Onder Contract (4)

Luister?

Zoals je weet had ik een contract gesloten met een Meester om een jaar lang en D/s relatie te onderhouden. Het begin was turbulent maar daarna kabbelde het voort. Ik ging er wekelijks heen, hij genoot van mij en ik genoot ervan als hij me domineerde.

Op een gegeven moment had ik weer zo’n periode waarin ik van alles fout deed. “Je hebt wel veel strafpunten, subbie”, zei hij. Misschien is het weer eens tijd voor een les in onderdanigheid en gehoorzaamheid.”. “Oh nee Meester, niet weer die luier, alstublieft”, smeekte ik. Hij lachte voluit: “Ja, dat was een leuke, nietwaar? Misschien doen we dat nog wel eens een keer. Maar ik heb nu iets beters. Ik zal je goed inprenten dat je onderdanig en gehoorzaam moet zijn. Wie niet horen wil moet maar voelen.

Ik werd in de slaapkamer op mijn rug liggend op het bed vastgemaakt. Dit deed de Meester wel vaker maar nu was het wel heel strak en ik leek wel uit elkaar getrokken. Hij propte mijn onderbroek in mijn mond. Wat was hij van plan? Hij pakte een scheerapparaat en werkte heel zorgvuldig een plekje bij mijn schaamhaar bij. Zonder iets te zeggen veegde hij het af met een vochtige handdoek. Die gooide hij op mijn gezicht waardoor ik niks meer zag. Hij verdween en ik hoorde geluiden die uit de keuken leken te komen, hij zette het vuur aan, leek het. Ik kreeg een angstig gevoel. Iets later hoorde ik hem teruglopen en ineens voelde ik een gloeiend ding tegen mijn onderlijf. Het was een brandmerk! Hij brandmerkte me! Mijn schreeuw werd gesmoord door de prop in m’n mond, maar ik schrééuwde, niet zozeer van de pijn maar van schrik. Het deed eigenlijk pas na een minuut of 5 pijn en niet zo’n beetje ook niet. “Wees maar niet bang”, zei hij. “Het is geen echt brandmerk. Dat zou ik nooit doen, het is veel te gevaarlijk. Dit ding groeit er over een tijdje wel weer uit. Maar het duurt een stuk langer dan bij die plakker die ik wel eens gebruikt heb” lachte hij. “De pijn is zó weg”. Hij maakte me los en hield er een spiegel bij. Ik zag duidelijk de letters MrBart met een cirkel er omheen.

“Kijk, slaafje van me,” zei hij,” telkens als je in de spiegel kijkt zul je er aan herinnerd worden dat je aan mij gehoorzaam moet zijn”. Hij leek heel tevreden. “En ach wat jammer. Het komt nét niet boven de tailleband van je onderbroek of zwembroek uit. Jammer, jammer, jammer. Anders kon iedereen er van genieten”. Jaja, oh wat jammer. Het was precies volgens contract. Ik kon wéér niks doen, ik zat aan ‘m vast. Had ik dat contract maar nooit getekend.