Barbara

Luister?

Zoals alle verhalen die ik tot nu toe schreef, is ook dit pure fictie. Vertrekkende vanuit een vage biografische inslag maar voor de rest wishfull inventing.

Ze noemde zichzelf Barbara. Ik had haar leren kennen op een website voor volwassenen. Via Personal Messages hadden we elkaar leren kennen als gelijkgezinden. Een klankbord voor als het moeilijk werd. Bij haar kon ik steeds terecht met mijn twijfels en mijn problemen. Ze had een imposant lichaam, Rubensiaans of SBBW al merkte ik dat pas later. Ze deed er niet moeilijk over.

We bleken beiden interesse te hebben in BDSM. Zij met een kleine ervaring, ik zonder. Beiden eerder onderdanig. Geen perfecte match dus.

Toch hadden we na maanden sporadisch chatten eens in RL afgesproken. Zonder al te veel verwachtingen over het spel, maar in de hoop op een toffe babbel als verderzetting op de chats.
Als initiatiefnemer had ik de rol van “meester” op mij genomen. In de mail ter afspraak had ik 2 opdrachten gedropt. 2 kledingadviezen eigenlijk.
De eerste was voor de kennismaking. Die zou op een neutrale openbare plaats gebeuren. Ik had haar dan ook gevraagd om op te dagen in “kleding die de nieuwe secretaresse zou dragen als ze voorgesteld zou worden aan de vrouw van haar baas. Vrouwelijk opvallend zonder uitdagend te zijn.
Barbara had perfect aangevoeld wat ik wilde.

Ik was ruim op tijd naar onze afspraakplaats afgezakt. En had er een plekje in de schaduw, met zicht op de deur uitgekozen.
Perfect op het afgesproken uur kwam Barbara binnen. Er was geen twijfel mogelijk. Haar lichaam droeg een pondje meer dan gemiddeld, maar haar kleding camoufleerde veel. Een frisse bontgekleurde losse jurk tot net onder de knie was het hoofdbestandsdeel. Rondom de heupen zat een brede gele riem. Zwarte modieuze enkellaarsjes met een hakje van 5 cm sierden haar voeten en daar bovenuit zaten nylons. In haar golvend bruine haar had ze een haarband in dezelfde gele kleur als de riem rond haar midden.

Ik stond op om haar te begroeten en werd beloond met een brede glimlach. “Eindelijk in het echt” opende je. Ik vroeg wat ze wilde drinken, en nodigde haar uit tegenover me plaatst te nemen. Ik was duidelijk meer gespannen dan zij, maar dat was voor Barbara geen punt. Met de spontaniteit van een goedlachse dikkerd opende en onderhield ze het gesprek over koetjes en kalfjes.
Nadat de glazen ververst waren, kreeg ik mezelf zo ver om het gesprek op de verdere avond te brengen. Het “je hebt je toch nog niet bedacht” kwam wat houterig over, maar werd door Barbara weggelachen “waarom zou ik?” “OK, ging ik verder, dan drinken we ons glas uit, en als teken van akkoord zet je dit op. Ik neem je tas wel mee en begeleid je naar mijn wagen. Begrepen? “
Tegelijk legde ik een zonnebril op tafel die aan de binnenkant was afgeplakt met zwarte stof.
Ik hoorde je “ja Meester” zeggen, en nog voor ik de kans kreeg om dat formele af te wimpelen, had je de zonnebril al opgezet. Je reageerde nauwelijks toen je door had dat je zicht daardoor grotendeels ontnomen was. Je zweeg onderdanig maar toonde met heel je lichaam dat je er klaar voor was.
Ik nam meer tijd om mijn glas leeg te drinken en stond zelfs op om naar het toilet te gaan en af te rekenen. Ik liet je alleen, maar je bleef onbewogen zitten.
Een tikje van mij op je schouder, bracht je in beweging. Arm in arm verlieten we het café, mijn wagen stond om de hoek. We spraken geen woord en pas nadat ik de passagiersdeur had geopend vroeg ik je je duimen achter je riem te klemmen en in te stappen. Eigenlijk was het niet mijn bedoeling het spel hier al te laten starten, maar jij volgde de instructies zo gedwee op dat ik er wee en jaloers van werd. Ik kon het niet laten je te belonen met een zoentje op je neus.
Ik zette me aan de bestuurderskant en gaf je een tikje op je knie. Gedwee opende je je benen. Niet dat ik er hier misbruik van zou maken, maar het leek me gepast voor de situatie. Toen ik me over je heen boog om de gordel vast te klikken, leek je even terug te deinzen maar je herstelde snel. Ik plaagde je nog wat extra door de rand van je jurk tot boven de knie te verplaatsen.

We vertrokken in stilte, en pas na een tiental minuten nam ik weer het woord. “Je eerste opdracht heb je schitterend ingevuld, begon ik. Ik neem aan dat deel 2 in je rugzak zit?” “Ja meester”, was je prompte reactie. “Laat dat gemeester maar achterwege. Ik wil je meester niet zijn. Als je echt met 2 woorden wil spreken, zeg je maar Ja Jos. En voor alle duidelijkheid: dat is niet mijn echte naam”.
Ik vroeg je verder of je het stopwoord nog kende. “Ja Jos”!
“OK, als je dat woord nu nog niet wil gebruiken, leg ik je nu uit wat we verder gaan doen.
Zo dadelijk komen we bij mij thuis. Jij houdt je bril op, en ik geef je je tas terug. Ik zal je loslaten aan de voet van een trap. Die ga je naar boven en je stapt rechts de badkamer in. Daar pas zet je de bril af en mag je je klaarmaken. Neem je tijd, neem eventueel een douche. Laat alles uit wat overbodig is, doe aan wat je zinvol acht. Als je klaar bent, doe je een kamerjas aan en komt naar beneden. Je legt je tas op de tafel en je wacht af. Begrepen?”
“Ja Jos” Je reactie werd eentonig, maar hoorde bij het spel. Je liet op geen enkele manier blijken hoe je je erbij voelde.

Zoals gezegd, begeleide ik je naar de voordeur en de trap. Daar liet ik je los en stapte zelf de woonkamer in. Eigenlijk had ik geen vastomlijnd plan over hoe het nu verder moest. Ik had geen ervaring en evenmin attributen voor een professioneel BDSM spel. Hooguit wat dromen en letterlijk huis-tuin en keuken materiaal. Die had ik wel al klaar gelegd in de woonkamer. Eigenlijk hoopte ik dat Barbara inspiratie zou brengen. In de uitnodiging had ik dat als 2de opdracht geschreven: “Zorg dat een onervaren meester toch een plezierige avond kan organiseren. De daartoe benodigde kleding / attributen zou ze op het gepaste moment moeten aanbieden. Dat moment zat er nu aan te komen.

Barbara had er haar tijd voor genomen. Aan de boiler hoorde ik dat ze inderdaad gedouchte had. Nu kwam ze de trap af. De kamerjas paste maar net rond haar weelderige lichaam. Aarzelend duwde ze de deur open en kwam ze de kamer binnen. Ze deed enkele stappen en zocht mijn ogen. Daarin hoopte ze te lezen wat van haar verwacht werd. Ik zat op haar te wachten in de zetel.
Ik glimlachte haar vriendelijk toe en deed teken dat ze wat verder mocht komen. Naast de eettafel hield een vingerknip haar tegen. Ik keek naar de tas in haar hand en gaf een hoofdknik naar de tafel. Dat Barbara een slimme meid was had ik al lang door gehad en ook nu raadde ze meteen wat de bedoeling was. De tas ging op de tafel.

Ik liet haar weer wat naderen en liet haar op een meter of 3 van me halthouden. Nu nam ik de tijd om haar te bekijken. Op het eerste gezicht was er aan het beeld weinig veranderd. De bonte jurk was vervangen door een gele kamerjas. Maar ook die viel net over de knieën zodat enkel dezelfde hippe enkel laarsjes en nylons zichtbaar waren.
Het duurde even voor ik het detail bemerkte. Rond de zwarte enkel laarsjes hing een even zwarte enkelboei. Het leek wel of ze bij elkaar gekocht waren. Eén detail slechts, maar één dat perspectieven opende en me zin gaf in meer.
Even moest ik weer oogcontact zoeken, want Barbara had gedwee haar ogen op de grond gericht. Een knikje met mijn hoofd bracht haar even aan het twijfelen, maar haar blik op de kamerjas werd door mij bevestigend beantwoord.
Wat toen gebeurde was een primeur voor mij. Nog nooit had een dame zich zo duidelijk naakt opengesteld voor mij. De kamerjas viel achteloos op de grond en de aanblik was geweldig.
“Laat alles uit wat overbodig is, en hou aan wat je zinvol acht ” had je perfect op jouw manier ingevuld.

Je schoeisel met de enkelband had ik al gezien. Je nylons ook, maar dat bleken stay ups, zoals ik gehoopt had. En hoger dan die kousen was er niets behalve het eerste wat ik ooit van je gezien had: De mooie BH met het rode strikje. En daartussen dus heel veel bloot lichaam. De mooie BH en de nylons accentueerden net genoeg om de SBBW vormen in toom te houden.
Om je polsen zaten dezelfde boeien als om je enkels.

Ik kon niet anders dan je complimenteren:
“Perfect Barbara. Beter dan ik zelf had kunnen verzinnen. Ik hoop dat je het niet te koud hebt.”

Met mijn vingers gaf ik aan dat ik je op je knieën wilde. Toen je daarbij je handen achter je hoofd legde, zei ik je dat dat niet nodig was.
Je ging zitten en ik kwam naar je toe. Ik voelde je al ademhalen, maar dat grote cliché wilde ik voorlopig wel aan je voorbij laten gaan. In plaats daarvan hurkte ik voor je neer en gaf je een tweede kusje op je neus. Weer gaf ik een tikje tegen je knie. Je reageerde blindelings.

“Je kent het stopwoord nog?” “Ja Jos”
“Je vindt het nog fijn?” “Ja Jos”, je glimlach was een extra bevestiging.
Ik stond op en kwam naast je staan.
Uit mijn broekzak haalde ik een van mijn huis –tuin en keukenspullen: Een van de riempjes van mijn bagagedrager paste als gegoten rond je nek en een hondenleiband was er snel aan vastgeklikt. Een kleine druk op je schouder was genoeg om je op handen en knieën te plaatsen en 5 seconden later liep je als een gedresseerde hond naast me door de kamer. Aan de salontafel hielden we halt.

“Je verdient een beloning” zei ik je en legde wat losse druifjes en nik-nakjes op de tafel. Je richtte je op en stak je hand al uit. “AF” snauwde ik en een ruk aan je leiband deed je beseffen dat dit je eerste fout was. Na een “Sorry Jos” sloop je weer op de tafel toe en probeerde met je lippen de druiven en koekjes op te knabbelen.

“ Good girl”, vergeet nu maar even dat hondjesgedoe en zet je hier op de rand van het tafeltje en wacht.
Zelf had ik al wel het een en ander klaar gelegd, maar ik wilde toch ook weleens de inhoud van je tas inspecteren. Je volgde me met je ogen en knikte bevestigend toen ik die tas omhoogstak. Eigenlijk wist ik meteen dat ik weinig spectaculairs zou aantreffen. Daarvoor was de tas te licht. De inhoud was dan ook halvelings voorspelbaar: tepelklemmen, enkele dunne kettinkjes, standaard blinddoek. Het stevigste leek me nog de grote dildo.

Ik besloot dat mijn eigen plannetje evenmin uitzonderlijk was, maar toch al op zijn minst meer verrassend zou zijn voor jou. Ik keerde dan ook terug naar de tafel, en toonde je mijn lege handen. “Kijk jij maar rustig voor je uit en laat alles over je heen komen” sprak ik je toe.
Tegelijkertijd opende ik het kastje achter je rug waar ik een aantal spulletjes in had klaargelegd. Ik besloot je klaar te maken voor de actie.
Ik begon met je te blinddoeken. Niet op de klassieke manier, maar met een panty om je hoofd te trekken. De beendelen bond ik om je hoofd voor je ogen en een deel van het bekkenstuk werd weer omhooggeslagen zodat je mond en neus vrij bleven. Maar de panty was dik genoeg zodat je niets meer zou zien.
Dan drapeerde ik achter je rug een TV dekentje en met mijn hand op je schouder trok ik je langzaam achteruit en op je rug. Het dekentje zorgde dat je zacht lag, maar comfortabel werd het allerminst. Het tafeltje was te klein om er volledig op te kunnen. Je hoofd hing dus ergens in het luchtledige. Je armen bond ik met wat touwen aan de polsboeien vast aan de tafelpoten. Je leek een liggend kruisbeeld.
Je benen kregen dezelfde behandeling als je armen. Ik legde je knieën over de zijkant van de smalle tafel en trok je enkels zo ver mogelijk naar achter om je zo vast te zetten. Je testte de speling van de touwen en die was net voldoende om niet pijnlijk te zijn, maar te klein voor enige bescherming.
Al je intieme delen lagen open te kijk en klaar voor wat ik ook met je van plan was. Enkel het gebruik van het stopwoord kon je nu nog beschermen. Maar daarvoor was je te fier. Zeker nu nog.

Uit de kast haalde ik een houten saus lepel en ik verwittigde je: “zet je schrap”. Het was niet mijn bedoeling om de zware sadist te zijn, maar een beetje pijn mocht bij een potje BDSM toch niet ontbreken. Het was mijn bedoeling om hard en zacht af te wisselen, maar dat wist jij natuurlijk nog niet toen ik onzacht begon.
Zo’n 10 seconden na mijn verwittiging kwam de lepel neer op je bovenarm. Ik sloeg op 30% van mijn kracht, maar de verrassing deed je toch samentrekken. Wat uiteraard weinig succes had. “Er komen er nog een paar met wisselede kracht, kondigde ik aan. Deze was een medium.” De volgende was wat harder en raakte de buitenkant van je rechter bil. Vlak erna volgde een zachte boven je knie. De laatste was weer wat harder en raakte je rechterarm.
De eerste sessie zat erop, maar dat vertelde ik je niet. Ik genoot ervan hoe je je schrap probeerde te zetten voor de volgende tik. Maar die kwam dus niet.

Ik wist niet of je het hoorde, maar ik ging even naar de koelkast. Daar had ik de attributen voor de volgende fase al klaar staan. Ik nam wat ik nodig had en keerde terug naar jou. In mijn handen droeg ik iets dat voor diverse doeleinden van pas kon komen.

Als eerste gebruikte ik wat ijsblokjes. Zonder verwittiging begon ik met één je nek te aaien. Dat was ongeveer het enige plekje van je lichaam dat je nog wel kon bewegen, en even probeerde je je hoofd opzij te trekken. Had ik je zwakke plek ontdekt?
Ik suste even, maar nam toch een nieuw blokje, en daalde wat dieper je lichaam af. Het nieuwe doelwit was de zone rond je borsten. Met het volgende blokje draaide ik achtjes rond je borsten. Heel zachtjes maakte ik de cirkeltjes daarbij kleiner, zodat het meer een ∞ teken werd. Ook al hield ik het ijsblokje boven je BH, de reactie van je lichaam was duidelijk. En niet alleen het kippenvel van de kou. Een derde blokje richtte zich dan ook volledig op je beide tepels. Voor het eerst hoorde ik je ongevraagd zuchten. Van verveling of genot? Pijn kon moeilijk de oorzaak zijn.
Als climax van deze tweede fase stak ik bij elke borst een paar ijsblokjes onder je BH!

Veel tijd om te bekomen kreeg je niet. Na de ijsblokjes was het tijd voor een vliegenmepper. Dat was mijn plan. Telkens wat slagen afwisselen met een totaal ander soort ‘kwelling’.
De serie met de vliegenmepper serveerde ik zonder aankondiging en in snel tempo. Alle slagen waren op je benen gericht. Met een slag of vier van je knie naar hogerop en dat op elk been. De slagen waren niet al te hard, maar je benen gloeiden er toch wel van.
Maar het was alweer voorbij voor je eraan kon wennen.

De volgende fase startte met een droge plof. Een geluid, zo kenmerkend dat je het zeker herkende. In de koelemmer hadden namelijk niet alleen ijsblokjes klaar gestaan. Ik had ook een klein flesje (37 cl) champagne meegebracht. Ik schonk eerst 2 glaasjes in voor later. “Mond open aub” was het volgende dat je hoorde. En ik druppelde wat van het lekkere vocht op je tong. “Omdat je het zo goed volhoudt”.
De rest van de fles goot ik leeg op je navel. Ik vroeg je om stil te liggen. Nu was het mijn beurt om te proeven. Slurpend en lekkend probeerde ik zoveel mogelijk van de inhoud te recupereren. Van je zij klom ik naar je navel en vandaar door richting je vagina. Daarvoor moest ik me wel verplaatsen en uiteindelijk zat ik tussen je opengesperde benen. Het glinsterde onderaan en het was volgens mij niet alleen van de gelekte champagne. De smaak die ik proefde bij mijn eerste lik, bevestigde dat vermoeden. Bij die ene lik ging ik het voorlopig houden. Ik geloofde niet dat je er bezwaar tegen zou gehad hebben dat ik wat verder deed, maar je was hier niet voor je eigen genot.

“Nog geen stopwoord vroeg?” ik je, en na een korte aarzeling knikte je van neen.
Dan volgt een nieuwe korte slagserie. Deze keer gebruikte ik mijn broeksriem en concentreerde ik me weer op je benen. Die lagen goed vast en je kon dus geen richting uit. Aangezien ik me niet inhield denk ik wel dat je voor het eerste echte pijn voelde. Maar ook deze sessie was snel voorbij.

“OK meid, ik ben bijna door mijn inspiratie. Je hoeft je niet meer in te houden.” Maar voor ik verder ging liet ik je even bekomen van de riemslagen, en greep ik terug naar je rugzak. Daar zat namelijk een ding in waar het huis tuin en keuken alternatief echt wel ondermaats was.

Mijn laatste fase zou zich volledig op je kut oriënteren. Eerst ging mijn vingertje op verkenning uit. Eerst de zone tussen de schaamlippen en daarna er even binnen om er langs de bovenzijde weer uit te kriebelen. Je kon een zucht deze keer niet onderdrukken, maar dat kon geen kwaad.
Meteen daarna deed ik exact hetzelfde rondje met de kleine champagnefles. Hiervan schrok je wel even en je spieren boden wat weerwerk. Maar je kende je rol en je liet me toch toe de hals van de kleine fles bij je naar binnen te duwen.
Als finale gunde ik je je eigen speeltje. Je roze Tarzan leek wel groot, maar door het vele vocht, gleed hij soepel bij je naar binnen. En je lichaam herkende van kop tot teen zijn eigen speeltje. Je liet je gevoelens de vrije loop, en na een bemoedigend tikje kwam je na een poosje tot een heerlijk orgasme.

Nog tijdens het nahijgen bevrijdde ik je uit de benarde houding waarin ik je gebonden had. Ik hielp je recht en deed de blinddoek af. Ook al was ik niet echt aan mijn trekken gekomen, je glimlach in je ogen was mijn beloning. Ik gaf je mijn kamerjas weer, en met elk ons glaasje champagne praatten we bij over verleden en toekomst. Want dit zou wellicht niet ons laatste spelletje zijn.

Een half uurtje later stond je je in de badkamer terug aan te kleden. Nog wat later zaten we samen in de wagen terug naar het startpunt. De tijd was gevlogen, de start van iets moois?