Opdrachten (7)

Luister?

“Ja, My Lady”. Ze pakte de zuigfles van de stoel en daarna de dop met de speen van haar bed. De dop werd op de fles geschroefd. De fles zette ze weer even op de stoel en toen trok ze haar rokje naar beneden. Hiermee werd het heerlijke zicht, dat ik had mogen genieten, aan mijn blik onttrokken. Mijn Lady pakte de zuigfles van de stoel en ging zitten. Met haar vrije hand trok ze het rokje strak. Ze spreidde haar benen een klein beetje. Gefascineerd richtte ik mijn blik op haar dijen en gluurde onder haar rokje. “Zo lekkertje, een toast.” Ze pakte haar glas met wijn van het nachtkastje en bracht met haar andere hand de zuigfles naar mijn gezicht. “Draai je hoofd recht. Denk je dat ik niet in de gaten heb, dat je onder mijn rokje zit te gluren. Ogen dicht.” “Nee My Lady. Natuurlijk heeft U dat gezien, maar ik kon het niet helpen. Het was en is zo mooi.” Ik draaide mijn hoofd een kwartslag en keek omhoog. Mijn Lady bracht nu de zuigfles naar mijn mond en zette ‘m ondersteboven in mijn mond. “Proost slaafje, zuig maar goed, dan kan ik tenminste zien, dat je mijn lekkers binnen krijgt.” Terwijl ze de zuigfles vasthield, zodat hij niet zou vallen, bracht ze haar eigen drankje naar haar mond en nam genoeglijk een slokje. Ze zuchtte hoorbaar tevreden.

Ik zoog aan de speen en voelde hoe het sap van mijn Lady mijn mond en keel binnenkwam. De vloeistof in de zuigfles borrelde en beetje door mijn zuigbewegingen. “Ogen dicht had ik gezegd”, zei ze, “of moet ik je helpen ?” “Nee My Lady, alstublieft niet”, wauwelde ik om de speen in mijn mond heen. “Zoooo, ‘alstublieft niet’ nog wel. Het spreekt zonder toestemming, maar het is tenminste wel beleefd. Ik denk toch, dat ik je nog wat manieren moet bijbrengen. Je gedraagt je al een beetje beter dan eerder, maar het is het toch nog nét niet zoals ik het hebben wil.” Ze trok de zuigfles uit mijn mond. Ik voelde druppeltjes op mijn kin terecht komen. Ik hoorde hoe de fles werd neergezet. “Hmm”, sprak ze terwijl ze een slikbeweging maakte, “gemorst.” Ik voelde hoe haar vinger over mijn kin schoof en hoe ze die tegen mijn lippen hield. “Lik”. Ik haalde mijn tong langs haar vinger en likte de druppeltjes op die ze tussen mijn lippen schoof. “Wat is mijn gedicteerde regel met betrekking tot praten ?” Ik moest even nadenken en zei: “Regel 3, My Lady..” “Ja, dat kan.. en die luidt ?” Ik lepelde de tekst op: “Het is mij veboden te spreken, tenzij mijn Lady mij een gerichte vraag stelt”. “En waarom pruttel jij dan ongevraagd ? En nog wel met het flesje met mijn heerlijke sappen in je mond. Ik moest het flesje uit je mond nemen met als gevolg dat je een deeltje van mijn vocht hebt verspild. Slordig, lekkertje. Hééééél slordig”, sprak ze me vermanend toe. “Je begrijpt toch zeker wel, dat ik je daarvoor opnieuw moet straffen, hè ?” “Ja My Lady”. Ze maakte weer het “hmm” geluidje, terwijl ze wat wijn doorslikte en sprak verder: “Dan bestaat daar dus geen misverstand over. En wat voor straf had jij in gedachten, lekkertje ?”

Ik wist niet meteen antwoord te geven. Het was natuurlijk ook een gevaarlijke vraag om antwoord op te geven. Zou ik een te gemakkelijke straf opnoemen, dan zou ik ongetwijfeld die straf krijgen, maar met een verzwaring, die mijn Lady nodig achtte. Zou ik een te zware straf opgeven, dan kreeg ik die vast en zeker, maar dan bracht ik mezelf in een heel lastig parket. Bovendien was dan de maatstaf gegeven, waardoor toekomstige correctie maatregelen beslist niet lager zouden uitvallen. Wat een dilemma. Hoe precies de middenweg te vinden, zodat mijn Lady tevreden zou zijn en zodat ik er een beetje redelijk mee wegkwam. Maar ik moest een antwoord geven, want mijn Lady vroeg met ongeduld in haar stem: “Nou… hoor ik nog wat ?” “Ja My Lady”, stotterde ik, “het is alleen zo moeilijk om snel te bedenken wat U mij voor straf kan geven.” “Zo ?, vind jij dat lastig. Nou dan ben ik coulant. Denk er maar over na, terwijl je nog wat drinkt.” Ik wist, dat ze de zuigfles weer had gepakt, want de speen werd tegen mijn lippen geduwd. “Open.” Ik deed mijn lippen van elkaar en de speen werd naar binnen geduwd. “Zuigen”, klonk het commando. Ik sabbelde aan de speen en voelde hoe, het inmiddels afgekoelde, sap van mijn Lady met kleine beetjes naar binnen gleed. De vloeistof in de fles borrelde bij mijn zuigbewegingen. Ik deed mijn ogen open en zag, dat mijn Lady haar glas wijn ook had opgepakt en zelf ook slokjes nam. Ze zat ontspannen op haar stoel en nipte van haar wijn. Tegelijk hield ze de zuigfles in balans, zodat ik haar vocht kon consumeren. “Lekker…., Lekkertje ?” Ze schoot in de lach en de zuigfles hing opeens scheef. Ik klemde de speen tussen mijn lippen om niet weer te morsen. “Weet je inmiddels al wat de straf zal worden ?”, was de vraag, toen ze een beetje was uitgelachen. Met de speen nog in mijn mond schudde ik mijn hoofd. “Je moet nou toch echt iets aangeven, want ik heb geen eindeloos geduld. Of moet Ik iets verzinnen ?”, kreeg ik te horen. Ik schudde mijn hoofd. Mijn Lady keek naar maatverdeling van de zuigfles. “Je moet wel door drinken, lekkertje.” Ze haalde de zuigfles weer tussen mijn lippen vandaan. Dit keer ging er geen vocht over mijn kin. Ze bekeek de hoeveelheid die nog over was. “Nog zeker dertig milliliter, lekkertje. Dan is het op en dan heb ik ook mijn glas leeg”. Ze schudde het flesje heen en weer. Haar plas schuimde een beetje op de bodem van de fles. “En nú wil ik horen, wat jij voor passende straf hebt bedacht”, hoorde ik haar met onverbiddelijke stem zeggen. Ik schraapte mijn keel: “My Lady, wilt U mij corrigeren door mij….door mij….eeehhh, door mijn billen met het plankje met de punaises te bewerken, zodat ik op beide billen de afdruk van de “S” heb staan. De “S” van slaaf en ook van sukkel.” “Is dat alles…?” “Nee, My Lady”, zei ik maar snel, “mag ik dan als extra straf van U…. eeeh, tien oorvijgen achter elkaar ontvangen ?” “Ja, lekkertje, dat mag. Ik zal je straffen, waarmee ik wel kan instemmen, straks toedienen, als jij je flesje tenminste helemaal leeg hebt gemaakt. Open.” Ze stak de speen van de zuigfles weer in mijn mond. Ik zoog langzaam aan de speen. Ik zag, dat mijn Lady het laatste slokje van haar wijn dronk.

“Ik heb mijn wijn op, slaafje. Waarom is jouw flesje nog niet leeg ?” Ik zoog nu krachtiger aan de speen en het laatste restje van het vocht van mijn Heerseres gleed mijn keel in. Ik slikte het weg. Mijn Lady nam de fles uit mijn mond. “Waarachtig, hij is leeg. De volgende keer moet het sneller, lekkertje. Het lijkt verdorie wel, alsof je mijn heerlijke drankje niet waardeert.” Ze stond op van de stoel en liep om haar bed heen. Bij mijn linker polsboei aangekomen begon ze die los te maken. Hierna verplaatste ze zich naar mijn linker enkel. Ook die maakte ze los. Bij de rechter enkel en als laatste de rechter polsboei deed ze hetzelfde. “Kom maar overeind en leg je hoofd op de stoelzitting.” Ik kwam voorzichtig van het bed, om zo min mogelijk bewegingen in de naaldjes te veroorzaken. Mijn Lady trok zich daar niet veel van aan. “Ja.. toe maar. Hoofd naar beneden, met je handen pak je de zijkant van de stoel vast. … Prima, kont naar achteren… meer… goed. Zo blijven staan !” Ze deed een paar stappen en pakte de tas. Die werd op het bed gezet. Ze zocht in de tas en het plankje kwam tevoorschijn. De tas werd weggezet. Ik zag al haar handelingen uit mijn ooghoeken en mijn hart begon nu toch wel een beetje sneller te slaan, Ik had natuurlijk van mijn Meesteres ook wel eens met dat plankje gekregen, maar nog nooit van mijn Lady. En ik verwachtte, dat zij mij waarschijnlijk niet zo zachtzinnig zou behandelen als haar moeder. Dat zij een geboren Meesteres was met verborgen talenten en dat zij die talenten als Meesteres heel snel aan het ontwikkelen was, dát was me bij de afgelopen bezoeken (en zeker nu vanavond) wel duidelijk geworden. Ondanks de ongemakken van de naaldjes in mijn pik en de benarde positie waarin ik mij nu bevond, kwam de ingezakte erectie weer een beetje terug. Met een angstig gevoel van opwinding stond ik te wachten tot mijn Lady haar slag zou slaan. Vanuit mijn ooghoeken zag ik mijn Domina achter mijn rug verdwijnen. Ik voelde hoe ze met haar hand over mijn billen streek. De sensatie van de koele latex handschoen liet een rilling door mijn lichaam gaan. “Niet bewegen, lekkertje !”, klonk het. “Dit is het eerste deel van de, door jou zelf bedachte, straf. Ik hoefde niet lang te wachten tot de straf werd toegediend, want meteen na haar woorden kwam het plankje met een hele harde klap tegen mijn linker bil. De klap was zo hard, dat mijn onderlichaam met een schok naar voren schoot. Ik voelde hoe de puntjes van de punaises zich in mijn tere bilvlees vastbeten. Toen ze het plankje van mijn bil terughaalde bleven de punaises een klein beetje “plakken”. Bij het terugtrekken voelde ik de sensatie van opgetrokken vel, tot het plankje los kwam.

Haar hand wreef over de net geraakte plek. “Ooohh, dát wordt een afdruk die nog wel een paar dagen blijft. Heerlijk.” “Dank U wel, My Lady”, was mijn opmerking. “Normaal zou ik je weer straffen voor de overtreding van regel drie, lekkertje. Maar in dit geval en in deze situatie kan ik je beleefdheid wel waarderen. Braaf, lekkertje, braaf.” Ik was trots. Echt trots op deze lovende woorden van mijn Lady. Hoewel ik wist, dat er nog een klap gegevens zou worden, kwam die toch totaal onverwacht. Ik had niet gemerkt, dat de dochter van mijn Meesteres, mijn Lady weer uithaalde. Dat merkte ik echter wel, toen het plankje weer neerkwam. Ditmaal op mijn rechter bil.
De klap was minstens net zo hard, misschien wel harder als die van daarnet. Ik werd erdoor weer naar voren geduwd. De sensatie van de prikkende punaises in mijn tere vlees was nu nog iets heviger. Gelukkig wreef mijn Dominante weer met haar handschoen. Het voelde heerlijk koel aan. “Aaahh, deze is nog beter dan die andere van net”, kirde ze verrukt. “Ooooh, wat is dit leuk. lekkertje. Zalig”. Ze bleef even wrijven met haar hand. “Ja…. ja hoor, deze ben je voorlopig ook nog niet kwijt”, giechelde ze. “Je hebt vast wat uit te leggen, als je binnenkort bij mijn moeder je billen mag laten zien.” Ze lachte nu hardop. “Ze mag me bellen, hahaha.” Het gevoel van de harde klappen ebde weg. Ongetwijfeld kwam dat ook door de koele latex handschoen, waarmee mijn Domina over mijn billen had gewreven. Ik kon natuurlijk niet zien hoe de “S-en” eruit zagen, maar ik voelde wel, dat er een goede afdruk op elke bil was gekomen. “Zo lekkertje, kom maar overeind en draai je om… zo ja,… toe maar. Mooi. Nu houding twee en zes.” Ik kwam overeind en draaide me met mijn gezicht naar mijn Lady toe. Daarna liet ik me op mijn knieën zakken en deed mijn handen op mijn rug.

Ik zag hoe ze het plankje weer in de tas opborg. De tas zette ze naast het nachtkastje op de vloer. Ze woof met haar hand, dat ik iets achteruit moest gaan. Toen ik ruimte had gemaakt, nam ze op haar stoel plaats. Met haar wijsvinger wenkte ze me, dichterbij te komen. Ik kroop iets naar voren. “Stop maar, zo zit je precies goed. Ok, tien klappen achter elkaar in je gezicht, umm, heb je me voorgesteld. Dat is dan de straf voor je ongehoorzaamheid eerder, voor het ongeoorloofde spreken. Maar…” “Oh shit, alweer een maar”, dacht ik. En toen schoot me te binnen, dat ik haar nog moest herinneren aan de oorvijg die me was toegezegd toen ik nog op bed lag. Want op dat moment kon ze die niet goed toedienen. “Mag ik spreken My Lady ?” “Ja”. “Ik moet U nog herinneren aan de oorvijg, die ik nog tegoed heb. Toen ik net nog op het bed lag, kon U die niet geven, omdat U er niet goed bij kon… My Lady.” “Juist…dat was de maar. Nog net op tijd, lekkertje. Net op tijd.” Ze streek over mijn wang en ik verwachte de reeks oorvijgen te krijgen. “Nou, omdat je mij hebt helpen herinneren krijg je die oorvijgen natuurlijk ook. Als je mij die herinnering niet had gegeven, dan had ik in gedachten de reeks van tien te verdubbelen. Maar dat hoeft nu niet. Je bent dus weer een echte mazzelpik. Met prikkers, dat wel, maar toch een mazzelpik.” Ze lachte bij deze opmerking. “Goed”, vervolgde ze weer ernstig, :”Geen twintig dus, maar toch vind ik, dat het er meer moeten zijn dan de tien die jij genoemd hebt. En weet je waarom?” “Nee…, My Lady”. “Dan zal ik je dat vertellen. Het worden er vier meer. Die vier krijg je, omdat, net toen je op het bed lag niet bij kon. Je hebt me wel helpen herinneren, maar… laten we eerlijk zijn, dat gebeurde pas nadat ik heel uitdrukkelijk “Maar…” had gezegd. Waar of niet ?” “Ja My Lady.” “Dat dacht ik ook, lekkertje…. Ben je er klaar voor ?” “Ja My Lady.” “En ik wil je horen meetellen. Begrepen ?” “Ja My Lady”. “Dit ..zijn..de..vier”, zei ze en na de laatste stopte ze, “die ik je net niet kon geven.” Ik had tijdens de intervallen de slagen meegeteld. “En nu komt de serie van tien. Tel je mee?” Ze wachtte niet op mijn antwoord, maar begon met de door mijzelf voorgestelde straf. Ik telde de slagen gehoorzaam mee. na de serie voelde ik mijn gezicht helemaal gloeien. Mijn Lady had een harde hand. Daar was ik al bang voor geweest. “Dank U wel,.. My Lady.” “Graag gedaan, lekkertje.” Ze leunde achterover en bekeek mijn gezicht.”O jee, je hebt een hele rooie kop”, grinnikte ze. Toen boog ze zich voorover en zoende me vol op de mond. “Maar ik ben wel trots op je. Je hebt je straf als een goed en braaf slaafje ondergaan. Dat doet me deugd.” Ik glom van opwinding en ook van een heerlijk gevoel bij deze lovende woorden van mijn Heerseres en van de zoen.