Nogal onverwacht

Luister?

Langzaam sta ik op…met tegenzin. Het is zo`n dag waarvan je het gevoel hebt dat je beter in bed kan blijven. Ik trek de gordijnen open. Buiten is het al licht, maar erg grijs en druilerig. Ik draai me om en sta ernstig te twijfelen of ik nog een uurtje terug zal gaan naar bed. Ik slaak een diepe zucht en besluit toch maar om me te gaan douchen en aan te kleden. Er wacht een drukke lange dag. Ik heb een afspraak in Arnhem en in de trein kan ik dan mooi de stukken nog eens doorlezen en het gesprek voorbereiden. Ik haast me naar het station en ben nog maar net op tijd. Het is altijd erg druk rond deze tijd en ik wring me door de mensen naar de 1e klas coupe. Lekker is dat 1e klas reizen voor je werk. Je zit dan altijd rustig. Ik ga in een lege coupe zitten. Hang mijn jas op en haal het dossier uit mijn koffer. Een sigaretje en mijn werkdag begint.

Ik zit het dossier te bestuderen als de deur van de coupe openschuift. Ik kijk op en zie een jonge vrouw. Ze heeft kort blond haar en prachtige blauwe ogen. Ze kijkt me glimlachend aan en gaat tegenover me zitten. Ik lees verder in mijn dossier, maar ik kan me niet echt concentreren. Ik voel dat ze naar me kijkt. Ik kijk op en ze kijkt me strak aan. Om haar mond speelt een glimlach. Ik voel dat ik bloos en duik gauw terug in mijn dossier…de letters dansen. En ze kijkt…en ze lacht…en in de coupe hangt een gespannen stilte…alleen het geluid van de voortdenderende trein hoor ik. Eindelijk stopt de trein. Ik kijk of ze aanstalten maakt om weg te gaan. Ze kijkt me aan en vraagt: “Waar ga jij naartoe?” “Naar Arnhem”, zeg ik. De trein vertrekt weer. Ik lees verder.

Plotseling staat ze op en komt naast me zitten en ik voel dat ze blijft kijken. Ik weet niet meer waar ik het zoeken moet. Ik ben dit beu. Ik doe het dossier terug in mijn tas, pak mijn jas en wil opstaan. Ze pakt me bij mijn arm. “Nee”, zegt ze, “Ik wil dat je blijft”. Ik kijk haar aan…zie hoe mooi ze is en hoe haar ogen me bevelen te blijven. Ik wil dit niet. Ik vecht tegen haar overweldiging, ruk mijn arm los en loop de coupe uit. Ik zoek een coupe waar andere mensen zitten. Ik ga naar binnen en ze kijken me wat vreemd aan.

Mijn hoofd gloeit en ik voel me verward. Ik steek nog een sigaret op en hoop dat ik snel deze trein uit kan gaan. Eindelijk stopt de trein in de stad waar ik moet overstappen. Ik stap het perron op en de frisse ochtendlucht maakt mijn hoofd wat helderder. Ik heb een kwartier om over te stappen en loop naar het einde van het perron, draai me om en….zie haar staan. Ze kijkt me aan en…lacht. Ik loop terug, langs haar heen en kijk strak voor me uit. De trein rolt het station binnen. Ik stap in en zoek een plekje en natuurlijk gebeurt wat ik verwacht. Ze komt weer naast me zitten. Ik voel een golf van warmte door heel mijn lichaam. Ze zegt niks, pakt een tijdschrift en gaat lezen. “Wat wil je van me?” vraag ik.

Ze kijkt me heel even aan en leest verder. De rest van de reis negeert ze me en in plaats dat ik daar rustiger van word, voel ik me steeds meer opgewonden raken. Ik word erg nieuwsgierig naar haar. In Arnhem aangekomen staat ze rustig op en loopt zonder iets te zeggen de trein uit. Ik pak mijn spullen en voel me heel dubbel. Ik ben opgelucht, omdat ze weg is….Maar ik ben ook teleurgesteld, omdat ze weg is. Ik loop de trein uit en heb nog wat tijd om koffie te drinken en ik loop in gedachten naar de restauratie.

Onverwacht loopt ze naast me, vanuit het niets. Ik schrik. Ze pakt mijn hand en zegt: “Niet schrikken, maar je gaat met mij mee”. Er is niets in me dat protesteert, niets dat twijfelt. Ik ga met haar mee en vergeet waarom ik naar Arnhem ging. We drinken koffie. Ze zit recht tegenover mij en kijkt me lang aan. “Ik wist vanaf het moment dat ik je zag, dat je me niet zou kunnen weerstaan”zegt ze zelfbewust. Ze wacht en geeft me de gelegenheid om te reageren. Ik voel dat ik bloos tot in mijn nek. Graag zou ik nu iets zeggen, maar er komt geen geluid. Ik word onzeker. Staar in mijn koffie en weet niet waar ik mijn handen moet laten. Het zweet breekt me uit. “Niet bang zijn”, zegt ze “Ik zal goed voor je zorgen”.

Als ik eindelijk mijn stem weer terug heb vraag ik “Wie ben je, wat wil je van me?” “Ik ben degene die er voor je zal zijn. Degene die beslissingen neemt en inzicht geeft aan je verwarring. Je zal leiden en laten lijden. Ik weet dat jij dat wilt. Ik weet dat je met me mee zult gaan, omdat je mij erg interessant vindt.” Heel vreemd is dit. Ik zit hier met een vreemde vrouw, in een vreemde stad koffie te drinken. Een zeer zelfbewuste, intelligente en ontzettend prachtige vrouw, die mij een ongelooflijk voorstel doet. Ik kan niet anders dan haar volgen, vertrouwen, respecteren en me aan haar wil onderwerpen.

Na een half uurtje stopt er een auto voor de deur. Een vrouw komt binnen en loopt reht op het tafeltje af waar wij zitten. Zonder iets te zeggen legt ze de autosleutels op tafel en loopt weer weg. “Dan kunnen we nu gaan”, zegt ze en ze staat op en loopt naar de deur. Ze kijkt me niet aan, maar verwacht dat ik met haar mee ga…en ik sta ook op en loop achter haar aan. We gaan naar de auto, waar ze het portier voor me opent. “Instappen dame”. Ik stap in. Ze loopt om de auto, stapt in en start. Onderweg zegt ze niks….ik ook niet, terwijl ik wel honderden vragen heb. Ik kijk naar haar. Ze rijdt geconcentreerd over de smalle buitenwegen. Na ongeveer een uur stopt ze aan de kant van de weg. Ze zet de motor af en draait zich naar me toe. “Luister goed naar me en geef pas antwoord als je er goed over nagedacht hebt”. Ik knik. “Realiseer je goed dat niemand weet waar je bent of met wie je bent. Als je verder met me mee gaat is dat onvoorwaardelijk en het is je eigen keus. Je onderwerpt je aan mij en doet alles om mij te plezieren en vergeet niet dat ik zeer veeleisend ben”. Ik kijk haar aan en ze kijkt strak naar mij. Ze is nu erg serieus. Ik realiseer me nu pas echt wat er gebeurt. Ik ben meegegaan met een vreemde vrouw. Ik ben nu helemaal alleen met haar op een plek die ik niet ken en ben afhankelijk van haar. Ik moet er op vertrouwen dat welk antwoord ik ook geef, zij mijn keus zal respecteren. God, wat ben ik toch stom en ik word bang. Bang voor wat er gaat gebeuren. Ze ziet mijn angst en twijfels. “Niet bang zijn. Ik zal je keus respecteren en beloof je dat je maandag weer gewoon op je werk zult zijn”. Ik kijk haar aan en zie dat haar ogen zacht en vriendelijk zijn. “Ik weet dat ik veel van je vraag nu. Ga even een eindje lopen en laat alles bezinken. Ik wacht hier op je”.

Ik stap uit en loop een pad in tussen de weilanden door. Ik kijk niet om. Heel mijn hoofd is vol, allerlei gedachten schieten door mijn hoofd. Wat moet ik doen? Nu vragen of ze me terug brengt voelt als een teken van zwakte. Ik heb immers A gezegd. Maar wat gebeurt er als ik met haar meega? Liefst wil ik doorlopen en niet meer teruggaan, maar ik heb geen keus. Ik denk aan haar, hoe ze keek en wat ze zei, vooral de manier waarop ze het zei. Zowel warmte in haar stem, haar zachte gelaatsuitdrukking. Toch blijft mijn angst, mijn onzekerheid, maar ook de nieuwsgierigheid en de rang naar het onbekende. Wat moet ik doen? Ik kijk op mijn horloge…ik ben al een kwartier onderweg. Ik draai om en loop terug naar de plaats waar ze de auto had geparkeerd. Ze is er nog…een gevoel van opluchting gaat door me heen. Ik stap weer in de auto. Ze kijkt me vragend aan. Ik pak haar hand in de mijne, kijk naar haar en zeg: “Ik ga met je mee”. Ze kust me op mijn voorhoofd. Terwijl ze de auto start en wegrijdt verschijnt weer die zelfgenoegzame glimlach. Ze zet de radio aan en zingt mee, haar handen trommelen op het stuur.

De spanning in de auto verdwijnt. “We zijn er nu zo”, zegt ze uitgelaten “Leuk vrijstaand huisje, alleen voor jou en mij, midden in het bos, met natuurlijk een open haard”. Ze kijkt naar me en lacht en geniet. Even later draait ze een bospad op en stopt na een kwartiertje voor een klein houten huis. “Hier is het dus. Kom stap uit, dan geef ik je een rondleiding en daarna kun je de auto uitladen”.We lopen eerst om het huisje heen. Aan de achterkant is een klein grasveld en achterin staat een schuurtje met een houtopslag. Ze pakt mijn hand en lopen naar het huis. De sleutel ligt in een plantenbak. Ze draait de deur open en we stappen een gezellige kamer binnen. Niet te groot, de open haard neemt een prominente plaats in.Het ziet er knus uit. Aan de rechterkant is een kleine eenvoudige keuken. Er zijn twee slaapkamers, eentje is vrij ruim en daar staat een ouderwets tweepersoonsbed. De andere kamer is kleiner en daarin staan twee stapelbedden. “Hier kan ik me het weekend wel met je vermaken”, zegt ze “en ga nu de spullen maar uit de auto pakken, we zullen het hier eens een beetje gezellig maken”. Ik loop naar de auto en doe de kofferbak open. Twee koffers en twee grote sporttassen. Wel erg veel voor een weekendje, denk ik. Ik breng de bagage naar binnen en leg die in de grootste slaapkamer.

In de kamer maakt ze de open haard aan. Lekker ruikt dat. Ik blijf bij de slaapkamerdeur staan en kijk naar haar. Kijk wat ze doet. Hoe ze beweegt. Er is een heerlijke rust in dit huis. Ik voel me ontspannen. Langzaam staat ze op en draait zich om en kijkt me weer lang aan. een blik waar ik niet tegen kan. ik sla mijn ogen neer. “Kom hier. Ik wil met je praten” zegt ze. Ze legt haar eisen aan me voor. Hoe ik haar aan moet spreken, wat mijn taken zijn en hoe ze die uitgevoerd wil hebben. Dan stelt ze me vragen. Ze luistert aandachtig en neemt ieder woord op. Dan staat ze op en loopt de slaapkamer binnen en ik hoor haar met de bagage in de weer. Ik ga bij het vuur zitten en gooi er een nieuw blok hout op. Het is warm en behaaglijk binnen, terwijl het buiten is gaan regenen en de wind om het huis waait. Guur weer voor de tijd van het jaar. Na een kwartier komt ze terug. Mijn mond valt open van verbazing. Ze heeft nu een strakke leren broek aan met daarboven een strakke body. Grote laarzen aan haar voeten. prachtig is ze, maar de manier waarop ze binnenkomt…..zo autoritair….roept bij mij weerstand op. “Jij blijft zitten als ik binnenkom?”vraagt ze dringend. Ik spring omhoog. “Schoenen en sokken uit”. Ik kijk haar alleen maar aan. “Hoor je me niet, je bent nu van mij en je gehoorzaamt, zo niet….leer ik je dat wel.” “Oké” zeg ik. ”Oké”? Wat is dat voor een antwoord?” Ze slaat met met haar vlakke hand in mijn gezicht. Ik voel verzet en kijk haar aan. Pats…nog een klap. Ik duizel ervan. Ik buk me om mijn schoenen uit te trekken. Ze gaat zitten en vraagt me voor haar op de grond te komen zitten…op mijn knieën. Ze pakt mijn hoofd in haar handen en vraagt of ik begrepen heb wat er van mij wordt verwacht. Als ik bevestigend antwoord kust ze me zachtjes op mijn mond. Haar handen glijden over mijn schouders naar beneden.

Ze knoopt mijn blouse open…heel langzaam en kijkt me recht in mijn ogen. Ik voel me warm worden van binnen en kan niet tegen haar blik. Ik sla mijn ogen neer. Ze doet mijn blouse uit en streelt mijn armen, mijn borsten….ik huiver. Ze doet een halsband om mijn nek, pakt mijn hoofd weer en kust mijn voorhoofd. Ze staat op en loopt om me heen om me goed te kunnen bekijken. Ze glimlacht tevreden. Door het gure weer moet er hard gestookt worden, dus de houtvoorraad slinkt snel. “Ga hout halen in de schuur voor we hier in de kou zitten”. Ik sta op en wil mijn schoenen aantrekken.”Nee”, zegt ze “je gaat zo, op je blote voeten …en ook geen jas aan. Alleen om mij te behagen”. Brrr het is hartstikke koud en nat buiten. Ik haast me en haal zoveel mogelijk hout, zodat we de avond door kunnen komen. Als ik terug kom zit ze in haar stoel. Ze leest een boek en kijkt niet op of om als ik weer binnen kom. Ik leg het hout neer bij de open haard. Ik heb het ontzettend koud gekregen. Ik bibber en heb overal kippenvel.

Ze kijkt op. “Kom hier zitten, ik zal je verwarmen”. Ik ga voor haar op de grond zitten met mijn rug tegen de stoel. Ze legt haar boek neer en ik voel haar warme handen weer over mijn schouders en borsten. Haar handen branden op mijn lichaam…langzaam trekt de koude weg. “Schenk een sambuca voor me in en zet die hier op tafel”. Als ik haar drankje heb gehaald gespt ze een riem aan de halsband en trekt me mee naar de haard. Ze trekt de riem naar beneden zodat ik moet knielen en bindt hem vast aan een ring in de muur. “Ik wil nu rustig lezen en van jou geen last hebben. Je blijft hier zitten met je gezicht naar de muur tot ik weer tijd voor je hebt en je zorgt dat het vuur rustig blijft branden”. Ze duikt weg in haar boek en het is blijkbaar een mooi boek, want ze vergeet de wereld om zich heen. Ze doet alsof ik niet besta, begeren is pijnlijk. Na een hele tijd, het lijkt wel een eeuwigheid, hoor ik dat ze het boek dichtklapt en opstaat. In al die tijd zijn honderden gedachten door mijn hoofd gegaan en heeft de weerstand zich in mij opgebouwd. Langzaam komt ze naar me toe. Bij iedere stap die ze zet voel ik meer spanning. Vlak achter me staat ze stil. Ze maakt de riem los en trekt me omhoog aan mijn haar.

“Draai je om en kijk me aan”. Langzaam draai ik om. Ze staat vlak voor me en ik kijk haar strak recht in haar diepe blauwe ogen..een golf van warmte, spanning en angst gaat door me heen. Ik sluit mijn ogen om mijn gevoel te verbergen. “Kijk naar me nu het nog kan”. Pats…weer een klap in mijn gezicht. Ik kijk haar weer aan en hoewel ik groter ben dan zij, voel ik me steeds kleiner worden. De weerstand verdwijnt langzaam uit mijn lichaam en maakt plaats voor een gevoel van respect en de wil tot overgave. “Ik wil nu een biertje met je drinken. Haal er maar een”. Ik haal een biertje en wil een glas voor haar pakken. “Geen glas. Ik gebruik jouw mond als kelk. Kom hier voor me op je knieën zitten”. Ik ga voor haar zitten en kijk haar vragend aan. Ze trekt mijn hoofd achterover. “Mond open”. Ik open mijn mond en ze schenkt daar wat bier in. “Niet slikken“. Dan buigt ze zich voorover, kust me lang en zuigt met kleine slokjes het bier uit mijn mond. Ze likt haar lippen af, kust me weer en bijt dan zachtjes in mijn lippen. “Heerlijk”, zegt ze “Neem jij ook maar een slok”.

Daarna trekt ze me aan de halsband omhoog. Ze neemt me mee naar de kleine slaapkamer. In het midden van de kamer moet ik stilstaan. Ze loopt om me heen en bekijkt me langs alle kanten. Ik volg haar zover ik kan. “Kijk voor je”. Ze stopt achter me, pakt me bij de schouders, kust me in mijn hals en bijt plotseling hard in mijn oor. Ik slaak een kreet, de pijn gaat door heel mijn lichaam. Ik word opgewonden. Dan blinddoekt ze me en beveelt me mijn handen voor me uit te houden. Heel zachtjes streelt ze mijn rechterarm vanaf mijn schouder. Ik krijg kippenvel. Ik krijg een leren handboei om mijn pols. Dan mijn linkerarm hetzelfde ritueel. Ze lacht.”Je lichaam reageert prachtig. Overal kippenvel en grote harde tepels”. Ze maakt mijn ene arm vast aan het ene bed en mijn andere arm aan het andere bed. Streelt dan mijn schouders en mijn borsten. Ik smelt.. Ze kust mijn borsten en bijt dan hard in mijn tepel. Ik kreun zwaar en voel de pijn in alle vezels van mijn lichaam. Ze maakt mijn broek los en ik voel haar hand in mijn broek naar mijn kruis gaan. Ik ben opgewonden en nat. Ze haalt haar hand terug en zegt: “lik mijn hand af, proef hoe geil je bent”. Ik lik haar hand, met haar andere hand kneed ze mijn borst. Ik kreun zachtjes en geniet. Plotseling laat ze me los en ik hoor dat ze langzaam wegloopt.. de kamer uit. Ik probeer haar te volgen en de geluiden die ik hoor thuis te brengen. Ze gaat de slaapkamer in, komt weer naar buiten…dan zet ze muziek op…vrij hard. Ik kan nu niet meer horen wat ze doet. Ik verlies het gevoel van tijd en plaats. Eindelijk komt ze weer binnen. Ze kust me en speelt met haar tong over mijn lippen. Ik wil haar zoenen, mijn tong diep in haar mond. Ze zet een stap naar achter..ik ben haar kwijt.Ze llopt om me heen en plotseling voel ik een harde klap op mijn rug. Ik sta gelijk rechtop.

“Zo, dat was even om je bij de les te houden”. Dan voel ik haar hand zachtjes over de plek waar ze net geslagen heeft. Weer voel ik een klap, maar zachter nu..nog een…nog een…steeds iets harder en sneller. Voor ik herstel van de pijn weer een klap en weer. Ze stopt, streelt zacht mijn rug en likt de brandende plekken. loopt om me heen en kust me hartstochtelijk. Haar tong diep in mijn mond. Ik zou haar het liefst in mijn armen nemen en haar dicht tegen me aanvoelen. Weer zet ze een stap terug en streelt mijn borsten met de zweep. Het strelen gaat over in zachte snelle tikken. Mijn bloed giert door mijn lichaam en dan voel ik weer haar hand over mijn lichaam en ze kust me overal. Haar hand gaat naar mijn kru! is en haar vingers verdwijnen in me. ze neukt me langzaam. Ik word gek en hoop op een snelle ontlading. Ik adem zwaar en diep en ze haalt haar hand weg. Ik zucht diep. Ze gaat weer achter me staan. “Tel hardop mee”zegt ze. Een harde klap op mijn rug. “Een….Twee…Drie…Vier…Vijf”, iedere klap is harder dan de vorige… “Zes….Zeven”… “Meer?” vraagt ze. “Alstublieft, niet stoppen” roep ik. “Acht…Negen…Tien”. Ze stopt. In mijn opwinding voel ik de pijn steeds minder, ik smeek om meer. Ze loopt om me heen en streelt me, aait over mijn hoofd en kust me zacht op mijn mond. “Genoeg”, zegt ze zacht. Ik hoor dat ze weer wegloopt en het licht uit doet. Ze komt naar me toe en doet de blinddoek af. Het is schemerig in de kamer en mijn ogen wennen snel. Ze kijkt me aan, haar ogen staan vriendelijk en zacht.

“Ik ben trots op je” zegt ze zacht. Ze maakt mijn handen los, ik wankel. Ze slaat haar armen om me heen en gaat zachtjes met me op de grond zitten. Ik voel me dizzy, warm, beschermd, bemind. Haar armen om me heen, mijn hoofd tegen haar schouder. “Kom” zegt ze na een tijdje “Probeer langzaam op te staan” Zij staat al en houdt mijn handen stevig vast. Dan slaat ze een arm om me heen en gaan we naar de slaapkamer. Ik ben weer wat tot mezelf gekomen en kijk bewonderend naar haar. Ik voel me geweldig bij deze vrouw. Ze laat zich met een plof achterover op bed vallen en lacht. “Tijd om te gaan slapen”, zegt ze “Kleed me maar uit”. Ik kniel bij het bed en trek haar laarzen uit. Ik masseer haar voeten en kijk naar haar. Ze heeft haar ogen dicht en laat het allemaal gebeuren. Ik maak haar body los en nu ligt ze daar halfnaakt voor me. Ze is heel mooi, maar zo klein. Ze ziet er nu zo breekbaar uit. Ik durf haar niet aan te raken met mijn grote handen. “Ga nou door”, zegt ze ongeduldig. Zacht kus ik haar hals. Ze ruikt heerlijk. Langzaam ga ik langs haar borsten naar beneden en kus haar overal. “Schiet nou op, je maakt me gek.”Ik knoop haar broek los, rist open…maar nu denk ik….ze wil natuurlijk dat ik……..hoe pak ik dit aan…..ik durf niet. Dan krijg ik een ingeving. Ik loop naar het eind van het bed en trek aan haar breokspijpen haar broek uit. Dan ga ik naar haar toe, kus haar zacht op haar voorhoofd en trek de dekens over haar heen en kijk naar haar. Ik wil alleen maar kijken. Plotseling doet ze haar ogen open. “Zo gemakkelijk kom je er niet van af”, zegt ze “Ik wil je overal voelen…..overal……totdat je me helemaal gek maakt.” “Maar je wilde toch slapen?“ probeerde ik. “Ik wilde je nu alleen laten en hiernaast gaan slapen”. “Ja, ik wil slapen, maar niet voordat ik echt moe ben..Kom hier”.

Ze pakt mijn hand en trekt me bij haar in bed. “Jij slaapt bij mij”. Ze kruipt dicht tegen me aan en ik voel me sterk worden en neem me voor haar een nacht te laten beleven zoals ze die nog nooit beleefd heeft. Ik begin haar te kussen, mijn tong diep en wellustig in haar mond, mijn handen over haar rug, haar billen. Ik trek haar nog dichter tegen me aan en ril haar dan op haar rug. Kus haar borst en zuig aan haar tepels, terwijl mijn hand langs haar been gaat, langs de binnenkant terug naar boven en over haar hup weer naar beneden. Ze kronkelt, begint zwaarder te ademen. Ik kus haar buik en laat mijn hoofd tussen haar benen verdwijnen. Heerlijk, haar warmte, haar geur, haar smaak. Mijn tong bewerkt alle delen van haar. Ik drink haar, zuig haar leeg, ga met mijn tong naar binnen, terwijl mijn handen haar borst en buik strelen. Ik voel haar spanning stijgen. Ze wordt steeds warmer. Ze houdt plotseling haar adem in, ik ga door..steeds milder en ze komt met een schreeuw klaar. Ik ben niet van plan te stoppen. Ze komt weer klaar en trekt me aan mijn haar naar zich toe. Ze huivert. Ik kus haar overal en aai haar over haar hoofd en heel dicht kruipt ze tegen me aan….Ze is zo klein nu…..zo kwetsbaar…..zo mooi… zo lief. Zo liggen we een poosje totdat ze me aankijkt.

“Nu wil ik slapen lief”, zegt ze zacht “Maar jij blijft hier, bij mij, daar zorg ik voor. Ik wil de hele nacht met je meemaken tot ik je morgen weer zie”. Ze duwt me hard van zich af, zodat ik op mijn rug lig, pakt mijn polsen en gespt die vast aan weerszijden van het hoofdeind. Ze kijkt tevreden naar me. “Nu weet ik dat je bij me blijft”. Ze legt haar hoofd op mijn schouder, een been over me heen en valt in slaap.