Bedankje voor het helpen

Luister?

“Kun je me helpen, de auto wil niet starten,” appte ze mij. Een beetje verrast over de vraag en mijn onkunde met auto’s antwoordde ik: “Kom er aan!”. Ik wist veel meer over fietsen. Mijn racefiets en mountainbike thuis weet ik prima te onderhouden. Die kan ik uit elkaar halen en weer in elkaar zetten zonder onderdelen over te houden, zoals mij vaak gebeurd is met die doe-het-even-lekker-zelf-in-elkaar-zet-meubels. “Waar sta je eigenlijk geparkeerd?” Wat weet ik nu van auto’s? Maar goed, altijd bereid om de baas te helpen. Je weet maar nooit of het in de toekomst iets kan opleveren. Sandra antwoordde: “In de parkeergarage van kantoor natuurlijk! P34.”

“All right, ben er met 5”, appte ik terug.

De rode sportieve bolide viel op tussen de andere zwarte en grijze zakelijke auto’s van de andere managers. Onze organisatie kende een vrij platte structuur en open sfeer, maar als het om parkeerplekken ging, gold een strikte hiërarchie; management en directie dichtbij de toegang naar kantoor, werknemers daarachter. Mijn speedpedelec stond nog verder naar achter. Een oud hok, amateuristisch omgebouwd naar fietsenstalling. Er stonden er twee…Fietsen was voor de “groen types” werd er nog gegrapt. Ondertussen werd het wagenpark wel steeds “groener”.

Ik zag Sandra al ongeduldig staan wachten. Beetje ijsberend op hoge haken achter haar auto. De motorkap had ze al omhoog staan. “Fijn dat je even kunt helpen! Ik moet snel naar huis, maar krijg ‘m echt niet aan de praat. Richard heeft de auto nodig voor zijn training.” “Tsja, geen idee wat ik voor je kan doen. Ben niet zo’n autokenner. Maar ik kan vast wel op wat knopjes drukken, want van de motor heb ik echt geen verstand”.

Sandra kroop achter het stuur. “Start ‘m eens?” “Ja duh gast,” zei Sandra, “dat is ‘t nu juist, dat doet ‘ie dus niet! Zal ik anders de huismeester bellen? Die weet vaak wel meer van techniek.” Met enig ongemak antwoordde ik ”Ja, lekker slim van me. Ik kijk even onder de auto.” Alsof haar dat verder zou helpen. “Nee, zie geen olievlekken op de vloer. Mag ik even bij jou binnenkijken?” Ik keek met haar mee naar het dashboard aan de bestuurderskant en boog vervolgens over haar heen om naar de contactsleutel te zoeken.

Doordat ik zo dicht bij kwam, rook ik haar zacht zoete parfum. Vanille en iets van citrus. Niet te zwaar. Het paste bij haar. Sandra was een sportief type, slank, 39 jaar, hield van hardlopen en kleedde zich netjes. Vaak een leuk zakelijk pakje met sjaaltje. Netjes getailleerd, pantalon in plooi en vaak hoge hakken dragend. Met haar zwarte haar en donkere wenkbrauwen had ze vaak een strenger uiterlijk dan bedoeld. Haar kleur ogen? Ik zou het je na 3 jaar samenwerken nog steeds niet kunnen zeggen. Wel wist ik dat ik graag met en voor haar werkte. Ze was punctueel. Hield van zakelijke communicatie. Weinig smalltalk, maar je kon goed met haar lachen. Lolletje op z’n tijd was nodig om de teamspirit goed te houden.

Als ze na een bila gehaast naar een ander overleg wegliep, keek ik vaak naar haar welgevormde billen. Een van mijn directe collega’s betrapte me er een keer op: “Ja kerel, die zou je graag wel eens in je handen voelen niet?” Ik keek Remco aan en voelde dat het schaamrood mijn hele gezicht en nek verwarmde. “Betrapt,” stamelde ik uit. Maar wat Remco zei was wel waar; vaak gingen mijn fantasieën wel eens aan de haal met Sandra. Ik had me al vaak ingebeeld dat mijn handen op haar billen zouden liggen, hoe warm, stevig en zacht ze zouden aanvoelen. Ik fantaseerde dat ze onder haar kleding sexy lingerie zou dragen. Iets luxe van Aubade, het Franse merk. Zwart sexy ondergoed afgezet met kant. Geborduurde bloemen op de bh en string… Wat haar in mijn gedachten ook zou staan is een juist meer sexy, een kwartcup bh en string met opening aan voorkant. De gedachten eraan bezorgden me altijd een flinke erectie. En ik dacht vaak aan meer dan dat… Hoe ze er naakt uit zou zien, hoe mijn handen haar lichte huid raakten, hoe ik op haar billen zou klaarkomen… Soms dacht ik aan haar terwijl mijn vriendin me pijpte. Dan beeldde ik me in dat Sandra me verwende.

“En nu dan?” vroeg Sandra? Ik schrok wakker uit mijn gedachten. Semi-slim als ik dacht te zijn vroeg ik: “Dus met de start-stop knop doet ‘ie helemaal niets? “Nope, niets nada noppes”, antwoordde ze. Ondertussen belde haar man. Ik kon horen dat ‘ie zich al zorgen maakte of ze wel op tijd thuis zou zijn. “Ik hoop ‘t wel. Sjoerd helpt me even de auto te starten. Ik snap er niets van! Vanmorgen deed ‘ie ‘t nog! Nou ja, tot zo!”

“Richard ongerust?” vroeg ik. “Mwoah, hij wil op tijd op training zijn, that’s all. Maar goed, ben je al iets wijzer? Je hangt al een tijdje over me heen zei ze met een kleine lach.” “Ohw ja, sorry. Euhm, waar zit die sleuf waar die kaart in moet om de auto te kunnen starten?” Sandra zei: “Ja Sjoerd, je hangt met je ranke fietslijf wel voor mijn hele dashboard, hoe kan ik me dan zien? Hij moet onder de radio zitten.” Ik zag ‘m al en zag gelijk te probleem. Die kaart stak er half uit. “Opgelost!” Zei ik euforisch. Ik drukte vervolgens op de start stop knop, En ja hoor, de auto startte eenvoudig! “Yessss!,” riep Sandra iets te hard dicht bij mij oor. Door haar enthousiaste kreet schoot ik naar achter. Hoe het kwam, weet ik niet meer, maar bij het mezelf terugtrekken uit de auto streek ik onhandig met mijn hand over haar rechter borst. Door haar kleding op werk wist ik al wel dat ze een slank postuur had en niet al te grote borsten. Een grote cup A of kleine B. Maar ik voelde wel de stijve tepel die ontstond door de aanraking. Even waren onze hoofden dichtbij en keken we elkaar aan. Enigszins beduusd en geschrokken keek ik haar aan, terwijl ik tegelijkertijd mijn hoofd tegen de zijstijl van de dak van de auto stootte. Sandra glimlachte en zei: “Je drukt vandaag wel op veel knopjes hè?!” Mijn gezicht en nek glooiden van gêne. Maar ondertussen dacht ik aan meer en werd mijn pik semistijf in de broek. “Ohw wat fijn! Kan ik mooi naar huis. Bedankt hè!“ en met een knipoog en zwaai scheurde Sandra er vandoor.

De volgende ochtend maakte ik me druk over wat ik zou doen als ik Sandra zou tegenkomen. Moest ik me nogmaals verontschuldigen? Of gewoon laten zitten? Niet over beginnen en over koetjes en kalfjes praten? Daar prikt zij wel doorheen, wist ik zeker. Nou ja, we zien wel.

Ik zag Sandra pas tijdens de teamvergadering. Vanwege de drukke agenda was er geen tijd om haar ervoor of erna te spreken. Maar na de vergadering appte Sandra: “Hij start weer niet! Kun je helpen? Sta op P12” En zo behulpzaam als ik was, ik er naar toe. Mooi moment om het nog even over gisteren te hebben. Ditmaal zelfde tafereel: zij in bestuurdersstoel en ik aan haar linkerzijde meekijkend in de auto. Iets voorovergebogen richting het dashboard, blijkt hetzelfde probleem. “Sandra, je hebt de keycard weer niet weer niet diep genoeg in sleuf geduwd”, zei ik droog. Ik keek haar met een argwanende blik aan, welke ze beantwoordde met en kleine glimlach en knipoog. Terwijl ik me uit de auto terugtrok en over de auto heen keek, voelde ik snel twee handen aan de rits van mijn broek. De riem werd vliegensvlug losgegespt en ik voelde een frisse hand mijn boxer in glijden. Ik kijk naar beneden en zag nog net het hoofd van Sandra naar voren gaan en voelde mijn nog slappe pik in haar mond gezogen worden. Binnen no time pijpte ze ‘m in een harde kloppende, harde pik. Ondertussen keek ik ietwat ongemakkelijk om me heen of er geen collega’s langs liepen . Gelukkig bleef het rustig. Niemand die blijkbaar nu naar huis of afspraak ging en dit tafereel zou zien. Ik zag al ‘n viral filmpje op intranet voor mij waarop in een groezelig beeld te zien zou zijn dat een van de managers een medewerker vanuit de auto aan ‘t bevredigen was.

Gelukkig trok Sandra’s pijpvaardigheden we in de werkelijkheid van nu. Gulzig zoog ze aan mijn lul, mijn ballen masserend met haar handen. Af en toe een bijzondere sensatie wanneer er een vinger langs mijn kontgat gleed, maar ze deed er verder niets mee. Voor mij een vreemd, nieuw, sexy gevoel. Na niet al te lange tijd, merkte ik dat ik moest en zou gaan klaarkomen. Trillend op mijn benen dienende de lading zich aan. “Vlug, een doekje,” zei ik nog, maar Sandra bleef in tempo pijpen. Kort daarna schoot mijn zaad rechtstreeks in haar mond! Het voelde alsof het lang geleden was, want ik bleef maar het gevoel hebben dat het zaad bleef komen. Gulzig slikte ze alles door. Behendig en voorzichtig likte ze mijn eikel schoon. Toen hield ze op. Ik bukte om mijn broek weer op te trekken en zag dat Sandra haar mond depte, vervolgens in de achteruitkijkspiegel keek of haar make-up en haar nog goed zat. Op spontane toon zei ze: “Zo, ik wilde je nog even bedanken voor gisteren! Vond ik wel zo netjes! Nou doei! Tot morgen!” Ze trok de deur dicht, startte de auto opnieuw. Met een knipoog en korte zwaai stoof ze van de parkeerplek af de parkeergarage uit, richting haar huis en man.

Ondertussen daalde bij mij het besef in dat mijn baas me zojuist gepijpt had. Semi-hard klopte mijn pik nog in mijn boxer, nog niet helemaal beseffend wat me zojuist is overkomen. Alsof het moment van net niet voldoende was, gingen mijn gedachten alweer een stapje verder… Als dit net echt gebeurd is, wat zou er dan nog meer mogelijk zijn tussen Sandra en mij? Maar of dat wat zou worden…