Verslaafd aan een Meesteres

Luister?

Marieke knippert even met haar ogen. Ze heeft net met haar advocaat een pleidooi voorbereid voor het aanstaande kort geding, dat de gemeente tegen haar winkel heeft aangespannen. Vol bewondering en haar hoop voedend heeft ze geluisterd naar Robert, die haar al eerder als advocaat bijstond, en zijn argumenten. Zoals hij het uitlegt heeft ze een sterke zaak en ze glimlacht naar hem. Het is ook een leuke man, met z’n blond golvend haar en strakke kaaklijn, en die blauwe ogen, z’n mooie borstkas gekleed in een duur lichtblauw overhemd. Van de vrouw naast hem heeft ze nog niet zoveel hoogte gekregen. Zij is knap, jong, lang blond haar, eind twintig, en zeer modieus gekleed in haar strakke rok en blouse, waaronder ze haar donkere bh en delen van haar opgeduwde borsten showt. Ze is een junior-medewerkster van de advocatenpraktijk van Robert, de jongste bediende. Hoe kan het dan dat uitgerekend zij haar baas er op uit stuurt om nog een rondje koffie te halen?

Marieke kijkt nog even op het kaartje dat de vrouw aan haar heeft gegeven. Esmay heet ze. Meester in de rechten. Toe maar. Even hebben de vrouwen oogcontact. Ergens vindt Marieke het ook wel mooi dat zo’n jong ding haar mannelijke baas er op uitstuurt voor koffie. Misschien heeft ze ook verstand van zaken. Marieke stelt haar een vraag naar vergelijkbare zaken en is verbluft door het snelle antwoord dat Esmay haar geeft. Allemaal zaken waarin de gedaagde won. Al snel raken ze in gesprek over een stragegie voor het kort geding en kijken ze niet eens op als Robert terug komt met de koffie. Esmay voert de regie in het gesprek en Robert knikt uiteindelijk als zij na een uur besluit dat het gesprek kan worden afgerond.

Wanneer Marieke weg is, kijkt Esmay haar baas aan. Hij slikt even.
‘Ik zie je in je kantoor,’ zegt ze streng, waarna ze haar spullen in haar ordner stopt.
Vlug staat Robert op en loopt naar z’n kantoor, waar hij z’n spullen op het bureau legt, de jaloezien sluit en z’n kostuum uittrekt. Hij legt z’n slip onder z’n overhemd over de stoelleuning, pakt de handboeien uit een lade en klikt z’n polsen op z’n rug vast. Oefening baart kunst, maar het went nooit, zo naakt op z’n knieën te zitten, middenin z’n kantoor, wachtend tot ze binnenkomt, z’n Meesteres. De mooie jonge vrouw, op wie hij hopeloos verliefd werd en die de machtsverhoudingen in het kantoor volledig op de kop heeft gezet.

Ze kwam binnenlopen op z’n advocatenkantoor als een leuke sollicitante met cumlaude cijferlijst. Ze werd juniormedewerker. Het begon met haar lieve glimlach tijdens gesprekken waar Robert steeds meer naar ging verlangen. Daarna droeg ze zelf oplossingen aan voor problemen van klanten, die heel goed waren en waar klanten zeer tevreden over waren. Ze positioneerde zich schattig en lief tegenover de mannelijke klanten en begripvol voor de vrouwen. De klanten liepen met haar weg en toen Robert haar een keer probeerde uit te leggen dat dat eigenlijk zijn rol was, lachte ze hem spottend uit. Hij durfde haar niet te ontslaan om zoveel gebrek aan respect, omdat het hem mogelijk klanten zou kosten. En toen een directrice van een internationaal bedrijf haar tijdens een gesprek een compliment gaf voor haar initiatief en Esmay ter plekke Robert opdracht gaf om een dossier van haar bureau te halen, en hij het ook nog deed, wist hij dat z’n status op het kantoor definitief was veranderd.

Ze compenseerde hem ’s avonds op z’n kantoor voor z’n vernedering met een sexy lapdance en tongzoenen zoals Robert nog nooit had beleefd. Ze nam hem mee naar z’n flat waar ze samen wijn dronken en belandden in Robert’s bed. Hij raakte in een extase toen ze z’n polsen vastbond aan z’n bed en hem met haar naakte lichaam bereed, met haar mooi verzorgde nagels knijpend in z’n tepels en pittig bijtend op z’n onderlip. Ze duwde met haar vingers z’n mond zover mogelijk open, zodat hij haar speeksel kon opvangen en doorslikken.

Kon een man verslaafd raken aan een vrouw?

Robert geloofde het nooit totdat het hem overkwam. Esmay weerde hem op een dag op kantoor bij een overleg. Hij vond dat ze daarmee te ver ging en besloot er iets van te zeggen, in het bijzijn van Cynthia, de secretaresse. Een uur later toen hij Esmay iets wilde vragen was ze weg, zonder iets te zeggen. Hij belde haar, maar ze nam niet op. Hij appte, maar ze reageerde niet. Hij sprak haar voice mail in, maar het was alsof hij tegen een muur praatte. De volgende dag was ze er nog steeds niet en deed hij een nieuwe ronde met pogingen om contact te leggen. Weer tevergeefs. ’s Avonds kauwde hij, slechts gekleed in een slip en t-shirt, een koud restje naar binnen van een maaltijd die ze eerder samen gekookt hadden, voordat ze weer waanzinnig lekkere sex hadden. Nu smaakte het niet en stuurde Robert maar weer eens appje, ditmaal met een wanhopige toon.

De volgende ochtend was haar kantoor weer leeg en sloot Robert zich op in z’n kantoor, starend naar buiten, hopend dat z’n telefoon het verlossende geluid zou gaan geven. Het avondeten was een zak chips en een sixpack bier en zelfs een pornofilm kon hem niet afleiden. Hij ging vroeg slapen en bleef ’s ochtends in z’n bed liggen. Waar was ze toch? Hij smeekte haar via de voice mail en appjes om iets te zeggen en verzekerde haar dat het haar speet. Z’n secretaresse kreeg opdracht z’n agenda leeg te maken en hij trok de dekens weer over z’n hoofd.

Na de vierde dag na haar vertrek, toen Robert op het punt stond om in de auto te stappen en stad en land naar haar af te zoeken, was er dan eindelijk een pingeltje op z’n telefoon. Het bericht was kort en beslist. ‘Kom binnen een uur naar deze locatie.’ Met trillende vingers voerde Robert de locatie in op z’n navigatie en zag dat hij nog tien minuten had om zich te fatsoeneren voor haar. Hij zag er niet uit met z’n ongeschoren kop, wilde haar en vieze tshirt. Razendsnel douchte en schoor hij zich en gooide een schoon overhemd om z’n schouders. Scheldend zag hij even later de bomen bij de brug dichtgaan, maar omdat hij het gas erna stevig indrukte, kwam hij precies op tijd aan bij de opgegeven locatie. Het was een mooi, vrijstaand huis en Robert zag verder geen mensen in de buurt en belde nieuwsgierig aan.

Ze zat midden in de kamer in een luxe stoel. Haar glanzende leren broek sloot nauw om haar benen. Een nette bloes was speels geknoopt en liet een mooie inkijk toe in de borsten waar Robert zo verzot op was. Aan haar voeten droeg ze stilletos. Haar make-up was precies aangebracht, stijlvol.
‘Dag Robert, mooi dat je er bent.’
‘Hey Esmay’, groette hij haar terwijl hij bij de tafel een stoel wilde pakken.
‘Ho ho!,’ hield ze hem tegen, ‘blijf jij maar even staan. Daar zo, recht voor me.’
Vertwijfeld stond Robert zo voor Esmay die rustig door haar telefoon scrolde.
‘Heb je mij gemist?’
‘eh.. nou je was ineens weg.’
‘Je snapt vast wel waarom ik even een break nam.’
‘eh.. misschien omdat….ik denk van wel ja..’
‘Nou, vertel maar.’
‘Ik…eh… ik reageerde te fel op je.’
‘Waarom?’
‘Omdat ik vond dat je me over me heen ging bij die klant.’
‘En had je daarin gelijk?’
‘Eh..Nee.’ Robert kijkt naar de vloer, bang om weer iets verkeerd te zeggen.
‘En waarom had je geen gelijk?’
‘Omdat jij deze klant beter kon helpen.’
‘Waarom?’
‘‘Eh… omdat…?’
‘WAAROM?’
‘Omdat jij een betere advocaat bent?’
‘En?’
‘Eh…?’
‘En?’
‘…eh… omdat jij de baas bent?’

Esmay glimlachte naar Robert. Ze had hem waar ze hem wilde hebben en stond op uit haar stoel. Dankzij haar stilletohakken kon ze een beetje op hem neerkijken.
‘Kleed jij je eens uit!’
Esmay streelde z’n borstkas en ging achter hem staan. Hij voelde haar warme adem tegen z’n oor en liet haar woorden tot hem binnen dringen.
‘Was je niet heel erg bang dat je je Meesteres kwijt was?’
Robert knikte zachtjes.
‘ZEG HET!’
Geschrokken haastte Robert zich om te verklaren dat hij bang was haar, z’n Meesteres, kwijt te zijn.
Esmay glimlachte en liet haar adem tegen z’n nek stromen. Ze klapte haar hand hard op z’n rechterbil om vervolgens haar armen om z’n naakte lichaam te vouwen. Ze fluisterde in z’n andere oor haar verdict:
‘Je bent van mij Robert, my lil’toy. ZEG HET!’
‘….’
‘ZEG HET’
‘Ik ben jouw lil’toy.’
‘Goed zo. En je spreekt me aan als Ms, MsE.’
‘Ja, MsE.’

De rest van de dag bleven Esmay and Robert in het huis dat Esmay via AirBNB had gestuurd en waarvoor ze Robert een tikkie stuurde. Robert moest van haar de rest van de dag naakt blijven en om haar macht over hem duidelijk te maken gaf ze hem voor de lunch een verkruimeld beschuit in een kom melk die ze op de keukenvloer zette. Zelf genoot ze van een maaltijdsalade, terwijl ze streng toekeek hoe haar lil’toy de melk oplebberde en daarbij vooral niet mocht morsen. Dat deed hij toch waardoor z’n naakte billen inmiddels al wat rood kleurden. Na de lunch kleedde Esmay zich om in een bikini en ze nam Robert mee naar de tuin waar ze hem in het gras liet liggen. Ze liet hem na een tijdje een glas witte wijn voor haar halen en voor hem een fles met water, waar ze zelf een speen opdrukte zodat ze hem kon laten drinken terwijl ze de fles beethield. Toen de fles leeg was moest Robert de fles opnieuw vullen. Na vier flessen keek hij z’n Meesteres wanhopig aan en glimlachte ze.
‘Moet je plassen lil’toy?’
‘Ja MsE.’
Ze deed hem die middag voor het eerst de hondenriem aan en liep met hem kruipend naast haar door het gras naar een struik, waar hij, bijna dankbaar, de druk op z’n blaas mocht laten vieren. Ze streelde hem over z’n haar, haar lieve gehoorzame speeltje.
’s Avonds, na de paella, die hij weer uit een bak op de vloer moest eten, zonder handen en bestek, liet Esmay Robert een papier zien. Hij nam de pen van haar over en ondertekende het. Het regelde hun nieuwe verbintenis en bezegelde z’n verslaving aan Haar, MsE, zijn meesteres die nu praktisch de baas was geworden over het kantoor en z’n huis en aan wie hij met zijn handtekening onvoorwaardelijke gehoorzaamheid had beloofd. Ze consumeerden hun nieuwe verbintenis in het ruime bed waarbij MsE haar speeltje heerlijk voor haar plezier gebruikte.

Even later gaat de deur van z’n kantoor weer open en komt Esmay binnenlopen, haar naaldhakken tikken streng op de parketvloer. Onzeker kijkt Robert naar haar op terwijl ze vlak voor hem op hem neerkijkt. Hij verstijft over z’n hele lijf.
Ze is niet alleen…