De advocaat en kapster

Luister?

Het is koud, heel koud en donker.
Ik voel met me handen om me heen, aan alle kanten voel ik een koude stalen wand.
Snel probeer ik me ademhaling onder controle te krijgen, denk na, denk alsjeblieft na Sanne!
Als een sneltrein gaan de gedachten in me hoofd alle kanten op.
Zo snel als het ging, staat het nu in een klap stil: Mark!
Langzaam komen er stukjes van de film terug.
Tranen stromen over mijn wangen, ik wil trappen maar me benen zitten vast.
Paniek is gearriveerd en ik gil, ik gil zo hard als een varken die wordt opgetild.
Zwaar snikkend lig ik hier, in de verte hoor ik geschuif van een stoel.
Me ademhaling wordt langzaam, me oren spitsen zich. Heeft mijn gegil geholpen? Hoop en wanhoop mixen zich in me maag.
Iemand maakt het luik achter me voeten open en de plank waarop ik lig schuift naar buiten.
Handen voor me ogen, de felheid van het licht verblind me volledig.
Degene pakt me handen grof vast, ik schud mijn hoofd heen en weer me hele lijf probeert zich te verzetten. De hoop en wanhoop zijn overgeslagen naar overleven. Een scherpe pijn aan de zijkant van me been volgt, tegelijk voel ik een prik in me arm, me ogen sperren zich open en me hart stopt voor me gevoel kloppen. Een warme rust stroomt me aderen binnen. Een seconde voel ik me even helemaal rustig, maar dat verdwijnt op het moment dat ik door heb dat ik steeds verder wegzak en ik me ledematen niet meer kan bewegen. Ademen wordt moeilijk, ik krijg het benauwd en me ogen zakken dicht.

Opnieuw open ik me ogen, ik kijk in een paar kille bruine ogen, de rest zit ingepakt in operatiekleding. De kille bruine ogen staren me aan, streelt me haar en ze hand gaat langzaam naar me borst. ik probeer te schreeuwen en te slaan, maar ik ben geïntubeerd en ik kan nog steeds niet bewegen. Ik wil hier weg, ik moet hier weg.
Me ogen speuren de omgeving af, op zoek naar iets herkenbaars.
Het duurt een paar minuten voor dat ik me besef dat ik in het mortuarium ben van het ziekenhuis waar ik werk.

Ik ben Sanne Herlaar en ik ben orthopedisch chirurg. En een goede ook.
Getrouwd, niet gelukkig, maar getrouwd met Nick Lammers.
Mijn minnaar heet Mark traumachirurg en dus collega. Hoe cliché wil je het hebben?
Nick is werkzaam als advocaat en zijn minnares is Lisa. Hij weet niet dat ik van Lisa haar bestaan af weet.
Het is dat Lisa binnenkwam op de SEH. Na een gevalletje ‘mijn partner en ik hebben geëxperimenteerd op seks gebied’ en dat liep niet zonder scheuren af.
Mark vroeg haar waarom haar partner niet mee was.
‘ Mijn vriend is succesvol advocaat, met eigen kantoor op de Amsterdamse zuid as, hij heeft helaas een spoedzitting. Ik was even langs gegaan voor een vluggertje, kijk waar het me brengt!’ Zei Lisa. Mark keek me aan en ik fronste mijn wenkbrauwen.
Tijdens haar intake vertelde ze vrolijk hoe ze Nick had leren kennen. Hij was haar vaste klant in de salon. Lisa is werkzaam als kapster bij een kapperszaak op de Zuid as.
Al mijn inwendige sensoren gingen af.
Toen Lisa zich moest omkleden voor haar operatie en weg gereden werd naar de O.K. speurde ik haar handtas af. Het visitekaartje van Lammers/Dijkhoff advocaten vond ik al snel. Mijn hart werd koud bij het lezen van de naam : Nick Lammers.
Vervolgens werd Lisa mijn patiënt en zag ik haar op de polikliniek terug voor controle.
Dit was 3 maanden later naar haar ‘ ongelukje’ met mijn man.
Haar klachten bleven aanhouden, waarop een herstel operatie nodig was.
‘Oh sorry dokter Herlaar, ik kan momenteel niet geopereerd worden, want ik ben zwanger.’ Vertelde Lisa me.

Dat nieuws trok de grond onder me voeten vandaan. Vol afgunst zat ik. Blijf professioneel Sanne.
‘Goh dat is bijzonder nieuws! Gefeliciteerd.’ Zei ik.
‘Dankjewel! Het is nog pril, maar me vriend is heel gelukkig met het nieuws.’ Ik voelde me misselijk worden. Nick heeft altijd tegen mij gezegd dat hij geen kinderwens had.
‘De ingreep kan ook worden gedaan met een lokale verdoving, daar kan de anesthesioloog u alles over vertellen.’ Ging ik verder.
‘Als dat kan, zou dat heel erg mooi wezen. Het zou prettig wezen als ik weer alles kan voordat ik verder in de zwangerschap ben en helemaal hersteld ben als de baby geboren wordt.’ Antwoorden Lisa.

Ik stuurde haar door naar de assistenten. Ze liet de deur van me spreekkamer open en dartelde op haar hoge hakken en roze jurk weg, haar lange blonde haar bewoog over haar rug.
Als een havik luisterde ik het gesprek af.
‘Gefeliciteerd met uw zwangerschap mevrouw van Houten. De afspraak bij de anesthesioloog is gemaakt, u ontvangt de afspraak met post thuis.’ Begon de assistent.
‘Bedankt, enkel het adres gaat binnenkort wel veranderen, want we gaan samen wonen.’ Zei Lisa.
‘En wanneer zal uw op dit nieuwe adres gaan wonen?’
‘Binnen 2 weken.’
‘Dan noteer ik het nieuwe adres alvast, heeft u voor mij de gegevens?’
‘Natuurlijk, dat is de Liergouw 62 in Amsterdam.’
Mijn hersens maakte overuren, het adres wat Lisa net noemde is het huis van mijn schoonouders.
In mijn hoofd kwamen de hele dag de woorden; zwanger, vreemdgaan, nick, schoonouders, samen wonen, Lisa, Lisa en nog een Lisa door me hoofd. Ik kon amper meer normaal functioneren. Ik besloot dat ik even een time out had verdient en ik liep naar de cafetaria.
Onderweg kwam ik Mark tegen. Al die tijd heb ik het Lisa Verhaal” voor mezelf gehouden maar ik moest het bespreken met iemand. Samen liepen we naar garage, het plekje waar weinig mensen komen. Ik besloot me verhaal te delen.
‘Weet je nog, die vrouw op de seh die het over die advocaat had?’ Vroeg ik aan Mark.
‘Ja, die met dat lange blonde haar. Ze was kapster toch? Ze kletste de oren van me hoofd af.’
‘Inderdaad.’
‘Wat is daar mee en wat is er met jou? Je kijkt alsof je een geest voorbij heb zien lopen die aan het dansen was.’
‘Mark, ik wordt of paranoïde en gek tegelijk, maar die mevrouw heet Lisa. Toen ze naar de O.K. werd gebracht ben ik door haar tas gegaan.’ En vertelde Mark wat ik was tegengekomen.
‘ Oh.. je denkt toch niet dat Nick vreemdgaat met haar?’ Vraagt hij vervolgens.
‘Nee ik denk het niet. Ik weet het zeker. Ze was net op me spreek uur en zat vol lof te vertellen dat ze zwanger was. Tegen me assistenten vertelde ze dat ze over 2 weken gaan samen wonen in het huis van mijn schoonouders.’
Mark zweeg en hij keek uiterst bezorgt. Hij pakte me schouder vast en zei;
‘Lieve Sanne, ik weet niet wat ik moet zeggen. Nick had toch juist geen kinderwens?’
En toen kwamen de allereerste tranen. Tranen van verdriet, boosheid en onmacht.
Ik legde me hoofd op Mark zijn schouders en hij streelde me haar.
Tot die tijd zwegen we beiden. Dit werd luidt verstoord door het afgaan van zijn pieper en een zuster die keihard zijn naam schreeuwde.
Mark gaf me snel een kus op me voorhoofd en rende daarna naar de binnenkomende ambulance.
Terwijl ik alleen op het bankje achterbleef, keek ik Mark na en slaakte een diepe zucht.
Mijn huwelijk met Nick is al jaren slecht. Mark is mijn soul buddy, we begrijpen elkaar zoals ik dat met niemand heb. Nick is alleen maar met zichzelf bezig en met ze werk. Hij volgt zijn vader in de voetstappen en doet er alles aan om niet te falen. Hij werkt meer uren dan dat er in een dag zitten. Al begin ik daar nu wel aan te twijfelen. Waarschijnlijk brengt hij de plus uren met haar door.
Doordat we beide goed verdienen, hebben we een prima huis met dito tuin net buiten Amsterdam. Op zomerse avonden ben ik daar niet weg te slaan.

Nick ziet er goed uit, zeker voor zijn 42 jaar, hij verzorgt zichzelf tot in de puntjes. Donker haar met fel blauwe ogen. Hij sport zeker 3 keer in de week en dat is te zien ook. Hij loopt in dure maatpakken en ja, het is net de Harvey Spencer uit Suits. Altijd met z’n werk bezig, zelfs als we in een restaurant zitten. Heeft geen hobby’s want naar zijn zeggen, heeft hij daar geen tijd voor.
Vakanties spenderen we al jaren met zijn ouders in hun vakantiewoning op Zanzibar. En je raadt het al, zelfs daar gaat het over: werk. Nick en ik hebben al jaren geen seks meer. Totaal doodgebloed. Hij is zo onderdanig en ik heb geen zin om elke keer de baas te spelen. Plus ik ben daar helemaal niet goed in.
Mark heeft halflang blond haar, groen blauwe ogen. Is 44 jaar en is gescheiden en heeft 1 dochter; Genna. Hij woont in een penthouse hier in Amsterdam. Hij leeft voor z’n werk. Meestal zie ik hem enkel maar in scrubs en ziekenhuis klompen. Zijn lichaamsbouw is atletisch zonder dat hij daar veel voor sport. In zijn vrije tijd, gaat hij graag (wind)surfen. Zijn ouders wonen op Lanzarote en als Mark vakantie neemt dan gaat hij daar heen. Mark is een doener, en houdt van stevig aanpakken.

Het is halverwege augustus en bloed heet. Ik heb een vrije dag en dat doet me goed.
Ik lig in de hangmat, mijn lichtbruine haar heb ik opgestoken.
Me voet dompelt zo nu en dan in een bak met water. En betrap mezelf erop dat ik zit te dagdromen.
De voordeur belt gaat, verdwaald in mijn gedachten loop ik naar de voordeur. Via de camera zie ik: Mark. Veelste bruin, witte broek en lichtblauw shirt. M’n hart maakt een sprongetje.
Snel check ik mezelf in de spiegel, fatsoeneer snel wat haartjes en spuit snel wat parfum op.
‘Heey Hoi, wat doe je nou hier?’ Vraag ik verrast en kijk hem aan. Hij kijkt streng en zorgelijk.
‘Sanne, mag ik even binnen komen?’
‘Ehh. Ja natuurlijk, kom verder, wil je iets drinken?’
‘Doe maar een glas water. En neem zelf ook iets.’
Ik wijs Mark de weg en loop naar de keuken.
Waarom is hij hier, hij komt nooit op me prive adres. Ik kan me niet eens herinneren dat ik hem die heb gegeven. Met twee glazen water loop ik terug.
‘San, ga even zitten. Ik weet even niet zo goed waar ik moet beginnen.’ Stamelt Mark.
‘Er is eens ongeluk gebeurt, vrij heftig …’
‘Moet ik naar het ziekenhuis? Ik had me telefoon uitgezet.’ Onderbreek ik hem.
‘Je moet wel naar het ziekenhuis maar niet om te werken. Op dit moment wordt Nick geopereerd.’
Ik blijf even stil, niet wetend hoe ik moet reageren. Me ogen zoeken die van mark, maar hij kijkt weg.
‘Sanne, het is kritiek. Nick is op de a10 met hoge snelheid tegen de vangrail aan gereden. Hij is met spoed naar het VUMC gebracht.’ Vertelt Mark.
Een brok ik me keel, ik probeer hem weg te slikken met een slok water.
Duizenden emoties gaan er door me heen, van nieuwsgierigheid tot opluchting, tot de vraag: wat is er gebeurt?

‘Kom, ga met me mee, ik rijdt je naar het ziekenhuis.’ Zegt Mark.
Snel pak ik me tas en in me veel te blote zomer jurk, op sandalen loop ik naar de voordeur.
‘Wacht, me telefoon ligt nog boven.’ En mijn hand reikt naar zijn schouder.
Mark draait zich om en we kijken elkaar diep in de ogen aan.
Ik ruk me blik los, trek de haarclip uit me haar en zwiep me haar los, draai om en loop naar de trap. In mijn ooghoek zie ik dat mark me volgt. In de slaapkamer doe ik net als of ik me telefoon zoek. Ik hoor en voel Mark zijn ademhaling.
‘Voor je je kan vergissen….’ En Mark pakt me vast en gooit me op het bed. Hij trekt de jurk van me lijf af. Hij gromt van opwinding.
‘Ga staan en je gaat doen wat ik je zeg.’ Gehoorzaam volg ik Mark zijn orders op.
We hebben urenlang seks, van de slaapkamer tot in de tuin. Van de tuin tot in de badkamer.
We liggen samen op onze rug op de badkamer vloer.
‘Ik wil met jou mee, ik wil dit leven vergeten.’ Zeg ik tegen Mark.
‘Yes Dear, ik wil hetzelfde, maar het allemaal zo verdomde gecompliceerd. Echt, serieus, een open beenbreuk fixeer je nog makkelijker dan onze relatie. Ik hou van je Sanne.’ Antwoord mark terwijl een diepe zucht volgt.
We kleden ons aan en gaan dan uiteindelijk naar het ziekenhuis.
En m’n telefoon? Die ligt nog steeds op de slaapkamer.

Aangekomen in het ziekenhuis is duidelijk dat Nick op de intensive care ligt.
Zijn verwondingen zijn dusdanig erg, dat hij nog steeds in levensgevaar verkeerd.
De politie is aanwezig en wil me spreken.
‘Goedemiddag Dokter Herlaar, ik ben agent de Bruin en ik zou u graag een paar vragen stellen over u man, Nick Lammers. Gaat U zitten.’
‘Is het mogelijk dat u man vijanden had?’ Vroeg de agent.
‘waarom gaat u daar van uit? En nee niet dat ik weet.’ Antwoord ik.
‘Ik ga daar niet van uit, maar bespreek graag wat opties. We weten inmiddels dat de auto geen defecten had. We zoeken graag de oorzaak van wat er is gebeurd.’
Ik slaak een diepe zucht.
‘BIj mijn weten heeft mijn man geen vijanden. Al is hij advocaat natuurlijk, ik praat niet met hem over zijn werk. Dit kunt u het beste met mijn schoonvader bespreken. Hij weet zo beetje alles van werk gebied.’ Antwoordde ik terug.
‘Mevrouw Herlaar, kent u dit telefoon nummer? En de agent liet me een 020 nummer zien. Het telefoon nummer ken ik niet.
‘Het nummer zegt me zo niets, waar is het van?’ Vroeg ik.
‘Van een kapperszaak dicht bij u man zijn kantoor. Dit nummer is vlak voor het ongeval meerdere malen gebeld en na het ongeval is er door hetzelfde nummer verschijnende keren terug gebeld.’
Ik voel het bloed uit me gezicht trekken en al trillend pak ik het glas water.
Het gaat niet okay.
‘Sorry, wilt u mij even excuseren, het wordt allemaal een beetje te veel.’ Zeg ik en sta snel op.
Gelukkig zit Mark op me te wachten en ziet mijn sneeuwwitje gezicht.
‘Wat is er aan de hand Pop?’ Vraagt hij en hij geeft me een knuffel.
‘Hij heeft contact gehad met de kapperszaak van Lisa, voor het ongeluk en daarna heeft ze hem meerdere malen terug gebeld. Wat moet ik nou zeggen?’ Proest ik uit.
‘Vertel de politie de waarheid wat je weet.’
Met lood in me benen, strompel ik terug naar me eigen spreek kamer.
Agent de Bruin zit ijverig te pennen, als een schooljongen die aantekening maakt.
‘Mijn excuses agent, het is allemaal een beetje veel.’
‘Geen excuses nodig, het is niet niks allemaal en dat met deze zinderende temperaturen. Enfin, we zullen de gesprekken op vragen, wellicht komt er zo meer duidelijkheid waarom er zo vaak is gebeld.’
‘Ik heb wel een vermoeden…’
Zijn grijze ogen prikken van nieuwsgierigheid en ik voel me een klein meisje die haar beste vriendin gaat verklikken.
‘ Vertel mevrouw Herlaar.’ En hij pakt zijn zilveren Parker pen met politie logo.
‘Nou, dit is wat ik weet. Nick heeft al zeker een 7 maanden contact met Lisa, zij is kapster bij een zaak op de zuidas waar Nick altijd zijn haar laat knippen. Lisa is na een heftige sekspartij binnen gekomen hier op de SEH. Later kwam ze bij mij op de polikliniek en daar vond ik uit, dat zij een affaire heeft met mijn man. Lisa is ook zwanger van Nick. Ze hadden plannen om samen te gaan wonen in het huis van mijn schoonouders. Zowel Lisa als Nick, weten niet dat ik dit weet. U bent de eerste aan wie ik dit vertel. En dit is de snelle versie. Ik ga er vanuit dat het telefoonnummer van dezelfde kapperszaak is, waar lisa werkzaam is. Nick en ik zijn 10 jaar getrouwd en 18 jaar samen. Nick was heel duidelijk dat hij geen kinderwens heeft. Dit is wat ik weet en dit is de snelle versie. ’
De zilveren parker pen leunt op de onderlip van agent de Bruin en zijn gezicht spreekt boekdelen op dit moment.
‘Goed, dit is niet wat ik had verwacht.’ En hij vat mijn verhaal kort samen.
Op dat moment horen we een hysterisch gegil vanuit de gang. Ik herken Mark zijn stem die de boel probeert de bedaren. Ik sta op en ga er heen.
Ik zie Lisa, met een kleine baby buik, helemaal over haar toeren. Ze gilt dat nick niet dood mag gaan. En zegt duizend keer sorry. Ze slaat Mark tegen zijn borst aan terwijl ze luid snikkend in elkaar zakt.
‘En dat is Lisa, ik ben geen agent, maar wellicht moet u eens met haar praten.’ Zeg ik tegen de agent. Ik draai me om een loop weg, naar buiten. Weg van hier, weg van deze gruwel situatie.

Even later gaat mijn pieper, ik bel het nummer en krijg de behandelend arts van Nick aan de lijn.
Of ik naar zijn kantoor kan komen. Snel ga ik er heen.
‘Sanne, wat een nare heftige situatie,’ zegt Otto Van Laan IC arts, we kennen elkaar.
‘Ja, zeg dat wel, maar vertel, hoe is het met Nick. En je hoeft er niet om heen te draaien’ Vraag ik hem.
‘Ik heb helaas geen goed nieuws. De neurochirurg, heeft meerdere tests en onderzoeken gedaan, maar er is helaas geen hersenactiviteit meer. We houden hem nu aan de beademing.’ En dokter van Laan legt ze hand goed bedoeld op me schouder neer en geeft een klopje. ‘sterkte meis, ik laat je even.’ Zegt hij.
Ik bibber en tril over me hele lijf. Elke zenuw in me lijf voel ik haar scherp.
Me denkvermogen is uitgeschakeld, me lippen zijn droog en me blik is star. Er loopt een traan over mijn wang die ik snel weg veeg.
Ik krijg geen woord over mijn lippen heen. Hersendood. Nick is hersendood. Ergens wil ik schreeuwen en keihard janken. Maar het lukt niet. Ik voel me 1 met de stoel.
Ik weet niet hoelang ik daar heb gezeten in die toestand, ik schrik op van de deur die open gaat.
Wederom zie ik Mark in een deuropening. Dit keer maakt me hart geen sprongetje.
‘Hoe krom is dit, hoe onrechtvaardig, onrechtvaardig hoe oneerlijk! Wij hebben net keihard liggen neuken, terwijl mijn man zijn hersens doodt zijn. En hij heeft ook nog een zwangere maitresse, die volgens mij niet eens van mijn bestaan af weet!’ Ik ga tekeer tegen Mark.
‘Ja jezus, wat kan ik daar nou aan doen?’ Blaft hij terug.
Ik kijk hem aan door me tranen heen.
‘Niets, helemaal niets! Maar wat kan ik er aan doen? De stekker er uit trekken, dat is de keuze die ik krijg! De keuze om een man zijn leven te beëindigen, de man met wie ik getrouwd ben, maar eigenlijk helemaal niet meer ken.’
Mark probeert me te kalmeren en het lukt hem aardig. Hij streelt door mijn haar terwijl ik nog trillend en snikkend een verhaal af steek over 2 konijntjes die we vroeger hadden.
Totdat Otto van Laan weer binnen komt met een verwarde blik op ze gezicht.
‘Sorry, dat ik jullie lastig val, maar er zit een zwangere vrouw in de familiekamer die beweert de vriendin te zijn van meneer Lammers.’
Ik begin kei hard en ongegeneerd te lachen.
“Ja dat is Lisa. Wacht maar, ik fatsoeneer me zelf even en ik zal haar in kennis stellen van de situatie.’
Ik hoor Mark de beknopte versie uitleggen aan Van Laan, die daarop weer vol medelijden voor mij reageert.
Fuck deze zooi, ik ben niet zielig, ik hoef geen medelijden. Ik sta hier ver boven.
Hij heeft deze keuze gemaakt. Niet ik. Hij heeft de keuze gemaakt om zijn kapster te bezwangeren. En de keuze gemaakt, om vol gas met zijn Audi r8 tegen de vangrail aan te knallen. Tenminste dat is wat ik denk.

‘Mevrouw Spaans, ik ben dokter Vergeer, trauma arts, komt u verder.’ Mark haalt Lisa op, samen komen ze binnen.
‘Dokter Herlaar, hallo, bent u ook een arts in het team van mijn partner, meneer Lammers ?’ Vraagt Lisa verbaast.
Uit mijn bureaula, haal ik een fotolijst, met daarin een trouwfoto van Nick en mij.
‘Nou u partner? Weet u dat zeker?’ En ik overhandig haar de foto.
Mijn gezicht staat strak en nors. Mark staat achter mij, zijn brede torso geeft me een gevoel van veiligheid en zekerheid.
Ik zie haar wit wegtrekken en ze rent naar de wasbak en geeft over.
‘Ik.. Ik.. Ik heb nooit geweten dat Nick getrouwd is.’ Ze aait over haar buik.
‘Lisa, laten we dat gesprek voor later bewaren. Ik ken Nick al 18 jaar, we zijn 10 jaar getrouwd. Ik ben niet boos op jou. Ik wil alleen heel graag weten, waar jullie telefoon gesprek van vanmorgen over ging.’ Verwarring over haar hele gezicht. Van binnen gniffel ik.

Lisa vertelt vol emotie en vol overgaven. Nick wil geen baby, hij wilde dat ze abortus liet plegen. Nick was onderweg naar Lisa toe, om haar mee te nemen naar een abortuskliniek. Toen ze aangaf dit nooit te gaan doen, en dat ze samen met hem deze baby wil groot brengen, samen een gezin wil stichten, schoot nick helemaal uit. Hij tierde het uit, dat het onmogelijk was, dat hij ten dode was opgeschreven als de baby geboren zou worden. Hij dreigde de baby te laten ontvoeren, of Lisa iets aan te doen. Hij werd bozer en bozer, zo boos dat Lisa bang werd aan de telefoon. Ze hoorde de auto steeds harder en harder gaan. Ze waarschuwde hem dat hij rustig moest doen. Toen nick haar een “domme blonde kut hoer met een demoon van een baby” noemde, verbrak ze de verbinding.
Later probeerde ze terug te bellen, maar kreeg ze hem niet meer te pakken. Waarschijnlijk is Nick de macht over het stuur verloren en mogen we van een klein wonder spreken dat het een eenzijdig ongeval was.

Ergens voel ik medelijden met Lisa. Zij heeft hier ook niet om gevraagd.
Ik vraag aan haar, hoe hun relatie tot stand is gekomen. Als een echte kapster vertelt Lisa honderduit. Al die tijd heeft Nick haar voorgelogen. Het samenwonen in het huis van mijn schoonouders.
Nick komt al jaren in de kapsalon waar Lisa werkt, toen hij aangaf het voor hem lastig was om tijdens de reguliere openingstijden langs te komen, vroeg nick aan haar baas voor uitzondering. Haar werkgever gaf aan dat Annika op donderdagavond aanwezig is.
Nick wou perse enkel door Lisa geknipt worden. Aangezien nick een vaste klant is, die altijd een flinke fooi gaf, deed haar baas hier niet moeilijk over. Ze spraken een speciale prijs af. Zodat hij 1 keer in de week,na sluitingstijd kon langs komen. Lisa sloot de zaak verder af.
Het begon toen hij vroeg of ze zijn baard kon scheren. Professioneel als Lisa was, deed ze haar werk. Ze merkt op dat het kapkleed heen en weer bewoog, ook geeft ze toe, dat nick een erg charmante man is en dat ze graag uitzondering voor hem maakt. Ze gaf geen respons op wat ze zag. Ze maakte haar werk netjes af. Nick betaalde per pin het afgesproken bedrag. En gaf haar een enveloppe met daarin een credit card en een briefje. Hij gaf haar een knipoog en gooide ze jas over z’n schouder en liep weg. Op het briefje stond: “volgende week dinsdagavond, ben ik er weer, je moet maandagmiddag naar de lingeriewinkel op de PC Hooftstraat, daar ligt iets klaar voor je, je betaald natuurlijk met deze creditcard. Trek aan wat je ophaalt.” Ze verteld dat ze het spannend vond. Ze deed wat hij haar gevraagd.

Dinsdag avond brak aan. De zaak was afgesloten. Lisa kleden zich om, in wat Nick voor haar had bedacht. Ze wachten tot de bel ging en Nick zou komen. Het regende heel hard en de zuid as kleurde rood met wit van de auto’s op de ring A10.
Toen de bel ging, deed Lisa open.
Nick had een lange regenjas aan en een paraplu mee. Hij rook heerlijk naar Hugo Boss.
‘Sorry dat ik zo laat ben, het was nog al.. intens, op het werk.’
‘Maakt niets uit, ga lekker zitten, wil je koffie?’ Vroeg Lisa.
‘Ja lekker, je weet hoe ik hem wil he.’ En nick ging zitten.
Lisa kwam terug met een koffie.
Ze zag dat Nick zijn jas nog aan had. Lisa voelde zich opgelaten door, haar rode lingerie onder haar zwarte leren jurkje en met hoge hakken aan.
Nick zag haar kijken naar zijn jas.
‘Zeg maar niets, en doe gewoon je werk.’ Snauwde hij haar toe.
Toen ze haar kapkleed wou pakken zei nick ineens. ‘ Pak die grote zilveren kapmantel, die Bernard normaal gebruikt.’ Verdwaasd liep ze naar de werkplek van haar baas en pakte zijn kapmantel.
Ze deed het nekkraag bij Nick om, daarna de kapmantel.
Nick ging staan en deed onder de kapmantel zijn jas uit.
Lisa schrok, ze zag dat nick naakt was, alleen zijn sokken en zijn schoenen had hij aan.
‘Zo meisje, ga je gang. Eerst knippen en daarna scheren graag.’
Lisa pakte haar schaar en ging achter haar klant staan.
Nick duwde zijn hoofd naar achter in haar borsten. Lisa ging rustig verder.
Zoals elke knipbeurt stond lisa schuin voor haar klant, ze zag dat het kapkleed weer heen en weer bewoog. Ze besefte zich dat nick zich aan het aftrekken was. Zijn andere hand gleed langs haar leren jurkje, lang haar been, richting haar kut. Haar adem stokte.
‘Nick, ik probeer je haar te knippen, dat lukt zo niet.’
Met een Hese stem zei nick dat ze door moest knippen. Hij duwde zijn gezicht in haar decolleté.
Toen ze klaar was met knippen, legde ze de kappersstoel naar achter, en maakte alles in orde voor de scheerbeurt. Nick pakte haar vast, trok haar jurkje omhoog en duwde haar op zijn pik en begon haar vol overgave te neuken. Lisa had een slipje aan met open kruis, nick had alles uitgedacht. Plots stopte hij en zei dat ze de scheer spullen moest pakken en tussen zijn benen moest zitten. Daar zat Lisa, onder het grote zilveren kapkleed van haar baas, de pik, in volle erectie, van haar klant te scheren. Ze voelde zich geil en opgewonden.
Toen ze klaar was, commandeerde nick haar terug en zei dat ze hem moest pijpen.
Lisa weigerde, waarop nick uit zijn jas een plastic mondspreider pakte en die grof bij lisa in haar mond deed. Hij pakte haar lange blonde paardenstaart en duwde haar hard naar zijn geslachtsdeel, Lisa stribbelt tegen. Met nog meer kracht duwt hij haar richting zijn kruis. zijn hand bepaald het tempo, kwijlend en kokhalzend hangt Lisa tussen zijn benen, het kapkleed gaat wild op en neer. Ze voelt een warme golf in haar keel terecht komen en beseft zich dat dit Nick zijn sperma is. Nick kijkt naar haar, mascara uitgelopen, tranen over haar wangen, sperma uit haar mond. Hij is nog steeds geil, geiler als eerst. Hij trekt lisa mee naar de toonbank, legt haar voor over, nog steeds heeft hij haar paardenstaart vast en trekt haar hoofd naar achter en begint haar keihard te neuken, eerst anaal, Ze kermt het uit, nick bonkt en bonkt, producten vallen van de toonbank af. Nadat haar perfect ronde kontje open blijft staan, verplaatst hij z’n pik naar haar kutje. Hij pakt haar borst en knijpt en speelt maar haar tepels. Lisa kreunt zachtjes en verduisterd zijn naam. ze begint harder te kreunen. Het lijdt Nick af. Hij pakt haar keel en knijpt die zachtjes dicht en neukt haar geweldige lekkere lijf met alles wat hij in zich heeft. Er volgt een soort explosie van haar, nick gromt, hij beseft zich dat zij is klaargekomen en dat zijn kapster een squirt koningin is, zijn pik wordt nog harder en voor hij het weet pompt hij zijn sperma in Lisa haar perfecte kutje.

Hij laat haar achter, betaald contant en weer een enveloppe voor Lisa.
Dit keer met 700 euro en een kaartje: Bedankt en tot de volgende keer.
Nick verdwijnt onder de paraplu de regen in, de zuid as op.

( wordt vervolgt )