Jane wil een slet zijn (3) Jane, de openbaring als kantoorslet

Luister?

De dagen erna hoorde ze niets meer van Sander. Hij verscheen ook niet op zijn werkplek. Naar de Croissanterie durfde Jane niet meer te gaan. Hoe moest ze Sarah nog onder ogen komen?

Was het voorbij? Was dit het geweest?

Maar na een week zag ze weer een mail binnenkomen van het inmiddels bekende adres. Haar hart maakte een sprongetje. Ze was oprecht benieuwd wat de nieuwe opdracht zou zijn.

————

Jane,

Sorry voor de radiostilte. Ik had even wat tijd nodig om de video te editten. Maar je staat er prachtig op. Kijk maar naar de bijlage.

Kus,
S

Ps. Morgenochtend opent het intranet met jouw “optreden”. Tussen 7:00 en 7:10 zal iedereen die de homepage van het intranet opent je daar kunnen bewonderen. Een klein publiek, ik weet het, maar je moet ergens beginnen.

————

Jane maakte zich ineens grote zorgen. Video? Intranet? Wat stond er op die video? Ze opende de bijlage.

Ze zag een zwart scherm. Toen hoorde ze haar eigen stem:

“Ik wil een slet zijn. Een goedkope sloerie die overal voor in is. En ik wil dat mensen dat weten. Maar ik wil niet weten wie het weet. Dat is mijn fantasie.”

Toen zag ze zichzelf. Ze stond op het herentoilet, met ontbloot bovenlijf haar nieuwe piercings in haar dikke tieten te prikken. Het beeld was haarscherp. Het was duidelijk dat ze met een goede camera was gefilmd. Je zag haar naar de deur lopen en haar vingers door haar natte kut halen en aflikken. De 2 mannen waren (verrassend…) onherkenbaar.

Op het volgende beeld zag je haar collega Rik nietsvermoedend naar zijn monitor turen. Er werd ingezoomd op de achtergrond, waar Jane met gespreide benen op haar bureaustoel zat. De camera zoomde in op haar rok. Of eigenlijk op haar natte spleet. Er werd zo ver ingezoomd dat je haar kutvocht bijna kon zien glinsteren. De natte plek op haar stoel was duidelijk zichtbaar.

En toen? Toen de beelden van de pantry. Een rij mannen die onherkenbaar in beeld stonden. De een na de ander spoot Janes gezicht onder zijn zaad, terwijl je Jane als een bezetene met 2 handen aan de volgende pik in de rij zag rukken.

Deze video liet aan de verbeelding niets over. In nog geen 50 seconden werd Jane geopenbaard als een zaadgeile hoer die van haar werkterrein haar “werkterrein” had gemaakt.

En deze video zou dus morgenochtend voor iedereen zichtbaar zijn op intranet.

Jane had geen idee hoeveel mensen eigenlijk naar dat intranet keken. Zelf kwam ze er niet vaak, alleen als ze iets wilde opzoeken over haar salarisschaal of een werkprotocol. Maar ze had gezien dat veel van haar collega’s de dag begonnen met in haar ogen wat zinloos geklik door het intranet. Hoeveel mensen waren er eigenlijk om 7:00 al op kantoor?

Hoe dan ook, ze wist dat er mensen de video gingen zien morgenochtend. En ze wist niet wie dat waren. Dat was precies wat ze had gewild. Maar het was nu ineens wel heel echt en onvermijdelijk. Zou ze morgen zelf vroeg naar kantoor komen, zodat ze kon zien wie er was? Of juist een dag thuisblijven, zodat het over zou waaien? Maar dit waaide natuurlijk niet over. De video was zó expliciet, iedereen die hem had gezien, zou dat nooit meer vergeten.

Die nacht sliep ze slecht. Ze droomde over een haag van collega’s die haar zou opwachten bij de hoofdingang. Ze zouden haar allemaal aanstaren. En dan zou ze zich moeten uitkleden, zodat iedereen haar nieuwe, enorme tepelringen zelf kon zien. Op een kar zou ze door het gebouw worden gereden en iedereen zou in haar tieten knijpen, vingers in haar kut en kont steken.

Toen ze wakker werd, realiseerde ze zich dat ze zich had verslapen. Het was al na negenen! Snel griste ze wat kleren uit de kast en sprong ze op de fiets naar kantoor.

Daar was alles precies zoals altijd. Niemand keek haar vreemd aan. Geen afkeurende of geile blikken. Niks. Alsof helemaal niemand de video had gezien. Met een bonzend hart ging ze op haar werkplek zitten en opende ze het intranet. Op de homepage was niets te zien. Ze klikte op iedere link, zocht zelfs nog even op “video”, maar haar video was nergens te bekennen. Maar je, het was ook al na tien uur nu.

Of zou het bluf zijn geweest? Hoe kon je ook zomaar een video op intranet zetten? Dat konden toch alleen de IT-mensen? Opgelucht, maar ook een tikje teleurgesteld ging Jane aan het werk. En – op één toespeling van Rik na, maar dat was natuurlijk vanwege haar privéshow van gisteren – verliep de hele ochtend verder normaal.

Tijdens de lunch zat Jane in de kantine met haar directe collega’s. Ze zaten in de hoek naast de pantry. Het gesprek ging over het weekend. Eén collega ging een weekendje weg, een ander naar de sauna, Jane vertelde dat ze nog geen plannen had. Op dat moment ging haar telefoon. Een onbekend nummer. Die nam ze nooit op, dus ze drukte het belletje weg. Maar de telefoon ging direct weer. Licht geïrriteerd nam ze nu op. “Jane, wat goed dat je opneemt,” hoorde ze, “je kent me niet, maar ik jou sinds vanmorgen wel. Behoorlijk goed zelfs. Ik wil dat je nu naar de kopieerkamer in de kelder komt. Want ik heb plannen met je de je zullen interesseren”. En toen werd er opgehangen.

Jane dacht er even over na. Ze wilde het gesprek eerst negeren, maar werd getriggerd door het zinnetje “sinds vanmorgen wel”. Dat ging over de video! Blijkbaar was die dus wel te zien geweest. En deze persoon, met een vriendelijke, maar dwingende stem had de video duidelijk gezien.

Ze besloot toch maar te gaan, want ze wilde gewoon weten hoe het zat.

De kopieerruimte in de kelder werd eigenlijk niet meer werd gebruikt. Alle afdelingen hadden inmiddels hun eigen alles-in-een kantoorprinters. Jane was er ook nog nooit geweest. Het bleek een donker, beetje muf hok te zijn aan het einde van de gang waar alle kantoorartikelen werden opgeslagen. Het was vroeger blijkbaar een soort kluis, want er zat een idioot dikke, zware deur voor.

Toen Jane binnenstapte moest ze even wennen aan het duister. Maar daar had ze niet veel tijd voor, want ze werd bijna direct van achteren vastgegrepen. Tegelijk sloot iemand anders de deur. Het was een val!

“Geen paniek Jane, wij zijn het, je vrienden Bas en John” zei een stem achter haar.

Die 2 kerels van het toilet op de 4e. Jane wist niet of dat haar gerust moest stellen. Ze stond nog steeds muurvast en de dichte deur was ook geen goed teken.

De man achter haar begon met één hand haar blouse open te knopen, terwijl hij met zijn andere hand haar polsen achter haar rug klemde. Op het moment dat haar blouse over haar schouders zakte, knipte hij behendig haar bh van haar borsten. Vervolgens knoopte hij met een stuk touw haar polsen aan elkaar en die trok hij vervolgens via een haak in het plafond een stukje omhoog.

Jane stond nu een beetje voorovergebogen midden in de ruimte. Ze kon – nu ze aan het donker gewend was – ook wat om zich heen kijken. “Er is in dit kopieerhok geen kopieerapparaat te vinden” dacht ze. Wat ze wel zag deed haar rillen. Een groot kruis tegen de muur, een soort houten bank met een leren bovenkant, een schandblok, een enorm metalen frame en meer apparaten die ze alleen kende van pornofilms. Wat deden deze spullen hier in de kelder van een gerespecteerd administratiekantoor?!

Ondertussen had een van de twee mannen ook haar rok en slipje uitgetrokken, waardoor ze nu naakt aan het plafond hing. De houten bank bleek te kunnen rijden en wordt voor haar neergezet. Ze werd voorover op de bank gelegd, waarna ze met een stuk touw op de bank werd gebonden. Tot slot werd haar haar met een touw verbonden aan het touw aan haar polsen en flink strakgetrokken.

Met haar benen wijd aan de ene kant van de bank en haar hoofd omhooggetrokken aan de andere kant lag ze er ongemakkelijk bij. Maar wel lekker toegankelijk. Dat had ze al snel begrepen. Iedereen die langskwam kon eenvoudig kiezen voor één van haar gaten. Ze verwachte dus dat de deur elk moment open kon zwaaien waarna er weer een rijtje mannen haar zou afwerken.

Maar dat gebeurde niet. De mannen verdwenen om een hoekje en een tijdje hoorde ze helemaal niets meer. Net toen ze overwoog om het op een gillen te zetten en zo uit haar benarde positie te worden bevrijd, hoorde ze iemand aankomen.

Het was Sander. De man om wie het allemaal begonnen was, maar die ze daarna helemaal niet meer had gezien. Ze was vreemd blij om hem nu te zien binnenkomen. Hij keek haar serieus, maar ook met een open blik aan.

Toen zei hij: “De video is door 14 personen bekeken, 4 vrouwen en 10 mannen.” Dat viel Jane mee, er werkten hier wel 300 mensen. “Wij hebben ze deze ochtend allemaal persoonlijk benaderd, met het aanbod om je ‘in stijl’ te ontmoeten. Van de 14 hebben er 6 aangegeven daar geen behoefte aan te hebben. De anderen zouden je graag met eigen ogen komen bekijken. Dat is waarom we hier zijn. We gaan je blinddoeken en dan zullen we de prijswinnaars vragen binnen te komen. Ze mogen een uur met je doen wat ze willen. Daar komen geen opnames van, dat hebben we ze beloofd. Dat wil zeggen: wij maken geen beelden. Wat ze zelf doen, mogen ze zelf bepalen. Iedereen mag tussentijds vertrekken, maar jij blijft tot het einde. Dat zijn de regels. Veel plezier Jane, geniet van je eerste officiële fanclubdag”. Sander deed Jane een blinddoek om, gaf haar een kus en vertrok.

Even was het stil, maar toen hoorde Jane duidelijk een groepje mensen binnenkomen. Eerst giechelend, maar al snel stonden ze in stilte om haar heen. Hoewel ze niks kon zien, voelde ze hun aanwezigheid. Uit het gegiechel had ze opgemaakt dat er ook vrouwen bij waren. Dat had haar verbaasd, maar ze wist eigenlijk niet precies waarom.

Na een minuutje voelde ze de eerste hand, op haar rug. Al snel volgden er meer. Ze werd overal aangeraakt. Haar billen werden gekneed, haar mond opengesperd, er werden vingers in haar kut gestoken. Al snel hoorde ze iemand zijn vingers bespugen en rond haar kontgaatje draaien.

Dit waren dus collega’s. Mensen die toevallig om 7:00 op kantoor waren en daar op intranet keken. En die veranderden in een paar minuten van saaie kantoortypjes in ware seksbeesten! Jane wist niet zeker wat zij in hun situatie zou hebben gedaan. Maar dit?

Toen voelde ze dat iemand iets in haar mond wilde stoppen. Dit waren geen vingers, dit was een pik. Dat voelde ze direct. Niet zo’n heel grote, maar ontegenzeggelijk een stijve lul.

Ze besloot ervoor te gaan. Ze zoog zich direct helemaal om de aangeboden waar heen en pijpte deze kantoorpik alsof haar leven ervan af hing. Binnen een minuut voelde ze zijn warme zaad in haar keel glijden.

Dat was één.

Ze slikte zoveel mogelijk van zijn sperma door en riep toen: “wie volgt?” De volgende lul diende zich direct aan, maar ze voelde nu ook dat er iemand achter haar was gaan staan die met zijn eikel tegen haar schaamlippen stond te roeren.

“Niet vegen, neuken!”

Tot haar eigen stomme verbazing schreeuwde Jane het bijna. Deze mensen waren voor een show gekomen? Een show zouden ze krijgen.

Terwijl Jane de tweede pik vakkundig naar zijn zaadlozing hielp, werd ze nu van achteren behoorlijk hard en diep geneukt. Dat was een flink exemplaar, wat ze daar even naar binnen had gegild. Ze voelde zowaar zelf een orgasme opkomen. Schokkend kwam ze klaar terwijl ze de enorme lul een paar tellen later voelde leegspuiten in haar drijfnatte kut.

Direct daarna voelde ze hoe haar zojuist gevulde spleetje werd leeggezogen door een gulzige mond. Dat was een vreemd gevoel, dat geslurp aan haar net gevulde kut. Daarna liep haar collage om Jane heen en liet haar “buit” langzaam over Janes wangen lopen.

“Likken, hoer” sprak de ze streng.

Een mix van sperma en haar eigen geile sappen dropen richting Janes mond. Ze probeerde zoveel mogelijk naar binnen te slurpen. Wat was dit geil zeg! En wie zag dit allemaal?

Om haar heen hoorde ze ondertussen regelmatig een geluid dat ze herkende van haar eigen iPhone. Ze werd volop gefotografeerd, terwijl ze hier vastgebonden op het neukblok lag. Waar zouden die foto’s straks belanden? Ze durfde er niet over na te denken.

Ondertussen leek het erop dat haar clubje collega’s de mogelijkheid had aangegrepen ook elkaar even van wat vermaak te voorzien. Om haar heen hoorde Jane geluiden die ze kende uit pornofilms. Er werd duidelijk flink pret gemaakt, maar zij was er nu even geen onderdeel meer van.

Net toen ze dacht “Hallo, ik lig hier ook nog” voelde ze hoe iemand haar los maakte. Dat was fijn zeg. Jane voelde nu pas hoe stram en stijf ze eigenlijk was geworden. Ze werd opgetild en naar een hoek van de ruimte gedragen. Blijkbaar hadden haar “fans” al even gekeken hoe het frame dat ze eerder had gezien werkte, want ze werd er met een speels gemak in vastgeklikt. Ze lag nu in een soort ligstoel in een houding die weliswaar meer ontspannen was, maar net zo toegankelijk als hiervoor.

En daar was het haar fanclub ook om te doen geweest merkte ze, want ze voelde nu hoe ze in haar schaamstreek werd ingesmeerd met een glad goedje. “Daar gaan we” dacht ze “glijmiddel, dus het is tijd voor een rondje anaal”. Dat had ze nooit eerder gedaan, maar ze was nu zo geil dat ze zich eigenlijk nergens meer zorgen om maakte.

Ze voelde nu een stevige pik tegen haar kontgaatje. Langzaam maar zeker werd ze opgevuld. Het glijmiddel deed zijn werk, want het voelde eigenlijk best prettig. Strak vooral. Dat had ze niet verwacht. De pik begon langzaam tussen haar ronde billen heen en weer bewegen. Na een paar keer voelde drong hij helemaal binnen. En nu voelde ze dat er ook een stijve lul tegen haar kutlipjes werd geplaatst. Daar was dit ding dus voor! Ze werd nu dubbel genomen. Zowel haar kont als haar kut werden strak gevuld en ritmisch werd er naar een meervoudig hoogtepunt toegewerkt. Net toen Jane wilde kreunen dat ze weer ging klaarkomen, werd een derde lul in haar openstaande mond gestoken. Die kwam vrijwel direct klaar, zodat ze nu kronkelend in een ligstoel klaar lag te komen, terwijl ze in 3 gaten werd volgespoten. Ze kreeg er zelfs applaus voor.

Na deze toch behoorlijk extreme sessie hield de club het voor gezien. Ze vertrokken ineens en Jane hoorde ze om de hoek wegwandelen terwijl ze zo te horen elkaars foto’s (en ongetwijfeld video’s) met elkaar vergeleken. Het geroezemoes verstomde. Even later werd ze van het apparaat afgetild en op een matras neergelegd.

Jane wachtte op wat er nu ging komen, maar dat was blijkbaar niets meer. Toen ze haar blinddoek een kwartiertje later afdeed, zag ze dat er inmiddels TL licht was aangegaan. De ruimte zag er zo in het volle licht behoorlijk smerig uit. De apparaten leken al flink gebruikt en ook de matras waarop ze lag was zeker niet nieuw meer. Ze stond op en liep richting de kluisdeur. Die zat op slot. Natuurlijk. En waar waren eigenlijk haar kleren?

In een kast vond ze een oud jurkje. Met een behoorlijk tuttige bloemetjesprint en hier een daar een slijtagegat, maar het paste en was beter dan niets. Ondergoed was er uiteraard niet, maar dat was ze nu wel gewend. In het jurkje wandelde ze om het hoekje en vervolgens via een lange gang onder het gebouw door naar een nooddeur aan de andere kant van de weg. Die was alleen van binnenuit te openen, maar in ieder geval niet op slot. Jane knipperde in het zonlicht.

Een man liet zijn hond uit en keek haar wat vreemd aan. Het was waarschijnlijk ook een gek gezicht. Zo’n knappe jonge vrouw die met plakkerig haar in een gatenkaas van een jurk (met die verdomde tepelringen!) uit een nooddeur in de berm stapte. Jane keek de man brutaal aan, trok tijdens het omdraaien haar jurkje nog even flink omhoog en liet de verbouwereerde man haar billen zien. Die liep hoofdschuddend verder.