda daagt Rob uit door haar verdediging op te laten. Kom dan, raak me dan, als je kunt. Rob is niet meer zo scherp als in het begin, maar ziet wat ze met hem doet. Ze provoceert. Hij moet nu wel aanvallen, maar hij beseft ook dat het een val is. Ze lokt hem. Miranda ziet de twijfel bij Rob en cirkelt al huppend wat om hem heen. Haar armen nog steeds losjes langs haar lichaam.

Het publiek begint zich te roeren. De mensen willen dat Rob aanvalt, maken hem uit voor lafaard. Bang voor een meisje. Hij beseft dat hij geen keus heeft en stapt in, gevolgd door een stoot richting haar hoofd. Vlug zwiept Miranda haar arm er tussen en weert af met haar handschoen. Dan stoot hij laag, op haar buik, maar ze hupt op tijd naar achteren, zodat Rob haar slechts schampt. Licht voorovergebogen verbijt Rob z’n teleurstelling en probeert nog een tik te geven tegen haar buik, maar dit is precies waar Miranda hem wil hebben. Ze voelt z’n aanval op haar buikstreeks nauwelijk, maar kan nu wel vrij z’n hoofd raken. Een stevige linker knalt tegen de zijkant van Rob’s hoofd en als hij in een reflex een stapje achteruit doet, laat ze haar rechterhandschoen tegen z’n kaak ploffen. Ze ziet z’n ogen, wazig. Hij staat nog, maar op rubberen benen. Z’n armen hangen langs het lichaam. Ze stapt vlug in en begint haar eindaanval.

Het zijn geen harde tikken maar Rob doet alles om ze af te weren, met nu z’n armen voor z’n gezicht, en achteruitstappend, tot de touwen hem tegenhouden. Z’n buik, z’n schouders, de zijkant van z’n hoofd. Rob is nu een boksbal voor Miranda en na een regen van tikken zoekt hij wanhopig steun met z’n armen aan de touwen. Alles ligt nu open voor z’n tegenstandster en terwijl Rob wazig kijkt naar de stevige tepels die door het natte topje schijnen, plaatst Miranda haar beslissende stoten. Een harde linker op de rechterkaak, een rechtste uppercut tegen de kin en nog een linker tegen de kaak. Ze ziet hoe Rob’s ogen draaien en dan hoe hij langs de touwens neer gaat. Voor haar voeten blijft hij liggen, bloedend in z’n gezicht, beurse plekken op z’n buik, maar OMG, die pik. Rechtop, stijf als een paal.

Miranda maakt haar ererondje met de armen in de lucht terwijl de scheidsrechter Rob uittelt en met een armbeweging de wedstrijd beëindigt. De speaker schreeuwt ‘Champion destroyer Miranda, winnerrrr by knock out!’ Het meisje met de korte spijkerbroek ontfermt zich over Rob en Miranda laat haar handschoenen uittrekken. Ze vraagt de microfoon van de speaker en bedankt het publiek voor de steun. ‘En dames… ik had jullie iets beloofd. Jullie zouden alles van hem te zien krijgen, open en bloot. Toch?’ Het vrouwelijk deel van het publiek lacht en juicht. Miranda geeft de microfoon terug en loopt naar haar slachtoffer die nog steeds op de plek ligt waar hij neer ging. Het meisje met de korte spijkerbroek heeft hem wel weer bij kennis gekregen, maar veel besef wat er om hem heen gebeurt heeft Rob nog niet. Miranda pakt hem bij z’n enkels en sleept Rob naar het midden van de ring, zodat iedereen hem goed kan zien. Ze gaat over hem heen staan, wijdbeens, en pakt z’n broek vast. Onder het gejuich van de vrouwen trekt ze de broek van Rob uit en laat ze hem naakt liggen. Het meisje met de korte spijkerbroek had z’n schoenen al uitgetrokken. Vrouwen fluiten terwijl ze aandachtig naar Rob’s geslacht kijken. Ze vinden dat indrukwekkender dan z’n boksprestaties.

Miranda pakt uit haar hoek een lange tiewrap en loopt ermee naar Rob. Geholpen door het meisje, helpt ze Rob half overeind zodat z’n polsen achter z’n rug bij elkaar kan brengen en samenbinden. Ze gaat nu voor hem staan. Sterk, ongeschonden, streng. ‘Kom overeind loser, uit mijn ring.’ Geholpen door het meisje komt Rob moeizaam overeind en strompelt met gebogen hoofd naar het trappetje. Zwaaiend naar het publiek loopt Miranda achter hem aan en wanneer ze buiten de ring staan, pakt ze een touw uit haar tas en bindt het om Rob’s hals. ‘Kom!’, gebiedt ze en Rob heeft geen andere keus dan haar te volgen, onvast, met de handen geboeid op z’n rug, aangelijnd door een vrouw. Het gejuich van het publiek gaat hem door merg en been. Dat hij nog eens slachtoffer zou worden van zo’n girl power, een pak slaag zou krijgen van een meisje. Toch kan hij z’n ogen niet van haar kont afhouden, en blijft z’n pik overeind staan. Het is idioot, hij is nog nooit in z’n loopbaan zo vernederd, maar hij heeft zich ook nog nooit zo opgewonden en geil gevoeld als op dit moment.

Buiten de arena geeft Miranda het touw aan het meisje met de korte spijkerbroek en wordt Rob gedwongen achter haar aan te lopen. Ook van haar kontje kan Rob zijn ogen niet afhouden. De korte spijkerbroek kan de ronde billen maar net afdekken. Er lopen resortgasten langs die verwonderd kijken naar de naakte man die als een schoothondje achter een meisje aanloopt, vast aan een touw. Het meisje brengt Rob naar een apartement waar ze hem op bed laat kruipen. Het touw maakt ze vast aan de spijlen van het bed.
‘Blijf hier maar even liggen,’ zegt ze zacht, terwijl ze over z’n bebloede hoofd streelt, ‘je hebt het dapper geprobeerd, maar het was geen eerlijke strijd. Ik vind het knap dat je het nog zo lang hebt volgehouden.’ Rob kijkt haar vertederd na terwijl ze naar de deur loopt. Ze is lief voor hem geweest.

Na een tijdje gaat de deur open en komt Miranda binnen in een felrode kimono. Ze legt haar tas op het bed, legt een envelop met geld op het kastje naast het bed en gaat naast Rob zitten. Ze inspecteert z’n gezicht.
‘Je bent een knappe man Rob, en ik beloof je dat je er snel weer zo goed uitziet’.
Ze pakt een nat doekje en begint het opgedroogde bloed weg te vegen.
‘Erg he, om zomaar van een meisje te verliezen,’ praat ze ondertussen rustig door.
Rob weet niet wat hij moet zeggen, hij is nog te veel in de war. Een gemakkelijke avond om even lekker te cashen is totaal anders gelopen. Veel minder geld en vastgebonden op een bed met de vrouw die hem een pak slaag heeft gegeven, in zijn sport.
Ze is lief en zacht voor hem en plakt pleisters waar ze het nodig vindt. ‘Zo, zo ben je weer een beetje toonbaar,’ stelt ze tevreden vast, terwijl ze van het bed stapt en haar tas op een stoel legt. ‘Het mooie van de avond was dat die kleine krijger van jou niet verzaakte. Hoe meer ik je raakte, hoe stijver hij werd,’ plaagt ze hem, terwijl ze haar kimono uittrekt. Rob ziet haar nu weer van dichtbij, in een doorschijnende lingerie. ‘Als ik je los maak,’ vraagt ze, terwijl ze uit haar tas een mesje pakt, ‘gedraag je je dan netjes?’
Rob knikt.
‘Ik hoor je niet.’
‘Ja.’
‘Ja, wat?’
‘Ja mevrouw?’
‘Das beter champ, vanaf nu spreek je netjes met twee woorden tegen mij.’ Ze kruipt over hem heen en gaat op z’n bovenbenen zitten, voorovergebogen met haar armen naast z’n borstkas. ‘Als ik jou was zou ik ook geen gekke gedachten krijgen, want je weet waar ik toe in staat ben.’
Ze kijkt hem aan. ‘Nou?’
‘Ja mevrouw.’
Ze lacht triomfantelijk en snijdt de polsen van Rob los. ‘En nu wil ik die krijger van je in me voelen.’ Ze duwt haar slipje opzij en glijdt haar lipjes over het topje van de pik. ‘Ik ga je neuken Rob, of je dat nu leuk vindt of niet. Je bent van mij deze avond en ik eis m’n prooi nu op.’ Bij die woorden duwt ze zich over de pik totdat die helemaal bij haar binnen in.

Rob heeft de beste seks ooit. Hij kan z’n ogen niet van haar afhouden, haar borsten, haar dominante ogen. Het is zo anders als bij z’n ex bij wie hij altijd de ogen moest sluiten, om te denken aan mooie vrouwen als Miranda, om stijf te blijven. Zo zou het altijd moeten zijn, en het gevoel is geweldig wanneer hij z’n zaad diep in haar spuit.

Ze plant een kus op z’n mond. ‘Dat was lekker, lieverd, heel lekker. Luister,’ gaat ze verder, ‘dit is hoe het vanaf nu zal gaan. Je hebt je goed geweerd vanavond en ik wil vaker tegen je boksen, of laat een van de meisjes tegen je boksen in mijn arena. Jongens als jij die niet te snel neergaan heb ik graag. Je krijgt 5000 dollar per keer.’
Rob kijkt haar verbaasd aan. Vraagt ze hem nu om vaker te komen en door haar vernederd te worden? Het geld is goed, maar…
‘Maar kennen de mensen mij dan niet?’
‘Nee joh, de toeschouwers zijn vakantiegangers en het publiek iedere keer weer anders.’
‘Maar social media…’
‘Geen zorgen. Niemand mag een telefoon meenemen naar binnen. Laatst was er een man die het wel stiekem deed en die is door mijn meisjes onder handen genomen. Geloof me, die doet dat nooit weer.’

‘Nou?’
Rob probeert snel te denken. Hij denkt aan het nieuwe huis dat hij kan kopen en hoe hij daarmee z’n vriendin terug kan krijgen.
‘Nou?’ vraagt Miranda nog een keer, nu strenger.
‘Ok.’
‘Ok wat!?’
‘Ik doe het mevrouw.’
Miranda buigt naar voren en kust Rob op de lippen, gevolgd door een paar klapjes met de vlakke hand op z’n wang.
‘Daar ben ik blij om, schatje.’
Ze kijkt rond en wijst naar de kast.
‘Je bagage is hier naar toe gebracht en je kunt hier verder blijven dit weekend.’
Ze streelt z’n buik en raakt dan Rob’s pik met haar hand. Ze kijkt Rob verrukt aan.
‘Zoooo! Jij bent een geil mannetje zeg. Ik denk dat ik nog maar even blijf.’

Rob kijkt naar haar borsten en likt z’n droge lippen.