Onverwacht (2)

Luister?

Beschaamd boog ik mijn hoofd en richtte mijn blik op haar voeten. “Dát is al beter. En wat zag ik je doen ? Vanaf het moment, dat je de huiskamer in kwam keek je me onbeschaamd aan. Naar mijn mening verlustigde je jezelf aan mijn aanblik. Oh, ontken het maar niet, want ik heb heus wel gezien, dat je pik strak kwam te zitten. Gelukkig had ik dat al voorzien, want ik heb je niet voor niets de Cipier om laten doen. Ik wens alleen een dikke pik, als IK daarom vraag.” Ze pauzeerde even en vervolgde toen nadenkend: “Tja slaaf, dat was dus geen goede start, hè ?. Nou, we zullen het straks daar nog wel even verder over hebben. Nu wil ik koffie. Zorg daar dus eerst maar eens voor, dan hoor je straks wel, wat ik besloten heb als maatregel voor dit vergrijp te nemen.” Ze wuifde met haar hand, dat ik kon gaan. Ik draaide me op mijn knieën om en kroop mijn huiskamer uit. In de keuken aangekomen zette ik water op en vulde een beker met anderhalve lepel koffie. Toen het water kookte schonk ik dat in de beker en voegde er wat koffiemelk poeder en suiker aan toe. Met een gezoete beker koffie van de juiste kleur, ging ik terug naar de kamer en overhandigde My Lady de beker. Hierna nam ik weer in de houding van daarnet aan haar voeten aan. Ditmaal keek ik direct naar haar voeten. “Braaf, slaafje. Je aandacht is nu gericht op precies de juiste plek”, hoorde ik haar stem. Ze vervolgde: “Begin meteen maar met het tonen van je respect. Begin maar met mijn rechter laars. En je gebruikt daarbij voldoende speeksel, zodat hij gaat glimmen. Dan geniet ik ondertussen van mijn koffie.”

Ik verzamelde wat spuug in mijn mond en bracht het met mijn tong aan op het leer van de laars. Ik smeerde het uit over de neus van haar laars en verder over de bovenkant ervan. Met wat nieuw speeksel bewerkte ik de zijkanten van haar rechterlaars. Eerst links en toen rechts. Regelmatig bracht ik nieuw speeksel aan, terwijl ik de laars met mijn tong bewerkte tot ik bovenaan was beland. “Nu de linker”, klonk het uit de mond van My Lady. Ik herhaalde de gehele procedure aan haar andere laars. Ondertussen hoorde ik hoe mijn Domina genoeglijk van haar koffie genoot. Nadat ik ook haar linkerlaars had behandeld tikte ze op mijn achterhoofd. Ik keek omhoog en liet mijn ogen op haar boezem rusten. “Zet weg”, kreeg ik te horen en ze hield de beker voor mijn neus. Ik pakte de beker aan en zette die op het krukje, dat naast haar stoel stond. “Achteruit”. Ik schuifelde naar achteren en boog mijn hoofd weer. Ze stond op en strekte haar rechterbeen. terwijl ze haar been iets naar voren hield inspecteerde ze mijn poetswerk. Ze draaide daarbij haar been naar links en naar rechts. “Hmmm”, klonk het slechts. Toen verschoof ze haar balans en herhaalde de inspectie bij haar linkerbeen. “Ja, kan ermee door”, liet ze me weten. “Maar er blijft nog wel je vergrijp van het mij aankijken zonder toestemming”, zei ze terwijl ze weer ging zitten. “Noem mij een getal tussen één en éénentwintig, slaaf”. Ik had geen idee, waarvoor ze het wilde gebruiken. Vermoedelijk was het een aantal dat ze wilde gebruiken voor een door haar bedachte straf. Als ik een te laag getal zou opnoemen zou dat verkeerd kunnen uitpakken als ze het te mild vond. Ongetwijfeld werd het dan door haar verdubbeld. En met een hoog getal had ik ongetwijfeld mijzelf. Opnieuw stelde zij me voor een dilemma en opnieuw was ik onder de indruk van de wijze waarop zij mij bespeelde. Als haar slaaf kon ik niet winnen. Wat een geboren Heerseres was ze. “Veertien”, gaf ik als antwoord. “Veertien wát,… slaaf ?” Ik besefte mijn vergissing en haastte me “Veertien My Lady” te zeggen.

“Oh, dus je weet het dus wél…., wáárom zeg je dat dan niet meteen, sukkel ?” “Het spijt me, My Lady”. “Ja ja, dát hoor ik elke keer weer opnieuw”. Ze herhaalde mijn verontschuldiging met een hoge en mij belachelijk makende stem: “Het spijt me, My Lady.” Op normale toon vervolgde ze: “Ik zal jou eens wat zeggen. Ik heb er genoeg van dat telkens te moeten horen. Als ík je iets vraag, wens ik onmiddellijk en op de juiste wijze een antwoord. Heb je dat nou eindelijk eens goed begrepen ?”. “Ja My Lady”. “Dat is al beter. Maar je zult toch wel begrijpen, dat ik dit niet ongestraft voorbij kan laten gaan, wel ?” “Nee, My Lady”. “Nee My Lady, juist. Dat is tenminste iets. Houding twee en drie !” Ik kwam overeind en zat op mijn knieën en legde mijn handen in mijn nek. “Het door jou opgegeven getal wilde ik gebruiken voor een aantal oorvijgen dat je zult krijgen. Maar omdat je opnieuw de fout in gegaan bent krijg je er geen veertien. Het worden er twintig. Blijf maar zo zitten.” Ik hield mijn ogen naar beneden gericht op haar heerlijke boezem in het strakke topje. Ze wachtte en liet me in spanning zitten tot het moment wanneer ik de oorvijgen toegediend zou krijgen. De eerste klap op mijn linkerwang kwam toch nog onverwacht. Ze liet de oorvijg meteen volgen door een klap met haar linkerhand tegen mijn rechterwang. De handelingen werden onmiddellijk herhaald. Na de vier klappen kreeg ik nog een vijfde. Toen hoorde ik haar vragen: “Waarom hoor ik niks…, slaaf ? Ik wens geen gekerm van je te horen, maar ik verwacht wel dat je meetelt.” “Twee My Lady”. “Nee, slaaf, dát was te laat. Je had meteen met meetellen moeten beginnen. Ach jee, nou ben ik de tel kwijt. Weet je wat, ik begin gewoon opnieuw. Vind je dat geen goed idee ?” “Nee My Lady”. Meteen kreeg ik een nieuwe klap tegen mijn linkerwang. Ik telde: “Eén, My Lady”. Met boze stem sprak ze: “Wat nou “nee”. Hoe waag jij het MIJ tegen te spreken. Je kunt wel “één My Lady” zeggen, maar deze was apart voor je brutaliteit. Die telde dus niet mee”. Ik wachtte tot ze me een volgende draai om me oren zou geven. “We beginnen opnieuw”, sprak ze bars. Hierna sloeg ze me links en rechts om de oren en ik telde nu maar meteen de klappen mee, die ze me toediende. Bij veerttien hield ze even op. “Ik krijg verdorie een lamme arm van het toedienen van die straf aan jou.” Ze wreef haar polsen. Ik vermoedde om het verlammende gevoel weg te nemen. Even dacht ik, dat ze het toch bij het getal dat ik had genoemd zou laten, maar een slaaf heeft zelden geluk. Ze sprak: “Zo, slaafje, dan nu nog de laatsten. Hoeveel heb je er inmiddels gekregen ? Of moet ik opnieuw.….? ” Ik haastte me “Ik heb veertien klappen van U in ontvangst mogen nemen, My Lady” te zeggen en vervolgde snel “Nee My Lady, U hoeft niet opnieuw te beginnen” “Ik dacht toch even, dat je me wéér tegensprak. Laat me je dit vertellen, ventje, jíj bepaalt niet of ik opnieuw begin of niet.” “Ja My Lady, maar…” “Zwijg…. anders begin ik wél opnieuw. Jij bepaalt dat dus niet. IK bepaal dat en IK alleen. Is dat duidelijk ?” “Ja My Lady”. “Dat dacht ik ook. Maar je hebt mazzel, want ik ben niet van plan opnieuw te beginnen. Ik heb nu al een lamme vlerk. Maar je krijgt er nog wel zes, want we zijn nog niet bij de twintig die ik je beloofd had. “En”, sprak ze nu opgewekt , “die zes worden steviger dan die van daarnet. Want ik heb nu al een hele tijd gepraat, dus heb je voldoende gelegenheid gehad bij te komen. Is dat niet aardig van mij ?” “Ja, My Lady”, antwoordde ik met een benepen stem. “Ach, wat hoor ik in je stem…. angstig voor de laatste zes ?” “Een beetje wel, My Lady”. “Nou, even doorbijten dan maar, dan is het zo voorbij”, hoorde ik de dochter van mijn Meesteres poeslief zeggen. Ik werd er echter niet door gerustgesteld.

Die laatste zes oorvijgen kwamen aan, zoals ze beloofd had. Ik had geen idee, dat een zo vreselijk sexy ogende vrouw zoveel kracht in haar klappen kon leggen. Mijn hoofd suizebolde van de klappen die ik gekregen had. Mijn wangen gloeiden volledig, toen ze klaar was. “Ik vergeef je, dat je die laatste zes niet hebt meegeteld”, liet ze me weten. “Het ging ook zo snel, hè ?” “Ja My Lady”, antwoordde ik, terwijl mijn oren na suisden. “Tja, lekkertje, nu weet je tenminste dat ik niet met mij laat spotten. Haal je dus maar niets in je hoofd over ongehoorzaamheid, want je bent nu gewaarschuwd. Ik spreek nu met je af, dat als mij iets niet zint, je dan opnieuw een soortgelijke behandeling zult ondergaan. En je kunt er dan op rekenen, dat de klappen net zo zullen aankomen, als deze laatste zes. Duidelijk ?” Ik kon alleen maar antwoorden: “Ja My Lady”, want een serie van ik wist niet hoeveel oorvijgen van dezelfde sterkte vond ik niet echt aanlokkelijk. Ik nam me voor zo goed mogelijk mijn best te doen, maar ik wist ook, dat ik het speeltje van de dochter van mijn Meesteres was, als zij dat zou besluiten. Zij was tenslotte de baas en als ze zou besluiten, zonder dat ik iets in haar ogen verkeerd had gedaan, was ik slechts het lijdend voorwerp. Ik zou het moeten ondergaan. Dat was eveneens één van de mij gedicteerde regels. Ze vervolgde: “Breng me nu nog maar eens een beker koffie, want ik heb hard gewerkt. En omdat je het toch wel goed hebt verdragen, mag je voor jezelf ook een kop maken.” “Dank U wel, My Lady”, zei ik dankbaar. “Ja ja, is wel goed, schiet nou maar op”. Met na gloeiende wangen, draaide ik mij om en kroop in de richting van de gang en keuken. “Stop, sukkel, je vergeet mijn beker.” Ik draaide me weer om en boog mijn hoofd. “Sorry My Lady”, U heeft gelijk. Snel kroop ik naar het krukje naast de gemakkelijke stoel en pakte de beker ervan af. “Laten we maar zeggen, dat je nog helemaal dizzy was van je straf, lekkertje”, grinnikte My Lady, “Schiet nou maar op, sukkel”. “Ja, My Lady, dank U.” Weer draaide ik me om en opnieuw begon ik mijn kruiptocht naar de keuken.

Daar zette ik weer water op en ik vulde nu twee bekers met het mengsel van koffie, koffiemelkpoeder en zoetjes. Ik pakte een koekje voor haar uit de kast en begaf me met de twee bekers dampende koffie naar de huiskamer. Bij het bijzet krukje aangekomen zette ik de bekers neer en bood het koekje aan My Lady aan. hierna zakte ik door mijn benen en nam aan haar voeten plaats. “Beker”, was haar commando. Ik pakte de beker van het krukje en overhandigde die aan haar. Hierna wilde ik mijn beker pakken, maar een scherp “uh uh, af, wachten” liet me mijn beweging stoppen. My Lady blies over haar koffie en nam toen genoeglijk een klein slokje. Ze herhaalde de handelingen nog een paar keer en zei toen; “Nú mag je drinken, lekkertje”. My Lady leunde achterover en bracht haar beker naar haar mond en dronk haar koffie. Nadat ze even zo had gezeten, zei ze tussen slokjes koffie door: “Ik heb de afgelopen dagen een aantal sites over bsdm bezocht. Erg interessant om te zien wat een Meesteres allemaal met haar ondergeschikte kan doen. Ik heb ook een leuk aantal ideeën bij het bekijken gekregen. En ik wil wel eens wat proberen, om te kijken of het me bevalt. Lijkt je dat wat, lekkertje ?” Meteen vervolgde ze: “Niet dat het iets uitmaakt, want als ik het wil proberen, dan gebeurt dat gewoon. Heb je je koffie op ?“ “Nee My Lady, nog niet.” “Jammer, ik wel, dus we zijn klaar met koffie drinken. Op handen en voeten, snel”. Ik nam de bevolen houding aan, nadat ik mijn beker had weggezet. My Lady stond op en net als bij haar thuis, nam ze op mijn rug plaats. Ze reikte voorover en pakte de koordjes van de tepelklemmen en trok de teugels strak.