Johan

Luister?

Wat er aan vooraf ging.

Nooit had ik gedacht dat ik ooit nog eens op een man zou vallen. En toch gebeurde dat.
Oké, toen ik in militaire dienst was vond ik één van de maten uit de compagnie wel erg leuk, maar dat ik die jongen ooit zou willen aanraken is nooit bij me opgekomen.
Deze keer was het iets sluipends:
Ik kende Johan al jaren, maar had geen enkel contact met hem nadat we de universiteit verlaten hadden. Dat kwam door zijn toenmalige vrouw: zij had een hele slechte invloed op hem en ik kon zijn gedrag niet uitstaan. Daarna is hij gescheiden en kwam ik hem een keer op het sportveld tegen waarbij hij mij vertelde dat hij een nieuwe vrouw had. Cora. Deze keer een leuke. Dat vond ik ook, toen ik haar ontmoette, ik vond haar zelfs werkelijk interessant.
Voor een reis naar Guatemala zochten mijn vrouw (Mariska) en ik een stel om gezamenlijk mee te reizen en toen Johan en Cora zich daarvoor meldden, moesten we er wel even over nadenken: zou dat wel leuk worden – ik dacht nog aan de Johan, die ik kende van z’n eerste vrouw. Maar ik vond z’n tweede vrouw wel erg aantrekkelijk, dus ik stelde aan Mariska voor om ze toch maar mee te nemen.
“Het is jouw clubgenoot,” zei ze. “Ik heb niks met hem maar ik vind haar wel sympathiek overkomen.”
Zodoende zijn we samen naar Guatemala gegaan. Ik had meer oog voor Cora dan voor Johan en moest me inhouden om haar niet ten overstaan van Mariska en Johan te betasten, zelfs niet toen ze vlak voor mijn neus met haar billen omhoog onder in de bagageruimte van de auto naar iets moest zoeken.
De vakantie was heel prettig en ik keek er van op hoeveel Johan’s gedrag verbeterd was. Dus hielden we regelmatig contact.
Op een dag belde hij me op:
“Wat zou je er van denken als Cora en ik bij jullie een paar dagen komen logeren als jullie in je huis in Oostenrijk zijn? Dan gaan we bij jullie vandaan ook een paar dagen een fietstocht maken en laten de auto bij jullie staan.”
Dat leek me een goed idee:
“Leuk, heb je al een plan voor je tocht?”
“Nee, maar misschien heb je een suggestie.”
Omdat we kort daarna een sporttoernooi hadden waar we allebei aan deelnamen leek het goed om dat daar te bespreken.
Zo gezegd, zo gedaan en samen keken we tijdens een rustpauze op de kaart om voor hen een leuke fietsroute vast te stellen.
Tot mijn eigen grote verbazing moest ik me inhouden om tijdens dat doorkijken niet mijn arm om hem heen te slaan en hem te knuffelen. Stel je voor: op een toernooi! Dat kan toch helemaal niet! En misschien is hij er bovendien helemaal niet van gediend.
Daar bleef het dus die dag bij.
Later die week droomde ik van hem: we waren samen in een kamer en hij kwam op me af en zoende me heel intens en heel erg opwindend.
Zoals dat gaat in een droom blijven er flarden over, ik herinner me, dat ik opeens zijn eikel in mijn mond had en het een geweldig gevoel vond. En dat terwijl ik dit in het echt nog nooit heb meegemaakt.
Na mijn puberteit heb ik nooit meer een natte droom gehad, maar ik was er nu wel erg dichtbij. Ik werd wakker met een enorme erectie en stof tot nadenken, dat kan je denken.
“Ik heb toch nooit homofiele neigingen gehad? En waarom vind ik dit dan zo leuk?”
Dit was niet iets dat ik met Mariska kon bespreken, daar moest ik echt zelf uit zien te komen.
Dus ben ik eens gaan rondneuzen op seks-sites en homo-verhalen gelezen. Daardoor kreeg ik al heel snel in de gaten, dat de enige verhalen die mij echt aanspraken van het soort waren, waarin de seks het gevolg is van een liefdesrelatie tussen de mannen. De verhalen van one-night-stands en seks tussen vrijwel onbekenden deden me minder of zelfs helemaal niks. Sommige verhalen waren net zo interessant als het kijken naar de activiteiten van mieren in een mierenhoop: “gut, dat dat allemaal kan!”
Ja, ik weet wel dat alles wat je op dat gebied kan bedenken ook wel door mensen gedaan wordt. Maar dat betekent nog niet dat ik dat dan ook zou moeten doen.
Kortom, mijn gevoelens kwamen voort uit mijn gevoel jegens Johan en dat hij toevallig een man is deed (kennelijk!) niets af aan die gevoelens.
“Hoe moet ik nou verder?” vroeg ik me af. Een oplossing kwam niet zo maar bij me op.

Om te kunnen begrijpen hoe moeilijk dat lag, moet je ook iets weten over mijn huwelijk:
ik ben nu 72, ik ken Mariska sinds ik 12 was en we zijn volgend jaar 50 jaar getrouwd. Al van kort nadat ik haar leerde kennen (zo ongeveer toen ik 13 was) wilde ik haar als vast vriendinnetje. Zij bleek daar niet in geïnteresseerd.
Op de middelbare school heb ik toen maar een ander vriendinnetje gezocht en gevonden. Maar toen Mariska anderhalf jaar nadat ik dat vriendinnetje had, opeens interesse toonde in mij heb ik dat vriendinnetje opzij geschoven.
Sindsdien waren we samen en toen zij 21 en ik 23 was zijn we getrouwd. Onze seks was aanvankelijk goed, maar al snel bleek er een verschil in behoefte aan frequentie te zijn, regelmatig werden mijn initiatieven afgewezen en zij ondernam nauwelijks initiatieven.
Daardoor nam mijn seksuele vaardigheid af en ben ik al zo’n 10 jaar niet meer in staat opgewonden te raken door haar. MAAR: ze is wel mijn levenspartner en mijn meest nabije vertrouweling, dus haar verlaten is wel het laatste dat ik wil.

Ik heb dus toen nagelaten verder iets met mijn gevoelens tegenover Johan te doen.

Maar ja, je gevoelens onderdrukken is niet zo simpel. Er gebeurde meer dan een jaar nauwelijks iets. Johan is een weekje in Oostenrijk langs geweest, maar geen van ons beiden heeft iets laten merken, dat tot verdere stappen zou kunnen leiden.
Dom eigenlijk, want wie niets durft te ondernemen komt niet verder, een stelregel die ik in mijn leven op andere terreinen wel durf te hanteren.
Tijdens een toernooi een jaar later hadden we een vrije middag en heb ik hem gezegd, dat ik hem graag wilde knuffelen (zoals dat in het Engels heet een “hug” geven). Daarop heeft hij niks teruggezegd en toen we uiteen gingen reageerde hij wat geschrokken op mijn armen om hem heen.
We waren weer een jaar verder. Wij waren in Oostenrijk en ik heb Johan van de trein gehaald. Hij bleef acht nachten bij ons logeren. Cora moest werken en kwam dus niet mee.

Zondag, 24 juli
Ik stond bij de uitgang van het station te wachten met veel vlinders in mijn buik. Zou ik hem kunnen omhelzen of zou hij afwerend zijn? Als hij goed mijn mailtje gelezen had kon hij verwachten hoe ik zou reageren. Het was het mailtje, waarin ik bevestigde dat ik hem zou ophalen. Daarin stond “Fijn, ik vind het erg leuk dat je komt, tenslotte zie ik je graag.” Ik ben wel geen Vlaming, maar hoopte dat Johan de tekst zou begrijpen en dat hij hetzelfde voor mij zou voelen.
Tussen alle mensen kwam hij met een koffertje aanlopen. Ik zwaaide naar hem en deed enkele stappen opzij om uit het gedrang te zijn.
“Zet even je koffer neer,” vroeg ik hem en toen hij dat deed heb ik hem innig omhelsd voor zover de drukte dat toeliet.
Spannend!
Godzijdank reageerde hij heel positief en knuffelde me terug. Ook hij was natuurlijk wat terughoudend om geen aanstoot te geven tegenover de overige reizigers.
De auto was niet ver weg, dus we zaten er binnen een paar minuten afgeschermd van de omgeving.
“Ik ben reuze blij dat je er bent.”zei ik tegen hem. “En nog blijer dat je zo fijn reageert op m’n knuffel.”
“Na jouw mailtje durfde ik dat wel,” antwoordde hij, “want je had toen in Londen gezegd dat je niet met me naar bed wilde, dus eerder wist ik niet goed wat ik aan je had.”
“Er is veel gebeurd in mij hoofd in die tijd,” legde ik uit. “Ik ben een stap verder gekomen dan toen en mijn behoefte is enorm toegenomen om je ook fysiek te laten merken wat ik voor je voel.
Kom hier, dan kan ik je dat laten merken.”
En gelijktijdig trok ik hem zachtjes naar me toe. Toen hij niet tegenstribbelde, kreeg ik hem zo dichtbij dat ik hem op z’n mond kon zoenen.
“Barst, die stomme bril van me!”
Hij moest er om lachen, dus zette ik de bril af en zoende hem weer. Hij deed zijn mond wat open zodat we onze tongen mee konden laten doen. Dit had ik nog nooit meegemaakt: een tongzoen met een man, bovendien eentje die zich gisteren voor het laatst geschoren had. Het was een bevrijding uit de spanning die ik daarvoor gevoeld had.
Hij had dus ook mooie gevoelens tegenover mij!
Ik haalde even later diep adem, want door de zoen kwam ik even wat lucht tekort.
“Laten we maar gaan rijden,” zei ik, “want anders krijgen we vast ongewenst bekijks hier op de parkeerplaats.”
Toen we eenmaal de parkeerkosten hadden betaald en op de snelweg aangekomen waren, vertelde ik hem hoe mijn gevoelens zich ontwikkeld hadden.
“Hoe moet dit nu verder, heb jij daarover gedacht?” vroeg hij zich af.
“Natuurlijk heb ik dat, want dit is iets dat me nog nooit is overkomen. Ik heb nooit eerder voor een man iets gevoeld, zoals nu voor jou. Ik ben nu 49 jaar getrouwd, Mariska is iemand, die ik niet kwijt wil en volgend jaar wil ik graag met haar onze gouden bruiloft vieren. Maar ja, seks met haar is zo goed als afwezig en zoals we net gezoend hebben, dat heb ik sinds 1975 niet meer gedaan, dus dat wringt wel wat.
Heb jij zelf ook wel eens nagedacht over ons?”
“Nauwelijks,” zei hij, “ik wist werkelijk niet hoe jij over ons dacht, dus dan is verder doordenken ook niet zo logisch.”
Iedereen, de wel eens door liefdevolle emoties tegenover een ander is overvallen – maakt niet uit of dat hetero of homo gevoelens zijn – weet dat zo’n gesprek tijd nodig heeft en soms veel heen-en-weer praten.
Uiteindelijk kwamen we tot de slotsom, dat we voorlopig niks aan Cora en aan Mariska zouden zeggen, maar dat we elkaar wel af en toe zouden ontmoeten als dat op een simpele manier zou kunnen. De komende acht dagen bij ons zou dan vooral dienen om nog beter er achter te komen hoe we tegenover elkaar stonden en tegenover Mariska natuurlijk ook. Jammer genoeg was Cora er niet bij, dus de houding tegenover haar moest nog verkend worden.
Tijdens het rijden kon ik het niet laten hem regelmatig aan te raken, maar meer dan een aai over z’n been kon natuurlijk niet.
Thuis gekomen ging het zoals eerder, ondanks de spanning die ik – en misschien Johan ook – toch wel voelde.

Dinsdag, 26 juli
Twee dagen later was het een heel warme dag, maar we wilden toch nog wat doen, we hadden daarvoor eigenlijk niks gedaan dan op het terras zitten met een boekje en een drankje. Mariska vond het te warm voor een wandeling, ons hondje al helemaal, dus leek het wat om samen met Johan een wandeling te gaan maken, eerst de berg af en daarna op een andere plek naar boven zodat we het laatste stuk naar het huis konden afdalen.
Ik had een polo en een short aan. Geen ondergoed, want dat voelde heerlijk vrij en was veel minder warm. Johan had ook een polo en een short, maar ik wist natuurlijk niet of hij daar iets onder aan had.
Om een uur of elf gingen we weg. Na zo’n anderhalve kilometer verlieten we de landweg om verder door het bos omhoog te gaan. Op de weg hadden we helemaal niemand gezien, dus het bos moest ook wel leeg zijn.
Zodra we uit het zicht van de weg waren stopte ik en hield Johan’s hand vast. Hij lachte naar me en stapte direct op me af. Zijn zoen was intens, veel intenser dan op de parkeerplaats bij het station. Onze tongen maakten er een soort duel van, wie kon de ander het best verwennen.
Ik werd er helemaal week in mijn knieën van en moest hem even loslaten om mijn evenwicht te hervinden.
“Kunnen we ergens gaan zitten, ik word hier bijna duizelig van.”
Hij keek om zich heen.
“Dat valt wat tegen, stenen, takken en oude bladeren. Wacht, daar verderop is een grote platte steen. Kunnen we wel op gaan zitten.”
Dat deden we en we zoenden elkaar weer.
Ik trok zijn polo uit zijn broek los om met mijn handen onder zijn polo hem over zijn blote vel te kunnen strelen. Toen ik in zijn tepels kneep, begon hij wat zwaarder te ademen.
“Hemel, dat is heerlijk!”
Ook hij streelde mij daarna overal over mijn bovenlijf. Hij was niet de enige die aan het hijgen was!
Ik wilde hem tegen me aan voelen, dus liet hem los om zijn polo uit te doen. Direct toen hij merkte wat ik van plan was deed hij zelf zijn polo uit en ik trok de mijne ook uit.
Knuffelen met blote lijven is een stuk fijner dan wanneer je aangekleed blijft. Dat vonden we allebei.
Intussen had ik een erectie van heb ik jou daar gekregen en begon daardoor wat ongemakkelijk te zitten. Johan merkte dat wel maar deed er nog niets mee.
Ik wreef over zijn blote bovenbeen en ging langzaam in de richting van de broekspijp van zijn short.
Hah! Hij volgde mij, dus werd ik dapperder en duwde mijn hand nu zijn broekspijp in. Jammer genoeg was zijn short zo nauw, dat ik er niet ver genoeg in kon.
Maar toen hij bij mij hetzelfde deed was dat wel anders. Niet alleen had ik geen onderbroek aan, maar de short was ook behoorlijk wijd.
“Zo jochie,” zei hij, “ben je een beetje opgewonden?”
“Oh, ik geloof van wel, maar ik kan niet bij jou. Ga eens staan.”
Hij liet me los en ging voor me staan. Het knoopje en de rits van zijn short waren niet moeilijk te openen en daarna zowel de short als de witte onderbroek afstropen was in een mum gebeurd.
Zijn pik stond fier vooruit en leek wel te zeggen “hier ben ik, neem me.”
Ik dacht weer aan mijn droom en pakte met één hand zijn piemel en met de andere zijn ballen voorzichtig vast, stroopte de voorhuid op en gaf de blote eikel een likje.
Eerst op de punt en daarna likte ik hem helemaal af. Vanaf het toompje helemaal langs de rand naar de andere kant.
Johan stond als verstijft te kijken wat ik allemaal deed.
Toen ik even naar hem opkeek, zuchtte hij diep, bukte zich en gaf me een intense zoen.
“Nou jij, sta eens op.”
Mijn short was zo wijd, dat het knoopje losmaken niet eens nodig was. Door een ferme ruk belande mijn short direct op mijn schoenen.
Zoals ik net naar Johan gekeken had, zo keek hij nu naar mij, ook mijn pik stond recht vooruit.
“Grapje,” zei hij, “we kunnen nu onze piemels laten duelleren.” En begon met de zijne tegen die van mij aan te tikken.
Dat duurde niet lang, want ik MOEST hem tegen me aan voelen en drukte hem bijna plat!
Ik pakte mijn short, legde hem op de steen en ging daarop zitten.
“Ik was nog niet klaar met je,” zei ik tegen hem. “Blijf nog maar even staan.”
Afwachtend keek hij naar me, terwijl ik hem bekeek. Hij is ook al 71 en dat kan je zien ook, maar dat kon me niks schelen, ik vond hem zo lief!
Ik pakte weer zijn pik vast en drukte er allemaal kusjes op. Heel langzaam opende ik mijn mond en liet zijn eikel langzaam over mijn tong naar binnen glijden.
“Jezus,” zei hij, “dit is zo spannend, ik weet niet of ik dit lang volhoud zonder klaar te komen.”
Ik liet hem even ontsnappen. “Kom maar, ik wil je voelen klaarkomen en slik alles wel in.“
Ik nam hem opnieuw in mijn mond en liet hem rustig heen en weer glijden. Toen ik zijn hardheid voelde toenemen wist ik dat hij snel zou komen en ging iets sneller bewegen.
“Oh, god,” kreunde hij, “heerlijk, heerlijk! Ik kom, oh ik kom.”
Ik voelde de eerste klop van zijn pik en even later de eerste klodders van zijn sperma in mijn mond.
Dit was de eerste keer dat ik sperma in mijn mond had, dus had ik geen idee hoe dat zou smaken. Nou, als je me een borrelglaasje sperma zou aanbieden om op te drinken, dan zou ik dat vriendelijk maar beslist afwijzen. Maar echt vies smaakt het ook niet, dus door slikken was geen probleem. Omdat hij al een oude man is (net als ik tenslotte) is de hoeveelheid sperma ook niet meer zo groot, dus ook qua hoeveelheid was doorslikken makkelijk.
Ik heb hem helemaal leeggezogen, tot er niets meer kwam.
Het kostte hem wel even om weer op aarde terug te komen, maar toen hij weer normaal kon denken zoende hij me innig op mijn mond.
“Dit was ongelooflijk,” zei hij tussen de zoenen door, “ga jij nou even staan, dan kan ik makkelijker bij jou.”
Mijn pik was ondertussen niet meer zo stijf als eerst, maar Johan maakte daar snel een eind aan. Hij slurpte ‘m enthousiast naar binnen en zijn tong deed wonderen bovenop, onderaan en aan weerszijden van mijn eikel.
“Oh shit, dit is zooo zalig,”kreunde ik, “vooral doordat jij het doet. Ik ben gek op je. Oh schat, wat heb ik hiervan gedroomd!”
Het duurde ook voor mij niet lang totdat ik in zijn mond klaarkwam. Ook hij had weinig moeite met het wegslikken van het sperma.
We zijn allebei niet meer de jongste, dus een herhaling direct zat er echt niet in. We hebben elkaars pikken goed schoongelikt en zijn naakt een eindje doorgelopen totdat het speeksel opgedroogd was. Toen hebben we onze kleding weer in orde gemaakt en hebben onze wandeling afgemaakt.
We probeerden te doen alsof de wandeling de gewoonste zaak van de wereld geweest was, maar of dat dit helemaal gelukt was betwijfel ik, want ’s avonds in bed vroeg Mariska me of er iets ongewoons was voorgevallen tijdens de wandeling.
“Hoezo vraag je dat?” vroeg ik haar.
“Nou, ik vond jullie wat stil toen jullie terugkwamen, stiller dan klopt met vermoeid zijn. Hebben jullie ruzie gehad of zo?”
“Nee, geen ruzie, meer of zo dan ruzie,” zei ik. Dat gaf natuurlijk aanleiding om dóór te vragen. En eigenlijk wilde ik dat ook wel on grote lijnen vertellen.
“Je weet vast wel dat Johan en ik elkaar graag mogen,” begon ik.
“Ja, uiteraard, anders was hij niet hier.”
“Nou, vanmiddag heb ik dat maar eens gezegd, je weet dat ik af en toe zulke dingen onder woorden wil brengen. Hij voelde ongeveer hetzelfde. Het eind van het liedje was dat we met elkaar gezoend hebben. Dat geeft stof tot nadenken, dus dat is de reden dat we nogal stil waren.”
“OK, dat geeft inderdaad stof tot nadenken, ook voor mij,”zei ze en draaide zich om. Normaliter ga ik tegen haar aan liggen en ook nu maakte ik aanstalten dat te doen.
“Nu even niet,” zei ze, “ik wil dit even laten betijen.”
Ik heb die nacht vrij slecht geslapen, want mijn gedachten tolden rond van denken over wat we tijdens de wandeling gedaan hadden naar Mariska en weer terug.
Maar steeds weer kwam ik tot de conclusie, dat ik Mariska als levenspartner wilde houden en dat ik Johan ook zoveel mogelijk daarbij wilde houden.

Woensdag, 27 juli
De volgende ochtend bij het ontbijt sprak ze niet over ons gesprek van die avond en ik had voor het ontbijt de gelegenheid aan Johan te zeggen wat ik verteld had.
Maar toen de plannen voor die dag ter sprake kwamen en ik een wandeling op de berg voorstelde, zei ze: “willen jullie dat weer samen doen of is het je bedoeling dat we dat met z’n drieën doen?”
“Mijn idee was met z’n drieën,” zei ik, “jij kan die wandeling ook aan, Hondje ook, dus waarom niet?”
“Ik heb geen zin om als vijfde wiel aan de wagen erbij te hangen,” vond ze.
“Dat is ook zeker niet onze bedoeling,” verzekerde ik haar en Johan knikte instemmend, Hij is wat beducht voor Mariska’s optreden als dingen haar niet aanstaan, dus liet hij dit maar aan mij over.
Die dag hebben we gewandeld en leek alles in orde te zijn.
Toen het bedtijd werd verbaasde ze me enorm, want ze zei tegen mij:
“Ik ga nu alleen in ons bed slapen en jij gaat maar bij Johan slapen.”
“Hoeft er niet aan ons gevraagd te worden of we dat willen?” vroeg Johan zich af.
“Nee, dat jullie gezoend hebben hebben jullie ook niet aan mij gevraagd, dus dit beslis ik zonder aan jullie te vragen. Als jullie dit niet willen, dat moet Hendrik maar op de bank gaan slapen.”
En met die woorden verdween ze naar de slaapkamer, ons verbluft achterlatend.
In de logeerkamer was maar één kussen, dus had ik een goede reden om toch nog even de slaapkamer binnen te lopen.
“Meen je dat nou werkelijk?” vroeg ik haar.
“Ja, heel zeker weten,” zei ze, “en daarover wil ik best later wat zeggen maar niet nu.”
“Oh, nou dan moet ik mijn kussen en dekbed maar meenemen, want dat heb ik wel nodig.”
En met die twee dingen onder mijn arm ging ik de slaapkamer weer uit.
Ik moest wel even nadenken hoe ik een en ander zou doen: zo zachtjes dat ze niet kon horen wat ik deed of gewoon bewegen, zodat ze wel kon horen waarheen ik zou gaan – al ze tenminste goed zou opletten. Ik besloot de kussen en het dekbed op de gang te laten liggen en liep naar beneden om met Johan te overleggen.
“Ze meent het echt,” zei ik, “dat had ik niet verwacht. En ik weet niet wat ze denkt dat we gaan doen en hoe ze op de twee mogelijkheden zal reageren.
Wel weet ik, dat slapen op de bank me niet aantrekt, hoewel de bank daarvoor lang genoeg is.”
“Ik denk, dat ze verwacht dat jij bij mij zal blijven slapen,” zei Johan, “want daarmee was ze begonnen en het alternatief kwam pas later.”
“Ja, zo zie ik het ook,” antwoordde ik, “dan ga ik nou douchen en kom daarna naar boven. Ga jij ook nu douchen of pas morgenochtend?”
“Morgen maar.”
“OK, neem dan het kussen en dekbed even mee naar binnen de kamer in, als je wilt.”
Onder de douche kreeg ik opeens de bibbers: stel je voor dat dit een test was – waarschijnlijk wel, maar wat testte ze en hoe zou ze reageren op mijn besluit om inderdaad bij Johan te blijven slapen?
Uiteindelijk zat er niets anders op dan maar te doen wat ik wilde en zien wat de gevolgen zouden zijn.
Schoon gedoucht liep ik naar boven. Ik slaap al bijna mijn hele leven naakt, dus geen gedoe met pyjama aantrekken.
Johan lag al onder zijn dekbed en had mijn kussen en dekbed naast zich neergelegd, links van hem. Met Mariska in bed slaapt zij altijd links van mij, dus dit was om twee redenen anders – een man in mijn bed en slapen aan der ongewone kant.
Johan had, zoals zijn gewoonte was, wel een pyjama aan.
“Ik hoop, dat je het niet erg vindt, dat ik slaap zoals ik gewend ben,” zei ik tegen hem.
“Nee, natuurlijk is dat geen probleem,” vond hij, “als je maar hetzelfde voor mij vindt.”
Ik had het graag anders gezien, maar kon natuurlijk dat niet vragen. Bovendien dacht ik dat die pyjama misschien wel eens vlotter uit de weg zou kunnen gaan dan hij dacht.
Ik deed het licht uit en kroop onder het dekbed en ging op mijn zij liggen met mijn gezicht naar hem toe. Er was weinig licht, maar genoeg om te zien, dat hij op zijn rug was blijven liggen.
“Heb je enig idee wat ze nou van ons verder verwacht,” fluisterde hij, “want ze moet toch wel iets bedacht hebben lijkt me.”
We bleven maar fluisteren, want hoewel het huis niet erg gehorig is, wilden we alles wat we tegen elkaar zeiden niet buiten de kamer laten komen.
“Nee, ik heb geen idee. Ik denk dat het een test is, maar wat de gevolgen van de uitkomst van die test zullen zijn, daar heb ik werkelijk geen flauw idee van.
Ik denk dat heel misschien het ook bepaald wordt hoe zij tegenover jou en ook tegenover Cora staat en daar heb ik nooit specifiek naar gevraagd. Ik weet wel, dat zij jullie beiden sympathiek vindt.”
Even was het stil, toen
“Dan moeten we er het beste maar van hopen,” vond hij.
Zo dacht ik er ook over en aaide hem over zijn gezicht, zijn mond en zijn oren. Alleen al daardoor begon mijn pik al weer te groeien.
Hij draaide zich nu naar mij toe en fluisterde:
“Ik vind je toch wel erg lief – ik zie je graag, zoals je in je mail had geschreven.”
Wat kon ik anders doen dan hem zoenen na zo’n bekentenis? Ik werd er helemaal warm van.
Ik denk dat we zeker 5 minuten niets anders deden dan elkaar te zoenen, alleen af en toe even afgewisseld om adem te kunnen halen.
We waren wel dicht tegen elkaar aan gekropen, zodat ik door zijn pyjama heen ook zijn pik kon voelen. Nou, die was beslist niet meer klein!
Op een gegeven moment schoof ik een hand onder zijn pyjamajas – gelukkig zat die niet in zijn pyjamabroek gestopt – en begon zijn blote schouders te masseren, afgewisseld met lichtjes wrijven over zijn rug.
Hij volgde mijn voorbeeld, maar beperkte zich niet tot schouders en rug. Ook mijn billen kregen een beurt.
Nou zijn mijn billen een sterk erogene zone dus ik moest me inhouden om niet te gaan kreunen – dat zou immers te veel lawaai maken.
Hijgen durfde ik wel en zo kon ik laten merken dat zijn acties erg gewaardeerd werden.
Hij liet een vinger door mijn bilspleet glijden en bijna vanzelf veranderde ik iets van houding en tilde mijn been een beetje op, zodat alles daar wat meer toegankelijk werd.
Hij vond mijn anus en zijn vinger begon kleine kringetjes daaromheen te draaien. Ik had me na het douchen goed afgedroogd, dus daar was ik vanzelf ook droog.
Hij likte even aan zijn vinger en ging terug naar mijn bilspleet en ging weer rondjes draaien maar nu drukte hij af en toe zijn vinger ietsje naar binnen.
“Veel mannen vinden het fijn, als hun prostaat van binnen gemasseerd wordt,” zei hij. “wat denk je daarvan?”
“Een andere keer heel graag, maar omdat mijn darmen nogal vol zijn nu toch maar even beter van niet. Maar zal ik dat bij jou doen?”
Deze vraag leek me logisch, want veel mensen bieden iets aan als ze het ook zelf leuk vinden. Daarom was ik wat verbaasd toen hij zei:
“Nee, ik vind dingen in mijn achterste niet fijn. De jaarlijkse manuele prostaatcontrole op kanker is al een bezoeking.”
Ik moest daar even om grinniken:
“Alweer een zorg minder, anaal penetreren lijkt me niks, maar anaal gepenetreerd worden lijkt me op een ander moment dan nu wel erg leuk.”
“Ik geloof, dat we dan maar beter kunnen proberen te slapen,”zei hij.
Dat vond ik ook, dus gingen we lepeltje-lepeltje liggen met mij tegen zijn rug aan.
Ik omsloot zachtjes met één hand zijn pik en ballen en in die houding zijn we werkelijk in slaap gevallen.

Donderdag, 28 juli
Kennelijk waren we behoorlijk moe van alle emoties van de vorige avond, want we werden wakker in dezelfde houding als waarin we in slaap gevallen waren. Mariska leek al op te zijn, want we hoorden wat gestommel in de slaapkamer.
He leek beter om nu maar even niet op dit moment verder met elkaar te experimenteren.
Aangekleed gingen we naar beneden, Mariska had het ontbijt klaar gezet.
“Zo, tortelduifjes,” zei ze, “hebben jullie lekker geslapen?
De tafel is gedekt, dus schuif maar direct aan.”
Veel had ik verwacht, maar niet deze begroeting.
Johan begon:
“Over gisterenavond…”
“Nee,” viel Mariska hem in de reden, “we gaan nu eerst ontbijten en als je na het eten over gisterenavond iets wilt zeggen dan mag dat pas dan.”
Tja, wat doe je dan in zo’n geval…
Maar toen we genoeg gegeten hadden en we met het afruimen begonnen kon Johan zich niet meer inhouden.
“Gisterenavond waren Hendrik en ik nogal overdonderd door jouw instructie – of is ultimatum een beter woord?
Ik vroeg me af waarom je onze slaapplaats zo ingedeeld hebt.”
Mariska antwoordde hem niet, maar keek hem aan met een blik die leek te zeggen: “praat maar eens door, vriendje.”
Dus haalde Johan diep adem en terwijl je kon zien dat het hem moeite kostte zei hij:
“Ik zal je uitleggen hoe ik de situatie zie:
Ik ben verliefd op Hendrik en hij kennelijk ook op mij. Jij ben met Hendrik getrouwd en ik met Cora – min of meer, een notariële overeenkomst is bijna hetzelfde.
Ik wil Hendrik niet van je afnemen, ik wil niet met hem samenwonen. Maar wel wil ik van tijd tot tijd, hoe vaak weet ik nu nog niet eens, met hem het bed delen.
En ik wil heel graag dat de vriendschapsband die Cora en ik nu met jou en Hendrik hebben blijft bestaan. Zo’n vriendschap, die op onze leeftijd nog ontstaan is, wil ik koesteren.”
“OK,” zei Mariska, “dat is een duidelijke stelling. Hendrik, laat jij maar eens horen hoe jij er tegenaan kijkt.”
“Misschien geloof je me niet als ik je zeg, dat we dit gesprek niet hebben voorbereid,” zei ik, “maar wat betreft de verliefdheid heeft Johan het goed weergegeven. Wat hij niet heeft gezegd is, dat de behoefte om onze verliefdheid fysiek vorm te geven door mij begonnen is en door hem opgepikt is (excusez le mot).
Ik wil bij je blijven en inderdaad af en toe met Johan in bed duiken.”
“Wil jij ook het contact met Cora goed houden?” vroeg Mariska me.
“Ja, dat is natuurlijk de bedoeling, met z’n vieren hebben we het toch altijd gezellig.”
“En wat verwacht je dan van mij en Cora,” vroeg ze.
“We hopen…” zei Johan.
“Dat jullie…”zei ik gelijktijdig.
“We hopen,” ging Johan verder, “dat jullie ons dit zullen gunnen en dat jullie beseffen, dat we daarbij de twee partnerschappen intact willen houden.”
“Ik vermoedde al zoiets,” zei Mariska. “willen jullie dat Cora en ik net zo’n relatie opbouwen als jullie tweeën nu aan het opbouwen zijn?”
“Nee natuurlijk niet,” zei ik, “ik weet veel te goed hoe je over het idee denkt om met een vrouw in bed te duiken. Maar mochten Cora en jij daar toch toe over gaan, dan kunnen en willen wij natuurlijk daar niets tegen in brengen.”
“Dat is dus iets van later zorg,” zei Mariska, “want Cora is niet hier en kan niet gehoord worden.
Voor de komende dagen gaan jullie je gang maar. Ik wil misschien zelfs wel eens zien wat jullie zoal uithalen.”
Oeps, dat laatste was iets waarmee ik geen rekening had gehouden.
“Eh, verwacht je van ons een demonstratie?” vroeg ik haar, “ik weet helemaal niet wat Johan en wat ik nou precies willen en of we wel kunnen doen wat je vraagt.”
“Maak je geen zorgen, zie het niet als een toneelvoorstelling,” zei ze, “meer iets als deelnemen aan activiteiten van beminde personen, zonder hand- en spandiensten te hoeven verrichten.”
Geen idee wat ze in gedachten had, dus maar niet over nadenken en gewoon doen.
’s Ochtends boodschappen gedaan, ’s middags een wandeling voorgesteld.
“Laten we dezelfde wandeling maken die jullie dinsdag gemaakt hebben,” stelde Mariska voor, “die heb ik deze vakantie nog niet gemaakt.”
Dit was voor ons niet bezwaarlijk, dus gingen we op weg.
Toen we het punt bereikt hadden waar we de weg gingen verlaten, merkte Mariska op:
“Lekker rustig hier, er komt geen mens verder dit bos in.”
“Nee,” zei Johan, “dat was me eergisteren ook opgevallen.”
We waren zo’n 100 meter in het bos omhoog de berg opgeklommen in een rustig tempo, toen Mariska zei:
“Jongens ik wil even zitten op die steen daar.”
En laat dat nou net de steen zijn die Johan en ik ook gebruikt hadden! Logisch eigenlijk, er was geen andere steen in de buurt waarop je zo makkelijk kon gaan zitten.
Zij zat en Johan en ik stonden er bij, te wachten om verder te gaan.
“Volgens mij is dit een ideale plaats om eens lekker te knuffelen,” zei Mariska, “ga je gang jongens!”
Ik voelde me nogal ongemakkelijk, maar Johan zei:
“Wie A zegt moet ook B zeggen,” en hij trok me naar zich toe en begon me te zoenen, net zoals op dinsdag.
Het duurde even, voordat ik mijn gêne verloor, maar op een gegeven moment dacht ik:
“Ach wat, dit is wat ze bedoelde, met ‘zien wat jullie uithalen’” en gaf me over aan het zoenen met Johan. Hij had weer zijn handen onder mijn polo geschoven en ik deed dat ook bij hem. We letten niet meer op Mariska, totdat ik nog een hand op mijn rug voelde, veel kleiner dan die van Johan.
“Huh!” veel meer kon ik niet uitbrengen.
Mariska had niet alleen een hand op mijn rug, maar ook op Johan’s rug.
“Pauze,” zei ze. “Ik heb zo’n gevoel dat jullie het hier niet bij gelaten hebben eergisteren. Kom op, vertel of beter nog, laat zien.”
Daarbij liet ze mij los en zich helemaal naar Johan toe en trok zijn polo uit. Hij stribbelde helemaal niet tegen, maar liet haar gewillig begaan.
“Dat lijkt er meer op,” zei ze met een tevreden gezicht. “Nou jij nog!” En dat was natuurlijk tegen mij.
En dus stond ze daar, tussen twee oude mannen met ontbloot bovenlijf, met een triomfantelijk gezicht te kijken.
Ik vond, dat het zo ver genoeg gegaan was en omhelsde Johan, drukte kusjes op zijn tepels en zei:
“Zo, ik vind dat we nu maar weer moeten aankleden en terug naar huis gaan.”
“Ja,” zei Johan, “de rest hoeft niet hier.”
“Zo,” zei Mariska, “is er dan een rest? En waarom niet hier?”
Hij vertelde in grote lijnen wat we gedaan hadden en dat hij een herhaling liever binnen deed.
“Boeiend,” zei Mariska, “en opwindend. Laten we gauw naar huis toe gaan!”
Zo gezegd, zo gedaan.
Eenmaal thuis gekomen trokken Johan en ik direct al onze polo’s uit en knuffelden we elkaar en zoenden we elkaar weer volop.
Mariska was op een stoel gaan zitten en keek zwijgend toe.
Johan ging met tong en lippen over mijn hele bovenlijf en deed dat zo goed , dat ik weer helemaal stond te trillen. Langzaam maakte ik zijn broek los en stroopte die naar beneden. Hij had deze keer geen onderbroek aan! Ik vond het er op lijken alsof hij dit verwacht had.
Weer stond zijn pik fraai naar voren. Ik draaide me een beetje, zodat Mariska een goed uitzicht had op wat er ging gebeuren voordat ik begon zijn pik te liefkozen.
Ik gaf er allemaal kusjes op, trok de voorhuid naar achter en speelde met mijn tong met zijn eikel. Er kwam al wat voorvocht uit, dat ik met mijn duim over zijn gehele eikel verspreidde. Toen nam ik zijn pik in mijn mond en sabbelde en bewoog er net zo lang mee, dat hij klaarkwam in mijn mond. Deze keer slikte ik zijn sperma niet door, maar liet het aan Mariska zien, die gebiologeerd zat te kijken.
“Wil je ook even proeven?” vroeg ik haar, maar ze schudde haar hoofd. Dus slikte ik het zelf maar in.
Johan was ondertussen weer op adem gekomen en kwam naar me toe om ook mijn broek uit te doen.
Toen ik eenmaal naakt was, keek Johan naar Mariska en vroeg haar: “zullen we hem samen helpen?”
“Nee, doe jij het maar,” zei ze. Ik zag dat ze haar broek losmaakte en haar hand in haar broek stak. “Ik heb even iets anders in gedachten.”
Johan nam daarom zelf mijn pik onder handen, zodat ik snel mijn hoogtepunt bereikte.
Toen ik tijd genoeg was bijgekomen om naar Mariska te kijken, zag ik dat het er op leek, dat zij ook was klaargekomen.
“Lieve hemel, jongens,” zuchtte ze, “dit was het meest opwindende dat ik de laatste dertig jaar heb meegemaakt.”
Johan en ik knuffelden elkaar nog eens en ook haar. We kleedden ons aan en er gebeurde die dag verder geen vermeldenswaardige dingen: We hebben lekker gegeten, tv gekeken en toen het bedtijd werd zei Mariska opnieuw:
“Ga jij maar weer bij Johan slapen, ik krijg je wel weer terug als hij weer naar Nederland is gegaan.”

Afloop
De laatste dagen van Johan’s vakantie bij ons verliepen rustig, We konden nu elkaar aanraken, zonder bang te hoeven zijn ontdekt te worden. Mariska behandelde ons niet anders dan voorheen en gaf evenmin opdrachten zoals op die donderdagmiddag.
Johan en ik beperkten onze vrijpartijen totdat we in bed lagen, maar experimenteerden voorlopig niet verder.
Het was belangrijker om elkaar intiemer te leren kennen dan om de grenzen op te zoeken van wat we als prettig ervoeren.
Voordat ik hem op maandag naar de trein ging brengen hebben we elkaar ’s nachts nog een laatste keer uitgebreid verwend met hand en mond en zijn opnieuw in elkaars armen in slaap gevallen.
Tijdens de rit naar het station spraken we af dat ik mijn verblijf in Oostenrijk zou onderbreken om thuis naar de post te gaan kijken en dat ik de data zo zou kiezen, dat hij bij mij zou kunnen blijven slapen.
En dan zouden we verder gaan waar we nu gestopt waren.

Maar dat moet nog komen, dus een verslag daarvan is er nog niet.