Dicky Reimer

Luister?

Dit is uit het pre tienertijdperk. Pas later werd ik mij bewust van waarom die jongen zo’n interesse in mij had. Dicky woonde in dezelfde straat schuin tegenover mij. Hij was iets ouder dan ik, we scheelden elkaar 1 á 2 jaar. Hij had mooi zwart haar en hoewel van Nederlandse ouders had hij altijd een getinte huid alsof hij net terug was van vakantie.

Ik speelde vaak met hem, voetbal, kattenkwaad uithalen, hutten bouwen enz. We waren vaak samen maar ook geen echte vrienden. Wel kwam hij voor mij op als anderen meenden mij te moeten treiteren of een pak slaag wilde geven. Omdat hij een kop groter was dan die andere jongens lieten ze het wel uit hun hoofd om iets te doen.

Vaak sloeg hij zijn armen om mij heen, wreef over mijn borstkast en, als er niemand keek, kuste hij mij in mijn nek en soms op mijn mond. Ik was te jong en te naïef om te beseffen wat dit betekende, pas later besefte ik waarom hij zo dol op mij was.

Ik heb zijn manier van aandacht aan mij besteden nooit als hinderlijk ervaren in tegendeel het voelde eerder zelfs vertrouwd. En daar waar iemand meende daar opmerkingen over te moeten maken blafte hij die af, of het nu andere kinderen waren of zelfs volwassenen.

Het leek een tijd die van de ene in de andere dag gleed en of die nooit voorbij ging. Vaak denk ik, wat had ik je graag als mijn vriend willen houden.

Helaas, voor dat de liefde kon opbloeien was ze alweer voorbij. Zijn vader kreeg een andere baan in het verre Leiden. Zo’n beetje aan de andere kant van het land. Weinig kans om hem nog regelmatig te zien.

Het voelde als een gemis, leegte. Dag lieve zorgzame Dicky. Wat heb ik je gemist en al is het al lang geleden soms komt hij in mijn herinnering weer oppoppen! Mooie jongen, die veel te kort een deel van mijn leven heeft uitgemaakt, maar wel een onuitwisbare indruk bij mij heeft achtergelaten.