Korte wandeling in de natuur

Luister?

“Is deze plek al bezet ?” vroeg ik aan de dame die al aan de tafel zat. “Nee hoor ik zit hier alleen aan tafel” zie ze glimlachend. “Nog een koffie erbij halen ?” vroeg ik. “Altijd goed” zei ze. Na de koffie gehaald te hebben, ging ik zitten. Ze zag er best knap uit. Net in de 50. Kort haar, forse boezem en stevig. “Ik zal mij even voorstellen, mijn naam is Paul” “Karin aangenaam” “Ook hier voor een wandeling gekomen ?” vroeg ik. “Ik ben hier voor het eerst. Is dit een wandelgebied ?” “Ruime keus van diverse lengtes.” “O dat komt goed uit” zij ze. “Ik ben nog niet van de erg lange wandelingen.” “Weet jij hier een wat korte wandeling ?” vroeg ze. “We kunnen zo even op de bordjes kijken wat er is.” “Leuk” zei ze. “Lopen we zo even een rondje.” Na de koffie gedronken te hebben liepen we naar buiten. “Wat zullen we doen ?” vroeg ik. “We hebben 3, 4 of 7 km.” “4 km moet wel kunnen” zei ze zachtjes. “Dan moeten we deze kant uit.” “Mag ik je aan je arm vasthouden ?” “Tuurlijk, dan kunnen we elkaar niet kwijtraken.”

Na diverse paden gevolgd te hebben kwamen we in een rustig gedeelte van het wandelgebied. “Al moe?” vroeg ik. “Nee hoor nu gaat het nog best.” “Ik heb jou als steun tenslotte.” glimlachte ze. “Lopen we zo wel goed denk jij?” “ik zie helemaal geen bordjes meer.” “Dat valt mij ook op.” “Maar even de weg terug lopen ?” “Dan komen we wel weer op de juiste route.” “Ik vind het hier ook prima even.” “Even rust” “Al die drukte” “Kom jij hier wel vaker?” vroeg ze. “Nou vaak is een groot woord maar ik ben er nu 4 keer geweest dit jaar.” “Even wat anders, trek jij jezelf nog wel eens af?“ vroeg ze “Wat een vraag.” “Niet echt nee.” “Er is ook niet een opwindende buurvrouw of zo die daartoe aanleiding geeft.” “En jij ?” vroeg ik. “Kom jij nog wel regelmatig aan je trekken? “ “De laatste tijd niet meer nee.” Ze draaide zich naar mij toe en streelde glimlachend over m’n kruis. Ik pakte haar hoofd en begon haal te tongen. Ze worstelde zich los. “Zo dat zag ik even niet aankomen.” “Jee zeg.” “Ben jij altijd zo?” Ik glimlachte terug. “Alleen als er gelegenheid is.” “Ok nou dan ben ik in ieder geval gewaarschuwd” lachte ze terug. “Dus je vond het eigenlijk niet vervelend?” vroeg ik. “Nee dat ook weer niet.” Lachte ze. Ik pakte haar weer beet en begon te tongen. Ze was erop voorbereid en tongde terug. “Gaat goed zo zeg.” Zei ze zacht. Ze pakte mij nu beet en begon weer stevig te tongen. “Voor wat hoort wat natuurlijk.” Zei ze. Toen ik haar voor de tweede keer vasthad, gleed mijn hand naar haar kruis en schoof ik haar broekje. Ze protesteerde fors maar ik had haar nu stevig in mijn armen. Ik zocht haar klitje en ging er stevig overheen. De protesten gingen door maar werden minder. Op een gegeven ogenblik werd ze rustig en ontspande ze zich. Het tongen stopte. Ze gaf zich over aan mijn strelen. “Bijna bijna” fluisterde ze. “AAaaaaaaaahhhhhhhhhhhhhhhh” Schokkend viel ze tegen mij aan en ik kon haar gewicht net opvangen.

“Jezus mina” zei ze “Jezus mina” “Wat is dit allemaal?” “Ik hoop dat je dit ook lekker vond.” Fluisterde ik. Ze keek mij aan en zei “Tuurlijk vond ik het lekker.” “Dit heb ik maanden moeten missen.” “Gelukkig Karin.” “Daar ben ik blij om.” Zei ik. “Zullen we de route verder gaan afmaken?” “Even wachten nog, moet even bijkomen van deze ontmoeting. Pppffff was wel onverwachts maar lekker.” We liepen hand in hand terug naar het restaurant. Toen we er bijna waren hield ze mij aan en zei “Zie ik je nog een keer?” “Denk het wel. Maar ik heb wel een voorwaarde.” “O, wat dan?” “Je hebt ontzettend mooie grote borsten maar ik vind wel dat je ze niet zo moet laten hangen. Ze verdienen een stevige BH, waar ze mooi in passen en je moet er vooral trots op zijn. Dus laat maar zien aan iedereen.” “Jeetje, wat ben jij voor iemand? Heb je nog meer opmerkingen?” vroeg ze lachend. “Voorlopig niet. Ik vind het lekker als vrouwen hun borsten goed stevig verpakken. Daar krijg ik een stijve van.” “Ok, nou goed, ik ga kijken of ik iets kan vinden. Beloof niks natuurlijk.” “Afgesproken, volgende week ben ik er weer.” Zei ik. “Of is dat te snel?” “Nee helemaal niet.” Zei ze lief terug. “Ik zal er volgende week ook weer zijn en dan betaal ik de koffie.” We liepen verder en namen met een zachte kus afscheid.