Goede collega’s helpen elkaar. En de voordelen van klein zijn.

Luister?

Vrijdag, einde middag. De werkweek zit er weer op, tijd voor weekend. Ik ben altijd de laatste aanwezige op kantoor en doe altijd een ronde door het gebouw voor ik afsluit. Meestal voor niets, maar nu was het maar goed dat ik het deed, anders had ik Suus opgesloten. Toen ik langs het kantoor liep waar ze aan het werk was, zag ik haar op en neer springen voor een kast. Ik stapte het kantoor binnen op het moment dat ze een bureaustoel op wieltjes bij wilde rijden. ‘Ah Pascal, je komt als geroepen. Kan jij die map pakken? Ik kan er niet bij’. Ik weet niet hoe lang Suus precies is, maar met mijn 2 meter 3 is het lengteverschil met haar enorm.
Ik pakte de map die ze aanwees en gaf het haar. ‘Dit kon niet wachten tot maandag, als Claudia er weer is?’ Claudia was wel lang en kan makkelijk bij de mappen.
‘Claudia is ziek, ik weet niet of ze er maandag alweer is’, antwoordde Suus, ‘Ik zelf kom maandag wat later, dus ik wil het graag nu even afmaken, jammer alleen dat ze er hier geen rekening mee houden dat niet iedereen zo lang is’.
‘Ik zal de komende week wel even een opstapje regelen voor je’.
‘Dank je, het is echt waardeloos om zo klein te zijn’.
‘Ach, er zullen ook wel voordelen zijn’. ‘Noem eens wat’.
‘Je stoot nooit je hoofd’.
‘Doe jij dat vaak?’
‘Ehhh…nee, eigenlijk niet’. Een korte stilte viel. ‘Je kan wel…ehhh…heel makkelijk opgetild worden, omdat je ook zo licht bent’. Ze schoot in de lach alsof ze wilde zeggen van pffff, wat heb ik daar aan. ‘En dan stoot ík wel mijn hoofd’.
‘Je kan door smalle gaten of spleten, je………’ Haar vermoeide blik vertelde me dat ik moest stoppen.
‘Goed, ik wilde eigenlijk gaan afsluiten, heb je nog lang werk?’
‘Nee hoor, heel even nog’.
‘Dan maak ik even m’n ronde af en kom ik zo weer bij je kijken’. Toen ik na mijn ronde, zonder verdere verrassingen, in haar kantoortje terugkwam, stond ze met de map weer voor de kast. Ze is begin 30 en zag er prachtig uit. Ze droeg een rokje en haar witte bloesje is lekker gevuld. Haar blonde haar lag los op haar schouders (zat dat net niet met een grote haarspeld vast achter op haar hoofd?) en ze keek me met haar heldere blauwe ogen uitdagend aan.
‘Laat dan maar eens zien wat je kunt’, zei ze. Ik deed of ik haar niet begreep en wilde de map van haar aanpakken, maar ze trok die snel terug. ‘Nee, nee’, zei ze. Ondanks die uitdagende blik pakte ik haar niet bij de heupen (om haar te plagen als ze het meende, of als dat niet het geval was, een #metoo te voorkomen) maar zakte door de knieën en maakt een kommetje met mijn handen waar ze in kon stappen. Ik kon zo niet onder haar rok kijken, dus dit was safe. Ze legde haar handen op mijn schouders, stapte in het kommetje en ik tilde haar soepel omhoog alsof ze een ballerina of cheerleader was. Ze zette de map in de kast, maar in plaats van zich weer te laten zakken, sprong ze uit het kommetje en sloeg haar benen om mijn rug. ‘Woww’, zei ik, ‘als Claudia dit dus gedaan had, was ik door mijn rug gegaan’. Ik kreeg een glimlach als antwoord en toen begon ze me heerlijk te zoenen. Na een tiental seconden voelde ik gefriemel aan een knoopje van mijn overhemd. Toen het knoopje los schoot, gleden haar vingers langzaam, kriebelend door mijn borsthaar, naar beneden richting het volgende knoopje. En toen ze dat los had gingen ze op de zelfde manier door naar het volgende. Ze hield pas op met zoenen toen bleek dat het laatste knoopje zich ergens tussen onze lichamen in bevond. Ze keek naar beneden om het overhemd los te trekken en het laatste knoopje te vinden. Ondertussen zette ik een paar stappen om wat meer afstand van de kast te nemen. In een ooghoek zag ik wat wits op de grond liggen. Het was haar slipje, waar ze tijdens mijn ronde dus blijkbaar snel uitgestapt was. Toen ze alle knoopjes los had schoof ze heel langzaam, met haar ogen op mijn borstkas gericht, mijn overhemd een stukje over mijn schouders. Ze schoof haar hand weer langzaam terug, een S-vorm makend over mijn borst. Vervolgens maakte ze een paar knoopjes van haar eigen bloesje los, waardoor ik iets meer zicht kreeg op haar prachtige borsten. Ondertussen begon er in mijn broek wat op te zwellen. Onze lippen vonden elkaar weer, en terwijl we zoenden voelde ik langzaam haar hand langs mijn borst naar beneden glijden. Daar aangekomen trok ze de knoop van mijn broek los en liet een paar vingers in mijn broek glijden. ‘Gaat het nog, sterke beer?’ fluisterde ze in mijn oor. Ik knikte ja. ‘Ik voel hier iets stevigs, wat kan helpen als extra ondersteuning’. Ik moest even lachen, want helpen doet dat natuurlijk helemaal niet, integendeel. Maar deze opmerkingen zorgde er wel voor dat het ‘stevige hulpstuk’ in een keiharde paal veranderde. Ze bevrijde het uit mijn broek, ondertussen herschikte ik mijn armen. Omdat ik haar onverwacht vanuit het kommetje had moeten opvangen, had ik haar benen wat ongemakkelijk op mijn onderarmen. Met haar hand bracht ze mijn paal naar haar ingang en langzaam gleed het haar kletsnatte warme schede in. Ik zette mijn benen in een positie zodat ik stevig stond. We zoenden weer en zij begon langzaam haar heupen te bewegen. Langzaam voerden we het tempo steeds verder op. Tot het tempo zo moordend hoog was dat we het hartstochtelijk zoenen af en toe moesten onderbreken om hijgend naar adem te happen. Dit zonder het ritme te onderbreken.

Na een tijdje hijgde ze in mijn oor: ‘Ga je nog steeds lekker, geile beer?’ ‘Ja’ hijgde ik met een verbeten (maar vol zelfvertrouwen) blik. ‘Dan ga ik het je moeilijker maken’. Terwijl ze me met een ondeugende lach aankeek, legde ze haar linkerbeen tegen mijn borst en schouder en daarna legde ze haar rechterbeen tegen mijn andere schouder. Ik moest mijn armen en benen weer even herschikken om stabiel te staan. Nu moest alle beweging van mij zelf komen. Ik hield haar vast aan haar billen en duwde haar zo ritmisch van me af. Het kostte veel kracht, maar tijdens seks lijk je altijd wat extra te kunnen vinden. Ook het uitzicht op haar op en neer bewegende borsten had een aanmoedigend effect. Na een tijdje voelde ik de spanning opbouwen in mijn pik, die heerlijk heen en weer schoof in haar warme natte poes. ‘Ik ga komen’, hijgde ik. ‘Als je kunt blijven staan, ben je echt een enorm sterke bloedgeile beer’. Het klonk als muziek in mijn oren en ik was vast en zeker van plan te blijven staan. Ik verplaatste nog eens al mijn ledematen om stevig te staan voor de finale. Gelukkig liet zij wel haar benen weer zakken. We zoenden weer maakten nog een stevige spreekwoordelijke eindsprint totdat ik het voelde beginnen te stromen door mijn kloppende harde paal en ik mijn lading in haar schoot. Ik voelde mijn benen week worden, maar was vastberaden te blijven staan. ‘Oh ja, zo geil dit’, hijgde ze. Terwijl ik alleen nog maar een beetje kon kreunen en steunen. Alsof dit nog niet genoeg was bereikte ook zij haar hoogtepunt. Ik stond nu te wankelen op mijn benen terwijl zij in mijn oor hijgde hoe lekker ze het wel niet vond. Toen kwamen we beiden weer tot rust. Ik wilde haar nog niet neerzetten voordat ik mijn stabiliteit hervonden had. Dat had ik alsnog een afgang gevonden. ‘Ik ben trots op je, mijn sterke geile beer’, fluisterde ze, ‘en je hebt gelijk, het is zeker fijn om opgetild te kunnen worden’.

‘Dus je gaat niet meer klagen over je lengte?’
‘Je hebt me overtuigd van de voordelen. Maar mocht ik dat toch vergeten’, ze legde een hand op mijn borst’ ‘wil jij me het dan weer helpen herinneren?’
‘Natuurlijk, geen probleem’. Ondertussen was mijn pik verslapt en ik zette haar weer met de voeten op de vloer. Na even uitgerust te hebben, fatsoeneerden we onszelf en verlieten het gebouw. Ik wenste haar prettig weekend, maar ze bleef staan terwijl ik het gebouw afsloot. ‘Weet je Pascal, ik zou dit eigenlijk nog even willen evalueren’, ze sprak dat laatste woord op een ondeugende toon uit. ‘Het liefst vanavond nog, om de werkweek goed af te kunnen sluiten. Zou je…bij mij langs kunnen komen?’ Ik glimlachte en zei: ‘Dat is goed. Tot straks’.