Een verloren middag

Luister?

Het was een beetje verloren middag, ik had een afspraak voor een foto sessie maar die morgen had het model afgebeld. Ze had me zelf om een fotoserie gevraagd dus had ik er tijd voor vrijgemaakt en nu had ik niets te doen. Nou ja, niets te doen!? Ik ging lekker de duinen in om lekker te wandelen. Dat had ik in geen tijden gedaan en nu was daar een mogelijkheid.

Zo kwam het dat ik om een uur of twee de auto op een parkeerplaats neerzette. Hij stond als vierde auto vanaf het duinpad, naast een rode mini. Met m’n camera en lenzen in een schoudertas en stevige wandelschoenen aan ging ik een duinpad op. Ik was nog nooit in dat specifieke gebied geweest dus alles wat ik tegenkwam was nieuw voor me. Het eerste wat me opviel was dat er de nodige resten van bunkers te zien waren. Er waren enorme betonnen monsters bij maar ook enkele kleine bouwsels die wel van bakstenen leken te zijn. Het was ook goed te zien dat daar met enige regelmaat mensen rond liepen. Ik volgde een zandpad dat helemaal rond een grote bunker liep. Aan de achterkant kon je naar binnen een nogal donkere lage gang in. Ver kwam ik niet want de gang ging de hoek om en ik kwam in een vrij grote kamer. Volgens mij was die behoorlijk vol gestort met zand want ik zag wel een paar lage openingen vlak boven de grond. Ik had echt geen zin om op m’n buik te gaan om daar onderdoor te kruipen. Toch een leuk idee en ik heb zo “blind” een paar foto’s gemaakt. Met de flitser natuurlijk en zo kon ik op de foto zien wat er om me heen was.

Weer buiten vatte ik het idee op om ook te kijken of in een paar van de andere bunkers binnen kon komen. Maar dan moest ik wel wat licht hebben. Ik de auto had ik wel een lantaarn liggen en ik was nog vlakbij dus even snel die lantaarn gehaald. De eerste bunker had ik al gehad, dus naar de tweede. Dat was een kleinere en je kon er alleen van bovenaf naar binnen. Het was een vierkante schacht met ijzeren beugels in de muur maar bijna helemaal vol met zand. Op naar de volgende.

Na een uurtje had ik een stuk of zes bunkers bekeken en bij drie kon ik naar binnen. Ik stond op een duin maar dat was vreemd plat en het leek wel alsof er een rechte hoek aan zat. Midden op dat duin stond een flinke bos van duindorens, vlier en zelfs een dennenboom. Dat moet ook een bunker zijn maar hij zat helemaal onder het zand. Alle paadjes naar beneden gevolgd maar nergens was iets te zien dat op een ingang leek. Alle paadjes kwamen op een soort rondweg uit die twee uitgangen had. De ene ging terug naar het hoofdpad en de tweede de duinen in, dat pad ben ik gevolgd.

Een klein stukje verder liep het pad langs een lage soort van poort. Toen ik bukte kon ik door die poort kijken. Er liep een vrij lange gang, met aan het einde weer een open plek. Omdat ik niet zo veel zin had om het pad over een hoog duin te volgen ging ik de poort door. Ik bleef dan op hetzelfde niveau en kon gewoon om het duin heen lopen. Aan het einde van de gang bleek ik niet achter het duin te zijn aangekomen. Ik was op een soort van binnenplaats met rondom een betonnen muur In het midden lag een berg zand dus daarom dacht ik dat het gewoon een gang was. In de betonnen muur zaten nissen en in drie van die nissen was een poort. Via één van die poorten was ik daar gekomen dus moesten die andere poorten ook ergens heen gaan. De eerste poort leidde naar een pikdonkere gang, de tweede had licht aan het einde net als de poort waar ik door naar binnen was gekomen. Die ben ik eerst in gegaan, die bleek inderdaad achter het hoge duin uit te komen.

Toch was ik nieuwsgierig naar waar die donkere gang heen zou gaan. Terug naar de binnenplaats en die donkere gang in. Het eerste stuk was laag, ik moest gebukt lopen. Na een paar meter was er een haakse bocht en liep de bodem af. Na nog een haakse bocht kon ik rechtop lopen en voelde ik een harde vloer onder me. In het licht van de lantaren zag ik dat het een vloer was met een soort betonnen stoeptegels. Het was er koel en vrij vochtig maar afgaande op de graffiti op de muren kwamen er wel vaker mensen. De gang was behoorlijk lang maar na de zoveelste haakse bocht zag ik licht aan het einde. Ik kwam in een grote ronde “kamer” zonder dak. Die kamer was vrijwel geheel gevuld met zand en er groeide verschillende bomen, duindorens, vlier en een dennenboom in die hoop zand. Het zand kon niet op het “voetpad” komen door een soort van borstwering van ongeveer een meter hoog. Ik kon geheel rond lopen en rondom waren nissen met een gat naar beneden. Op vier plaatsen waren gangen, via één was ik daar binnen gekomen.

De eerste gang ging een paar keer de hoek om en eindigde in een grote kamer waar verder niets te zien was. Behalve dan graffiti. Hetzelfde gold voor de tweede gang maar dan gespiegeld. Het was een enorm ondergronds complex en ik had het gevoel dat ik in de bunker was waar ik kort daarvoor bovenop had gestaan. Daarboven leek hij al groot maar hier beneden bleek dat hij nog veel groter was dan ik vermoed had. Het hele duin was eigenlijk de bunker met een laag zand erover. Door de begroeiing lijkt het natuurlijk.

De derde gang kwam in een kleine kamer uit waar aan de zijkanten trappen naar beneden waren. Ik ging de eerste trap af en kwam ik de ruimte onder de omloop waar ik eerst liep Het was een ronde ruimte met allemaal gangen die als een ster naar buiten liepen. In de vloer lagen rails die allemaal in het midden uit kwamen. De nissen van boven af eindigden hier en er kwam nog een klein beetje licht door naar binnen. Dat gaf een beetje spookachtig effect waar ik natuurlijk een paar foto’s van heb genomen. Jammer dat ik mijn statief niet bij me had want door het gebrek aan licht was het erg lastig om foto’s te maken zonder flitser. Mijn tas kon ik deels gebruiken maar ik kreeg niet de foto’s die ik echt graag wilde. Hier moest ik dus nog een keer naar toe maar dan met alle spullen.

Alle gangen liepen na een paar meter dood en hadden allemaal nissen aan de zijkanten. Er waren twaalf gangen en elke gang had 12 nissen. De trap terug op en de andere af. Beneden was een gang die in een soortgelijke ruimte uit kwam. Alleen waren hier geen nissen naar boven alleen een kleine tunnel waar de rails door verdwenen. Er was één gang die wat breder en hoger was. Aan het einde van die gang was een ruimte met aan de zijkanten twee nissen die helemaal tot het plafond doorliepen en zelfs door het plafond gingen. Waar dit allemaal voor diende weet ik echt niet. Misschien ga ik dan nog eens uitzoeken.

Waarom weet ik niet maar ik ging nog één van de zijgangen in en kreeg toen de schrik van m’n leven. Daar stond iemand! Nog een keer met de lantaren er langs en ja hoor, daar stond een jonge vrouw. Ze was vrijwel naakt en met haar enkels aan de rails in de vloer geboeid en met haar polsen aan ringen in de muur. Ze had een kap over haar hoofd en iets in haar mond. Toen ik haar van onderen bescheen zag ik dat ze een flinke dildo in haar kut had die met touwtjes aan een riem om haar middel vast zat. Die kon er zo nooit uit. Aan de achterkant was hetzelfde te zien. Ze had dus een dildo in haar kut en haar kont. Ze had ook een trilvlinder op haar klit zitten en klemmetjes op haar tepels.

Ze had in de gaten dat er iemand was want ze stond te luisteren en trok af en toe aan de boeien maar die kwamen niet los. Pas toen kreeg ik de ingeving dat ik haar los moest maken, wie haalde het nu in z’n hoofd om dit met een vrouw te doen? Maar hoe moest ik die boeien los krijgen? Ik had er geen sleutels voor. Ik bekeek de zaak goed en toen zag ik het, dit had ze zelf gedaan! Dit was een geval van zelf bondage! Aan één kant was de handboei met een slip schakel vast gemaakt. Die werd met een stalen pen op z’n plaats gehouden. Een sok waar water uit druppelde hield die pen op z’n plaats. Er bleek ijs in die sok te zitten, wanneer dat gesmolten zou zijn werd de pen niet meer vastgehouden en kon ze één arm los krijgen. Daarna kon ze zichzelf verder bevrijden.
Mijn pik stond in de attentie stand en ik moest me aftrekken. Ik kuste haar tepels en na de trilvlinder even opgetild te hebben likte ik haar klit. Onderwijl trok ik aan m’n lul en spoot binnen 30 seconden mijn geil over de vloer. De vrouw kon niet veel doen maar ik kon haar horen kreunen en voelde haar lijf trillen toen ze klaarkwam. Dit alles zorgde ervoor dat mijn stijve rechtop bleef en dat ik nog geen 5 minuten later nog een keer een kwakje over de vloer spoot.

Ik kreeg een idee, voorzichtig voelde ik aan de ijszak, het zou nog wel even duren voor ze vrij zou komen. Liefje, zei ik, je bent gevaarlijk bezig maar ik zal je niet verraden of je wat aandoen. Als je meer wilt ben je hier over precies twee weken weer en sta je weer precies zo vastgebonden. Als je echt van gevaar houdt gebruik je geen slot dat je vrij geeft en vertrouw je er op dat ik je kom bevrijden. Heb je me verstaan? Vroeg ik haar. Ze knikte met haar hoofd en mompelde iets. Ik kon haar niet verstaan maar dat geeft niet.

Natuurlijk heb ik een hele boel mooie foto’s gemaakt. Van haar geheel maar ook van de details zoals de stijve tepels met de klemmetjes erop en de recht vooruit staande klit met daaronder de enorme dildo die diep in haar kut zat. Ik voelde dat die nog dieper naar binnen kon dus maakte ik een paar extra knopen in de touwtjes zodat de dildo strak tegen haar baarmoederhals aan zat. Ze kreunde, of dat van pijn of genot was weet ik niet.

Nog even kneep ik in haar tepels en wreef hard over haar klit. Ze kwam nog een keer klaar en stond te trillen op haar benen toen ik de trilvlinder weer op haar klit zette. Hij stond op nog niet eens halve kracht, ik zette het apparaat op volle kracht. Ze jammerde zachtjes onder haar kap en na nog een kusje op haar tepels liet ik haar weer alleen. Terug in de ronde ruimte waar het daglicht weer zichtbaar was heb ik me nog een keer afgetrokken, man wat was dit geil!

Het was ondertussen al best laat geworden en ik wilde eigenlijk naar huis. Toch wilde ik graag weten wie die vrouw nu eigenlijk was. Ik zou me ergens moeten verstoppen met zicht op de uitgang. Als ze zich bevrijd zou hebben en weer naar buiten kwam kon ik haar zien. Ik vond een mooie plek op een hoog duin tegenover de poort aan de uitgang van de lange gang. Voor haar was ik daar totaal onzichtbaar maar ik kon haar goed zien en foto’s maken.

Na een kleine 3 kwartier zag ik de struiken langs het pad bewegen, er kwam iemand aan. Het was een heel jonge vrouw, misschien net 20 maar niet veel meer. Ze had mooi lang kastanje bruin haar en een rugzak op haar rug. Voorzichtig kwam ze onder de poort door en keek even goed rond. Zou ze vermoeden dat ik daar ergens zat? Snel maakte ik een paar foto’s en hield haar in de gaten. Ze ging naar het pad richting de parkeerplaats. Op afstand volgde ik haar steeds er voor zorgende dat ik een bocht achter haar bleef. Van een afstand zag ik haar op de parkeerplaats in de donker rode mini stappen die naast mijn auto stond.

Thuis gekomen heb ik eerst de foto’s goed zitten bekijken. Zo in het volle licht van de flitser was er veel meer te zien dan met de kleine lantaren. Van haar hoofd was niets te zien want ze had een zwarte kap over haar hoofd. Aan de achterkant kwam een stukje van haar bruine haar onder de kap vandaan. Ze had een prachtig figuurtje niet te slank maar zeker niet te dik, voor mij precies goed. Haar tietjes waren mooi stevig met vrij kleine tepelhoven. Helaas waren de tepels een beetje uit vorm door de klemmen maar wel mooi rood aangelopen. Ze was een paar keer klaar gekomen en er hingen druppels vocht aan de uit haar kut stekende dildo. Mijn lul stond al weer stijf maar na een poosje trekken kwam er toch niets meer, ik was al 4 keer die middag klaar gekomen dus dat was eigenlijk niet verwonderlijk.

De volgende twee weken gingen vrij langzaam voorbij en ik was best zenuwachtig toen ik in de auto stapte om weer naar de duinen te gaan. Zou ze er weer zijn? Zou ze zichzelf vast gezet hebben zonder los te kunnen komen? Zou ze? Via het internet heb ik een bewakingscamera gekocht. Dat was een kleine infrarood camera met infrarood lampjes en een los beeldschermpje. Daarmee kon ik in het donker zien zonder gezien te worden. Ik was al vrij vroeg aanwezig en reed eerst langs de parkeerplaats om te kijken of ze er misschien al was. Haar rode mini stond er niet dus reed ik de parkeerplaats op en zette mijn auto helemaal aan de andere kant. Ik pakte mijn spullen en ging vlug het pad op. Een eind verder klom ik op een hoog duin vanwaar ik de parkeerplaats kon zien. Ik kon niet alles zien maar wel de ingang dus als ze kwam zou ik haar moeten kunnen zien. Gelukkig had ik mijn foto spullen bij me want er kwamen toch diverse mensen langs met hun hond en zo kon ik net doen alsof ik vogels aan het fotograferen was. Mijn grote telelens gebruikte ik als verrekijker wat niemand opviel. Het duurde een hele poos, meer dan een uur toen ik een rode mini de parkeerplaats op zag draaien. De auto verdween voor mij uit het zicht maar er was zeker een kans dat zij het was. Snel m’n spullen ingepakt en naar het duin tegenover de poort naar de lange gang.

Shit waar was die? Ik wist niet precies meer waar ik was en moest naar het hoofd pad terug om de juiste plek te vinden. Een beetje gehaast liep ik over het pad want ik wilde haar niet tegen komen. Gelukkig vond ik de juiste plek en klom snel het duin op. Er liepen wat mensen aan de andere kant dus zette ik mijn statief op met de camera en ging vogels fotograferen. Toen de mensen uit het zicht waren dook ik onder de bomen door en legde de camera op een boomstam zodat ik de ingang goed in het zicht had.

Nog geen 10 minuten daarna kwam er een jonge vrouw met haar bruine haar in een staart het pad op. Ze had een rugzak op haar rug en liep zeer behoedzaam over het pad. Ze keek een beetje schichtig in het rond en liep de poort voorbij. Erg ver ging ze niet want een paar minuten later was ze weer terug nog steeds een beetje angstig rond kijkend. Ze keek omhoog, naar mij, maar ze kon me nooit zien. Ze keek beide kanten over het smalle pad en dook toen snel onder de poort door de gang in. Al snel zag ik de struiken verderop bewegen, ze liep dus door. Zou ze het doen? Hoe lang zal ik wachten? Ze moet wel bang worden dus binnen een half uur naar binnen gaan kon ik niet doen. Zal ik twee uur wachten? Of misschien wel 3 uur?

Ik bleef daar een half uurtje zitten om zeker te zijn dat ze niet terug zou komen. Heel voorzichtig ging ik naar beneden en het pad op naar de poort. Zo voorzichtig mogelijk ging ik de poort door en volgde het pad. In de eerste ronde ruimte liet ik mijn tas in een lage nis zakken zodat hij niet opviel en voorzichtig ging ik verder. Met de infrarood camera kon ik alles goed zien, die kleine lampjes geven dan toch veel licht. Met mijn blote ogen kon ik er niets van zien, prachtig! Zonder een geluid te maken kwam ik in de laatste kamer en ging langs de muur naar de zijgang waar zij zou moeten staan. Voorzichtig liet ik de camera om de hoek kijken en zag haar staan. Ze stond er echt, zover op het schermpje te zien was ook geboeid. Achter haar was een grote donkere (is koude) vlek te zien. Ze had dus toch een veiligheid ingebouwd maar te oordelen naar de afmetingen zou ze daar wel meerdere uren moeten staan. Ik ging terug naar buiten en helemaal terug naar de auto. Ik had vlakbij een eetgelegenheid gezien en het was al bijna 2 uur, eerst wat eten.

Na een heerlijke maaltijd van lekkere verse vis en andere zeevruchten ging ik tegen 4 uur terug. Ik parkeerde mijn auto weer aan de andere kant van de parkeerplaats. Rustig volgde ik het hoofd pad maar bij de afslag aangekomen kon ik daar helaas niet naar toe. Er liep een flinke groep mensen met honden. Dan maar naar mijn uitkijkpost. Veel te lang naar mijn zin bleven die mensen met hun honden daar rond hangen en het was al bijna 5 uur toen ik eindelijk naar de poort kon gaan. Snel liep ik de gangen door en kwam in de kamer waar “mijn vrouwtje” stond. Die infrarood camera was echt fantastisch want ik kon nu veel sneller lopen.

Ze had me nog niet gehoord en ik zag aan haar bewegen dat ze waarschijnlijk stond te huilen. Het was niet leuk meer voor haar want ze stond daar nu al zeker 4 uur! Zo lang had het van mij niet hoeven duren maar die mensen met hun honden hadden me opgehouden. Ik had twee studiolampen op kleine statieven bij me die ik aan beide kanten van haar neerzette. De accu’s waren vol en op halve kracht konden ze zeker een uur branden dus tijd genoeg.

Ik ging voor haar staan en liet mijn handen op haar tietjes rusten. Ze schrok en gilde in haar knevel terwijl ze over haar hele lijf rilde. Voorzichtig haalde ik de klemmen van haar tepels en masseerde ze voorzichtig met mijn lippen. Ik verwijderde de trilvlinder en begon haar te vingeren. Ze kalmeerde en begon te reageren. Ze begon toch heet te worden. Na een poosje kwam ze klaar en vond ik dat ik de volgende stap kon nemen. Voorzichtig kleedde ik me ook uit en schoof een stevig condoom over mijn stijve lul. Ik maakte de touwtjes van de dildo in haar kut los en trok hem er voorzichtig uit. Ze zuchtte van geluk en probeerde haar benen naar tegen elkaar te drukken. Voordat ze dat kon doen kwam ik ertussen en plantte mijn lul voor hij ingang. Mijn eikel zal al tussen haar schaamlippen toen ik haar zachtjes vroeg of ik mocht. Ze twijfelde daarom vroeg ik het nog een keer. Heel voorzichtig knikte ze en ik schoof mijn lul in één keer helemaal naar binnen. Ze gilde even in haar knevel en ik voelde dat ze nog heel strak was. Was ze soms nog maagd? Nou ja, maagd. Die dildo had haar vliesje natuurlijk al lang doorbroken. Maar die dildo was wel duidelijk dunner dan mijn lul.

Ik vroeg het haar en heel voorzichtig knikte ze waarna ik me verontschuldigde want dat had ik zo niet willen doen. Ze schudde wild nee en op mijn vraag of ze dit wel echt gewild heeft knikte ze duidelijk ja. Daarop begon ik haar te neuken, eerst langzaam maar steeds sneller tot ik voelde dat zij rillend klaarkwam waarop ik het condoom vol spoot.

Er viel wat op de grond en haar rechter arm zakte naar beneden, het mechanisme had gewerkt. Ik vroeg haar of ik haar moest helpen met het losmaken waarop zijn driftig nee schudde. Toen ik haar kap los wilde maken trok ze haar hoofd weg. Ik vroeg haar of ze wilde dat ik weg ging, ze knikte. Na me aangekleed te hebben en alle spullen weer ingepakt liet ik een papier achter met instructies voor een eventuele volgende keer. Als ze weer zoiets wilde moest ze een e-mail sturen. Ik zal haar dan instructies sturen die ze precies zou moeten volgen.

Weer buiten ben ik direct naar mijn auto gegaan en erin gaan zitten. Het duurde bijna een uur voor zij tevoorschijn kwam. Ze liep wat moeilijk en met haar benen wijd. Ze legde haar rugzak achterin en kneep haar benen even tegen elkaar en rilde over haar hele lijf. Ze had die dildo weer in haar kut volgens mij en liep nu nog klaar te komen. Wat een geil vrouwtje is dat.
Pas toen ze al ruimschoots weg was ging ik weg. Nu hopen dat ze meer wil maar wat moet ik dan verzinnen?

Toine.