Ons lekker stagemeisje (2)

Luister?

Ik heb best lang nagenoten van mijn avond met Eva, onze knappe stagiair van een paar jaar geleden, die ineens tijdens een buitenlandse reis voor m’n neus stond. Voor zover mogelijk nog knapper dan toen ze als studente bij ons op kantoor rondliep. Die avond belandden we op haar hotelkamer samen in bed en spraken we af dat het eenmalig was. Zij heeft haar leven, ik heb mijn gezin thuis, no strings attached. Alleen een geweldige herinnering.

Maar jee, wat was het lastig om haar uit m’n gedachten te krijgen. Stilletjes, tijdens het hardlopen, voerde ik gesprekken met haar en incasseerde ik haar denkbeeldige reacties op m’n verhalen. Met Marieke in bed genoot ik meer dan anders, maar vooral door de gedachte aan Eva, hoe haar poesje over m’n pik gleed, hoe haar borsten voor m’n ogen bewogen, haar lieve, ondeugende glimlach. Haar voetje, haar tenen in m’n mond. Marieke was blij met mijn prestaties in bed, maar kort erna begon het verlangen weer te komen naar haar, naar m’n opwindende Eva, m’n…
Maar we hadden het duidelijk afgesproken. ‘No strings attached’ en ik wist haar achternaam niet eens meer. Houden zo.

Ik loop met m’n beker koffie onze kantoorruimte binnen en groet de collega’s, de meiden op het secretariaat en net als ik m’n kantoor wil binnengaan, hoor ik haar stem. De lach, de vrolijke klanken van die grappige kwebbelkous. Eva… Ik zet m’n tas op de grond en loop naar de koffieruimte. Drie mannen zitten ontspannen rond de tafel en eentje leunt tegen de vensterbank. Allemaal kijken ze naar Eva. Ze ziet er knap uit in haar strakke, lichte jeans, witte shirt en een zwart colbertje. Eva kijkt naar me en even valt ze stil. Ik ook. Dan staat ze op en loopt ze naar me toe, haar hand naar me uitstekend.
‘Hoi. Ik weet niet of je me nog kent, maar ik liep hier een tijdje terug stage,’ vertelt ze op neutrale toon, ‘ik ben weer in de stad en dacht: ik wip even langs bij m’n oud-collega’s.’
Ik kijk rond naar de collega’s, eentje kan z’n ogen niet van haar kont afhouden.
‘Jij was toch…’ ze doet net alsof diep in haar gedachten zoekt, ‘Niets zeggen….. Martin, toch?’
Ik ben even uit het veld geslagen, maar ga dan mee in haar spel. Natuurlijk doet ze of ze me niet meer kent, waarom zou ze ook? Ik heb de jongens ook niet van haar verteld.
‘Mark,’ verbeter ik haar.
‘Oh ja, Mark. Nou leuk om je weer te zien.’
Ze draait zich om en loopt terug naar haar plek om verder te kletsen met de jongens.
Een licht misselijk gevoel komt bij me op en ik loop naar m’n kantoor. Ze zijn redelijk haar leeftijd en veel jonger dan ik. Natuurlijk heeft ze meer oog voor hen.

Een half uurtje later hoor ik geklop op m’n deur en zie ik Eva door de opening kijken.
‘Hey.’
‘Hey!’
Ze gaat zitten en ik kijk haar aan, vanachter m’n laptop.
Het is gek dat ze hier zo ineens zit. De vrouw die ik niet uit m’n gedachten kon krijgen en net wanneer ik me er mee had verzoend haar niet meer te zien, duikt ze ineens op, in ons kantoor. Kletsend met de jongens. Zou ze met hen ook zijn gaan slapen als ze een van hen was tegen gekomen op dat terras? Was ik dan toch niet zo speciaal voor haar, als ik dacht?

‘Weet je Mark,’ begint ze aarzelend, ‘ik heb vaak aan je gedacht sinds onze avond samen.’
Ik knik.
‘Ik ook.’
‘We zeiden toen,’ gaat ze verder, ‘no strings attached, maar toen ik terug was in de stad, moest ik je zien.’
Ik kijk haar aan. Ik ben zo blij met deze woorden, maar… het kan niet. Ik denk aan m’n meisje thuis. Wil haar gewoon niet bedriegen. Ik moet haar nu afwijzen. Duidelijk zijn.

‘Ik was zo verrast je te zien, zonet,’ leg ik uit, ‘ik wist dat we elkaar niet meer konden zien, tenminste niet zoals toen die avond, maar ik heb zovaak aan je gedacht..’
Ze lacht lief.
‘Weet je Mark,’ en ze buigt naar voren richting m’n bureau, ‘no strings attached geldt nog steeds, maar ik kan maar niet uit m’n hoofd krijgen hoe jij die avond ineens zo schattig m’n tenen in je mond nam. Dat heeft nog nooit iemand met me gedaan.’
Ik doe net of ik het me niet meer kan herinneren, maar dat lukt natuurlijk niet. Dat was zo fantastisch om te doen en bij haar ging het heel natuurlijk, als vanzelf, vanuit instinct.
‘Jij was heel lief onderdanig op dat moment en volgens mij vond je dat wel lekker.’ Ze kijkt me aan, een beetje onzeker over haar best gewaagde opening, zo lijkt het, en m’n reactie erop. Maar er volgt al snel een glimlach omdat ze ziet hoe ik om haar opmerking bloos.

‘Volgens mij kunnen we op die manier heel leuk samen spelen,’ gaat Eva verder, ‘ik stuur jou via email opdrachtjes en die moet jij dan binnen een bepaalde tijd uitvoeren.’
‘…….’,
Mijn hart klopt sneller nu.
‘Vind je dat leuk Mark?’
‘Hangt ervan welke opdrachten?’
‘Leuke opdrachten schatje, leuke spannende opdrachten. We kijken steeds hoe ver je kunt gaan, wat je leuk en spannend vindt’.
‘Heb ik dan ook opdrachten voor jou?’
‘Nee lieverd,’ schudt ze haar hoofd, ‘voorlopig niet. Ik beslis over wat jij doet, zodat we kunnen testen hoe ver je onderdanigheid gaat, en of je mij als je meerdere accepteert, je bazinnetje, je Meesteres.’
Ze wacht even m’n reactie af, maar gaat verder wanneer ze bij mij geen weerstand ziet.

‘Ok schatje,’ legt ze uit terwijl ze me haar telefoon laat zien, ‘stuur me straks een email vanaf een adres waar verder niemand bij kan. Ok? Dan krijg je van mij vanavond een email met de eerste opdracht.’

Ze tovert een brede glimlach om haar mond, omdat ze aan m’n gezicht kan zien dat ik het een heel leuk en geil idee vind. Daarna staat ze op en loopt ze naar de deur.

‘Eva,’ vraag ik haar, ‘hoe spreek ik je aan in de mails?’
‘Wacht maar op m’n antwoord. Daar leg ik alles uit. Ok?’
‘Ok’.
‘Dag Mark.’
‘Dag Eva’.

Even later komt Hugo, een collega, opgewonden en nieuwsgierig binnenlopen.
‘Zag je haar? Wat is ze lekker geworden toch? Nog lekkerder dan toen ze hier stage liep.’
‘Echt wel he,’ antwoord ik hem, ‘ze heeft maanden tussen Braziliaanse chicks gelopen onder de Braziliaanse zon. Daar is niet slechter van geworden.’
‘Wat wilde ze van je?’
‘Ze zoekt een baantje en vroeg of ik iets wist.’
‘En?’
‘Ik heb gezegd dat ze een mailtje moet sturen en dan kijk ik er naar.’
‘Zou mooi zijn.’
‘Zeker Hugo, dat zeker, maarrrre.. Ik moet even een berichtje sturen.’