Mariska en Carola naar het museum

Luister?

Mariska en Carola zijn op zondagochtend vroeg opgestaan om naar het museum te gaan in de buurt van Amsterdam. Ze reizen met de trein vanuit Eindhoven via Den Bosch naar Utrecht en vervolgens naar Amsterdam. Rond 11:00 uur stappen de dames uit bij Amsterdam Centraal en besluiten eerst een hapje te eten. Ze gaan rustig op een terras zitten en bestellen bij de ober een broodje zalm, een broodje brie en twee thee.

Dan vraagt de ober of zij uit Brabant komen. “Klopt, en wat zijn de dames van plan in Amsterdam, als ik dat mag vragen?” Carola antwoordt: “Wij willen naar het museum gaan en als er tijd over is nog wat rondkijken.” “Oh, dus de dames doen niet aan interactieve activiteiten?” vraagt de ober. Mariska vraagt hoezo. “Als ik het goed begrijp, gaan jullie vandaag alleen bezichtigen?” “Ja, als je het zo zegt, dan klopt dat wel zo’n beetje.”

“Hebben jullie toevallig interesse om naar de mystery-avond te gaan vlak bij de Dam? Als ik zo de broodjes breng, neem ik de folder mee.” “Oké, dat is prima, we kunnen altijd kijken. Het is niet te geloven, de dame in kwestie wil het eerst bekijken,” zeggen ze lachend. “Ik kom zo bij u terug, dames,” zegt de ober. Mariska merkt op dat ze vanavond weinig tijd hebben om erheen te gaan. “Ja, de laatste trein om thuis te komen gaat al rond 21:00 uur, om de laatste bus te halen.”

Vijftien minuten later zegt de ober: “Zo dames, kijk eens hier, hier zijn uw broodjes en u kunt rustig de folder bekijken! De thee breng ik zo.” De glimlach bij de dames zegt genoeg. Tijdens het eten bekijken de twee aandachtig de folder. De show begint om 18:00 uur en duurt ongeveer twee uur. “Er is dus ruimte,” zegt Carola, “als wij om 21:00 uur de trein pakken. Eerst gaan we naar het museum, daarna eten we iets en lopen we naar de mystery-avond, die deze week gratis is voor dames, terwijl heren wel entree moeten betalen. Als het echt niets voor ons is, stappen we gewoon op richting huis.” “Goed plan, afgesproken! Samen uit, samen thuis, toch? Als beste vriendinnen steunen we elkaar door dik en dun.” “Zo is het maar net,” zegt Mariska.

Carola vraagt om de rekening. “Zo dames, alles naar wens of hebben jullie nog vragen over de folder?” “Nee, eigenlijk niet, ja, alleen of jij weet wat er gebeurt daar.” “Nou, dat is elke week weer anders. Ik kan niet zeggen wat ze nu weer bedacht hebben; het kan zo divers zijn dat ik er niets over durf te zeggen. Uw rekening. Verder wens ik u een mooie dag hier in het prachtige Amsterdam,” zegt Carola op zijn Brabants. “Houdoe, wij hier zeggen gewoon goedendag.” “Neem me niet kwalijk, er wachten namelijk nog klanten op me. Ik zeg u ook houdoe.”

Na de middag in het museum te hebben doorgebracht en bij McDonald’s een Big Mac te hebben gegeten, staan ze nu bij de ingang van de mystery. “Vooruit dan maar,” zegt Mariska, “het is toch gratis, prima toch, Carola?” “Voor mij wel.” De warme welkomst van de dame bij de ingang en haar sprekende woorden: “Vanavond is er voor u een mysterie geboren. Je weet van tevoren nooit of je het talent hebt om je mee te laten nemen in het mysterie. Je wordt verrast en zal het echte leven beter begrijpen. Deze trip wordt u gratis aangeboden door ons. Betreed de huiskamer, betreed het mysterie, en u zult voldaan naar huis gaan.”