Lise (5) – Eerst eten

Luister?

Lise ontwaakte langzaam uit een coma. Ze wilde niet wakker worden, ze wilde verder slapen. Grommend draaide ze zich om. Er werd zachtjes aan haar geschud. “Uzmodināt skaista dāma,” werd er in haar oor fluisterend. Het kriebelde. Er werd nu harder geschud. “Lise, wakker worden, je moet nu echt opstaan, je wekker is al lang gegaan,” klonk het een stuk dringender. Moeizaam opende Lise haar ogen. Ze kwam half overeind. “Hoe laat is het dan?” vroeg ze met schorre stem. “Het is kwart over acht,” antwoordde Juris. Hij zat op de rand van het bed, fris gedoucht en uitgerust zo te zien. “Mijn hemel, dan ben ik veel te laat, ik moet om negen uur op kantoor zijn.” Lise sprong uit bed. Dat had ze beter niet kunnen doen. Een felle pijnsteek schoot door haar hoofd. Lise kreunde. Juris stond eveneens op. Hij hield haar gezicht vast en kuste haar op haar voorhoofd. Ik maak een ontbijtje voor je klaar, ga je maar snel klaarmaken,” zei hij zacht.

Lise sprong onder de douche, schoot in haar kleren, poetste haar tanden en haalde een borstel door haar weerbarstige krullen. Ze bond ze snel samen met een elastiek en haastte zich de trap af. Juris had een ontbijt voor haar klaargezet zoals hij had beloofd. Juris zelf was in geen velden of wegen te bekennen. Pas toen Lise de geur van een warme croissant rook besefte ze hoeveel trek ze eigenlijk had. Haar hoofdpijn was op miraculeuze wijze verdwenen nadat ze zich onder de warme douche met ijskoud water had afgespoeld. Ze was nu klaarwakker. Lise viel op haar croissant aan en dronk er haastig haar glas uitgeperste sinaasappelsap bij. Tijd voor koffie had ze niet. Die zou ze wel op haar werk nemen. Lise veegde snel haar mond af en trok haar jas aan. Ze griste de tas mee en zocht naar haar sleutels. Waar waren die nu weer? Ze zaten niet in haar tas. Verdorie, waar had ze die dingen nu weer neergelegd. Lise keek gehaast om zich heen. Toen ontwaarde ze Juris in de deuropening. “Zoek je deze soms?” zei hij lachend terwijl hij de sleutels in zijn hand voor haar omhoog hield. “Ja bedankt,” zei Lise. Ze wilde de sleutels uit zijn handen pakken en er snel vandoor gaan maar Juris trok haar naar zich toe en kuste haar op haar heerlijke rode lippen. Lise haar haast was op slag verdwenen. Ze sloeg haar armen om hem heen en kuste hem vol overgave terug. “Niet doen,’ fluisterde Juris met hese stem. “Anders sleep ik je weer mee naar boven. Ga nu snel.” Lise wilde de voordeur uitlopen toen hij haar nogmaals tegenhield. “Vergeet je niet haarverf en kleding voor mij te halen?” “Wat voor kleur haarverf?” vroeg Lise. “Graag zo licht mogelijk”, antwoordde hij. “Ik zal het onthouden,” beloofde Lise “En de kleding maakt niet uit als het maar totaal anders is dan ik nu aan heb,” voegde Juris er aan toe. Lise begreep het. Ze snelde gehaast naar de auto en reed zo hard als mogelijk was naar haar kantoor in het gebouw van het arrondissementsparket Oost-Nederland.

Ze was er vandaag niet met haar hoofd bij. Ze maakte veel domme fouten op haar werk. Anders was ze altijd zo’n pietje precies, waarom was ze nu zo slordig? Anthony, haar meerder had er zelfs een opmerking over gemaakt. Hij vroeg wat er met haar aan de hand was. Lise had gemompeld dat ze zich niet zo fit voelde. Ze had slecht geslapen. Dat laatste was zonder meer waar.

Het had uiteraard allemaal te maken met Juris die nog in haar huis rondliep. Lise leek wel gek. Ze had hem zonder meer geloofd. Wat als hij haar maar een verhaal op de mouw had gespeld? Ze wist helemaal niets van hem. Hij had haar huis gemakkelijk kunnen traceren, en leek aardig op de hoogte van haar doen en laten. Moest ze de politie niet waarschuwen? Lise wist dat ze dat niet zou doen. Op een of andere manier vertrouwde ze hem. De manier waarop hij haar die avond…“Nee, nu niet aan denken anders maak ik nog meer fouten,” zei Lise streng tegen zichzelf.

De dag kroop voorbij. Lise wilde naar huis. De middagpauze gebruikte ze om in het nabije winkelcentrum de beloofde haarverf en kleding te halen. Ze kwam hier nooit maar ze wist wel dat er kledingzaken te vinden waren en zou vast en zeker een drogist zijn. Wat voor maat moest ze nemen? Een L zou wel volstaan toch? Al hoewel, hij was dan misschien niet zo groot, hij was wel behoorlijk gespierd. Ze koos uiteindelijk voor een simpele hoody in XL met een bijpassende broek. Dit was een beduidend andere stijl dan waar hij nu in liep. Nog wat ondergoed en een paar sokken dan was ze klaar. Ze rekende af bij de kassa en vroeg de kassière waar ze de dichts bijzijnde drogist kon vinden. Het meisje wees haar de juiste weg en Lise bedankte haar.

Blond, had hij gezegd. Zijn haar was nu donker. Wat kon ze het beste nemen? Misschien een ontkleurder. Ja, dat leek haar wel zo verstandig anders zou de kleur nooit pakken. Ze zocht een merk uit wat vier tot zes tinten zou oplichten. Voor de zekerheid deed ze er nog maar een ultrablonde kleur verf bij. De haarverf was geschikt voor zowel mannen als vrouwen. Zou dat trouwens iets uitmaken? dacht Lise. Haar is toch haar? Met de aankopen in plastic tassen verpakt liep ze weer terug naar kantoor voor nog een lange middag. De wijzers op de klok boven haar bureau leken maar niet vooruit te willen gaan.

Eindelijk werd het vier uur. Lise kon naar huis. Ze sloot snel haar computer af en haastte zich naar haar auto. Veel te hard reed ze op de snelweg naar huis. Ze zou nog een bekeuring krijgen als ze zo doorreed bedacht ze. Dat kon ze zich, gezien haar functie op haar werk, niet permitteren. Ze was juist aangenomen vanwege haar blanco strafblad. Ze had nog geen verkeersovertreding op haar naam staan. Dat wilde ze graag zo houden. Lise nam gas terug. Slechts twintig minuten later parkeerde ze haar auto voor de deur. Lise was zenuwachtig. Zou hij er nog wel zijn? Stel je voor dat hij ineens verdwenen was en haar bankrekening had geplunderd.

Ze had zich voor niets zorgen gemaakt. Juris zat aan de keukentafel achter haar laptop. Hij stond op toen hij Lise hoorde binnenkomen. “Laba pēcpusdienā dārgais Lise,” zei hij terwijl hij zijn armen naar haar uitstrekte. Lise zette de tassen op de keukentafel en omhelsde hem. Ze slaakte een zucht van opluchting. Hij was er nog. Met een scheef oog keek ze naar haar laptop. Hoe was hij achter haar wachtwoord gekomen? Ze maakte zich los uit zijn armen. “Ik heb de kleding en de haarverf voor je gehaald,” zei ze wijzend op de plastic tassen. “Dank je mīļotā,” antwoordde hij. Juris pakte de tassen uit. Hij keek goedkeurend naar de kleding. “Perfect, dit is precies wat ik nodig heb. Ik zal gelijk mijn haren onder handen nemen. Hoe eerder hoe beter.” Juris ging met de pakjes verf en kleding naar boven.

Lise keek met verbazing naar haar laptop. Ze zag een reeks tekens op het scherm die ze niet thuis kon brengen. De tekens wisselden voortdurend. In de USB poort aan de zijkant van de laptop zag ze een kleine stick steken. Wat had hij met haar computer gedaan? Ze besloot het maar te laten voor wat het was. Lise dook in haar koelkast om te kijken wat ze zou klaarmaken. Ze had nog een flinke hoeveelheid stamppot over. Laat ik dat maar gaan opwarmen. Morgen zien we wel weer, dacht Lise. Morgen zou ze de middagpauze benutten om wat boodschappen te halen.

Lise had de tafel gedekt en de stamppot in de pan op het vuur gezet. Een opgewarmde prak van het vuur vond ze smakelijker dan uit de magnetron. Niet lang daarna hoorde ze Juris de keuken inlopen. Lise slaakte een kreet van verrassing. Het was alsof een vreemdeling de kamer binnen was gekomen. Ze herkende hem nauwelijks! Zijn haren waren gemillimeterd en witblond geverfd. De kleding lieten hem jaren jonger lijken. De trui spande om zijn armen. Ze had misschien beter nog een maatje groter kunnen nemen. Juris was gespierder dan ze had gedacht. Hij had wel iets van Dolf Lundgren in zijn jonge jaren. Zijn baard van vier dagen was verdwenen. Alleen zijn helblauwe ogen waren hetzelfde gebleven. “Je moet gekleurde lenzen nemen,” zei Lise. “Anders val je zo door de mand.” Juris grijnsde naar haar. “Wat zou je ervan zeggen dat deze insluiper jou mee naar boven neemt en eens even grondig onderhanden neemt?” Lise bloosde. “Eerst eten,” beval ze.

Zwijgend zaten ze aan tafel en aten ze hun bord hutspot leeg. Lise had er een Italiaanse Merlot bij geserveerd. Een vreemde combinatie, hutspot met rode wijn, maar het smaakte haar best. Juris ook zo te zien. Hij had reeds voor de tweede keer opgeschept. Juris keek haar intens aan met zijn helblauwe ogen. Lise besefte dat ze hopeloos verliefd was. Deze man was niet goed voor haar. Een crimineel op de vlucht. Dat bood toch geen enkel toekomstperspectief? Het had geen enkele zin. Ze wilde hem ongeacht de consequenties.

Juris wierp een blik op de laptop die terzijde geschoven was tijdens het eten en klapte hem dicht. Hij haalde de stick er uit en borg hem zorgvuldig op. Hij dronk zijn laatste slok wijn en stond op. Lise had haar glas nog halfvol. Ze wilde het glas naar haar mond brengen maar Juris nam het uit haar handen. Hij nam zelf een slok en kuste haar toen. Ze proefde de wijn die hij in haar mond liet stromen. Een straaltje liep langs haar wang. Juris likte de wijn zorgvuldig op. Toen nam hij haar in zijn armen en tilde haar in een ruk van de stoel. Lise slaakte een kreet van schrik. Hij droeg haar de trap op alsof ze een veertje was. Juris liep linea recta naar haar slaapkamer en gooide haar pardoes op bed. Met een grom dook hij bovenop haar. “Es gribu tevi. Visa diena gāja cauri es ilgojās par jums,” fluisterde hij in haar oor. Lise had geen idee wat hij zei maar ze kon het wel zo’n beetje raden.

Hun monden vonden elkaar in een hartstochtelijke kus. Ze proefde nog steeds de wijn op zijn tong die gretig naar de hare zocht. Zijn begeerte was voelbaar als een hard bewijs van opwinding dat tegen haar dijbeen duwde. Zijn handen had hij onder haar trui geschoven. Hij kneedde haar borsten onder haar beha en schoof vervolgens haar trui over haar hoofd. Snel ontdeed hij haar van de rest van haar kleding. Ze lag nu geheel naakt voor hem. Hij bleef een poosje naar haar kijken. “Cik skaisti jūs esat …” zei hij zacht. “Ga je me weer vastbinden?” vroeg Lise. “Is dat dan nodig? repliceerde hij. Lise glimlachte. “Ik denk dat ik je wel onder controle kan houden,” grijnsde Juris. Hij kuste haar borsten en zoog aan haar tepels die als rozenknoppen fier overeind stonden. Lise kreunde en klemde haar benen om zijn dijen. Het was niet warm in de slaapkamer maar in Lise brandde het vuur van verlangen. Juris verliet haar borsten om langzaam likkend en strelend haar smachtende kutje op te zoeken.

Opnieuw deed hij haar versteld staan. Zijn handen penetreerden zo vakkundig haar reeds vochtige kutje terwijl zijn tong haar klit beroerde dat het geil er met golven uitstroomde. Hij wist met zijn vingers de meest gevoelige plekjes te beroeren. Lise stond op het punt om klaar te komen toen hij zich plotseling oprichtte. Lise slaakte een zucht van teleurstelling. Ze had zo dicht tegen een hoogtepunt aangezeten! Juris ontdeed zich snel van zijn sweatshirt en broek en tilde haar toen overeind. Wat zou hij willen? dacht Lise nieuwsgierig. “Kom boven op me zitten,” zei hij schor van begeerte. Zijn pik was er klaar voor zag Lise. Juris ging op zijn rug liggen en plaatste Lise bovenop zich. Lise schoof voorzichtig de gezwollen eikel langs haar vochtige spleetje.

Langzaam zakte ze naar beneden terwijl ze naar Juris keek. Ze kon zijn opwinding van zijn gezicht lezen. Het was een geheel nieuwe ervaring voor Lise om het heft in handen te nemen. Zij bepaalde het tempo. Langzaam ging ze op en neer. Ze hoorde de soppende geluiden van zijn stijve pik in haar natte kutje. Het was een opwindend geluid. Juris plaatste zijn duim tegen haar gezwollen klit. Hij masseerde deze met cirkelvormige bewegingen. Steeds sneller en sneller. Lise kreunde hardop. Zij paste haar tempo aan. Ze klemde de bedrand vast voor steun. Nu kon ze zich sneller bewegen. Het duurde niet lang en ze zat opnieuw tegen een hoogtepunt aan. Deze keer kon hij zich niet terugtrekken. Op het moment dat ze schreeuwend klaarkwam omvatte Juris haar middel. Hij nam het roer over. Met flinke halen pompte hij haar op en neer over zijn steeds dikker wordende tamp. Met zijn heupen gaf hij nog eens extra stootkracht. Lise schreeuwde het uit van genot. Een allesverzengende lust beheerste haar wezen. Ze bleef maar klaarkomen. Er kwam geen eind aan haar orgasme. Pas toen Juris een dierlijke brul uitstootte en heftig pompend in haar klaarkwam zeeg ze uitgeput op hem neer. Hij streelde zachtjes haar warrige krullen en kuste haar hals.

“Ik heb zin om je de hele nacht te neuken,” zei hij toen ze even later naast hem lag. Mijn hemel, dacht Lise. Waar haalt hij die energie vandaan. Ik ben uitgeput! Lise had niet geweten dat seks zo fantastisch kon zijn. “Zal ik de rest van de wijn ophalen?” stelde ze voor. “Laat maar, blijf jij maar lekker liggen, ik haal ‘m wel,” zei Juris. Lise strekte zich loom uit. Het was nog vroeg in de avond maar ze wilde samen met Juris in bed blijven liggen. Lise voelde zijn zaad langs haar benen stromen. Ze pakte een zakdoekje om het mengsel van zijn sperma met haar geil weg te vegen. Mijn hemel, wat een hoeveelheid vocht! Lise had aan een zakdoekje niet genoeg.

Juris kwam terug met de fles Merlot en twee glazen. “Ik heb wat spulletjes besteld,” zei Juris plompverloren terwijl hij de glazen volschonk. “Bestel je zelf ook wel eens via internet? Komt de postbode hier vaker pakketjes bezorgen?” wilde hij weten. Lise knikte beduusd. “Besteld, hoezo, wat heb je besteld?” vroeg ze verward. “Wat spullen die ik nodig heb,” antwoordde Juris ontwijkend. “Maar heb ik nog wel genoeg op mijn rekening staan?” vroeg Lise bezorgd. Juris lachte. “Maak je geen zorgen mīļotā, ik heb zelf een rekening waar genoeg op staat. Een speciale rekening. Ik wil ook dat jij gebruik maakt van deze rekening. Ik heb een stickje geprepareerd zodat hij alleen toegankelijk op jouw laptop is. Je hebt er alleen nog een code bij nodig.” “Een code? Hoe weet ik die dan?,” vroeg Lise. “Ik heb hem in je agenda geschreven, bij je andere code’s,” antwoordde hij laconiek. “O,” zei Lise bedremmeld. Het was haar nu duidelijk hoe hij in haar computer gekomen was.

“Je werkt bij het arrondissementsparket is het niet?” vervolgde hij, het gesprek een andere wending gevend. Daar was hij dus ook al achter gekomen. “Dat klopt,” antwoordde Lise bevestigend. Juris boog zich over haar heen. Hij wilde haar volledige aandacht. “Luister,” begon hij. “Er is een kluis in dat gebouw.” Lise knikte verbaasd. Hoe wist hij dat? “Ik heb een stickje waar uiterst gevoelige informatie op staat. Ik wil dat jij deze in de kluis voor me bewaard. Heb je toegang tot die kluis?” vroeg hij, terwijl hij haar met zijn felle blauwe ogen indringend aankeek. “Nee, ik heb niet direct toegang tot de kluis. Ik loop alleen mee als er belangrijke papieren in opgeborgen moeten worden. Er moet namelijk altijd een getuige bij zijn als de kluis geopend wordt. Ik kan hem niet zelf openen,” verklaarde ze. “Dat maakt niet uit. De volgende keer wanneer je meeloopt leg je de stick tussen de papieren. Het is belangrijk dat je niets zegt tot twee weken na mijn vertrek, pas dan mag je de hoofdofficier van Justitie attenderen op de stick.” “Hoezo, je gaat toch niet weg?” vroeg Lise verschrikt. Juris antwoordde niet. Er verscheen een harde trek om zijn mond. Er sprongen spontaan tranen in de ogen van Lise. “Mīļotā, raktuve,” zei hij zachtjes. “Huil maar niet mijn schatje, ik moet morgen gaan, ik wacht tot je terugkomt van je werk en dan ga ik. Ik kan je niet langer in gevaar brengen.”

Lise verborg haar gezicht tegen zijn borst. Ze huilde geluidloos. “Kom je terug?” vroeg ze terwijl ze haar betraande gezicht naar hem ophief. Hij kuste haar tranen. “Ja, ik kom terug. Als alles achter de rug is kom ik terug.” Blijf je vannacht bij me?” vroeg ze toen. “Natuurlijk blijf ik bij je, de hele nacht,” fluisterde hij haar in haar oor. Lise kroop dicht tegen hem aan. Ze wilde zijn aanwezigheid voelen, de hele nacht.