Avond ritje

Luister?

Met mooi weer is het altijd wel zo fijn. Je hoeft je fiets niet helemaal schoon te maken, geen modder op je kleding, ja daar wordt je vrolijk van. Zelf vind ik het ook altijd fijn om met zo min mogelijk kleding op de racefiets te zitten. Nou ja, zo min mogelijk, je ontkomt niet aan schoenen met klikpedalen, een goede fietsbroek en een shirt. Maar er zijn fietsbroeken die een zogenaamde mesh structuur hebben aan de zijkant, dat geeft extra ventilatie. En met shirts kan je tegenwoordig ook alle kanten op. Wat ik ook lekker vind fietsen is een triathlon pakje, dan fiets je eigenlijk in een soort zwempak met een heel dunne zeem, en verder helemaal niets.
Ideaal vind ik het om dan ’s avonds in de zomer een rondje te fietsen naar de Vecht of de Amstel, een rustig plekje op te zoeken, even te zwemmen en dan nat weer op de fiets en terug naar huis opdrogen in de wind. Moet het wel lekker weer zijn natuurlijk. En dan komt zo’n triathlon pakje helemaal goed van pas.

Bij de Vecht en de Amstel heb ik zo mijn plekjes waar het rustig is, een steiger achter het riet waar niemand je ziet, je je racefiets kan neerleggen, hoeft niet op slot, en dan even het water in.
Een leuke ontwikkeling met, en na, corona is dat er steeds meer vrouwen op de racefiets zitten. Het gebeurt met regelmaat dat er éen of twee dezelfde richting op rijden en dat we achter elkaar fietsen. En ja ik hou wel van iets moois in een strak pakje, als vrouw kan je je goed laten zien als je wil. En wie wil er dan niet achter rijden?
Het was een aangezicht dat al van verre opviel. Ze had de helm afgedaan en de bruine haren waaiden in de wind. Ze droeg een rood shirt, zwarte wielrenbroek en bijpassend rode schoenen. De fiets was wit en stond op zijn kop en de avondzon scheen op het tafereel. Toen ik dichterbij kwam zag ik dat ze gespierde bruine benen had en een gespierde rug, zoals je niet vaak bij een vrouw ziet, en met de ketting aan het klieren was.
“Wil het lukken?” vraag ik, terwijl ik de remmen knijp en tot stilstand kom. “Nou”, zegt ze, “hij zit wel vast en ik heb geen gereedschap meegenomen”. Ik leg mijn fiets op de grond en zeg “laat me eens kijken”. Ze glimlacht naar me terwijl ik hurk en mijn gereedschapstasje openmaak om te zien of ik inbussleuteltjes bij me heb.
“Helaas, geen gereedschap bij me” zeg ik. “Nou niet te snel” zegt ze, “als ik jou goed bekijk dan heb je je natuurlijke gereedschap wel meegenomen” ze geeft me een knipoog en zegt “je handen bedoel ik”. “Ja natuurlijk” zeg ik, ik kijk haar even aan terwijl in mijn broek een een lichte zwelling ontstaat. Ik denk dat ze het niet ziet maar toch, met enige gene buig ik me over de fiets en zie dat de ketting tussen twee tandwielen vastzit.
“jij hebt je handen al viesgemaakt zie ik”. “Ja ik ben er niet vies van” zegt ze met een lach op haar gezicht.
“Dan zal ik dat ook doen” en ik pak de ketting beet. “Deze ketting is goed gesmeerd, hij glibbert helemaal”. “Ja inderdaad, als het glibbert dan gaat het altijd soepeler” zegt ze. Ik kijk haar aan om te laten weten dat ik deze wel heel er er bovenop vind liggen.

“Om de ketting los te krijgen, moet je ook even trekken”. “Dat doe ik met plezier” zei ze terwijl ze me aankeek, en we trokken allebei aan éen kant. Floep daar ging de ketting tussen de tandwielen uit. “Geweldig!” zei ze.
Ik zet de fiets recht overeind en kijk haar aan. “Ik heet Erwin trouwens”. Ze lacht naar me en zegt “aangenaam, ik ben Eline en ik ben blij dat jij me wilde helpen”. En vervolgens zegt ze “maar ik heb nu wel heel vieze handen.”
Terwijl ik mijn handen aan het gras afveeg, zeg ik “ja dat heb ik ook, maar ik fiets zo door naar de Amstel om even te zwemmen, dan ben ik weer helemaal schoon.” “Wat een goed idee, mag ik mee? Dan kan ik daar mijn handen even wassen in het water” zegt Eline en als ze me aankijkt, en ze doet iets met haar ogen, langer aankijken met grote ogen. “Gezellig!” zeg ik.
Eline doet haar haren strak en doet de helm op. Let’s go. Inklikken en de weg weer op. We rijden op het fietspad langs de provinciale weg. Even naast elkaar en dan laat Eline zich zakken en gaat schuin achter me fietsen. Met een 30km/uur is het nog geen 10 minuten naar het plekje dat ik voor ogen heb.
Maar om de hele tijd voorop te rijden met zo’n mooie dame in mijn kielzog, dat vind ik ook weer jammer, dus na een paar minuten zeg ik “poeh poeh, tijd voor een wissel, wil jij op kop?” “Nou als je echt wil maar eigenlijk vind ik het wel lekker om achter je te fietsen”. Dan denk ik dat het nu mijn beurt is voor een suggestieve opmerking “Toe gun mij ook een pleziertje? Kan ik ook genieten van het uitzicht” met een lach erbij. “Aha als je het zo bedoelt, met plezier” zei ze en ze deed de rits van haar truitje wat naar beneden, tot tussen de borsten, en ze nam over. Ik zag de borsten en het truitje eerst van voren maar toen ze voor me reed zag ik alleen een prachtig gespierde rug in een strak truitje. Bij elke trap spanden de spieren zich, van kuit naar bovenbeen naar bil, tot in de rug, zo kan ik wel genieten van mijn avond ritje.
Dan laat ze lopen en zegt “heb je een plekje waar je heen wil? We zijn zo bij de Amstel”. Ja inderdaad dat heb ik en ik neem weer over van Eline. We slaan rechtsaf en fietsen langs de Amstel tot mijn plekje, bij een boerderij die wat verder van het water ligt, een rietkraag met een steigertje waar je precies je fiets op kwijt kan.
Ik klik de pedalen los en loop met mijn fiets de steiger op. Eline loopt achter me aan. “Ja” zeg ik “dat wordt passen en meten. Ik wil graag mijn fiets uit het zicht op de steiger”. “OK” zegt ze “dat is dan direct de test of we goed bij elkaar passen” en ze legt haar fiets omgekeerd op de mijne. Het past precies.
Ik was mijn handen, doe mijn helm af, schoenen en sokken uit. Klaar om het water in te gaan. Ook Eline wast haar handen. “Je hebt er een speciaal pakje voor, of niet? Staat je goed!” Ik voel weer een lichte zwelling in mijn broek en denk dat ik best zo snel mogelijk het water in kan gaan.

“Weet je, ik heb vroeger heel veel gezwommen, vlinderslag was mijn specialiteit” zegt ze. “Ik zou ook best even willen zwemmen maar ik heb geen speciaal pakje aan”. “Ik blijf wel even wachten als jij gaat zwemmen, dan kan ik kijken”.
“Prima” zeg ik en ik laat me het water in zakken. Het is rustig op het water, in de verte een sloepje maar ik kan heerlijk een stukje borstcrawl zwemmen. Ik blijf een beetje in de buurt, dat doe ik anders ook, om mijn fiets in de gaten te houden. Nu doe ik het om bij Eline in de buurt te blijven.
Als ik langs de steiger zwem zie ik haar in de avondzon zitten relaxen. Ze heeft haar schoenen en sokken ook uitgetrokken en zit met de benen in het water. Ik zwem nog even verder.
Als ik weer langs zwem fluit ze naar me. Ik zwem naar de steiger. “Weet je” zegt ze, “sta jij open voor een advies?”. “Op welk vlak?” vraag ik. “Op gebied van techniek”. Ik kijk haar aan. “Zwemtechniek” zegt ze lachend. “Kijk, als je je arm in het water steekt met borstcrawl, en je dan met gebogen armen doorhaalt, dan heb je niet alleen de druk van je handen maar van je hele onderarm. Daar krijg je mooie zwemmers spieren van”. “Aha” zeg ik “dat is wat ik bij jou zie, mooie gespierde schouders, strakke buik, een heel mooi lichaam”. “Precies” zegt ze met een lach. Probeer het maar eens.
Ik zwem verder en probeer te doen wat ze zei. Niet dat het voor mij wat scheelde, maar goed ik doe mijn best maar even voor Eline. Dan hoor ik plots een plons en zie Eline met Vlinderslag op me afsnellen. Zie ik het goed?
Als ze bij me is zegt ze “er is toch verder niemand in de buurt, en zwemmen in je blootje is éen van de lekkerste dingen die er is”. Ik ben even sprakeloos en blijf watertrappelen. En “gaat het beter met de arm zo?”. Ik moet heel even bedenken wat te zeggen en zeg een beetje schuchter “ja gaat beter”. “Zie je wel, een beetje techniek aanwijzingen van een vrouw helpt altijd” en weer die lach erbij en weg is ze, ze gaat er vandoor, nu met borstcrawl. Ik kijk haar na en zie de gespierde billen boven het water als ze in hoog tempo terug naar de steiger zwemt.
Als ik bij de steiger aankom ligt Eline op te drogen in de avondzon, op haar rug, op het randje precies voor de fietsen. Weinig ruimte daar. Maar ik kan haar wel goed zien en blijf even watertrappelen voor de steiger. Ze heeft haar ogen dicht maar als ik de tepels hard zie worden weet ik dat zij weet dat ik naar haar kijk en haar bewonder. Ze weet wat ze in huis heeft. Een sport lichaam en mooi geschoren met een klein landingsstreepje. En mooi gebruind van de zon, maar borsten en billen zijn in bikini gehuld geweest, die zijn blank. En ze weet dat ze mooi is.
“Je bent mooi” zeg ik. “Dank je wel” met een lach. “Jij mag er ook wezen”. Ook al heb ik een erectie die je zeker kan zien in mijn pakje, klim ik toch het water uit. Als zij zich zo bloot geeft, waarom zou ik dan preuts zijn? Als ik naast haar sta kijkt ze naar me, van onderaf. “Nou als je dat pakje over je fiets hangt, dan is het zo droog”. Normaal stap ik gewoon nat op de fiets en droogt het in no-time. Maar nu? “OK” zeg ik en ik stroop het pakje af. Als ik bij mijn billen kom draai ik me iets van haar af zodat ze niet direct mijn erectie ziet. Ik stap uit het pakje en poedelnaakt, met erectie, hang ik het pakje over de fietsen.
Eline lacht naar me en zegt “het wordt zo een steeds leukere avond”. En “weet je? ik vind het heerlijk om te zwemmen, om bloot te zwemmen, en nog fijner om bloot te zwemmen met een aardige jongen als jij”. Ik ga naast haar zitten en raak haar rug aan. Ze komt omhoog om te zitten en geeft me een zoen op mijn mond.

In mijn ooghoek zie ik een bootje aan komen varen, een sloepje. Ik wordt een beetje zenuwachtig en zeg tegen Eline “let op daar komen mensen aan”. “Oh zegt ze, dan moeten we zorgen dat we niet teveel opvallen. Als ik nu ga liggen en jij tegen mij aan voor me, dan hangen we je pakje even op die plek en dan zien ze niets.”
Ik doe wat ze zegt, ik lig voor haar op het vlonderhout. Ik voel haar lichaam tegen het mijne, haar borsten in mijn rug. Ze legt mijn natte pakje over de billen en over mijn lul. Zo zien ze niets bijzonders meer want Eline is uit zicht, ik lig er voor, en ik ben decent want toch bedekt.
Terwijl de sloep langsvaart voel ik de hand van Eline naar mij toe bewegen, over mijn buik en dan naar mijn geslacht. Terwijl de opvarenden in de sloep onze kant op kijken, streelt ze over mijn lul, beweegt de voorhuid over de eikel, mijn lul wordt keihard en ze begint ze me langzaam af te trekken. Het interesseert haar niet als anderen ons zien, zo lijkt het. Mij ook niet meer. Terwijl het bootje de bocht om gaat kan ik het niet meer houden en kreunend kom ik klaar. Ik spuit mijn pakje onder.
Haha lacht Eline, “wat ben jij een lekker ding! Je stond al op springen!”. “Zal ik je pakje even uitwassen? “ en ze staat op en spoelt mijn pakje uit. Ik blijf liggen en kijk haar aan, de gespierde benen, billen en rug als ze voorover buigt en mijn pakje uitwringt.
Ik zeg “graag tot wederdienst bereid”, want ik wil haar graag proeven. “Nou zegt ze, je hebt me al een dienst bewezen door aan de ketting te trekken, en je moet weten, als ik meer toelaat dan blijft het daar niet bij. Ik ken mezelf en dan wil ik ook alles, en dat wil ik nu niet. Als je snapt wat ik bedoel. Ik vond het fijn om jou te verwennen en daar blijft het nu bij”. Ze staat resoluut op, pakt haar fietsbroek en trekt die snel aan.
“Wacht wacht” zeg ik, “dat gaat wel heel snel”. “Ja” zegt ze en ze doet haar truitje en schoenen aan. Ze pakt haar fiets en zegt “het was een heerlijke avond zo, dank je wel”. En terwijl ik nog in mijn blote kont op de steiger zat, stapte ze op haar fiets en weg was ze.