Eerste keer, voor allebei

Luister?

Om op je 42ste nog maagd te zijn, is voor een man misschien wel wat apart. Ik ben gewoon te verlegen, denk ik. En dan ook nog in een erg technisch beroep, dat helpt ook al niet. Vrijgezel zijn heeft ook voordelen: je kunt erg goedkoop leven, en daardoor woon ik nu in een zeer riante villa in een buitenwijk van Brussel. Elke dag met de auto naar het meest aan de rand van de stad gelegen metro-station, en dan file-loos met de metro naar kantoor in het centrum. Ideaal. Een beetje eenzaam, maar dat went.

Afgelopen vrijdag-middag zat ik in de metro op de terugweg. Een eindje verderop een groepje scholieren van een jaar of achttien, in school-uniform van de International School. Zoals altijd irritant luidruchtig. Juist toen ik opkeek maakte een meisje zich los uit de groep. Ze rukte haar tas los uit de handen van twee lachende jongens, die haar achtervolgden terwijl ze mijn kant op liep. Ik zag dat ze huilde, en toen ze bij mij aankwam ging ze op één van de vrije stoelen tegenover me zitten. Ze keek angstig over haar schouder naar de jongens, die op een pesterig deuntje iets in haar richting zongen, en toen ze op de hoogte van onze zitplaatsen aankwamen was zelfs voor mij de maat vol. Ik verplaatste mezelf naar het stoeltje naast haar aan het gangpad, zodat ze afgeschermd zat, keek de langste van de twee jongens doordringend aan, en zei ingehouden “Piss off, or I’ll have you reported!” Even stonden ze met open mond te kijken, dit hadden ze blijkbaar niet verwacht. Vervolgens draaiden ze zich om, liepen terug naar de groep, waar weer hard gelachen en geschreeuwd werd.

Het meisje, amper 1.55m lang, met kort, zwart haar, een Aziatisch heel fijn poppen-gezichtje, met een klein mondje met volle lippen, zat met tranen op haar porseleinen wangen bijna hoorbaar diep te ademen. Ook bij mij gierde de adrenaline door mijn lijf: ik probeer me altijd afzijdig te houden van conflicten, en ik weet niet wat me bezielde. Ik zat star voor me uit te kijken, toen ik naast me een zacht stemmetje hoorde: “thank you…”, en een smal, warm handje pakte mijn hand beet. Fysiek contact is iets waar ik dagelijks van droom, maar wat nooit gebeurt, en dit voelde zó intiem dat ik bijna in paniek raakte. Maar ik was de redder, de man, en met twee keer diep ademhalen wist ik mezelf onder controle te krijgen. Een kind. Een bang kind. Ik kon haar niet laten merken dat ik bijna nog banger was dan zij, en het gevoel dat zich van me meester maakte, ergens vlak bij mijn hand, op mijn bovenbeen, en eng dicht bij haar kleine slanke handje, dat daar nu bovenop lag, was iets waar mijn hersenen een verloren strijd tegen vochten. Nee, je krijgt geen stijve, nee, dit is gewoon een bang kind. Dit is geen vrouw. Godver…

Mijn ogen flitsten door de langzaam leger rakende metro, om afleiding te vinden. Advertenties waren nog nooit zo interessant geweest, en tegen de tijd dat we het eindstation inrolden was alles in mijn broek weer tot bedaren gekomen, maar ik merkte tot mijn schrik dat haar handje niet meer los op de mijne lag, maar dat onze vingers verstrengeld waren. Ik trok mijn hand snel terug, en ze leek te schrikken. Oh, shit, dat was ook niet de bedoeling. Toen we het perron opstapten, zag ik de groep etters in de buurt van de roltrap blijven hangen. “Stay with me”, zei ik, en ze liep als een hondje aan mijn zij richting de uitgang. In plaats van spitsroeden te lopen op de roltrap, nam ik de gewone trap naar de uitgang, wat tot een fluit- en roep-concert van het groepje leidde. Het meisje bleef als een angstig hondje dicht naast me lopen, en nu begon ik opnieuw wat in paniek te raken: wat moest ik hier nu mee? Ik vroeg haar waar ze naar toe moest. “Naar huis” was het antwoord. “Ik breng je.” De aarzeling was maar kort. Het was duidelijk dat bij een vreemde man in de auto stappen haar vele malen minder gevaarlijk leek dan alleen op straat lopen. Éénmaal genesteld in de diepe leren zetel, in de veiligheid van mijn auto, leek er een grote last van haar af te vallen. Terwijl ik van de parkeerplaats wegreed, zag ik dat haar fijnbesneden gezichtje ontspande, wat haar nog mooier maakte.
“Wat was er allemaal aan de hand, daar in de metro?”, vroeg ik. “Je hoeft het niet te vertellen hoor, alleen als je het kwijt wil.” Maar ze voelde zich blijkbaar zó op haar gemak, en de druk was zó groot, dat het leek alsof er een kraan openging. Ze begon rustig te vertellen, maar al pratend werd ze bozer, en heftiger, tot ze uiteindelijk half-huilend van verontwaardiging het hele verhaal eruit gooide. Haar klasgenoten hadden blijkbaar de gewoonte opgevat, onder leiding van de twee jongens die haar achtervolgd hadden, om stoere verhalen over sex te delen. Zij had zich altijd afzijdig gehouden, zich onttrokken aan de gesprekken wanneer die tijdens de pauzes, of op het metro-station hadden plaatsgevonden. Er werden ervaringen over porno-video’s gedeeld, met de meest expliciete beschrijvingen van de scène’s, en sinds een paar maanden werden er ook “eigen ervaringen” gedeeld.
“Maar ze liegen gewoon alles! Ik weet zeker dat ze nog niet eens ooit een meisje naakt gezien hebben, behalve in die porno-video’s, en dat ze zich 5 keer per dag afrukken, maar al die stoere verhalen over neuken met de schoonmaakster op het bed van hun ouders, of met die hockey-meisjes in de bosjes tijdens een toernooi…. allemaal hun eigen fantasie! En vandaag moesten ze mij hebben, en toen ik ze gewoon recht in hun gezicht zei dat ze een stelletje zielige rukkers waren met een wilde fantasie, en dat ik het, net als zij, nog nooit gedaan had, en dat ik liever maagd was dan dat ik ook maar in de BUURT van hun zielige kleine slappe pikjes zou komen, begonnen ze echt gemeen te worden, en aan mijn tas te trekken, en toen begonnen ze aan me te zitten, en toen…. “… nu liepen de tranen over haar wangen… “.. en toen liep ik weg, en toen beschermde u mij, en ik ben zo dankbaar!”

Ik was wat verlegen geworden van al deze bekentenissen, en het onderwerp sex, en probeerde op de weg te letten terwijl ik wat mompelend commentaar gaf. We passeerden mijn huis, en ze volgde mijn blik toen ik er naar keek. “Oh… hier woon ik”, liet ik me ontvallen, toen ze me vragend aankeek, omdat er niks bijzonders te zien viel. Ik reed door naar het adres dat ze me gegeven had, en ze vroeg me twee straten eerder te stoppen. “Beter dat ik geen discussie krijg over meerijden met vreemde mannen”, zei ze wat verlegen. Ik stopte, en in de stilte kon ik haar ademhaling horen. Ze bleef even stil voor zich uit zitten kijken. “U bent mijn redder…” zei ze, terwijl ze me stralend aankeek met haar grote amandel-vormige donkere ogen. “Mijn ridder”. Ze was zó ontwapenend met haar poppen-gezichtje, dat ik spontaan antwoordde: “en jij bent mijn jonkvrouw”, waarop ze zich onverwacht naar mij toekeerde en me op mijn wang kuste. Het voelde alsof een warme vlinder op mijn wang landde, en de warmte bleef, lang nadat hij was weggevlogen. Ze was al uit beeld verdwenen, toen ik weer tot mezelf kwam, en diep ademhaalde. “Zo, dat heb ík weer…”. Ridder in nood, voor een tiener. Waarom nou niet eens een 35-jarige leuke ongetrouwde meid in de metro, die ik bescherm tegen tasjes-dieven, en die me uitnodigt om wat bij haar te komen drinken als beloning, en…. Nee hoor, een gepest tiener-meisje… ”

Ik reed terug naar huis, nam een lange warme douche, waarbij ik mezelf ietwat beschaamd langzaam en sensueel aftrok, fantaserend over een mooi Aziatisch naakt popje bij me in de douche, met een blanke huid, heel kleine borstjes met kleine bruine tepeltjes, die zich onder de warme stralen voorover bukte, me haar baby-gladde schaamlipjes aanbood, en hoog piepend kermde terwijl ik haar aan mijn enorme paal reeg, sidderend in een orgasme terwijl ik zelf mijn stralen sperma in het douche-putje loosde…

De thuis-bezorgde sushi was perfect, weggespoeld met wat witte wijn terwijl ik het journaal bekeek, en de rest van de avond was voor mezelf, mijn boek, en een fles bijzonder goede rode wijn. Al met al had ik het niet slecht, bedacht ik, terwijl ik een nieuw houtblok in de open haard legde. Inmiddels wat wollig geraakt door de wijn, dacht ik nu glimlachend terug aan de situatie van de afgelopen middag. Een incident, kort, en nu historie. Het was op de één of andere manier uitzonderlijk intiem geweest, eerst het moment dat we samen in de metro zaten, als een éénheid… wij, samen, tegen een groep stomme, luidruchtige tieners. Daarna in de auto, haar ontboezemingen, dingen die ze waarschijnlijk nooit tegen haar ouders zou vertellen, en….”

Op dat moment ging de bel. Half tien, welke idioot belt er nu op een vrijdag-avond om deze tijd aan!! Er belt sowieso zelden iemand aan in deze wijk. Geïrriteerd opende ik de voordeur op een kier, gehuld in mijn badjas. Geen moment had ik verwacht het meisje van die middag daar aan te treffen, en blijkbaar stond ik nogal schaapachtig zwijgend en ietwat daas te staren, want na een tijdje zei ze aarzelend “mag ik misschien binnen komen?”

“eeeh.. ja, natuurlijk, kom binnen, ik… eeh… hoe wist je dat ik… oh, ja, natuurlijk, ik…. ja, eeh, kom binnen, kom binnen, wat wil je….. eh, sorry, zo bedoel ik het niet… kom binnen….”. Ik krijg zelden visite, en nu stond ik daar met een beeldschoon klein meisje in de hal, in mijn pyjama en mijn badjas, en een licht gevoel van paniek maakte zich van me meester. Ze bleef op de voordeurmat staan, en keek me verwachtingsvol aan. Kleine regendruppeltjes bedekten haar korte zwarte haren, en de gave huid van haar gezichtje. Alles leek breekbaar, broos, kostbaar. Ik herpakte mezelf. “Kom”, en liep naar de kamer. “Ga zitten”, zei ik, “wil je wat drinken?”. Ze zag mijn glas rode wijn staan, en antwoordde “graag, hetzelfde als jij”. Ik keek haar wat twijfelend aan, en ze lachte; “ik ben achttien, en ik ben opgegroeid met wijn bij het eten… Ik drink wel heftiger dingen dan wijn…”. Kleine witte regelmatige tanden, een stralende glimlach. Vanmiddag was ik haar redder geweest, nu voelde ik me een hulpeloze lompe boer, in mijn badjas, naast dit elegante kleine wezen. Ik pakte een extra glas, schonk in, en toen ik me omdraaide had ze zich van haar jas ontdaan en zat ze met haar benen onder zich getrokken op de bank, vlak bij “mijn” plekje. Omdat mijn glas daar al stond, was het duidelijk waar ik gezeten had toen ze mijn rust verstoorde, en ik wilde niet onbeleefd lijken door nu ergens anders te gaan zitten.

En zo zat ik plotseling, op een vrijdagavond, in mijn pyjama en een badjas, op de bank, bij de open haard, met vlak naast me een beeldschoon meisje, die meer op haar gemak leek dan ikzelf, haar benen opgetrokken onder zich, glas rode wijn in de hand. Ze droeg een kort rokje, waaronder lange, gladde roomwitte benen zichtbaar waren, en een strak shirtje waarin haar kleine borstjes duidelijk afgetekend waren. Ze nipte van de wijn, trok haar wenkbrauwen op, sloot haar ogen, en ademde diep in, met haar neus diep in het glas gestoken. Nog steeds met haar ogen gesloten nam ze nog een slokje, liet het door haar mond rollen als een volleerd sommelier, en zuchtte “wow… “. Ik maakte dankbaar, en ietwat schuldbewust, gebruik van het moment dat haar ogen gesloten waren, en bekeek haar borstjes. Het shirtje verhulde niets van de vorm, en het was overduidelijk dat ze geen bh droeg. Die had ze overduidelijk ook niet nodig, want ze waren klein, ferm, precies zoals ik ze onder de douche gefantaseerd had, en ik WIST dat de tepeltjes, die nu duidelijk zichtbaar waren door de stof, bruin waren, op een roomblanke huid…

Ze opende haar ogen, en de mijne schoten weg. Haar stem klonk iets warmer, iets heser, toen ze zacht zei “mijn borsten zijn te klein… en als ik naar mijn moeder kijk, dan zullen ze ook niet veel groter gaan worden”. Zonder na te denken antwoordde ik precies wat er op dat moment in mijn hoofd rondspookte. “Nee, ze zijn perfect. Ze passen bij je, ze benadrukken je schoonheid, zonder alle aandacht op te eisen, ze zijn perfect gevormd, ze maken je compleet, ze….” Ik realiseerde me nu dat ik hier tegen een achttien-jarige over haar borsten zat te praten, pakte mijn glas en nam een onbehoorlijk grote slok. Ik voelde mijn erectie weer opkomen, onhoudbaar. Ging wat verzitten, zodat mijn badjas het zou verhullen.

“Ik zag geen trouwring, dus ik ging ervan uit dat je niet getrouwd was”, vervolgde ze. “en ik wilde graag met je praten. Over het onderwerp van vanmiddag.” Ik keek haar zwijgend aan.
“Het is waar wat ik zei. Die jongens weten helemaal niks, hebben geen enkele ervaring, lopen alleen maar stoer te praten. Ze wachten gewoon tot ze ooit een keer de kans krijgen om hun hand in een broekje te steken, en ik weet nu al dat het de meest waardeloze minnaars gaan worden, want het zijn gewoon egoïstische mannetjes, die nog nooit aan iemand anders gedacht hebben. Dus dat zal met sex ook zo blijven. Ik heb zelf ook nul ervaring, maar ik lieg er tenminste niet over. Ik weet technisch wel hoe het allemaal in zijn werk gaat, en ik kijk regelmatig zelf porno. Van sommige video’s raak ik opgewonden, van andere niet. Het liefst kijk ik naar “home-made” video’s, van echte mensen, die echt opgewonden zijn, die ècht klaarkomen. Ik masturbeer best vaak, denk ik. Minstens één keer per dag, soms wel drie of vier keer. Vind je me mooi?”.
Ik staarde haar aan, mijn erectie was bij het aanhoren van haar ontboezemingen met elk woord van haar zachte hese stem met een schokje gegroeid, en stond nu als een pijnlijk harde paal in de vrije ruimte van mijn pyamabroek. Gelukkig verhulde de donkerblauwe badjas deze tentstok. Hoopte ik.

“Mooi? Nee, ik vind je beeldschoon”, zei ik. “Meer dan mooi”.

Ze bloosde nu een beetje, wat haar nòg mooier maakte. “Wind ik je op?” vroeg ze nu zacht, hees.

“Ja”. Wat kon ik anders zeggen? Het bleef even stil. Ze nipte van haar wijn, sloot haar ogen. Ik keek naar haar ademhaling, haar borstjes met harde tepeltjes die op en neer bewogen in een licht hijgend ritme. Dit keer liet ik mijn blijk niet wegvluchten toen ze haar ogen opende, maar bleef rustig naar haar kleine borsten kijken.

“wil je sex met me hebben? Ik heb het nog nooit gedaan, maar ik ben er klaar voor. Daarna zal ik nog steeds tegen ze zeggen dat ik maagd ben, en genieten van mijn geheim, dat ik duizend keer meer weet over sex dan zij… Wil je sex met me hebben? alsjeblieft?” Er daalde nu een warme stilte over ons neer, waarin alleen het knappen van het haardvuur te horen was. En mijn antwoord aan haar: “ik heb het ook nog nooit gedaan….”

Ze keek me aan, met haar grote ogen, en liet me smelten met de glimlach die ze me bood… “Dat weet ik. Dat voelde ik. Daarom wil ik het nu met jou doen. Dan kunnen we samen bang zijn, en ons samen veilig voelen.”

Ik wacht op een mailtje… als jij me vertelt waarom je het vervolg wilt lezen, waarin ze elkaar ontmaagden, dan schrijf ik het voor je…