Kunstgrepen

Luister?

Op vakantie in Engeland besloten we onderweg naar een antiquiteiten weekend te gaan in een fraai oud stadje. Wij boekten er voor twee nachten een hotelletje. Zaterdags ontmoetten we op de beurs bij toeval een goede Engelse vriend van mijn man. Hij was bevriend met een bekende lokale kunstenaar, die ook professor kunstgeschiedenis was aan de universiteit van de nabijgelegen grote stad. Daarnaast was hij verzamelaar van antieke gebruiksvoorwerpen en hij had een stand op de beurs. Wij werden aan hem voorgesteld en het klikte meteen. Hij nodigde ons uit voor een lopend buffet met een drankje bij hem thuis die avond. In ons hotel konden we gelukkig een fles wijn aanschaffen, zodat we niet met lege handen aan hoefden te komen. Het werd erg gezellig met een gemengd gezelschap van kunstenaars en antiekliefhebbers. Er was een lopend buffet met allerlei verse salades en drankjes waren er in overvloed. In de tuin stond een fraai houten prieel. Het was achthoekig en gesloten. Ik vroeg onze Engelse vriend waarvoor het gebruikt werd. Hij vertelde, dat het van binnen helemaal was opgemaakt in de stijl van de kunstenaar en dat er allerlei fraaie lichteffecten mogelijk waren. Je mocht er alleen op uitnodiging van de kunstenaar naar binnen. Verder vertelde onze vriend over het – in zijn ogen – merkwaardige huwelijksleven van de kunstenaar. Zijn vrouw aanbidt hem en slooft zich de hele dag voor hem uit. Maar ze ziet er vroeg oud en weinig aantrekkelijk uit, dus prefereert hij jongere vrouwen. En juist dat prieeltje benut hij om er zich – met name met studentes – in terug te trekken en ze daar te verleiden. Zijn vrouw heeft daar in feite mee ingestemd. Ik werd nu natuurlijk helemaal nieuwsgierig naar het prieel en wilde het graag van binnen zien. Ik zocht het hele huis af naar de gastheer om hem het te vragen, maar hij was nergens te vinden. Ook in de tuin was hij niet. Uit pure nieuwsgierigheid probeerde ik heel voorzichtig de deur van het prieel: even stiekem kijken! En jawel hij was niet op slot. Zachtjes stapte ik naar binnen. Het was er schemerdonker omdat de half licht doorlatende gordijnen neergelaten waren. Maar al meteen hoorde ik de onmiskenbare geluiden van neukend stelletje. In die richting kijkend zag ik weinig meer, dan een paar op- en neergaande witte billen. Ik sloop weer naar buiten en sloot de deur heel voorzichtig achter mij. Je moet maar de moed hebben met een vreemde vrouw te gaan wippen met je huis vol met gasten!

Toen we later die avond, net voordat weg wilden gaan, kwam ik hem tegen. Ik lachte wat schaapachtig en wist niet goed wat te zeggen. “Morgenmiddag staat mijn vrouw in onze stand op de beurs. Je man zal er dan ook wel zijn. Heb jij dan tijd en zin mijn kunstwerken in het prieel te bewonderen?”. Deze eenvoudige vraag bezorgde mij een onverwachte erotische shock. Mijn gezicht begon te gloeien. Ik probeerde tijd te winnen “Misschien, ik weet niet of ik dan wel kan” zei ik. “Dan zie ik je om twee uur daar”, zei hij en keek mij zelfverzekerd aan. Hij was een knappe man, ruim 10 jaar ouder dan ik. Hij was breed gebouwd, maar zonder een greintje vet. Hij had een prachtige doorleefde kunstenaarskop met een wilde haardos. Maar het was vooral de opwinding, die ik voelde door de gedachte aan zijn geneuk met de studente. Ik leek wel een hulpeloos konijntje als het ware gehypnotiseerd door een slang. De volgende ochtend bij het ontbijt, zei ik tegen mijn man “Ik ga straks een eindje in de omgeving wandelen. Er staan routes aangegeven in het mooie landschap is mij verteld. Op de terugweg loop ik wel langs de beurs”. Hij vond het prima, hij zou alvast om een uur of elf naar de beurs gaan. Verder was er die dag ook een kofferbakverkoop naast het beursgebouw, waar hij beslist heen wilde. Helemaal gelogen had ik niet, want de kunstenaar woonde ruim vier kilometer van ons hotel af en mijn man had de auto meegenomen. Dus ging ik om een uur of één welgemoed op weg in sportieve kleding met goede schoenen. Nog iets voor twee uur bereikte ik zijn huis en belde aan. “We lopen maar meteen door naar het prieel. Ik heb er koffie en belegde broodjes klaar staan” zei hij. Nu het er licht was, zag ik pas hoe mooi en artistiek het interieur van het prieel was uitgevoerd. Hij leidde mij rond en beantwoordde alle vragen over de inrichting en over zijn kunstuitingen. Daarna zetten wij ons aan de koffie en aten een paar broodjes. Inmiddels voelde ik mij helemaal op mijn gemak. Toen drukte hij op een knopje en voor de ramen kwamen half doorzichtige gordijnen naar beneden. Het licht in het prieel werd min of meer diffuus, waardoor de inrichting en de kunstwerken er plots anders uit gingen zien. Ik klapte enthousiast in mijn handen “Fantastisch!”. Ik dacht, dat hij nu wel aanhalig zou worden. Maar hij kwam nog nergens aan en zei “Ga nog eens even in die makkelijke stoel zitten”. Het bleek dat er overal in het vertrek verborgen spots waren gemonteerd en ik kreeg een prachtige show van zijn kunstwerken gecombineerd met allerlei lichteffecten. Dit overtrof de antiekbeurs wel honderdmaal!

Na afloop kwam hij naast mij zitten en legde zijn hand op mijn knie en lanceerde een verrassende vraag “Werd je er heet van, toen je mij op die studente zag liggen wippen?”. Ik schrok mij een hoedje, hoe kon hij dat nou weten? Ik stamelde maar wat “Hoe, hoe weet je dat ik binnen geweest was? Verder kon ik toch niet weten, dat je de deur open had gelaten”. “Ja, ik zal je eerlijk zeggen, dat is één van mijn trucs. De deur zit wel degelijk op slot. Maar ervoor zitten twee elektronische ogen. Als iemand in het normale handelingstempo de deur wil openen, blijft hij gesloten. Maar als iemand het heel langzaam en voorzichtig probeert, ontgrendelt het slot op het moment, dat de deurklink wordt aangeraakt. En bijna altijd betreft het nieuwsgierige vrouwen, die vaak te verleiden zijn. Ik hoop, dat jij daar ook bij hoort”. Ik was met stomheid geslagen, aan zoiets zou ik nooit gedacht hebben. Wat moest ik antwoorden? Eigenlijk wou ik best door zo’n Casanova verleid worden. Maar als keurig getrouwde vrouw kun je zoiets toch niet zomaar zeggen? Uiteraard door al zijn ervaring voelde hij mijn dilemma goed aan en hij kwam mij tegemoet. “Ik stel voor dat we samen op de bank naar een video van mijn tentoonstelling in Liverpool gaan kijken. Ik schenk een lekker wijntje in en verder proberen we uit te vinden of we elkaar aantrekkelijk vinden”. Ik wist niet wat te zeggen en knikte dus maar. Hij zette de video aan en schonk een prima wijntje in. Na een paar slokjes ging ik tegen hem aanzitten en hij legde zijn arm om mijn schouders. Dat voelde erg vertrouwelijk. Na een paar minuten gleed zijn hand door de v-hals in mijn truitje en kwam vervolgens in mijn bh. Hij begon mijn linkerborstje te strelen en met duim en wijsvinger aan het tepeltje te draaien. In de kortste keren steeg mijn opwinding tot grote hoogte. Ik wist het meteen zeker: ik wil hier geneukt worden. Ik legde mijn hand op zijn gulp en voelde de erectie opkomen. Zachtjes kneedde ik zijn piemel tot hij keihard was. Ik haalde het stijve geval uit zijn broek, boog mij voorover en begon er met mijn tong mee te spelen en erop te zuigen. Hij maakte van gelegenheid gebruik de bh op mijn rug los te haken. Ik ging weer achteruit zitten en mijn truitje en bh werden uitgetrokken. Mijn borstjes werden intensief bewerkt. Het was erg opwindend. “Trek mijn broek uit en neuk me” hijgde ik. Hij trok eerst zelf zijn kleding uit en toen pas mijn schoenen, broek en slipje. Hij stopte zijn piemel nog niet in mij, maar begon eerst mijn kutje te likken. Ik hield het niet meer en kwam al schokkend tegen zijn gezicht klaar. Hij legde mij in de lengterichting op de bank, spreidde mijn benen, zijn piemel gleed naar binnen en hij begon te rammen. Het was heerlijk en weer kwam ik klaar, ditmaal gilde ik erbij en sproeide alles onder. Hij hield het ook niet meer en liet zich kreunend in mij leeglopen. Toen we samen heerlijk relaxend uitgerust waren, vroeg hij mij op een bepaald punt in de kamer te gaan staan. Een zacht roomkleurig licht viel vanuit het plafond over mij heen. “Draai je eens om. Ja, prima” en weg was het geheimzinnige licht. Na het douchen heb ik mij aangekleed en heb ik afscheid genomen van mijn minnaar. Toen ik na een uurtje wandelen bij het beursgebouw aankwam, zei mijn man “Nou, dat wandelen heb je lang volgehouden. Je gezicht ziet er helemaal rood van”. Het muisje kreeg nog een staartje.

Een paar maanden later bezorgde de postbode een pakketje uit Engeland. Er zat een boek in over de kunstwerken van mijn vrijer en een eigen ontwerp visitekaartje met de tekst “Thank you so much for your cooperation. Love.” Ik had net het kaartje weggestopt, toen mijn man binnenkwam. “Hé, hebben we een boek gekregen?”. Hij begon erin te bladeren. “Oh kijk nou eens, schat, er staat een vrouw in die best wel op jou lijkt”. Ik viel zowat om van de schrik. “Laat eens zien”. Het kunstwerk heette “Satisfied” en was een soort uitvouwbaar kamerscherm bestaande uit vier panelen, met op ieder paneel een staande naakte vrouw. Opvallend daarbij was dat iedere vrouw een uiterst bevredigde gelaatsuitdrukking had. Hoewel de foto’s een softe belichting hadden en wat bewerkt waren, zag ik mij duidelijk erbij staan. En ook ik keek heel bevredigd! Ik koos voor de aanval “Ha, ha, dat je zou je wel willen zo’n vrouw, hè?! En trouwens, waar zou die foto dan gemaakt moeten zijn?”. Mijn man begreep, dat ik het niet geweest kon zijn en monkelde nog wat na “Nou, je lijkt er toch best veel op”. Het boek heb ik later verstopt, voordat er nog meer twijfels konden ontstaan als vrienden erin zouden kijken.