Onverwacht (11)

Luister?

“We gaan je eerst wat opwarmen. En met ‘we’ bedoel ik de strokenzweep en ik´, voegde ze er gevat aan toe. Ik hoorde hoe de stroken van de zweep door de lucht zoefden. Ik voelde de luchtverplaatsing ervan, toen ze dichter bij me kwamen. Onvermijdelijk, maar toch onverwacht raakten de stroken mijn billen. Een tweede slag volgde direct. De dochter van mijn Meesteres haalde telkens uit en liet de stroken telkens op mijn achterste neerkomen. Ik bleef rechtop staan en verbeet mijn kreunen. Het lukte me geen geluid te geven. Toen veranderde ze de plek waar de strokenzweep mijn lichaam raakte. Ik merkte, dat ze zich had verplaatst, zodat de stroken nu op mijn buik terecht kwamen. Ik had er tien geteld, toen ze stopte. “Nu even doorbijten, slaaf”, sprak ze op meelevende toon. Meteen daarna raakten de stroken mijn ballen. Ik kromp ineen van de onverwachte plek waar ik geraakt was. “Blijf staan…”, sprak ze streng, “rechtop”. Opnieuw kregen mijn ballen en pik ervan langs. Ik wist mijn houding te bewaren. Nog acht slagen raakten mij op mijn gevoelige plek. Toen hield het zoeven van de stroken op. Ik had kans gezien geen geluiden te laten horen. “Hmmm…”, hoorde ik My Lady zeggen, “dat ging tenminste naar wens. Eindelijk heb je je gehouden aan mijn opdracht niets te laten merken. Alleen die beweging bij de eerste slag tegen je pik, maar dat kan ik begrijpen. Bovendien heb ik je daarvoor drie extra slagen toegediend, want ik had vijf in mijn gedachten”. Ik stond nog steeds onbeweeglijk en luisterde naar haar toespraakje. Ze richtte zich nu tot haar moeder: “Mam, wat vond je van ons slaafje ?”. Ik hoorde mijn Meesteres vanaf de gemakkelijke stoel: “Hij heeft zich redelijk gehouden. Zelfs de slagen over zijn ballen ontving hij redelijk goed. Maar ik neem aan, dat je nog niet klaar bent ?” “Nee, zeker niet. We zullen zien of hij nog steeds kan blijven gehoorzamen”. Tegen mij vervolgde ze: “Jij…bukken”. Ik boog voorover en zette mijn handen op mijn knieën. “Noem een getal onder de twintig. Nu”. Ik kreeg geen tijd om na te denken. “NU…”, herhaalde My Lady ongeduldig. “Zestien”, zei ik snel. “Hmmm. zestien,,, redelijk. Maar weet je wat, ik maak er negentien van, want er is natuurlijk maar één getal onder de twintig. En dat is…?” “Negentien, My Lady”. “Precies”. Onverwacht kreeg ik een harde klap op mijn linkerbil en meteen een tweede rechts. De dochter van mijn Meesteres herhaalde de klappen en liet haar hand om en om op mijn billen terechtkomen. Na negen klappen stopte ze. “Ik vind dit niet voldoende. Het doet zeer aan mijn hand. Jij blijft zo staan. Mam, let jij op dat hij niet beweegt ?” “Goed schat. We kunnen het ook samen doen ? Lijkt je dat wat ?” “Ja, ja, prima”, zei haar dochter enthousiast. “Wacht even, ik ben zo terug”.

Na haar terugkeer gaf ze blijkbaar iets aan haar moeder, want die hoorde ik zeggen: “Oh ja, dat zal vast werken”. “Dat dacht ik ook. Zo mannetje, dan kunnen we beginnen. Het is alleen vervelend, dat ik niet meer weet waar ik ben gebleven. Maar dat is niet erg. We beginnen gewoon opnieuw. Daar heb je toch geen bezwaar tegen, wel ?” “Nee Meesteres”. “Nee, dat dacht ik al”. Ik slikte wel, want ik keek niet echt uit naar die negentien slagen met de voorwerpen die My Lady had gehaald. “Ik moet nog even iets bijstellen, slaafje. Want het kan toch niet zo zijn, dat één van je Meesteressen te kort komt. Dat wil jij toch ook niet, hè ?” “Nee Juffrouw”. “En heb je ook een idee, wát ik bijgesteld wil hebben ?” “Ik vermoed Meesteres”, begon ik aarzelend, “dat negentien als oneven getal wordt bijgesteld naar een even getal, zodat U beiden een gelijk aantal kunt toedienen”. “Wow, je bent dan wel onze slaaf, maar je bent niet dom. Tweeëntwintig wordt het dus”. Ik had ongewild een beteuterde blik op mijn gezicht gekregen. “Ach, kijk nou, dát had onze slimmerik niet zien aankomen. Jij had zeker een lager even getal verwacht,
hè ? Kijk niet zo verongelijkt, geef liever antwoord”. “Ja Meesteres. Eerlijk gezegd wel”. “Tja dat is dan jammer. En voor die verongelijkte blik komen er nog twee bij. Oh wat is het toch heerlijk om de regels zo maar te kunnen veranderen, zonder dat jij er iets over te zeggen hebt. Aaaah, heerlijk. Ok mam, twaalf klappen voor ons allebei dus. Wil je om en om, of wil je eerst al jouw slagen gebruiken, of zal ik eerst ?” “Om en om lijkt me prima. Neem jij de linkerkant, dan doe ik rechts”, gaf mijn Meesteres als antwoord. “Ok”, sprak haar dochter opgewekt. Tegen mij zei ze: “Ik wil alleen maar horen, dat je elke slag meetelt. Pas na de zestiende slag, mag je kreunen. Want ik denk, dat jij dán daar wel aan toe bent”. En tegen haar moeder vervolgde ze: “Weet je wat misschien wel leuk is, mam, als we klaar zijn vergelijken welke van zijn beide billen het meest gekleurd is”. Ze grinnikte vergenoegd na deze opmerking. “Is goed”, zei mijn Meesteres eenvoudig. Ik vreesde, dat deze wedstrijd voor mij beslist niet gunstig zou uitpakken.

Onverwacht kreeg ik de eerste van de vierentwintig slagen. Ik schrok, maar kon nog net een kreun onderdrukken. “Een
Meesteres”, telde ik. Het was goed te merken, dat er niet met de hand werd geslagen. Ik vermoedde, dat My Lady de houten lepel en de spaan uit de keuken gehaald had. Terwijl ik bedacht met welke voorwerpen ik behandeld werd, gingen de slagen om en om door. Ik telde braaf mee, maar het werd steeds moeilijker om geen geluid te maken. Ik wist het niet zeker, maar het leek me, dat de klappen op mijn linkerbil helft net iets harder aankwamen dan de andere kant. Ik voelde mijn billen al behoorlijk gloeien. “Veertien, Meesteres”. De slagen stopten. “Luister slaaf, sprak mijn Meesteres. We gaan even iets veranderen. Ik word een beetje moe van dat ge-Meesteres. Het is veel te makkelijk voor jou en ik weet niet tegen wie je het hebt. Heb je wel onthouden wie van ons op jouw bil helft mept ? De laatste tien, want je hebt er nu veertien ontvangen; de laatste tien dus tel je mee. Maar je gebruikt bij de slag van mij, mijn titel Meesteres. En voor de klap die mijn dochter je toedient bedankt je haar met het nummer en de toevoeging ‘Meesteres Anke’. Begrepen ?” “Eh… Ja Meesteres”. “Wat nou ‘Eh’..? Wat is nou zo moeilijk aan wat ik je net heb uitgelegd ?” Onverwacht kreeg ik een harde tik op mijn rechter bil. Ik wist niet of ik moest tellen of niet. “Hee, dat is niet eerlijk, nu is het toch een oneven aantal geworden. En dat kan natuurlijk niet”, protesteerde My Lady. Meteen liet ook zij een slag terechtkomen op haar bil helft. “Zo, nu is het weer gelijk”. “Sorry schat, ik moest even corrigeren. Je hebt gelijk, dat het niet eerlijk was. Goed dat je het aantal weer gelijk getrokken hebt. Zullen we verder gaan ?” De eerste van de tien resterende slagen kwam op mijn rechter bil. Ik telde “Vijftien Meesteres”. Meteen daarna kreeg ik de volgende. Bijna had ik automatisch doorgeteld met “Zestien Meesteres Anke”, maar ik realiseerde me net op tijd, dat ook deze slag op mijn rechter bil terecht was gekomen. Ik kon de naam van de dochter van mijn Meesteres nog net inhouden. “Zestien, Meesteres”. Een nieuwe pets kwam op mijn linkerbil terecht en ik kreunde, want de slag was hard aangekomen. Ik telde: “Zeventien, Meesteres Anke”. Hierna een even harde klets op mijn rechter bil. “Aaauw”, liet ik horen en ik bewoog mijn achterste naar voren alsof ik de volgende klap wilde ontwijken. My Lady beet me streng toe: “Blijf staan, kont omhoog… Nou….horen we nog wat ?” “Achttien, Meesteres”. “Dat dacht ik ook. En vanaf nu bedank je ons ook maar meteen, Begrepen ?” “Ja Meesteres Anke”. De volgende slag kwam hard op mijn bil, aan de linkerkant. Ïk kreunde: “Negentien. Meesteres Anke, dank U wel”. De nieuwe slag kwam opnieuw links. Ik jankte het uit: “Twintig Meesteres Anke, dank U wel”. De volgende klap was weer van mijn Meesteres. Ook die was niet echt zacht. “Eenentwintig, dank U wel Meesteres”. De volgende slag liet even op zich wachten en kwam toen toch onverwacht weer links”. Ik schreeuwde het uit van de felheid waarmee de klappen waren aangekomen. Toch wist ik nog: “Tweeëntwintig, dank U wel Meesteres Anke” toe te voegen. Er werd even gewacht, maar ik wist dat mijn Meesteres nog twee klappen zou geven. Die kwamen kort achter elkaar en werden ook niet zuinig uitgedeeld. Ik kermde behoorlijk. “Drieëntwintig, dank U wel Meesteres en “Vierentwintig Meesteres, dank U wel”.

“Zo, nu wil ik wel eens kijken welke helft van zijn kont het meeste gekleurd is”, sprak Meesteres Anke. “Daar ben ik ook wel benieuwd naar”, hoorde ik mijn Meesteres zeggen. Mij droeg ze op: “Ga maar op de bank liggen, houding vijf”. Ze pakte mijn arm en leidde me naar de bank, waar ik op mijn buik ging liggen. Ik voelde hoe een hand over mijn billen streek. De koele hand voelde heerlijk, na de harde klappen die ik had gekregen. Ik voelde mijn billen gloeien onder de hand van één van mijn Meesteressen. Na een paar aaien over mijn kadetten, voelde ik, dat het vel van mijn rechter bil tussen duim en wijsvinger werd beetgepakt en iets omhoog werd getrokken. Een tweede hand, iets minder koel maar ook heerlijk, streek over mijn linkerbil. Ook hier werd het vel omhoog getrokken. Door de spanning op de huid van mijn billen, kon ik een kreun van ongemak niet onderdrukken. Onverwacht werden beide billen bijna tegelijk voorzien van een klets. “Stel je niet zo aan. Wees stil en laat ons ongestoord onderzoeken welke helft van je kont het roodste is”, kreeg ik te horen. Aan allebei de kanten van mijn kont werden vingers in mijn vlees gedrukt en omhoog gehaald, werd stevig over het vlees gewreven en werd de huid opgetild en weer losgelaten.” Hmmm….”, hoorde ik de dochter van mijn Meesteres beginnen,: ”het spijt me voor je mam, maar ik denk toch echt dat mijn linker helft van zijn kont roder is, dan jouw rechter kant”. Haar moeder zei hierop: “Ja, het scheelt niet veel, maar je hebt gelijk. Hij zal in ieder geval telkens als hij gaat zitten zeker aan ons denken”. “Ja, da’s mooi meegenomen, vind ik. Maar ik ben nog niet klaar met ‘m, want ik vind nog steeds dat de les, die hij moest krijgen, nog niet is voltooid”. Tegen mij vervolgde ze: “Slaaf, kom van het bed af en ga naar het toilet. Daar mag je de buttplug verwijderen en jezelf leegmaken. Daarna reinig je jezelf en je meld je weer bij mij als je klaar bent. Toe maar”. Ik waagde te vragen: “Mag ik de blinddoek afdoen, Meesteres Anke ?” “Nee”, was het onverbiddellijke antwoord, “als die blinddoek af mag, merk je dat vanzelf. Jij vraagt daar niet om. IK bepaal dat. En nou opschieten”. Ik kwam overeind en zwaaide mijn benen over de rand van de bank. Voorzichtig liet ik me op handen en knieën zakken. Ik wist, dat ik lniks moest aanhouden om in de gang te komen, waar ook de toegang tot de wc was. Langzaam kroop ik in de richting van de deuropening naar de gang. Af en toe stak ik mijn linkerhand vooruit om te voelen of ik ergens tegenaan zou stoten.

Bij de derde keer, dat ik mijn hand vooruit wilde steken, riep Meesteres Anke: ”Hou je handen op de grond. Hoe lang woon je hier nou al ?” Smalend voegde ze er aan toe: “ Weet je de weg nou nog niet ?” Ik kroop op de gok vooruit en stootte prompt mijn hoofd. Ik wist niet waartegen. Een klein beetje naar links aanhoudend schoof ik voorzichtig weer een beetje naar voeren. Aan de drempel voelde ik, dat ik in de gang was aangekomen. Ik kroop nog iets naar voren en maakte een kwart draai naar rechts. Ik hield een beetje links aan en schuurde tegen muur rechts. Daarmee wist ik hoever ik was. Voor de deur van de badcel ging ik achteruit en reikte omhoog. Op de tast reikte ik naar de deurkruk en trok de deur open. Ik kroop naar voren en kwam omhoog. Met mijn benen wijd ging ik boven de wc staan en trok ik voorzichtig de buttplug naar buiten. Ik moest snel gaan zitten, want toen de buttplug mijn opening niet meer geheel afsloot, begon het vocht in mijn darmen naar buiten te stromen. Ik perste iets en de plug schoot uit mijn kontgat. Ik ving ‘m in mijn hand op en voelde hoe het vocht uit mijn kont stroomde. De kramp in mijn buik verdween vrijwel onmiddellijk. Het was een hele opluchting. Nu moest ik mijzelf, volgens de opdracht van Meesteres Anke schoonmaken. Ik vermoedde, dat zij ook de buttplug schoon terug wilde. Op de tast legde ik die in de wastafel en draaide de kranen warm en koud open. Ik pakte de zeep en wreef de buttplug ermee in. De spons lag nog op dezelfde plek en ik maakte die onder de kraan nat. Met de zeep smeerde ik vervolgens de spons in. Hierna spoelde ik de buttplug af en legde die onder de stroom water in de wastafel. Met de spons reinigde ik mij onderlichaam. Ik draaide de kranen dicht en pakte de handdoek. Ik droogde me af. Ook gebruikte ik de handdoek om de buttplug droog te wrijven en hing ‘m op de tast wer op. Toen liet ik me weer op handen en knieën zakken en met de buttplug in één hand kroop ik voorzichtig de badcel uit. In de gang schuurde ik weer langs de muur, zodat ik wist waar ik was. Bij de huiskamerdeur aangekomen kroop ik naar voren. Ik stootte meteen mijn hoofd, want de deur was dicht. Ik klopte beleefd aan en wachtte. Na even gewacht te hebben werd de deur geopend en ik hoorde mijn Meesteres zeggen: “Ja, wat kom je doen”. Meteen pakte ze mijn linkeroor en trok eraan, zodat ik haar wel moest volgen. Ze leidde me naar een plek en liet me los. “Nou ?”, sprak Meesteres Anke: “Mijn moeder vroeg je wat…., krijgen we nog antwoord ?” “Meesteres, ik moest me van Uw dochter bij haar melden als ik op het toilet klaar was”. “Ja… en…?” “Meesteres Anke, ik ben klaar met het schoonmaken van mezelf. Ik heb ook de buttplug zo goed ik kon gereinigd”. “Had ik daarom gevraagd ?” “Nee Meesteres Anke”. “Nee, dat dacht ik ook niet. Geef maar hier. Hmmm… noem jij dat schoon ?’ “Maar Meesteres, ik kon het niet zien”. “Broddelwerk leveren en me dan nog tegenspreken ook, jij durft wel, hè ventje. Heb je dan helemaal niets geleerd van daarnet ?” “Jawel Meesteres Anke, neemt U me niet kwalijk”. “Dat doe ik wel. Opstaan. Voorover bukken en je billen van elkaar trekken. Ik wil zien of je in ieder geval dáár goed werk hebt geleverd”. Ik nam de bevolen houding aan en bleef stil staan. Ik voelde hoe een vinger langs mijn gaatje werd gestreken.