In de trein naar huis

Luister?

Ik zit in de trein naar huis. Het is al laat en buiten is het donker en het regent. Ik zit in de eerst klas en de coupe is verder leeg. In Haarlem komt er een goed geklede, oudere man de coupé binnen en kiest de dubbele stoelen aan de overkant van het gangpad van waar ik zit. Terwijl hij zijn regenjas uittrekt, groet hij me vriendelijk. Ik groet glimlachend terug. Het is een goed uitziende man, niet al te lang, maar breedgeschouderd en niet dik. Ik zie ook dat hij het type man is met een vol kruis. Je ziet ze soms, die mannen met een laaghangende bobbel achter hun rits. Geen stijve, maar gewoon een goed gevulde broek. Een fijn gezicht, vind ik altijd. Deze mijnheer doet me aan mijn vader denken.

We vertrekken en terwijl we op weg zijn naar Heemstede, voel ik dat hij stiekem naar me kijkt. Ik ben daaraan gewend. Ik ben 18, klein van stuk en eerder tenger van bouw, maar met een zware boezem. Ik ben vanavond gewoon gekleed, geen opsmuk of iets dergelijks, maar mijn korte laarsjes, stretchjeans en zwart T-shirt verbergen niets. Ik weet dat ik er met mijn mooie gezichtje, niet onschuldig, maar ook niet hard overkom. Ik zie eruit alsof van wanten weet en heb bijna nooit moeilijkheden met jongens of mannen, zoals sommige van mijn vriendinnen, die in het openbaar vervoer soms bepoteld worden.

Ik kijk naar buiten, maar omdat het donker is en de coupe verlicht, zie ik weinig. Wel zie ik, de reflectie van die ruit, mijn reisgenoot. Hij staart niet, maar ik zie dat hij van tijd tot tijd naar me kijkt. Op een gegeven moment, kijk ik hem recht aan. Hij kijkt rustig terug en glimlacht. Daarbij tikt hij met een vinger van een van zijn handen, die op zijn dijbenen rusten, even op zijn rits. Het gaat heel snel en ik zie het nauwelijks, maar ik weet dat ie iets vunzigs deed. Ik kijk weer naar buiten, zogenaamd, en in de reflectie zie ik hem, en vooral die bobbel. Hij weet dat ik hem kan zien en kijkt me aan. Van tijd tot tijd, tikt hij even op zijn rits en eenmaal, net voor Heemstede, grijpt hij vol in zijn kruis en kneedt zijn handel.

We stoppen even in Heemstede-Aerdenhout. Er komt niemand bij in onze coupe. Als we doorrijden zoekt de man iets in zijn jas, die naast hem op de bank ligt, en legt hem half over zijn dijbeen. Direct daarna komt de conducteur langs, die onze ov-chips controleert. Even nadat de controleur de coupe verlaten heeft, hoor ik de man kuchen. Ik kijk opzij en zie ik dat hij zijn penis uit zijn broek heeft gehaald. Het ding hangt over zijn dijbeen. Het is een lange, maar vooral een hele dikke, met een brede eikel, al half bloot. Hij kijkt me aan, glimlacht, stroopt zijn voorhuid verder terug en begint zich ongegeneerd af te trekken. Ik ben sprakeloos, maar ook gefascineerd. Ik voel mijn tepels hard worden. Onwillekeurig doe ik blijkbaar iets dat hem aanmoedigt. Ineens gaat ‘ie staan, reikt in zijn gulp en trekt een zware zak tevoorschijn. Zijn grote ballen slingeren, terwijl hij rukt. Het duurt maar eventjes. Ineens gromt hij: ‘Lekker meisje’, en komt daarbij copieus klaar. Zijn zaad golft eruit; dikke kledders over de stoel voor hem en dan na-spetterend op de vloer.

Hij gebruikt hij zijn pochette om zijn lul schoon te maken. Hij neemt er de tijd voor, me daarbij van tijd tot even aankijkend en pas als we Leiden binnenrijden en hij weer slap is, propt hij de hele handel terug in zijn broek. Hij glimlacht me toe, zegt: ‘Dank je wel. Dat was fijn, je bent mooi en hebt echte joekels’ en verlaat de coupé. Ik ben nat.