Buurmeisje, wat doe je nu? (2)

Luister?

‘Lieverd, wil jij dit kleine pakketje even naar de buren brengen. De postbode heeft zich in het huisnummer vergist’. Suus kijkt me dwingend aan en ik sta op. ‘Ik moet echt even verder met het pakken van mijn koffer, anders kom ik nooit klaar.’ Al ruim drie dagen is Suus bezig met het verzamelen van kleding, schoenen en wat nog meer niet. Morgen vertrekt ze voor veertien dagen naar Santiago met haar beste vriendin Lotte. Ze kijkt er al weken uit en morgen is het eindelijk zo ver. Voor de warmte hoeft ze het niet te doen, ook hier is ruim dertig graden.

Wanneer ik aanbel doet er niemand open. Na nog twee keer aanbellen hoor ik nog niets. Wellicht zitten ze buiten in de achtertuin. Ik loop richting de brievenbus maar ineens hoor ik iets vanuit de achtertuin. Gelach. Lisa. Mijn nieuwsgierigheid wint het en ik loop richting de achtertuin. Theo zit samen met Lisa te kaarten. ‘Och Mark, wat goed om jou te zien. Wat is het toch warm hé. Zoals de weerberichten nu laten zien blijft het de komende weken zulk weer’. ‘Tja Theo, er zit weinig anders op. We moeten maar de verkoeling opzoeken hé.’

Theo en Lisa lachen allebei. ‘Precies, dat gaan wij ook doen. Wij gaan morgen heerlijk drie weken naar IJsland. Dat stond al heel lang op onze wensenlijst en nu met dit weer hier in Nederland dachten wij: nu is het juiste moment.’ Ik knik en denk terug aan die keer dat ik en Suus naar Noorwegen zijn geweest. ‘Hele goede timing inderdaad, lekker met het gezin de koelte opzoeken.’ Mijn blik dwaalt richting Lisa en die begint zacht te giechelen. ‘Lisa had geen zin om naar de koelte te gaan, die houdt meer van deze warmte. Ze blijft liever thuis.’

‘Ja buurman, ik houd meer van hitte. Ik sta liever in vuur en vlam dan dat in de sneeuw.’ Van jou ga ik nog eens koken van de hitte. ‘Dus buurman, als jij en Suus de komende weken ook een beetje op Lisa wil letten, dan graag!’. Theo kijkt me glimlachend aan. ‘Nou, Suus gaat toevallig morgen ook twee weken naar Santiago met een goede vriendin. Lisa zal het dus met mij alleen moeten doen.’ Ik kijk haar aan en onze blikken kruisen. ‘Geen probleem, dat moet zeker wel lukken’. Ze geeft me een knipoog en focust zich dan weer op het kaarten. ‘Fijn buurman!’ Theo klopt op mijn schouder. ‘Maar wat kwam jij eigenlijk doen Mark?’.

Al die tijd sta ik met het pakketje nog in mijn hand. ‘Suus vond post van jullie in onze brievenbus. De postbode heeft zich waarschijnlijk vergist.’ Theo pakt het pakketje aan. ‘Het is voor jou Lisa, van de Hunkemöller.’ Nieuwe bh’s voor die meloenen van jou. Lisa slaakt een gilletje en rukt het pakketje uit de handen van haar vader. ‘Eindelijk is het er, heb hier weken op moeten wachten papa.’ Ze kijkt me indringend aan. ‘Deze komt zeker van pas de komende weken.’