Ik droomde (1)

Luister?

Vannacht droomde ik weer een heerlijke droom, een die ikzelf bijstuurde. Ik liep aan het strand en vond daar een veer, de veer was zo groot als ik nog niet eerder van een vogel had gevonden, maar het bijzondere eraan was dat hij van goud leek te zijn, zo straalde hij een licht uit. Ik kon het niet laten liggen en raapte hem op.

Tegelijk dat ik de veer in mijn handen nam vervaagde de omgeving rondom mij en vloog ik met een vaart door het heelal. Ik was niet bang maar wel zeer nieuwsgierig waar ik terecht zou komen. Binnen enkele seconden (zo leek dat althans) voelde ik dat ik naar beneden zweefde en neerkwam op een hagelwit zandstrand. Ik keek om mij heen en zag de prachtigste bomen en rondom mij hoorde ik een geschetter van allerlei bijzondere vogels, ook liepen er allerlei verschillende dieren te scharrelen bij het water. Het gekke was dat ik totaal niet bang was maar een heerlijk rustig gevoel over mij had.

Het was een tijd geleden dat ik mij zo heerlijk voelde. Ik liep naar het water toe en zag daar een prachtige schelp liggen. Het verbaasde mij dat die er lag, want hoe ik ook om mij heen keek er lagen verder geen schelpen meer. Ik bukte mij en raapte het op en hield hem tegen mijn oor, een zacht muziekje hoorde ik en een zachte stem fluisterde een welkom tegen mij. Het gekke was dat ik er niet eens van schrok, terwijl ik het water uitliep en in het zand ging zitten hield ik nog steeds de schelp tegen mijn oor. Ik besefte dat ik nu twee bijzondere dingen had gevonden; eerst een veer en nu weer deze prachtige schelp! Maar nog steeds voelde ik mij heerlijk ontspannen en absoluut niet bang.

Ineens begon de stem in de schelp weer tegen mij te spreken en begon mij te vertellen wat er van mij verlangd werd. Ik luisterde aandachtig en langzaam maar zeker kwam ik in de ban van die stem. Een hevig verlangen naar iets, iets dat onbereikbaar ver leek….de stem klonk zo zacht maar toch ook zo dwingend! De stem bleef tegen mij praten en ineens voelde ik mij slaperig worden. Ik wilde nu niet slapen, ik wilde weten van wie die stem was die zo zacht en teder doch ook zo dwingend sprak in mijn oor… Ik smeekte de stem om uit de schelp te komen. Even zweeg de stem en toen vroeg de stem met een zwoele dwingende stem: wat heb jij daar voor over? Ik zei met een slaperige stem: alles………och ja…………alles……. De stem lachte zacht . Mijn verlangen naar die stem werd nog groter en groter door die lach, maar ineens viel ik prompt in slaap. De schelp viel naast mijn hand in het zand en de stem in de schelp lachte; jij weet nog niet wat jou te wachten staat…maar dat hoorde ik niet meer.

Terwijl ik zo in een diepe slaap lag begon de schelp te bewegen en er stapte een klein mannetje uit. Hij was gekleed in een donkere cape.. en had fel rode schoenen aan, hij had zware wenkbrauwen en een sprankelende blik in zijn ogen. In zijn hand had hij een boek. Toen hij eenmaal buiten de schelp stapte keek hij naar mij met een glimlach om zijn mond. Hij liep naar mijn geopende hand die slap in het zand lag en haalde onder zijn cape een klein fluwelen zakje waaruit hij een witte steen haalde en die hij in mijn hand legde. De steen gloeide op en met een sissend geluid begon de steen roodgloeiend te branden. Het mannetje lispelde zacht over de steen de woorden…( mijn wil zal gebeuren )…terwijl hij dat lispelde smolt de steen in mijn hand. Het mannetje grinnikte zachtjes en nadat hij over mijn hand had geblazen liep hij op zijn gemak de schelp weer in! Ik had van dit alles niets gemerkt en bleef diep slapen.

Toen het weer licht begon te worden en de nacht langzaam overging in de dag werd ik uitgerust en rustig wakker. Ergens in mijn hoofd wist ik dat er iets gebeurt was maar wat? Daar kwam ik maar niet op. Ik stond op en nam naakt een duik in het koude water maar bleef op mijn hoede en om mij heen kijken. Er was een gevoel in mij dat ik niet thuis kon brengen maar bang was ik niet alleen maar nieuwsgierig waarom ik mij zo voelde.

Na een tijdje liep ik het water uit en ging zitten in het zand vlak naast de gevallen schelp, die raapte ik op en hield hem weer even tegen mijn oor. Vreemd, nu ineens hoorde ik niets meer in die schelp en ik legde hem weer neer in het zand. Ik stond weer op en liep naar de zee, daar bleef ik een tijdje mijmerend over het water staan staren. Ineens hoorde ik een geluid, meteen keerde ik mij om en zag nog net de schelp bewegen, snel liep ik ernaartoe en raapte hem op.

De stem in mijn oor fluisterde verleidelijk dat ik mijn spullen moest pakken en richting bos moest gaan lopen en vooral dat ik door moest lopen tot ik ergens een grot vond. Erg veel zin had ik daar niet in, maar de stem bleef maar zacht en lief tegen mij praten dus deed ik wat hij zei. Zo liep ik richting het bos. Met een verwachtingsvolle gevoel verdween ik in de jungle van bomen. Het gekrakeel en gefluit van de vogels kwam mij tegemoet. De schelp hield ik nog steeds aan mijn oor en ik luisterde naar die heerlijke zoete verleidelijke stem en ik deed precies wat hij zei. Och, wat hield ik van die stem. Ik zou er alles voor doen.

Hier en daar wat takken opzij duwend liep ik dieper en dieper het bos in met nog steeds de schelp dicht tegen mijn oor. De stem bleef mij maar lieve en verleidelijke dingen voorspiegelen en ik kon haast niet wachten tot ik die grot zou vinden. Zo liep ik door een beekje met water waar ik snel even wat uit dronk en gelijk weer verder liep. Ik voelde mij gelukkig en vrij. Opeens werd het bos dichter en killer maar ook kleurlozer. Ik zag het wel maar ik werd er niet bang van, want de stem in de schelp vertelde mij dat hij ervoor zou zorgen dat mij niks overkwam omdat hij mijn Vriend was en mij zou beschermen. Ik hoorde wel dat hij zich mijn Vriend noemde maar dat had hij mij de hele weg al verteld en ook dat ik steeds moest doen wat hij mij opdroeg. Ik vond het inmiddels heel gewoon dat hij dat zei en ik aanvaarde het, want zijn stem droeg mij over de takken en gevaren heen die in het bos schuilde.

Opeens zei de stem dat ik moest stoppen en iets moest gaan eten. Ik deed wat hij opdroeg en ging onder een boom zitten. Ik had niks te eten meegenomen dus wat ik moest eten wist ik niet. Ik keek om mij heen en zag tot mijn verbazing een struik met allerlei bessen eraan. Ik stond op en al plukkend at ik er zoveel als ik kon. Nadat mijn honger gestild was, ging ik weer onder de boom zitten en sloot mijn ogen, en op de fluisterende tonen van de stem uit de schelp viel ik in een droomloze slaap.

Daar had het mannetje in de schelp op gewacht en hij kroop uit de schelp en liep naar mij toe. In zijn hand had hij een zilver plaatje dat zo klein was dat ik het nooit zou zien. Met een mesje maakte hij een sneetje in mijn arm en liet het zilveren plaatje daar in glijden, de wond sloot zich en er was niets meer te zien. Het mannetje lachte zacht en gaf een kus op mijn arm en verdween weer in de schelp. Ik had weer niks gemerkt en sliep tot de volgende ochtend. De schelp lag stil en rustig naast mij…

De volgende ochtend werd ik wakker, ik stond op, rekte mij uit en keek om mij heen. Het was nog wat kil in het bos en het was er ook heel erg stil. Naar mijn schelp kijkend overwoog ik wat ik zou gaan doen, de schelp oprapen of hem laten liggen en terug keren? Op het moment dat ik daar over na stond te denken begon mijn arm vreselijk te branden en ik gilde het uit van de pijn. Ik keek waarom mijn arm zo zeer deed en of ik misschien gestoken was door een of ander vreemd insect maar ik zag niks aan mijn arm geen wondje of zo. De pijn nam in alle hevigheid toe en door mijn hoofd schoot maar een gedachten, raap de schelp op, raap de schelp op, laat hem niet alleen achter, raap hem op, hij hoort bij jou, raap hem op en luister ernaar!!!

Met hevige pijn liep ik naar de schelp en raapte hem op. Op datzelfde moment was de pijn weg. Ik hield de schelp aan mijn oor en de zoete zachte stem zei: dit was een waarschuwing voor jou. Je mag nooit of te nimmer de schelp achterlaten. Doe je dat wel dan zal je altijd pijn hebben, maar draag je hem altijd bij jou dan zal jij gelukkig zijn en nooit pijn lijden!! De stem zei dit boos en fel waar ik van schrok. Wat was er met mijn lieve stem gebeurd? En dat vroeg ik hem ook. De stem fluisterde weer teder en zachtjes in mijn oor: Mijn lief, mijn stem zal altijd teder en lief zijn voor jou als jij precies doet wat ik wil en zeg.

Ineens begreep ik de volle waarheid van alles en ik begreep dat ik de gevangene van de schelp was geworden. Hoe zoet en teder of bars zijn stem ook klonk, ik kon geen weerstand meer bieden aan die stem en ik beloofde dat ik hem altijd en overal zou volgen en zou doen wat hij vroeg. Oooh, ik was zo erg verliefd aan het worden op deze stem ook al betekende het af en toe pijn! Ik verlangde ernaar om diegene te zien waarvan die stem was en ik vroeg aan de schelp of ik de persoon van wie die stem was ook mocht zien. Waarop de stem antwoordde dat ik dat moest verdienen en dat als hij erg tevreden was over mij, hij zich zeker zou laten zien en mij dan ook mee zou nemen naar zijn rijk. Ik luisterde vol vervoering naar zijn belofte en nam mij voor dat ik helemaal ter wille zou zijn van deze stem uit de schelp. Ik hoorde op de achtergrond in de schelp een zachte lach, alsof de stem mijn gedachten had geraden. Al klimmend en vechtend tegen de takken ging ik verder. Dieper en dieper het bos in. Zo liep ik de hele dag door. Ik kreeg niet de kans om te stoppen zonder dat de stem mij waarschuwde om vooral door te lopen en te zoeken naar die grot. Gedwee en moe liep ik steeds verder terwijl de stem zachtjes en teder tegen mij bleef praten en mij een rijk in mijn gedachten liet zien die zo mooi en vrij was, dat ik steeds sneller begon te lopen in de hoop er snel te zijn. Totdat ik een verscholen meer tegen kwam….

Vol vervoering keek ik naar deze schoonheid om mij heen. Het meer lag stilletjes verborgen tussen de bomen, erom heen zaten de prachtigste vogels in de bomen te fluiten. Libellen en waterjuffers zaten op de leliebladeren in het water en overal waar je keek vlogen de prachtigste vlinders. Het gekwaak van kikkers was een waar orkest ook de eenden en zwanen in het meer zagen er heel bijzonder mooi uit. Ik genoot en stil ging ik aan het rand van het meer zitten…de schelp hield ik nog steeds tegen mijn oor en de stem vertelde mij dat ik gerust water uit het meer kon drinken om mijn dorst te lessen daar het puur bronwater was dus erg zuiver. Ik stond op en liep naar een bananenboom die daar stond met zijn grote bladeren. Om de boom heen was een dik pak mos wat uitnodigend aanvoelde dus ik vleide mij erin neer.

Ik plukte een blad en hield hem zo dat het net een beker werd ook plukte ik wat bananen zodat ik ook wat te eten had. Daarna liep ik ermee naar het meer. Daar boog ik mij voorover en schepte wat water in het blad en gretig begon ik te drinken. Ik bleef net zolang water pakken tot mijn dorst gelest was. Toen ging ik zitten en begon op mijn gemak de bananen te eten terwijl de stem mij weer de zoetste dromen en voorspellingen deed. Het vertelde dat dit nog maar een voorproefje was van wat er nog komen zou en dat ik absoluut niet bang hoede te zijn zolang ik maar deed wat hij zei. Ik was voldaan van het eten en drinken, maar de vermoeidheid sloeg toe, dus ik ging liggen in het gras terwijl de stem bleef praten tegen mij. Het klonk zo teder en verleidelijk en zo heerlijk zacht dat ik mij voelde wegzakken in een diepe slaap. Dit was waarop de stem gewacht had en hij kroop weer uit de schelp (de man trok mijn onderbroekje uit en neukte mij een lange tijd tot hij klaarkwam. Daarna plukte hij een banaan en stopte die in mijn kut. Toen maakte hij een gebaar over mij en de banaan begon mij te neuken, grinnikend verdween hij in het bos mij slapende achterlatend). De hele tijd dat ik sliep voelde ik mij geil en gebruikt worden maar bang was ik niet en genoot van mijn lustgevoel. Na een tijdje zakte ik dieper en dieper in een droomloze slaap. Ondertussen liep de man dieper het bos in.

Waar ging hij heen? Wat was hij van plan? Ik wist van dit alles niets en sliep de slaap van de onschuldige. Ik droomde van de stem. Ik droomde van het rijk waar ik gelukkig zou worden. De man liep ondertussen verstolen door het bos en aan zijn houding te zien wist hij waar hij op af ging. Diep in het bos kwam hij bij een donker stuk bos waar hij werd opgewacht door een duister figuur weggedoken in zijn zwarte cape. Zonder een woord tegen elkaar te zeggen liepen zij samen verder. De twee mannen liepen snel door en nog steeds spraken zij geen woord tegen elkaar, zij liepen over boomwortels en langs vennetjes die hier en daar door het bos liepen. Dit alles met grote haast, net of er ergens iemand op hun stond te wachten.

Ineens hield de man met de zwarte cape zijn hand omhoog en bleef stokstijf staan. Ineens hoorde zij een takje kraken en dit was dus een teken dat zij werden gevolgd. De mannen gingen snel achter een dikke boom staan zodat zij konden afwachten wie daar aan zou komen. Een vrouw kwam voorbij de boom en de mannen sprongen op haar af en grepen haar vast. De vrouw leek niet bang te zijn en begon heel hard te lachen. Verbaasd zagen zij dat het de vrouw was waarmee zij een afspraak hadden en lieten haar los. Zij vertelde tegen hen dat het al erg laat was en dat zij al een lange tijd op hun stond te wachten en dat zij het al bijna opgegeven had en weer weg wilde gaan. De twee mannen bogen hun hoofd en vertelde dat het niet zo gemakkelijk was om door dit donkere bos de weg naar de grot te vinden. En weer lachte de vrouw en zei dat het ook de bedoeling was dat de grot moeilijk te vinden was. Samen liepen zij verder op weg naar hun bestemming en niemand sprak een woord…

Toen zij zo een tijd hadden gelopen kwamen zij ineens bij een stinkend moeras waarin een vrij groot eilandje lag met daarop een stenen huisje met een schuur er bij. Het water borrelde en de walm die eruit opsteeg verspreide een vreselijke stank. De bomen die om het moeras stonden zagen er oud en dood maar ook griezelig uit en je hoorde nergens een vogel fluiten. Een wazige nevel hing over het moeras en het bootje wat aan de kant gemeerd lag met daarin een lange stok was haast niet te zien. Door de modder zag je van alles kruipen en springen en de mannen deden een stap terug toen een kikker naar hun toe kwam springen. De vrouw liep lachend naar het bootje toe… maakte het touw los en stapt in. Zij wenkte de mannen om ook in te stappen wat zij dan ook deden, toen pakte zij de stok en stak die in de stinkende brij van het water en duwde het bootje af. Toen zij op het eiland waren aangekomen gebood de vrouw dat zij op het strand moesten wachten tot zij terug kwam. De mannen gingen zitten en wachtte af.

Na enige tijd kwam de vrouw terug met in haar hand een flesje wat zij aan de kleine man gaf die met een vragende blik naar haar keek. De vrouw vertelde dat hij elke dag 1 druppel door het eten van het meisje moest doen dan zou zij gewillig en zonder vragen met hem mee gaan. Nadat de vrouw betaald was gingen de twee mannen weer in het bootje terug en namen zij afscheid van elkaar. De kleine man liep weer terug door het bos naar het strand waar ik in een diepe slaap lag. Hij maakte mij wakker terwijl hij weer snel in de schelp kroop. Uitgerust werd ik wakker en pakte ik de schelp op en luisterde ik weer naar de zoete stem die tegen mij sprak en mij vertelde dat ik naakt het meer in moest gaan. Ik liep het meer in wat behaaglijk aanvoelde en liet mij lui achterover vallen. Langzaam kwam er weer een verlangen over mij en ik vroeg mij af hoe dit kon tot ik ineens iets langs mij lichaam voelde draaien en strelen. Een grote inktvis met dikke lange takels zwom om mij heen en al zijn takels streelden mij, dit ging een lange tijd zo door en ik zakte in een geile roes.

Ineens voelde ik dat de tentakels mij licht ondersteunde en er 1 tentakel mijn kutje begon te strelen en de geiligheid van mij nam toe. Gewillig opende ik mijn benen en weer voelde ik een tentakel bij mij naar binnen gaan en mij heerlijk streelde en penetreerde. Terwijl de inktvis zo bezig was, kwamen er meer en meer inktvissen die mee gingen doen en hun tentakels in elke opening van mij stopte. Kreunend gaf ik mij over en roepen kon ook niet daar mijn mond ook in beslag was genomen. Zo werd ik dus volledig geneukt en gebruikt en keer op keer kreeg ik een geweldig orgasme. Na zo een paar uur gebruikt te zijn door de inktvissen verdwenen zij spoorslags de diepte in mij uitgeput achterlatend. Toen ik het water uit liep met een heerlijk gevoel van tevredenheid maar ook met een diepe verlangen naar meer, vleide ik mij weer in het mos onder de bananenboom en viel ik in een droomloze slaap. Het verlangen bleef en mijn lichaam smeekte om meer seks en bevrediging. De nacht viel in en het werd aarde donker alleen wat sterren aan de lucht schenen op mij.

Wordt vervolgt; deel 2 komt er aan.