Lise (4) – Thuis

Luister?

De zondag was prettig verlopen. Ze waren naar Naturalis in Leiden geweest. Weer eens wat anders dan schilderijen bekijken had Lise gedacht. Na een uitgebreide late lunch in het drijvende vlot grand café toog Lise weer huiswaarts. Ze waren ieder in hun eigen auto naar het museum gereden, nu hoefde Lise niet eerst mee terug naar het huis van Peter maar kon ze rechtstreeks richting het oosten rijden. Lise was door het museumbezoek zodanig afgeleid dat de mysterieuze vreemdeling op de achtergrond was verdwenen. Misschien had ze het zich allemaal wel ingebeeld. Het voorval kwam haar nu zo onwerkelijk voor. Had ze soms gehallucineerd vanwege haar slaaptekort? Waarschijnlijk was ze even in slaap gevallen en had ze alles gedroomd.

Ze kwam na zessen thuis aangereden. Na de uitgebreide lunch had Lise geen trek in eten. Ze nam wel een boterham of iets dergelijks. Lise opende de voordeur. Ze rook de vertrouwde geur van haar eigen huis. Lise zuchtte diep. Ze was weer thuis. Lise controleerde haar berichten op haar laptop die ze deze keer niet mee genomen had. Het was niet nodig geweest. De berichten die op haar e-mail verschenen konden wachten. Lise klapte de laptop weer dicht. Ze deed de televisie aan en keek naar het nieuws terwijl ze in de keuken rond rommelde. Ze zou vanavond vroeg naar bed gaan. Morgen weer een lange werkdag in het verschiet.

Lise was al snel in slaap gevallen. De korte nachtrust van twee nachten geleden hadden kennelijk nog parten gespeeld. Lise was op haar rug in slaap gevallen. Ze draaide zich in haar slaap op haar zij. Het ging niet. Lise werd langzaam wakker. Wat voelde dat raar, haar armen… Plotseling was ze klaarwakker. Haar armen zaten vast! “Sst, rustig maar,” hoorde ze een bekende stem naast zich. Het was die man, die vreemdeling die naast haar in de auto was komen zitten! Hoe kwam hij hier naast haar terecht? Was ze weer aan het dromen? Lise wilde rechtop gaan zitten maar het lukte haar niet. Haar armen zaten vastgeketend aan het bed. Een golf van paniek maakte zich van haar meester. Lise haalde gejaagd adem. Dit kon niet waar zijn. Nee, dit mocht haar niet nog een keer overkomen!

Er welde een kreet op uit het diepst van haar binnenste maar hij bleef steken in haar keel. Lise begon te hyperventileren. “Lise, meisje toch, rustig maar, luister naar me, ik doe je geen pijn,” zei de man ongerust tegen haar. Maar Lise was buiten zinnen van angst. Ze rukte en trok aan haar bondage. “Rustig nou, alsjeblieft!” De man pakte haar armen beet. “Luister naar me Lise, ik heb je vastgemaakt zodat je je niet kunt verzetten. Ik wil je geen pijn doen. Het is belangrijk dat je naar me luistert,” zei de insluiper wanhopig. “Rustig ademhalen, toe maar, rustig, ja goed zo.”

Zijn woorden hadden vreemd genoeg een kalmerende werking op Lise. Ze staakte haar verzet. Lise keek hem met grote ogen aan. “Ik ben geen crimineel,” vervolgde de man. “Ik ben geen moordenaar, verkrachter of inbreker. Ik ben alleen op de vlucht. Ik moet me verschuilen. Ze zitten me achterna.” Hij keek haar indringend aan. Zelfs in het duister schitterden zijn helblauwe ogen. “Lise kon geen woord uitbrengen. Een snik ontsnapte uit haar keel. “Ko es esmu darījis?” zei hij zacht voor zich uit. “Wie heeft jou zo’n pijn gedaan meitene?” Ik zoek alleen maar een plek om te schuilen. Hier zullen ze me voorlopig niet vinden.

Lise lag nog steeds met grote ogen van angst naar hem te kijken. Het kon gewoon niet waar zijn. Alsof ze in een levensechte nachtmerrie was terechtgekomen. Haar armen vastgebonden aan het bed. Die woorden in een vreemde taal. De herinneringen kwamen als hamerslagen terug. Tranen welden op uit haar ogen. Er ontsnapte nog een heftige snik. Lise wilde niet huilen maar ze kond de tranen niet tegenhouden. “Mīļotā mine, stil nu maar,” zei hij troostend. Hij kuste de tranen van haar gezicht.

Toen vonden zijn lippen de hare weer. Lise proefde het zout van haar tranen op zijn warme mond. “Skūpsts no jums ir kā peld uz mākoņiem debesīs,” mompelde hij. Lise had geen idee wat hij zei. Van het Spaans had ze nog enkele woorden begrepen maar ze wist niet eens welke taal de man sprak. “Ik zal je geen pijn doen, ik beloof je, ik zal je nooit pijn doen,” herhaalde hij als een mantra. Zijn lippen zochten opnieuw de haren. Deze keer iets onstuimiger. Linde opende haar mond en liet zijn tong haar lippen verkennen. Zijn handen streelden haar lichaam. Hij had haar nachthemdje omhoog geschoven. Zachtjes kneedde hij haar borsten. Linde begon te hijgen. Nee, dit wilde ze toch niet? Tijd om erover na te denken kreeg ze niet. Zijn lippen hadden zich verplaatst naar haar tepels. Zijn handen gleden al strelend naar beneden. Hij richtte zich op en keek haar met vurige ogen aan. “Jūs esat apburta mani,” zei hij met hese stem. Lise sloot haar ogen. Ze wilde nergens aan denken. Ze wilde alleen van dit heerlijke gevoel genieten. Hij zou haar geen pijn doen, daar was ze zeker van.

Hij kuste haar navel gleed langzaam met zijn tong naar beneden. Toen hij de binnenkant van haar dijen streelde opende Lise haar benen voor hem. Zijn tong vond haar warme vochtige kutje. Er ging een siddering van genot door haar heen. Toen hij haar klitje met zijn tong bewerkte kromde Lise met een grom haar rug. Er hoefde niet veel meer te gebeuren en Lise zou klaarkomen. Nooit eerder had een man haar daar op deze wijze aangeraakt. Het was verrukkelijk. Lise kon niet langer onderscheiden of het zijn tong of zijn vingers waren die haar beroerden, het was één groot genot wat ze onderging. Ze kreunde en hijgde steeds luider tot ze een geweldig orgasme kreeg. Ze schokte en trilde en beefde, maar hij ging maar door. Nog eens kwam ze klaar. Nu spoot het geil als een ejaculatie uit haar doorweekte kutje.

De man richtte zich op. Lise was weggezakt in een lethargie. Ze kwam weer bij haar positieven toen hij een kussen onder haar billen duwde. “Ik zal je een orgasme bezorgen zoals je nog nooit beleefd hebt,” zei hij. Hoezo? dacht Lise. Volgens haar had ze dat zojuist ervaren. “Ik zal je zowel uitwendig als inwendig laten klaarkomen. Ik beloof je dat je er van zal genieten.” De man had zijn broek losgeknoopt. Zijn lid was van een formaat wat Lise nog niet eerder had gezien. Ze zag dat hij besneden was. Zijn eikel wipte groot en brutaal naar voren, onbelemmerd door de afwezige voorhuid. Hij spreidde Lise haar benen wijd naar achteren. Ze voelde zijn eikel tegen haar kutje wrijven. Hij bleef een poosje langs haar schaamlippen en over haar clitoris wrijven alvorens hij zijn pik voorzichtig in haar stak. Lise kon merken dat hij bang was om haar pijn te doen. Zijn lange harde tamp gleed echter gemakkelijk naar binnen. Lise was nog steeds zo ontzettend nat.

Toen begon hij te stoten. Hij deed het op zo’n manier dat er iets binnen in haar kutje roerde. Ze wist niet dat ze daar zo’n gevoelige plek had zitten. Hij boog zich zodanig naar voren dat zijn penis tevens haar clitoris stimuleerde. De man begon met haar met kalme halen te neuken. Langzaam voerde hij het tempo op. Lise dacht dat ze gek werd. Zowel van binnen als uitwendig werd ze gestimuleerd. Elke stoot voelde als een orgasme. Ze was buiten haar zinnen. Lag zij daar zo te kronkelen en te schreeuwen van genot? “Es vairs nevaru turēt, es nāku,” zei hij hijgend. En hij spoot zijn zaad diep in haar. Hij bleef maar spuiten. Linde drukte haar heupen hard tegen zijn lendenen. Ze wilde hem zo diep mogelijk voelen. Tegelijk met zijn zaadlozing schokte haar lichaam in verrukking van een geweldig climax. Hij liet zich uitgeput op haar neervallen. Zijn hoofd lag op haar borst. Samen bleven ze op deze manier een poosje nahijgen.

“En, had ik het je niet beloofd? Zoiets heb je nog nooit eerder mee gemaakt toch?” zei hij olijk. Lise knikte en beaamde het met hese stem. “Debesis man palīdzēt,” zei hij plotseling verschrikt. “Je zit nog steeds vast!” Hij maakte de dunne shawl snel los van haar armen. Lise wreef een paar keer over haar pijnlijke polsen. Vreemd, Lise had het helemaal niet erg gevonden om vastgebonden te zijn. Ze was het straal vergeten door de zinderende lust die bezit van haar lichaam had genomen. Zoiets had ze nog niet eerder in haar leven meegemaakt. De man was een zeer ervaren minnaar begreep Lise inmiddels. Maar wie was hij?

“Hoe heet je eigenlijk?”, vroeg ze. “Ik heb vele namen,” lachte hij. “Noem me maar Juris.” “Juris,” Lise proefde de klank van zijn naam door hem een paar keer hardop uit te spreken. Hoe ben je aan mijn adres gekomen?” vroeg ze vervolgens. “Ik had het kenteken van de auto van je vriend. Het was voor mij niet moeilijk om je op te sporen.” O, dacht Lise verbaasd. Ging dat zo gemakkelijk? “Maar hoe ben je dan binnengekomen? Ik had alles afgesloten.” “Daar heb ik zo mijn methoden voor. Stel maar geen vragen meer, ga lekker slapen. Het is al laat,” zei hij. Dat was het zeker. Lise zag dat het bijna half vier was. Dan kon ze nog maar een paar uurtjes slapen. “Ik kan me maar beter ziek melden voor morgen,” gaapte ze. “Nee, nee, laat alles op de normale manier verlopen. Ga maar gewoon naar je werk. Ik red me hier morgen wel. Als jij een paar dingen voor me zou kunnen halen dan….” “Wat voor dingen?” viel Lise hem in de rede. “Haarverf en kleding,” antwoordde hij. Lise keek hem verwonderd aan.

Wie was deze man in hemelsnaam en voor wie was hij op de vlucht? Lise had nog zoveel vragen. “Ga maar lekker slapen,” zei hij terwijl hij opstond. “Waar ga je naar toe?” vroeg Lise. “Ik ga naar de logeerkamer,” antwoordde hij. “Waarom kom je niet naast me liggen?” vroeg Lise verbaasd. Juris lachte. “Beter van niet,” zei hij. “Ik zou je niet met rust kunnen laten. Je hebt je slaap hard nodig.” Hij liet haar verbouwereerd achter.