Een natte broek

Luister?

Ik, Pieter, heb Marieke leren kennen in een kroegje vlakbij mijn huis. Ik ben nooit een kroegenloper of zo geweest, maar na mijn echtscheiding verveelde ik me ’s avonds vaak, en een uurtje of wat naar het bruin cafeetje op de hoek was een aardige afleiding. Een echt oud cafeetje met nog zo’n ouderwets biljart. Binnen een paar weken kende ik er een aantal vaste klanten en een potje biljarten en een glaasje bier erbij was en is toch altijd wel gezellig.

Op een avond stond ik te biljarten met ene Wim toen Marieke binnenkwam. Ze viel me meteen op. Ik was eigenlijk op slag verliefd. In eerste instantie niet eens op haar knappe gezicht, maar meer op de ongelooflijk strakke licht blauwe spijkerbroek die ze aanhad. Marieke was begin 30, vond ik later uit. Marieke ging aan de bar zitten en bestelde een witte wijn. Ik biljartte ondertussen vrolijk door, maar vanuit mijn ooghoeken keek in continu naar Marieke. Ze zat daar maar een beetje alleen te zitten en ik was eigenlijk blij dat het potje biljarten voorbij was en ik brutaal weg naast haar ging zitten.

“Hoi,” zei ik tegen haar. “Ik heb je hier nog nooit gezien.” Dat klopte ook. Ze was er nog nooit geweest. Tot mijn verbazing vertelde ze me zo’n beetje haar hele lief en leed. Net gescheiden en verhuist. Het huis was een beetje op orde en ze wilde wel eens een avondje afleiding. Maar dit bruin cafeetje viel haar tegen. Zag er leuk uit van buiten, maar van binnen was er weinig te beleven. Een paar oude kerels met een borreltje, ik was eigenlijk de enige nog enigszins jongere. Toen ze me zo openhartig haar lief en leed had verteld heb ik haar mijn ellende van het afgelopen jaar ook verteld. Ook net gescheiden. Ze was een beetje verrast toen ik dat zei en ik zag dat ze naar mijn trouwring keek. “Tja, het is nog vrij vers allemaal,” zei ik. “Ik heb die trouwring afgedaan op de dag van de officiële scheiding maar een paar dagen later heb ik hem weer aangedaan. Het zal wel een gewenningsproces zijn. Ik hou nog steeds heel veel van mijn ex-vrouw. Ik kan het denk ik nog niet goed loslaten.” Ze knikte en zei het gevoel te kennen. Haar ex-man had haar in de steek gelaten voor een groen blaadje. Ze snapte er niks van. Ze hadden het zo goed en nou dacht die idioot dat een meid van nauwelijks 20 hem meer geluk kon brengen.

Binnen een half uur zaten we eigenlijk behoorlijk intieme gegevens uit te wisselen en min of meer voor de grap nodigde ik haar uit om even met me mee te gaan naar mijn huis. “Vlakbij en ik heb een aardig wit wijntje in huis,” zei ik nog. Ik had totaal niet de verwachting dat ze zou instemmen, maar tot mijn verbazing zei ze: “OK, even dan”. Ik wist ondertussen dat ze vlakbij mij woonde en stelde haar gerust door te zeggen dat ik haar straks wel thuis zou afzetten. Hoefde ze niet alleen over straat in het donker. Bij mijn huis aangekomen verklaarde ik dat het een drive-in woning was. Dus de woonkamer zat meteen 1 hoog. “Prettig, ik heb nooit inkijk,” zei ik. “Het enige nadeel is dat je altijd een trap op of af moet als je naar de wc moet.” Ze lachte en zei: “Ik ben er zo een die altijd zo lang mogelijk ophoudt. Gek misschien, maar ik ga het liefste op mijn eigen wc. Had ik als kind al. Ik plaste op school zelden of nooit. Ik hield het altijd op tot ik thuis was. Dat is wel eens een paar keer fout gegaan ook.” “Oh,” zei ik. “Hoezo?” Ondertussen liep ik de keuken in om de kurkentrekker te pakken. “Nou ja, je weet wel,” zei ze. “Bijna thuis en het idee dat de wc nu heel dicht bij was maakte de nood alleen maar groter. Ik heb wel eens voor de achterdeur van ons huis in mijn broek staan doen. Ik hield het niet meer. Mijn moeder was knap link.” “Oh cool,” reageerde ik terwijl de kurk uit de fles plopte. Het ontschoot me eigenlijk een beetje. “Vind je dat cool?” vroeg ze. “Ik heb toen geweldig op mijn sodemieter gehad en vond het helemaal niet cool.” “Je was toch nog maar een kind. Die hebben wel eens zo’n ongelukje,” verklaarde ik haastig. Gek dat je moeder daar zo boos over werd.” “Een kind, … ik was een jaar of 15,” zei ze. “En als dat nou de eerste keer was geweest zou mijn moeder er waarschijnlijk alleen maar om gelachen hebben. Maar ik plaste regelmatig in mijn broek, tot haar grote ergernis.” “Goh,” zei ik terwijl ik de fles wijn op de salontafel zette en twee wijnglazen uit de kast haalde. “En dat alleen maar omdat je weigerde op een vreemd toilet te gaan?” “Welnee joh,” zei ze. “Ik was vaak genoeg gewoon te lui om op tijd te gaan. Je kent dat misschien wel. Ik was er zo een die tijdens het spelen gewoon zo lang mogelijk ophield. Ik speelde een keer met een vriendin op mijn kamer en had weer eens veel te lang op staan houden. Ik plaste op mijn kamer in mijn broek terwijl de wc drie meter verderop was.” “Dan zal die vriendin wel gek hebben op gekeken,” zei ik terwijl ik de glazen inschonk. “Nee hoor,” zei ze. “Die kende me wel. Het enige wat ze zei was: Is het weer eens zover Marieke? Sta je weer in je broek te piesen? Jij zal het ook nooit leren.”

Ik tilde ondertussen mijn wijnglas op, Marieke ook. “Proost,” zei ik en voegde er aan toe: “En heb je het ooit geleerd?” “Ha!” zei ze. “Op tijd naar de wc gaan bedoel je? Nou eerlijk gezegd overkomt het me nog wel eens hoor.” “Ach ga weg,” zei ik nu opeens met veel interesse. “Doe je nog wel eens in je broek?” “Soms,” zei ze. “Ik ben af en toe nog steeds te lui om op tijd te gaan. Heel gek. Ik stond gisteren te stofzuigen en besefte heel goed dat ik nu toch wel erg nodig moest. Ikke naar de wc rennen en vlak voor de deur liep het al.” Nu kreeg ik het toch redelijk warm en stelde me opeens die mooie Marieke voor die daar in mijn bank zat met een natte strakke spijkerbroek. “Je was zeker wel blij dat je alleen thuis was,” zei ik. “In ieder geval geen moeder in de buurt die je op je donder kan geven.” “Ja,” mompelde ze. “Misschien is dat wel de reden dat ik niet zo nauw meer kijk. Sinds ik niet meer thuis woon, zelfs toen ik nog getrouwd was, heb ik heel wat natte broekjes in de was gehad. Zelfs mijn ex weet tot op de dag van vandaag niet dat ik regelmatig in mijn broek deed.”

Nu was mijn interesse helemaal gewekt. Al jarenlang droomde ik van een vrouw die in haar broek plaste voor me en nu zat er zowaar eentje op mijn bank die openlijk zat te vertellen dat ze dat regelmatig deed. Weliswaar niet voor haar lol … hoewel. Ik besloot toch maar eens een balletje op te gooien. “Ik heb alleen maar kinderen in hun broek zien doen,” zei ik. “Weet je dat het me best een leuk gezicht lijkt om een vrouw te zien die eerst haar plas staat op te houden en dan stiekem beetje voor beetje wat in haar broek laat lopen. En dan na een tijdje zegt: ‘Kijk eens wat ik heb gedaan’. Ik hou niet van plasseks, opdrinken en over iemand heen plassen, maar het lijkt me best een opwindend gevoel een vrouw te zien die bewust in haar broek plast.” Marieke viel even stil.

“Meen je dat nou?” vroeg ze toen. “Ja,” zei ik. “Ik heb het nooit gezien, maar het lijkt me gewoon erotisch.” “Jij bent een rare,” zei ze. “Dus als ik hier nu een beetje in mijn broek plas, raak jij opgewonden?” “Ik weet het niet,” loog ik. “Ik heb het nooit eerder gezien, maar ik denk eigenlijk van wel. Ik bedoel, het idee…” “Nou,” zei ze. “Dat weet je dan zo, kijk eens even.” En Marieke deed haar benen uit elkaar en ik kijk tot mijn stomme verbazing recht in haar kruis. Een nat plekje, niet veel groter dan een rijksdaalder midden in haar kruis. “Is dat plas?” vraag ik nog onnozel. “Reken maar,” zegt ze. “En als ik niet snel naar de wc ga wordt het nog erger.” “Doe eens dan,” zei ik nu toch behoorlijk opgewonden. “Niet alles doen hoor, gewoon nog een beetje voor je naar de wc gaat.” Ik zette haastig mijn wijnglas terug op tafel, anders zou het uit mijn handen gevallen zijn. Ik voelde dat ik het knap warm kreeg, begon te trillen over heel mijn lijf.

“Je meent het hè?” vroeg ze. “Wil je echt dat ik dat doe? Ik moet nog naar huis weet je.” “Geeft niet,” zei ik snel. “Ik verzin wel iets.” Marieke had donders goed in de gaten dat ik zowat in de gordijnen kon vliegen. Ik kon mijn ogen nauwelijks afhouden van dat natte plekje in haar kruis. “Maar dan word je bank nat,” zei ze nog alsof ze me wilde plagen. “Geeft niks, ik koop desnoods een nieuwe,” zei ik. “Ja, maar ik bedoel, als ik nu een beetje meer laat lopen ben ik bang dat alles komt.” “Nou en,” zei ik. “Je bent echt een rare,” zei ze. “Maar goed, als je het zo graag een keer wilt zien…” Het duurde een paar seconden. Mijn ogen gefixeerd op haar kruis. Ik zie een kleine glinstering verschijnen op het al aanwezige natte plekje. Het plekje wordt groter en zonder enige schaamte zet Marieke alle sluizen open. Ik hoor zelfs hoe de straal tegen de stof van haar broek spuit. In no-time groeit het natte plekje uit tot een grote plek en stroomt de plas uit haar broek op mijn bank. Het interesseert me niet eens. Jammer van de bank misschien, die krijg ik wel weer schoon. Ik kan mijn ogen niet afhouden van haar steeds natter wordende broek. “Ik pies echt alles compleet in mijn broek hoor,” zegt ze ten overvloede. “Geeft niet, gewoon doen,” kan ik enkel uitbrengen. “Je wordt er stikgeil van hè?” vraagt ze ook nog. “Jezus, je weet niet wat je me aandoet,” mompel ik enkel. Mijn broek begint krap te worden en het scheelt niet zoveel of ik krijg een spontaan orgasme. Ik voel het kriebelen.

Marieke staat op, ze plast nog steeds. Het loopt nu langs haar broekspijpen naar beneden. Het druppelt zelfs uit haar pijpen op mijn tegelvloer. Het wordt me zowaar bijna te veel nu. “Voel maar,” zegt Marieke. “Ik zie dat je graag wilt voelen hoe nat en warm het is.” Dat laat ik me geen twee keer zeggen. Terwijl ze nog steeds staat te plassen leg ik mijn hand in haar kruis en voel hoe het zeer warm nog steeds loopt. Marieke begint me opeens te kussen. “Ik heb je flink geil gemaakt hè!” merkt ze op. “Zullen we eens naar je slaapkamer gaan?” Marieke heeft nog twee maanden in haar eigen huis gewoond. Ze woont inmiddels twee jaar bij mij en er gaan weinig dagen voorbij zonder een natte broek. Soms kom ik thuis van mijn werk en staat ze in een mini rokje de afwas te doen. “Voel eens,” zegt ze dan enkel. En dan is het tijd voor feest.