Opdrachten (5)

Luister?

“Wacht maar af. Niet in je schrift overgenomen, dus. Mag ik er dan misschien wél van uitgaan, dat je ze wél geleerd hebt ? Waag het niet om nee te zeggen.” “Nee My Lady.” “Wat zei ik nou net ?” “Maar ik bedoelde met de nee, dat ik het niet waag U tegen te spreken”, zei ik snel. “Ik heb de regels die U me heeft gedicteerd wél geleerd. Niet in mijn schrift opgeschreven, maar wél geleerd, My Lady. Echt”. “Nou vooruit dan maar. Blocknote ?” “Ook in de tas, My Lady.” Ze grabbelde even in de tas en had toen de blocknote in haar hand. Daarop had ik geschreven wat mijn Lady mij bij mijn vorige bezoek aan aanvullende regels had gedicteerd. In de weinige vrije momenten had ik de regels geleerd, maar ik was er niet zeker van of ik ze ook volledig beheerste. Ik vermoedde, dat ik daar redelijk snel achter zou komen. Mijn Lady keek de regels na en zei toen: “ Niet overgeschreven, maar wel geleerd, zeg je. Noem mij regel 8 dan maar.” Ik moest even nadenken, voordat ik haar kon antwoorden. “Regel 8….” “Ja regel 8. Enne ik heb geen uren de tijd !”. “Ik heb alleen plichten en geen enkel recht.” “Kijk eens aan. Zo maar goed. Regel 4 !” “Het is mij verboden mijn Lady rechtstreeks aan te kijken, tenzij zij het oogcontact eist.” “Alweer goed. En , slaafje, heb je je daar vanavond ook aan gehouden ?” “Ik dacht van wel, My Lady.” “Ik dacht van niet, slaafje.” “Nee My Lady, U heeft gelijk”. “Ja, dat dacht ik ook. Mooi, regel 7.” Ik ben me bewust, dat ik volledig ten dienste sta van mijn Lady.” Ze borg de blocknote op en stopte ‘m weer in mijn tas. “Nou dat ging eigenlijk best aardig. Je kent de regels wel, maar het toepassen schiet er nog teveel naar mijn zijn bij in. Daar moet heel snel verandering in komen, mannetje. Mijn Lady stond op. Ze pakte mijn rechter oor beet trok eraan en zei: “Kom jij maar eens even mee. Dan zal ik ervoor zorgen, dat je de regels die je geleerd hebt, ook werkelijk toepast.” Terwijl ze mijn oor nog vast bleef houden, begon ze in de richting van de gang te lopen. Ik kon niets anders dan haar volgen. Ik werd aan mijn oor de kamer door getrokken en toen haar slaapkamer in geleid. “Houding vier, daar.” Ze wees naar het bed. Ik krabbelde een beetje overeind en klom op haar bed, waar ik op mijn rug ging liggen, met mijn armen gespreid. Ze boog zich over me heen en haalde toen één voor één de klemmen van mijn tepels. Mijn Lady draaide zich om en legde ze op het nachtkasje. Toen liep ze de slaapkamer uit. Ik hoorde haar zeggen, terwijl zij zich verwijderde: “Je blijft zo liggen tot ik terug ben”.

Korte tijd later kwam mijn Lady weer de slaapkamer in. Ze had de tas met speeltjes bij zich en zette die naast het bed neer. “Af”. Ik kwam overeind en klom van het bed. Meteen nam ik houding twee aan, waardoor ik op mijn knieën naast het bed zat. Mijn Lady liep langs me heen en nam voor me op het bed plaats. Ik boog mijn hoofd. “Polsboeien, omdoen.” Ik draaide me om naar de tas en pakte de polsboeien. Eén voor één deed ik ze om. “Enkelboeien, omdoen.” Ook deze vond ik in de tas en deed ze om. Alle vier de boeien waren nog voorzien van het touwtje, dat aan de ring van elke boei vastzat. “Houding vier, daar !” Ze wees opnieuw naar haar bed. Zelf stond ze op. Ik kwam overeind en klom op haar bed. Op mijn rug gelegen zag ik, hoe mijn Lady mijn rechterarm omhoog trok en het touwtje vastknoopte aan de stijl van het bed. Ze deed een paar stappen, en bond ook mijn rechter enkelboei vast, maar aan de onderkant van het bed. Ze deed een stap naar rechts en herhaalde de handeling met mijn linker enkel. Als laatste werd mijn linkerpols aan de bovenkant van het bed vastgemaakt. Ik voelde, dat ze geen half werk had geleverd, want alle vier de boeien waren strak aan de spijlen van het bed vastgezet, waardoor ik mij niet meer kon bewegen. Als een grote X lag ik op het bed vast. “Zo slaaf, het grote moment is aangebroken. Ik zal zo beginnen met het tweede gedeelte van opdracht nummer drie. Maar eerst moet ik nog even iets anders met je verhapstukken.” “Oei,” dacht ik, “verhapstukken, dat klinkt niet goed.”
“Je kent de regels, dat heb ik net kunnen vaststellen. Maar ik heb gemerkt, dat je ze nog niet in consequent in de praktijk toepast. Regel vier ken IK ook en die zal ik nu toepassen.” Ze liep terug naar andere de zijkant van het bed waar de tas stond. Daar bedachte ze zich en zonder een woord te zeggen liep ze de slaapkamer uit.
Even later was ze terug en had ze het mandje met wasknijpers bij zich. Dat zette ze ter hoogte van mijn middel op het bed en ging ernaast zitten.

Ze pakte een knijper uit het mandje en trok het vel van mijn balzak naar beneden. Daar zette ze de knijper op.
Die handeling herhaalde ze, totdat mijn zak was voorzien van een ring van knijpers van rechts naar links. Ze trok mijn voorhuid over mijn eikel omhoog. Als laatste zette ze daar ook een knijper op. “Da’s één. Ze ging rechtop staan en bekeek mij van boven af. Toen gespte ze de zweep van haar ceintuur los. Ze deed een stap achteruit en liet de zweep door de lucht zoeven. “Ik heb zeker al twee overtredingen van mijn regels geconsta-teerd, vanaf het moment dat je boven aan de trap was gekomen.” De zweep maakte aan haar arm nog steeds
de zoevende bewegingen door de lucht. “Weet jij welke ?” “Ik heb me versproken ? My Lady .” “Ja, dat was er één. Want wat is mijn regel 1 ?” “Ik ben verplicht mijn Domina aan te spreken met MyLady.” “Correct.” Meteen hierna liet ze de zweep op mijn geslacht neerkomen. De knijpers weren geraakt en een pijnlijke sensatie schoot door mijn ballen en pik. “Waarom deed jij dat dan niet meteen ?” “Ik …ik vergiste me, My Lady. Maar ik heb…”
Ze onderbrak me onmiddellijk: “Je vergiste je. En verder niks. Ook al heb je geprobeerd die vergissing direct goed te maken, je hébt je vergist. Of niet ?” “Ja MyLady.” “Precies en daarom krijg je nu dit.” De zweep kwam weer op dezelfde plek neer. En daarna liet ze het nog drie keer snel achter elkaar gebeuren. “En de tweede ?”
De zweep zoefde weer door de lucht. Het gaf mijn pik en ballen even de gelegenheid bij te komen. “De tweede,
My Lady ?” “Sukkel, je weet het niet eens.” “Nee MyLady.” “Misschien helpt dit je dan te herinneren”. Ze liet de zweep weer neerkomen. Met die laatste klap sprong de knijper op de top van mijn pik. “Ooeh, dat was leuk. Eens kijken of me dat nog een keer lukt.” De zweep zoefde en kwam toen neer op zijn balzak. De knijpers bewogen, maar bleven zitten. Het was wel een redelijk pijnlijke sensatie toen de zweep de knijpers raakte.
Mijn Lady hanteerde de strokenzweep vaardig en ik voelde de slagen achter elkaar op mijn zak neerkomen. Ik begon te kreunen, want bij elke slag bewogen de knijpers. Ik voelde elke slag en gekreun kon ik niet onderdruk-ken. Ze stopte met de kastijding. Ze boog zich naar de tas en haalde daar met haar vrije hand de mondknevel uit tevoorschijn. “Open.” Ik deed mijn mond open en ze drukte de bal in mijn mond. Het riempje werd aan beide kanten achter mijn hoofd gelegd en vervolgens vastgegespt. “Zo ventje, nu heb ik voorlopig geen last meer van jouw gekerm. We gaan verder.” Ze deed een stap naar achteren en hief haar arm met de zweep weer op. Zonder verdere opmerkingen kwam de zweep weer naar beneden. De strengen raakten de knijpers op mijn zak en er vloog één knijper los. “Aaah, dat was een goede.” Ik kreunde. “Ja toe maar, nú hoor ik dat graag. Het is tenminste een duidelijk teken, dat deze straf aankomt. Misschien leer je nu eens iets. Misschien leer je eindelijk, dat Ik geen loopje met me laat nemen.” Ondertussen dat mijn Lady mij toesprak, bleven de slagen neerkomen. Opnieuw raakte een knijper los. Hij vloog er niet helemaal af, maar bleef half hangen. Mijn Lady richtte de volgende slag op diezelfde knijper en na nog drie slagen was hij helemaal los geslagen. Ik voelde de strengen bij elke klap ook in mijn tere vlees van mijn balzak bijten. Ik kon niet zien hoe mijn zak eruit zag en ik durfde ook niet mijn hoofd op te heffen. Ik kon alleen maar kreunen. Het gekerm werd echter door de mondbal bijna geheel gesmoord. “Nog vijf, slaaf”, kondigde mijn prachtige maar wrede Lady aan. Ze gaf de eerste van de vijf beloof-de slagen en weer raakte een knijper los. “Dit gaat goed, zeg”, prees ze haar eigen werk. Ik was het niet hele-maal met haar eens, maar ze trok zich er niets van aan en ging gewoon door. Na de laatste vier slagen, zonder dat er nog een knijper was losgekomen, stopte mijn Lady met de kastijding.

Ze keek vanuit haar positie op me neer, glimlachte met een wrede grijns en legde de zweep weg. Hierop draaide ze zich om en verliet haar slaapkamer. Kort daarna keerde ze terug en ze bleef naast het bed staan. In haar hand had ze een glas met water. Genoeglijk dronk ze een paar slokjes. “Dat was hard werken zeg, slaafje. Ik hoop, dat je hiervan iets hebt geleerd.” Ik kon niks zeggen, dus bleef ik stil liggen. “Knik maar als dat zo is.” Ik knikte. “Prima, je weet dus nu, dat de regels die ik je heb gedicteerd niet alleen waren om uit je hoofd te leren, maar ook om op te volgen. Zul je dat in het vervolg ook doen ?, vroeg ze poeslief. Ik knikte weer. Ze dronk nog een paar slokjes en zette toen het glas op het nachtkastje. “Mooi. Daar houd ik je aan….Zo slaafje, dan komt nu het tweede gedeelte van mijn opdracht nummer drie. En dát wordt het deel, waarmee je je beloning kunt verdienen. Ik heb hierbij geen foto’s nodig, want omdat Ik het zal uitvoeren, kan ik ook meteen zien hoe je je houdt. Het ligt dus nu helemaal aan je zelf of jij me tevreden kunt stellen.” Ze draaide zich om en trok een stoel naar het bed toe. Daarop ging ze zitten en toen pakte ze haar glas van het nachtkastje en dronk weer een paar slokjes. “Mij tevreden stellen bij deze opdracht is eigenlijk heel simpel. Je hebt die mondknevel nog in met een speciale reden.” Ondertussen steeg bij mij de spanning, want er was nog steeds niet door haar verteld, wát ze zou doen. Ik vermoedde, dat de meegenomen naaldjes een rol zouden spelen, maar hoe en wat bleef me nog onduidelijk. Nadat ze het glas weer had neergezet, trok ze een lade van het nachtkastje open. “Het kan zijn, dat de behandeling misschien wat ongemak voor je met zich meebrengt. En omdat ik niet wil, dat jij teveel geluid zult maken, heb ik de knevel laten zitten.” Ondertussen rommelde ze even in de lade tot ze vond wat ze zocht. “Ik was eigenlijk van plan je iets anders te laten ondergaan, maar toen ik in je tas het doosje met naaldjes tegenkwam kreeg ik een ander idee.” Ze had latex handschoenen in haar handen. Die legde ze op mijn buik. “Het is voor jou vast moeilijker te ondergaan, dan mijn oorspronkele idee, maar het geeft je wel een veel betere kans te bewijzen, dat je mijn beloning waardig bent.” Terwijl ze sprak trok ze rustig de lange handschoenen uit. Ook die werden op mijn lichaam neergelegd. “Veel beter…”, mijmerde ze voor zich uit. “Hoe minder geluid je maakt, hoe tevredener ik zal zijn.” Toen pakte ze één van de latex handschoenen en stak haar hand erin. De tweede schoof ze ook om haar nog vrije hand. Met de vingers tussen elkaar zorgde ze er voor, dat de handschoenen goed om haar handen kwamen te zitten. Ze wreef haar handen vergenoegd tegen elkaar.

Ze haalde de lange zwarte handschoenen van mijn buik en legde die op het nachtkastje. Toen pakte ze het doosje met de naaldjes en plaatste dat op mijn buik. Ze opende het doosje en haalde er een naaldje uit. Het beschermdopje werd door haar van het naaldje getrokken en ze bewoog het naaldje naar mijn linkertepel. Die pakte ze tussen duim en wijsvinger. De tepel werd omhoog getrokken. Ze zette het naaldje ertegen aan. Ik voelde de punt tegen mijn tepel prikken en ik vreesde het ergste. Langzaam werd de druk opgevoerd en ik voelde hoe de naald mijn tepel binnendrong. Mijn wrede Lady stopte echter niet, maar bleef drukken. Het naaldje stak nu dwars door de tepel. Bij de aanzet had ik mijn gekreun nog tegen kunnen houden, maar toen het naaldje de andere kant van mijn tepelvlees bereikte en er door werd geprikt, kon ik een kreun niet onder-drukken. “Ach, wat was dat nou ?”, vroeg mijn Lady. Toch gekerm ? Ik dacht bij het begin even dat je het stil zou houden. Da’s nou jammer. Eens kijken of je het bij de volgende beter kunt.” Ze pakte een nieuw naaldje en haalde het bescherm dopje eraf. Ze trok met duim en wijsvinger nu mijn rechtertepel omhoog. De naald werd aangezet en zonder pardon drukte ze door. Het ging deze keer sneller. Het was totaal anders dan toen ik het zelf had geprobeerd. Zelf had ik langzaam gedrukt en met een aantal pauzes toch kans gezien de naald helemaal door mijn tepel te krijgen. Mijn Lady hield geen pauzes. In één keer, drukte ze de naald door het vlees van mijn tepel. Ik probeerde stil te blijven, maar de steek was te plotseling. Ik kreunde opnieuw. “Ach jee, weer niet. Zo verdien je mijn tevredenheid niet, hoor !” sprak ze, net zo scherp als het naaldje dat door mijn tepel was gestoken. “Je zult beter je best moeten doen, anders kun je de beloning wel vergeten.” Doodleuk pakte ze een nieuw naaldje en verwijderde het bescherm dopje ervan. “Nog maar ééntje links dan maar”, zei ze ijskoud.