Op Vera’s bucketlist

Luister?

Wat me vandaag overkwam…!
Deze keer geen lang, geil verhaal met heel veel hoogtepunten. Geen langzame opbouw. Sensualiteit en romantiek ver te zoeken. Geen speeltjes en geen trio‘s.
Gewoon één korte, heftige neukpartij. Als start van een doodnormale maandag.
Het lijkt me ook sterk dat hier nog een vervolg op komt… 🙃

***

Voor mijn werk als vrachtwagenchauffeur, kom ik regelmatig op terminals. In binnen- en buitenland.
Binnen het goederenvervoer wordt een terminal gezien als een overslagplek voor goederen of containers.
Aan de ene kant van een terminal komen grote zeeschepen goederen brengen of ophalen en aan de andere kant worden die goederen getransporteerd door vrachtwagens, treinen en binnenvaartschepen. 🚢

Vaak is het even puzzelen hoe zo’n grote terminal binnen te komen maar ik heb mijn draai, door de jaren heen, aardig gevonden.
Zo kom ik ook regelmatig op een hele grote terminal in Antwerpen. Daar weet ik de weg en is de toegang geregeld door middel van een pasje en aanmelden per computer. In een kleine unit staan drie computers en er is een loket waar iemand achter zit.
Het komt regelmatig voor dat er iets niet klopt bij de invoer op de computer en dan moet je je bij het loket melden.
Sinds een jaar of drie werkt daar een heel mooi meisje.
Lange zwarte haren, klein van stuk, ik schat ongeveer 1.60 m, prachtige, amandelvormige, donkere ogen en een gave huid met een exotisch tintje.
Ik zou het kortweg omschrijven als een heel mooi halfbloedje.
Maar heel erg jong! Een jaar of 22, denk ik. 🤎

Ook al vind ik ze dan oogverblindend mooi, van mijn kant zou er geen chemie ontstaan. Door haar leeftijd.
Wat me wel eens is opgevallen, is dat ze tegen anderen meestal nogal nukkig, kortaf kan doen. Maar als ik aan het loket kom, krijgt ze, bij toverslag, altijd zo’n mooie glimlach op haar gezicht.
Naïef als ik ben, dacht ik altijd dat dat te maken had met het feit dat ze weer eventjes Nederlands kon spreken. Het merendeel van de chauffeurs daar spreekt namelijk geen enkele gangbare taal. Daardoor kost het haar vaak moeite om dingen duidelijk te maken of uit te leggen. Dus dan dacht ik dat het voor haar een opluchting was dat ze even in het Nederlands kan praten. Dat haar gezicht daardoor opklaarde. 😃

Maar mijn naïviteit is een half jaartje geleden een klein beetje afgebrokkeld en daardoor is mijn fantasie ook wat geprikkeld…
Het kwam doordat ik haar vroeg of ik meteen mocht binnenrijden, na de aanmelding. Het komt ook voor dat je moet wachten dus het was geen gekke vraag.
Maar ik kreeg als antwoord: “U mag gelijk bij mij binnen rijden…”.
Ik zag het als een zuiver antwoord op mijn vraag, draaide me om en liep richting mijn vrachtwagen.
Pas op dat moment zag ik de blik in haar ogen en hoorde ik de melodie in haar stem…
Ik kon niet teruglopen want er stond al iemand anders aan het loket maar het bleef de hele dag door mijn hoofd spoken. Wat bedoelde ze hier nu mee? Was ze gewoon uiterst correct en heel vriendelijk of… Nee, dat kan toch niet?! 😲

De keer erop was ik helemaal opgetogen om haar weer te ontmoeten. Ik wilde ze een beetje uit de tent lokken. Maar helaas was ze er toen niet. En de keer erop ook niet.
Nog regelmatig denk ik eraan terug, in de hoop haar nog een keertje te zien. 😥

Vanmorgen mag ik naar een andere terminal in Antwerpen. Mijn minst favoriete. Ik snap nooit hoe het daar werkt. Ik kom er hooguit één keer per jaar en in die tussentijd is er vaak weer wat veranderd.
De terminal gaat om 6 uur open maar ik ben expres vroeg gegaan. Ik ben er al om 5:25 uur.
Per abuis kies ik het verkeerde laantje om naar binnen te rijden. Dat laantje is voor de containerrijders.
Ik rijd door tot de slagboom, waar een computer staat, precies ter hoogte van het zijraam. Voorlopig hoef ik de vrachtauto dus nog niet uit.
Op het scherm staan de openingstijden en ook een groene knop met ‘Poort openen’. Ik denk, zo eenvoudig zal het toch niet gaan?
Ik druk op de knop en jawel, de slagboom gaat omhoog. Ik rijd door naar de volgende slagboom en daar gaat het fout. Geen groene escape knop. Een chagrijnige vent in een smoezelig hokje, blaft me toe dat ik naar het probleemloket moet.
Hoe dan, bedenk ik me…? Maar de boosaardige man opent de slagboom achter mij en ik mag achteruit terug. Het probleemloket zal ik zelf moeten zien te vinden… 🚧

Midden op een groot parkeerterrein staat een witte unit. Er brandt licht.
In het donker kan ik niet goed zien wat er op het blauwe bord staat maar ik zie een hoofdletter P. Aangezien ze op zo’n terminal echt geen parkeerbeheer hebben zal die P wel voor probleemloket staan.
Bij binnenkomst zie ik een computer in de hoek staan. Echt zo’n apparaat waar je je op aan moet melden, als vrachtwagenchauffeur.
Achter het loket is al wel iemand aanwezig, volgens mij maar de luxaflex zit nog dicht.
Ik begin alle gegevens in te voeren maar het blijkt toch niet voldoende te zijn. Mijn referentie schijnt niet te kloppen.
Wat ik door mijn concentratie niet merk, is dat er iemand naast mij komt staan en zegt: “Lukt het, mooie man?”
Even schrik ik maar dan, mondkapje of geen mondkapje, ik herken je meteen!
“Wow!”, zeg ik blij verrast.
“Werk jij híér?”, vraag ik er opgetogen achteraan.
Snel doe je je mondkapje af. Met een schuin koppie, knik je bevestigend.
Ik volg je voorbeeld en frommel het mondkapje in mijn broekzak.
“Zal ik u helpen?”, vraag je terwijl je dicht tegen me aan komt staan.
Als je terloops met je hand mijn billen raakt, is het met de concentratie helemaal gedaan…
De trouwe lezer weet dat ik in het weekend altijd een erectiepil neem. Als ik die zaterdagmiddag inneem, is hij ’s maandags, in de loop van de dag, uitgewerkt.
En omdat zo’n pil alleen maar werkt als je opgewonden bent is dat normaal gesproken niet zo’n probleem. Ik word op maandagmorgen namelijk nooit zo opgewonden van mijn werk…
Maar nu sta ik dus om 5:30 uur met een stijve achter een aanmeldcomputer. Mijn pik wordt zo hard dat ik hem wel moet verleggen.
Aan de pretlichtjes in je ogen kan ik zien dat je wel door hebt dat ik het ‘moeilijk’ heb.
“Het lukt niet hier, dit moet echt op mijn bureel!”, zeg je quasi teleurgesteld.
Je gebaard dat ik met je mee moet lopen.
Ik hoor dat je achter ons de deur op slot doet… 🔐

Na drie muisklikken zeg je: “Opgelost!”.
Ik zit inmiddels met mijn billen op je bureau en je draait je bureaustoel naar me toe.
Je legt je hand op mijn knie en zegt, met een speelse blik: “Volgens mij heb ik nog wat van je tegoed…?!” Je hand wrijft over mijn broek. Mijn half stijve lul komt meteen weer tot leven.
“Je zou toch gelijk bij mij binnen rijden?, zeg je een beetje verwijtend terwijl je je hand op de bobbel in mijn broek legt…
“Ja”, zeg ik stamelend “maar ik wist er toen echt geen raad mee. Ik durfde toen echt niet te dromen dat je dat meende of zo bedoelde…”
Langzaam maar zeker verstrakt de greep van je hand zich om mijn pik die daardoor echt keihard wordt.
“Ik wil gewoon eens door een Hollandse pik geneukt worden”, zeg je ineens heel geil.
“En zo te voelen zijn Hollandse pikken goed hard…”, kreun je zachtjes terwijl je mijn gulp openritst.
Behendig wip je mijn lul eruit. Gelijk voel ik je zachte lippen om mijn eikel sluiten. Je laat er geen gras over groeien…

Mij diep pijpend, maak je de rest van mijn broek los. Ik begrijp er nog helemaal niets van maar ga graag in je spel mee.
Het voelt alsof mijn pik in een zo kort mogelijk tijd klaargestoomd moet worden om je te neuken.
En dat blijkt ook wel want het papierwerk op je bureau wordt vakkundig aan de kant geschoven. Je maakt je spijkerbroek los en stroopt hem af tot op je enkels. Je houdt je stringetje opzij en zegt: “Neuk me!”
Met één hand houd ik mijn harde paal vast en beweeg mijn eikel tussen je schaamlippen door.
“Neuk me, we hebben niet zoveel tijd…!, spoor je me aan.
Ik zet mijn eikel tegen je geopende kutje. Als mijn pik een klein stukje in je neukgrotje zit, voel ik hoe strak je bent. Rustig druk ik verder door naar binnen en ik voel je verstarren.
Als mijn harde lul tot aan mijn ballen in je nauwe vagina zit, wacht ik heel eventjes. Om vervolgens je billen stevig vast te pakken. Ik beweeg mijn kont zo ver naar achter dat ik de rand van mijn eikel weer kan zien en stoot dan in één keer diep in je neukgrage kutje.
Ik herhaal dit maar dan net iets sneller. Ik hoor je kreunen.
5:45 uur op de klok. Over een paar minuten kunnen de volgenden al wel voor het raam staan…
Ik besluit om je keihard te nemen… 💥

“Dit is toch wat je wil!”, zeg ik hijgend.
“Ja! Neuk me! Spuit mijn kutje maar lekker vol… Ja, jaha… Ik kom! O, ja, ik kom… Ohhhh, yes…!” 🌋
Je knijpende kutje en je lieve, geile manier van klaarkomen zetten ook mijn orgasme in werking!
Diep vanuit mijn ballen borrelt mijn zaad op en even zie ik sterretjes als ik het met kracht in je kutje spuit. 💜 Zo’n jong kutje zal ik niet gauw meer neuken… Ik neem het er echt van en ram mijn pik zo diep mogelijk in je binnenste. Je meisjeskutje zuigt zo hard aan mijn pik dat hij niet eens verslapt.
Maar een blik op de klok verraad dat er toch een einde aan moet komen.
Absoluut niet romantisch, maar dat was het toch al niet echt, diep ik mijn mondkapje op uit mijn broekzak en druk het tegen je poesje.
Om het op zijn plaats te houden, schuif ik je string eroverheen.
Vervolgens kleden we ons gauw aan…

Je kunt het eigenlijk geen schuldbewustheid noemen maar toch vraag ik het: “Mocht ik wel in je klaarkomen?” vraag ik.
“Je móést in mij klaarkomen!”, zeg je zelfverzekerd. “Dat is altijd een onderdeel van de afspraak geweest.”
Verbaasd kijk ik je aan. Maar dan volgt de uitleg:
Vroeger, toen ik een jaar of 13 was, hebben wij met vriendinnen onderling afgesproken hoe wij ontmaagd wilden worden.
Ik heb toen gezegd dat ik een knappe, Nederlandse, wat oudere man wilde. Met bruine ogen! Dat ik mijn maagdelijke kutje voor hem zou bewaren.
“Maar, maar heb ik je dan ontmaagd?” stamel ik… “Dat kan toch niet?!”.
Je glimlacht: “Door de jaren heen hebben al mijn vriendinnen wel iets ingeleverd op hun wensenlijst… Maar toen ik jou destijds voor het eerst zag binnenkomen, kwam je wel gelijk op mijn bucketlist terecht…”

Klop-klop…! ✊🏽

“Je moet gaan!” zeg je zachtjes.
“Maar hoe heet je eigenlijk?”, fluister ik wat verdwaasd.
“Vera…”
Een kus op mijn mond en een kneepje in mijn billen. Ten teken dat ik door de geopende deur mag vertrekken.
Ik kijk het groepje mannen in de wachtruimte een beetje dwaas aan en stap de frisse buitenlucht in…
Zoiets heb ik nog nooit meegemaakt!
Zal Vera nu echt nog maagd geweest zijn? Echt duidelijk antwoord gaf ze niet… In ieder geval lekker om over te fantaseren…