Lift

Luister?

UPDATE: Suzanne keek op haar horloge, 11 uur, ze had nog anderhalf uur tot haar volgende afspraak en het was maar een half uurtje rijden, dat moest geen probleem zijn. Ding dongggg. Het geluid gaf aan dat er een lift stopte en Suzanne keek voor en achter zich welke deur open zou gaan. Er waren er drie voor en twee achter haar en het zou toch niet gebeuren dat de deuren alweer dicht gingen voor ze in kon stappen. De deuren van de linkerlift voor haar openden zich en ze liep er naartoe. Ze stapte in en zag dat er alleen een man in stond en verder was hij leeg. Gelukkig, ze hoefde niet ook nog opgepropt met teveel mensen in de kleine ruimte te staan. “Goedemorgen”, ze begroette de man en ging een paar passen van hem af staan. Het knopje voor de begane grond brandde al, dat hoefde ze niet meer in te drukken. Langzaam sloten de deuren zich en de lift kwam weer in beweging. Suzanne hield de lichtjes die de verdiepingen aangaven in de gaten. 5, 4, 3…. en toen geen 2, maar een schok en de lift hield stil. Een golf van paniek kwam meteen over Suzanne. Nee! Laat het niet waar zijn, geen kapotte lift. Met grote ogen van schrik keek ze de man aan.

Hij deed een paar passen naar het bedieningspaneel en drukte op het knopje van de centrale. Ze hoorden een soort telefoon overgaan en na twee keer klonk de stem van de man achter de centrale receptie in de hal. “Goedemorgen, centrale receptie, waar kan ik u mee van dienst zijn?” De man boog zich naar de intercom en antwoordde. “Goedemorgen, ik ben Jack, ik bevind me samen met een mevrouw in een lift en we zijn net gestopt tussen de derde en tweede verdieping.” Jack had een lage, donkere stem en hij klonk zeer rustig, wat Suzanne een beetje geruststelde. “ik bel de technische dienst voor u, even geduld en dan bent u snel uit de lift.” De man van de receptie liet het simpel klinken en Suzanne slaakte een zucht. De man, Jack, draaide zich naar haar om en begon te lachen. “Dat was wel een hele diepe zucht, last van claustrofobie?” “Ik weet niet of het claustrofobie is, maar ik hou niet van liften en zeker niet als ze tussen verdiepingen stil blijven staan.” Suzanne hoorde haar stem trillen. Hij zou haar wel een mietje vinden.

Ze leunde tegen de zijkant van de lift en sloot haar ogen. “Kom op Suzanne”, zei ze tegen zichzelf, “verman je.” Jack onderbrak haar gedachten. “De technische dienst komt eraan, ze zullen het wel snel verholpen hebben.” “Laten we het hopen, ik heb zo meteen nog een andere afspraak.” Automatisch keek Suzanne op haar horloge, maar er waren nog maar een paar minuten verstreken sinds ze de lift in was gestapt. Ze had nog tijd genoeg. “Hoe laat is uw volgende afspraak?” “Over anderhalf uur, maar ik ga er toch vanuit dat het niet zolang zal duren.” Jack keek haar geamuseerd aan, de lichte angst zou wel van haar gezicht af te lezen zijn. Hij liep naar haar toe en stak zijn rechterhand uit. “Jack” stelde hij zich voor. Ze schudde zijn hand en keek hem aan. “Suzanne en meestal heb ik mezelf beter in de hand.” Nu lachte hij nog harder. “Je vindt het echt helemaal niks he?” “Nee, gek he?” Ze merkte dat ze geïrriteerd raakte, hij lachte haar gewoon uit! “Sorry, ik lach je niet uit, maar het kwam er wel heel grappig uit”, verontschuldigde hij zich. “Het is al goed, laten we rustig afwachten wat er gebeurd.” Ze leunde weer tegen de wand en nam hem in zich op. Hij was ongeveer 1.76 m, slank, donkerbruin haar wat tot op het laatste haartje perfect zat en droeg een, zo te zien, duur maatpak, een jaar of 31. Het was een knappe man. Zo één die waarschijnlijk de vrouwen voor het uitkiezen had. “Like what you see?” Ze schrok op uit haar gedachten en merkte dat hij haar aankeek en zag dat ze hem aan het opnemen was. “Eh, ja, sorry, ik wilde niet staren.” Jack grijnsde en Suzanne kon zich wel voor het hoofd slaan. “Ik ben blij dat het je bevalt wat je ziet.” “Nee, zo bedoelde ik het niet, ik, eh, ik bedoelde niet, eh, nou ja …” Suzanne voelde zich rood kleuren. Wat ze nu ook zei, het werd alleen maar erger.

Hij stond met zijn schouder tegen de andere wand geleund en had zijn handen in zijn zakken gedaan. “O, het bevalt je niet wat je ziet?” Hij zei het plagend en Suzanne kleurde nog dieper rood. Ze kon wel door de grond zakken. Ze liet haar hoofd zakken en staarde naar de punten van haar schoenen. “Staat je charmant die rode kleur.” Ze kon horen dat hij nu zijn lachen aan het inhouden was en keek hem woedend aan. “Vind je het leuk om mensen te pesten?” beet ze hem toe. Wat een arrogante bal. Ze hoopte dat de technische dienst snel het probleem had verholpen en dat ze de lift uit kon, zo ver mogelijk bij deze eikel vandaan. “Ik pest je niet, maar je ziet er zo schattig uit als je zo kleurt.” Suzanne draaide met haar ogen. Was hij nou met haar aan het flirten? Ze zaten vast in een lift en hij was aan het flirten? “Hou maar op en laten we wachten op de technische dienst. Ik neem aan dat ze snel het probleem hebben opgelost en we weg kunnen.” Ze hoopte dat ze hem daarmee de mond had gesnoerd en ze verder zwijgend de tijd konden uitzitten. Jack grinnikte nog een keer, maar deed er verder het zwijgen toe. Hij wilde haar niet verder in verlegenheid brengen, maar ook niet kwader maken. Ze was weer aan het staren naar de punten van haar schoenen en nu had hij de tijd om haar van top tot teen te bekijken. Hij zag een mooie, jonge vrouw van een jaar of 30 met lang, krullend blond haar, haar lichaam was slank en met de juiste verhoudingen. Ze had een donkerpaars colbertje aan met een kokerrok in dezelfde kleur eronder. De rok eindigde net boven haar knie en hij vroeg zich af of ze een panty aan had of kousen met een jarretelgordeltje. “Like what you see?” Nu was het zijn beurt om haar geschrokken aan te kijken, maar Jack herpakte zichzelf sneller en beter dan Suzanne had gedaan. “O ja, het bevalt me zeker, ik vroeg me af of je een panty aan hebt of kousen met een jarretelgordeltje.”Hij zag nu hoe ze hem met open mond aankeek en bijna op ontploffen stond.

Met vastberaden passen liep ze langs hem naar het bedieningspaneel. Driftig duwde ze op de knop voor de receptionist. Na twee keer overgaan hoorden ze weer zijn stem. “receptie.” “ik wil heel graag weten hoe lang het nog gaat duren voor we de lift uit kunnen.” Hijgend van woede wachtte ze op het antwoord. “U moet nog even geduld hebben mevrouw, de technische dienst heeft het probleem nog niet gevonden.” “Ik heb geen geduld, ik heb zo meteen nog een afspraak”, brieste Suzanne in de intercom. En ik zit hier opgesloten met één of andere maniak, dacht ze er achteraan. “Ze doen hun best mevrouw. Ik kan er niks anders van maken voor het moment. Ik hou u op de hoogte.” En met die woorden verbrak de receptionist de verbinding. Suzanne staarde vol ongeloof naar de intercom. “En nu?” De woorden kwamen er hardop uit. Achter haar rug schraapte Jack zijn keel en ze draaide zich naar hem om. “Nou, ik heb nog geen antwoord op mijn vraag”, de lach was nog niet van zijn gezicht verdwenen. Ze liep terug naar de wand en leunde er weer tegenaan. “Je denkt toch niet dat ik daar antwoord op geef?” Ze trok haar wenkbrauwen vragend op. Waarom voelde zij zich zo opgelaten en stond hij er zo koel bij? Alsof het de normaalste zaak van de wereld was om zo’n vraag te stellen. “Je hoeft er geen antwoord op te geven, ik wil zelf ook wel even kijken.” En met die woorden haalde hij zijn handen uit zijn zakken en deed een paar passen naar haar toe. Hij liet een halve meter tussen hen en Suzanne hield haar adem in.

Zou hij het echt doen? Ze voelde een warme gloed door haar lichaam gaan, haar hart klopte zo hard dat ze bang was dat hij het kon horen. Hij hield met zijn ogen haar blik vast en keek haar doordringend aan. “Geef je nog antwoord of is het wie zwijgt stemt toe?” Suzanne’s hersenen werkten op volle toeren. Zeg nee, zeg nee. “Ja.” Het kwam in een zucht over haar lippen. “Ja, als in ik geef antwoord, of ja, ik stem toe.” Hij deed nog een stap naar haar toe en ook de laatste halve meter was overbrugd. “Ja ik stem toe.” Ze zei het zo zachtjes dat het bijna niet te horen was. Waar was ze mee bezig en waar stemde ze mee in? Jack legde voorzichtig zijn handen op haar benen. Ze voelde de warmte ervan door de stof heen en sloot haar ogen. Langzaam gingen zijn handen omhoog naar haar middel en haar rok schoof mee. De randen van haar kousen werden zichtbaar en Paul liet een vinger er langs glijden. Hij boog zich naar haar toe en fluisterde in haar oor; “Ik vind een vrouw in kousen onweerstaanbaar.” Suzanne’s adem stokte in haar keel, ze kon niks meer uitbrengen. Haar knieën voelden aan alsof ze van gummi waren en ze was blij dat ze tegen de wand nog een beetje houvast had. Zijn handen gingen naar de knopen van haar colbertje en hij maakte ze één voor één los. Hij pakte de revers vast, trok hem over haar schouders en gooide het achter zich op de grond. In één vloeiende beweging ging hij verder met haar blouse. Met elk knoopje dat hij opende werd Suzanne’s ademhaling zwaarder. Ze kon zich nog steeds niet bewegen en stond daar maar met haar armen slap langs haar lichaam, haar ogen nog steeds gesloten. Ze voelde dat haar blouse een beetje open kwam te staan naarmate hij meer knoopjes los maakte. Bij de boord van haar rok stopte hij, gleed met zijn handen in haar blouse en omvatte haar middel.

Ze gloeiden op haar huid en Suzanne kon een kreun niet onderdrukken. “Doe je ogen open Suzanne, leg je armen om mijn nek en geniet van het moment.” Suzanne schrok van de stem die de stilte doorbrak en ze opende haar ogen. Zijn gezicht was maar een paar centimeter verwijderd van de hare. Ze legde haar armen om zijn nek en hij boog voorover. Hij drukte zachtjes zijn lippen op de hare en zoende haar. Automatisch beantwoordde Suzanne zijn kus. Ze opende haar lippen en zijn tong gleed in haar mond op zoek naar de hare. Haar armen klemde ze steviger om zijn nek, gulzig verkende ze met haar tong de zijne. Dit was het teken voor Jack dat hij verder kon gaan, nu zou ze niet meer stoppen. Met zijn rechterhand ging hij van haar middel naar haar borst en omvatte deze met zijn hele hand. Hij kneedde haar zachte ronding door de stof heen en voelde haar tepel hard worden. Zachtjes kneep hij erin en Suzanne kreunde in zijn mond. Zijn hand gleed nu in haar bh en trok de stof van haar cup naar beneden tot onder haar borst. Met zijn duim wreef hij over haar tepel, nam hem toen tussen zijn duim en wijsvinger, kneep erin en trok er iets aan. Hij maakte zich los van haar mond en haar omhelzing. Snel trok hij zijn eigen colbert uit en deed zijn stropdas af. Ze belandden op haar colbertje op de grond. Op zijn knieën ging hij voor haar zitten, schoof haar rok nu helemaal omhoog om haar middel en een mooie kanten, witte string kwam tevoorschijn. Hij bromde goedkeurend en met zijn hand wreef hij over haar venusheuvel. Het verlangen raasde nu door Suzanne’s lijf. Ze plaatste haar voeten iets verder uit elkaar, zodat hij er makkelijker bij kon. Zijn hand ging nu verder naar beneden langs haar string tussen haar benen. Hij haakte zijn vingers achter de stof om deze opzij te trekken en hij had nu het volle zicht op haar kutje dat glinsterde van haar geiligheid. Met twee vingers gleed hij tussen haar gezwollen lippen door en hij voelde nu ook hoe nat ze was. Zijn vingers spreidden haar lippen iets om haar klitje bloot te leggen. Hij sloot zijn lippen erom heen en zoog eraan. “Oooohhhhh”, de kreun kwam van diep uit Suzanne’s keel.

Hij liet los, likte haar tussen haar lipjes en ging met zijn tong in en uit haar natte kutje. Hij maakte haar helemaal gek. Ze wilde hem en ze wilde hem nu. Ze greep met haar beide handen zijn blouse bij zijn schouders en trok hem omhoog. Ze perste haar lippen op de zijne en duwde haar tong weer in zijn mond. Ruw zoende ze hem, zichzelf proevend op zijn lippen. Het maakte haar zo mogelijk nog geiler. Ze maakte zich van hem los en keek hem aan. Haar stem klonk schor toen ze sprak. “Neuk me, ik wil je in me.” Hij zei niks, maar haalde uit de achterzak van zijn pantalon een condoom voordat hij zijn broek losmaakte en deze tegelijk met zijn boxershort naar beneden trok. Hij deed het condoom om zijn pik, tilde haar rechterbeen op en ging iets door zijn knieën. Zijn eikel zette hij tegen haar schaamlippen en gleed bij haar naar binnen. Heel even hield hij stil en begon toen in een gestaag tempo in en uit haar te bewegen. Suzanne voelde hoe ze compleet gevuld werd en kantelde haar heupen een beetje zodat hij er beter bij kon. Steeds verder voerde hij het tempo op en Suzanne voelde dat ze al ging klaarkomen. “O ja, ga door, ik kom, ik kom.” Hijgend en kreunend pakte ze hem bij zijn billen om hem nog dieper in zich te voelen. Hard en diep stootte hij in haar en met een gil kwam ze klaar. Haar spieren spanden zich om zijn pik en met een laatste stoot kwam hij ook klaar. Terwijl Suzanne en Jack hijgend tegen elkaar aan stonden bij te komen begon de intercom te kraken; “Mevrouw, meneer, de technische dienst heeft het probleem gevonden, nog 5 minuten en de lift doet het weer.” De stem van de receptionist klonk kraakhelder door de lift. Jack schraapte zijn keel en draaide zich half om naar de intercom. “Dank u wel meneer Van der Wiel, dat is goed nieuws.” Hij draaide zich weer naar Suzanne toe en keek haar met een glimlach aan. “We hebben nog 5 minuten om ons weer te fatsoeneren.” En met die woorden liep hij naar het stapeltje kleren in het midden van de lift. Suzanne pakte haar string en trok deze snel aan, trok haar rok weer naar beneden en deed de knoopjes van haar blouse weer dicht Jack had zich ondertussen ook weer gefatsoeneerd en gaf haar haar colbertje. Uit haar tas diepte Suzanne een klein spiegeltje op en controleerde of haar make-up en haar nog goed zat. Haar make-up kon ermee door, maar haar haar zag eruit alsof ze net uit bed kwam na een stevige vrijpartij. Met haar vingers ging ze er door in de hoop dat het nog een beetje wat leek als de deuren zo meteen open gingen.

Na nog een laatste blik liet ze het verder maar zo, de tijd was tekort om er nog heel veel aan te doen. En inderdaad, ze had net haar spiegeltje weer in haar tas gedaan toen de lift weer in beweging kwam en hen naar de begane grond bracht. Ze kon nog net haar colbertje aantrekken voordat de deuren open gingen. Buiten de lift stonden de receptionist en de mannen van de technische dienst hen op te wachten. De receptionist nam het woord om zich te verontschuldigen. “Mevrouw, meneer, mijn oprechte excuses voor het ongemak. Ik hoop dat u niet in de problemen komt met uw andere afspraken.” Suzanne schonk hem een lauwe glimlach. “U kunt er ook weinig aan doen, dank u wel voor uw excuses.” De opluchting was van het gezicht van de receptionist af te lezen. “Kan ik u nog een kop koffie aanbieden?” “Nee dank u wel”, Suzanne keek op haar horloge, “Ik heb weinig tijd meer. In ieder geval bedankt voor het aanbieden. Nog een prettige dag en tot ziens.” Ze keek nog even naar Jack en knikte naar hem ten afscheid en liep toen naar de uitgang; ze moest hier weg en snel ook. Met snelle passen liep ze naar haar auto terwijl ze haar tas openmaakte om haar sleutels te pakken. Als ze een beetje doorreed haalde ze haar volgende afspraak nog net op tijd. Bij haar auto gekomen drukte ze de knop van de centrale vergrendeling in, opende de deur en ging snel zitten. Haar tas legde ze op de passagiersstoel, stak de sleutel in het contact en startte de auto. Net toen ze haar gordel wilde vastklikken voelde ze dat er iets hards in de zak van haar colbertje zat. Verwonderd stak ze haar hand erin en haalde er een kaartje uit. Ze draaide het om en haar hart sloeg een slag over toen ze las wat erop stond; Jack en zijn mobiele telefoonnummer.