Opvoedingskamp voor vrouwen

Luister?

Voorgaande;
Vijf vrouwen zijn op dubieuze gronden veroordeeld en opgesloten in een opvoedingskamp voor vrouwen. De agent, die de dames had “betrapt” op overtredingen en de rechter die hen heeft veroordeeld horen bij een groep hooggeplaatste heren die het kamp, wat geheel illegaal is, financieren. De Japanner Kato, zijn oomzegger Abe en de lesbische Helga hebben de leiding en met diverse andere mensen maken ze het leven van de ongeveer twintig vrouwen tot een hel. De vrouwen die we in dit verhaal volgen zijn, Simone, 45 jaar, 186 cm lang, 88 kilo, donker geverfd half lang haar, cup-D. Carla, 40 jaar, 176 cm lang, 69 kilo, lang donker haar, cup-C. Hannie, 32 jaar, 161 cm lang, 58 kilo, halflang blond haar, cup-B. Hedy, 30 jaar, 178 cm lang, 68 kilo, lang zwart haar, ietwat getinte huid, cup-B. Liset, 24 jaar, 178 cm lang, 67 kilo, lang blond haar, cup-B

De volgende morgen werden de dames al vroeg gewekt door een paar bewaaksters die ze nog niet eerder hadden gezien. Liset had geen oog dicht gedaan. De zalf waarmee Abe en George haar bijzonder uitgebreid hadden ingesmeerd had wel geholpen maar de pijn was te erg geweest om te liggen en ze was gedwongen geweest de gehele nacht op te blijven. Huilend had de jonge vrouw de nacht, waar geen eind aan leek te komen, doorgebracht. De bewaakster die Liset uit haar cel haalde keek verschrikt naar haar. “Wat hebben ze in hemelsnaam met jou uitgehaald?” Huilend deed Liset verhaal. Deze bewaakster was de eerste in het kamp die echt belangstellend was en haar niet met geile blikken bekeek. De bewaakster waarschuwde Liset om goed op haar tellen te passen en goed gehoorzaam te zijn in dit kamp. “Er gebeuren hier rare dingen. Helaas kan ik niets naar buiten brengen omdat ik geheimhouding heb belooft en bij het naar buiten brengen van de dingen die hier gebeuren pakken ze mij ook op.”

De bewaakster stelde zich voor als Anita en gaf Liset nieuwe kleding. Net als de andere vrouwen kreeg Liset linnen schoenen, een onderbroekje, een sportbroekje met pijpjes en een ruim zittend hemd wat tot haar knieën kwam. Met moeite trok Liset de kleding aan. Simone en Carla vroegen vergeefs of ze ook een b.h. mochten omdat beide forse tieten hadden en het pijnlijk was een tijdje geen b.h. te dragen. Nadat de vrouwen zich hadden mogen wassen werden ze naar de eetzaal gebracht voor het ontbijt. Ze kregen een behoorlijk uitgebreid ontbijt en lieten het zich prima smaken. Er waren nog een vijftien andere gevangenen zodat het kamp totaal twintig gevangenen bevatte.

Na het ontbijt kreeg iedereen een taak. In groepjes moesten zo onkruid wieden, gebouwen schoonmaken en dat soort dingen. Er gebeurde de gehele dag niets en er werden geen straffen uitgedeeld. Zelfs ’s avonds werden de vrouwen met rust gelaten en konden ze ongeschonden naar bed. De huid van Liset was weer zodanig opgeknapt dat ze een goede nacht kon maken. Ook de volgende dag ging alles z’n gangetje voor de vrouwen. Wat lichte klusjes, goed eten en mooi weer. Eén keer was Abe even bij Liset komen kijken en had zich wat misprijzend over haar uitgelaten maar voor de rest geen moeilijkheden. Wat de dames niet wisten was dat Kato in druk overleg met Wander, de lilliputter, was. Nadat Wander weg was geroepen, net voor de strafsessie van Liset zou beginnen, had Kato de lilliputter belooft dat hij later alsnog aan zijn trekken zou komen. Wander, die enorm rijk was geworden in beleggingen en één van de grootste geldschieters van dit volkomen illegale strafkamp, wou dat Kato er voor zou zorgen dat de vijf vrouwen twee dagen bij hem op zijn landgoed zouden “logeren”.

Wander had een groot landgoed gekocht en had dit ingericht om regelmatig SM feestjes voor een groep vrienden te organiseren. Inclusief Wander een groep van twaalf mannen en vrouwen, allemaal dwergen en lilliputters. Het landgoed was net gereed en tot nu toe was er één keer een feest gehouden waarvoor Wander twee prostituees had besteld als slavinnen. Twee vrouwen waren echter te weinig geweest voor alle dingen die hij had laten inrichtingen. Een groot vertrek was ingericht als een ware martelkamer met diverse toestellen, rekken en tafels om mensen op en aan vast te zetten. In de kelder een speciale cel. Buiten waren uit het zicht van de buitenwereld diverse kooien opgesteld om mensen in op te sluiten. Er was een grote paardenbak en een soort draaimolen waar men iemand aan vast kon zetten. Deze molen was ingenieus gebouwd en men kon deze op verschillende manieren gebruiken. Nu zag Wander zijn kans schoon om een feestje te houden waarbij Liset, Carla, Hedy, Simone en Hannie uitstekend geschikt waren om eens een bezoekje te brengen aan zijn landgoed. Kato wist niet goed wat hij met de plannen van Wander moest. Voor alles wat binnen het kamp gebeurde had hij de steun tot in de hoogste kringen tot in de regering maar wanneer hij de dames buiten het strafkamp dingen liet ondergaan die niet door de beugel konden en die naar buiten kwamen waren de gevolgen niet te overzien. Gezien het feit dat Wander een grote geldschieter was stemde Kato schoorvoetend toe. Hij stelde wel als eis dat hij en Abe mee gingen om de vrouwen heen en weer te begeleiden en een oogje in het zeil te houden. Kato riep de vijf vrouwen bij zich. Netjes op een rij naast elkaar stonden ze voor de Japanner. “Dames, de laatste dagen hebben jullie je voorbeeldig gedragen en als beloning wil ik jullie een paar dagen laten logeren op het landgoed van een goede vriend. Wanneer jullie er mee instemmen gaan jullie morgenvroeg met Abe en mij mee en blijven we daar tot overmorgen. Ik heb nog wel jullie handtekening nodig dat jullie er mee instemmen om vrijwillig mee te gaan”.

Simone vertrouwde het verhaal niet en had verschillende vragen over wat ze daar gingen doen. Kato zei dat het op uitnodiging van een goede vriend was en hij niet wist wat er ging gebeuren. Tevens zei hij dat het programma in het kamp voor de komende twee dagen vooral bestond uit de stormbaan en uithoudingstesten in de gymzaal. Hij gaf de dames vijf minuten tijd om te overleggen en verliet het vertrek. Simone en Hedy vertrouwden de zaak niet maar Liset en Carla zagen er geen kwaad in. Hannie twijfelde enorm. Omdat ze met z’n vijven gelijktijdig in de kamp waren aangekomen voelden ze toch wel enige verbondenheid zeker na alle dingen die de eerste dag met hen was uitgehaald. Ze besloten er over te stemmen en met z’n allen te gaan of niemand. Simone en Hedy smeekten Hannie om verstandig te zijn en niet te gaan maar Liset en Carla willen zo snel mogelijk dit kamp verlaten. Uiteindelijk stemde Hannie er voor om het aanbod aan te nemen en zo kon het gebeuren dat de vijf vrouwen de volgende morgen na het ontbijt al om acht uur in een geblindeerd busje onderweg waren naar het landgoed van Wander. Na een twintig minuten rijden stopte het door Kato bestuurde busje en liet men de dames uitstappen. Ze stonden op een binnenplaats van het landgoed. Het was een prachtige binnenplaats met een mooie tuin en zeer verzorgde gevels. Kato en Abe reden, toen alle vrouwen waren uitgestapt weer weg en de poort naar de binnenplaats werd automatisch gesloten. Even was het stil en stonden de vrouwen te wachten op wat er zou gaan gebeuren. Dan ging er een deur open en verscheen Wander in de deuropening. Van alles wat ze verwacht hadden, niet dat er een lilliputter zou verschijnen. Wander had in het kamp een masker gedagen maar nu niet. De vrouwen herkenden hem echter aan de stem en Simone kreunde van “O, nee hé, dat niet”. Wander lachte breeduit toen hij de verbaasde en verschrikte blikken van de vrouwen zag. “Goedemorgen dames, wat leuk dat jullie op mijn uitnodiging zijn ingegaan. Kato dacht dat jullie niets meer met mij te maken wouden hebben maar zie daar”. Hannie zei dat ze helemaal niet wisten waar ze naar toe zouden gaan en wanneer Kato had verteld dat ze naar die lilliputter zouden gaan ze van zijn levensdagen niet waren gegaan. “Dus, bel Kato maar en zeg dat we hier ogenblikkelijk weer weg willen”. “Dat is nou jammer meisje, jullie hebben getekend om hier een paar dagen te logeren en te genieten van mijn gastvrijheid. Ik denk dat het wel een fijne logeerpartij gaat worden. Tenminste mijn vrienden verheugen zich erg op deze dagen. Of jullie zullen genieten hangt natuurlijk van jullie gehoorzaamheid af. Wij hebben een groepje kleine mensen, vier vrouwen en acht mannen en komen zo nu en dan hier bij elkaar om feestjes te houden en ook om ervaringen met elkaar uit te wisselen over de pesterijen die wij moeten ondergaan. In de volksmond worden wij lilliputters genoemd en deze hele groep vrienden zijn ook allemaal net zo klein als ik ben. Wij hebben onze groep opgericht om ons zo nu en dan te wreken op mensheid. Hier “normale” mensen uit te nodigen die zich vrijwillig door ons laten straffen voor de pesterijen die wij ons hele leven hebben moeten ondergaan. Het zijn mensen die het fijn vinden om pijn te lijden en te worden vernederd. Toen ik jullie in het strafkamp zag dacht ik gelijk om jullie hier eens uit te nodigen. Ik denk niet dat jullie het echt fijn zullen vinden om als slachtoffer van onze wraak op de mensheid te fungeren maar dat maakt het voor ons nou net extra leuk”.

Op het moment dat Wander was uitgesproken en net voordat de vrouwen zich op de lilliputter wilden storten gingen er twee deuren open en verschenen er vier net zulke kleine mannetjes als Wander. Ze hadden elk een gummiknuppel in de hand en liepen snel naar de vrouwen die als versteend tussen de bloemperken stonden. Hannie begon te huilen want het was juist haar stem die de doorslag had gegeven dat ze hier nu stonden. “Stomme trut, hou nu maar op te janken. Ik had je toch gewaarschuwd. Nu moet je de gevolgen ook ondergaan en wij ook vuile kuttekop”. Het was Hedy die dit de huilende Hannie toesnauwde. De vier dwergen waren alle met ontbloot bovenlichaam en in korte broek. Ze waren allemaal uitzonderlijk goed gespierd en stonden te grijnzen toen Hedy te keer ging tegen Hannie. Ook Carla en Liset begonnen nu te huilen van angst en schaamte dat zij zo stom waren geweest in te stemmen met het voorstel van Kato. “Heren, heb ik iets te veel gezegd? Vijf leuke dames die we eens goed gaan straffen. Kijk ze nu eens staan, arrogante wijven. Normaal zijn wij niet meer dan minderwaardig voetvolk. Had je die twee eens moeten horen lachen toen ze mij in het strafkamp binnen zagen komen, vuile slettebakken. Ik heb sinds die avond alleen maar gedroomd om deze sloeries eens extra aan te pakken. Hij vroeg twee dwergen om Simone en Hannie mee te nemen en hen naar de sta-cel te brengen. De twee liepen op Simone en Hannie toe en beide kregen een harde tik met de gummiknuppel in de zij en moesten meekomen naar binnen. Wander en de andere beide dwergen namen de andere vrouwen mee door een andere deur naar binnen. Simone en Hannie moesten een gang door en op het eind met een trap naar beneden naar de kelder. Beneden stond een deur van een geheel betegelde cel open. Het was een cel van drie bij vier meter. Het vertrek leek op een koelcel, witte tegels op wanden en vloer en een betonplafond wat ook wit wat geverfd. In twee wanden waren camera’s aangebracht en in het plafond zaten enkele roosters. Alles was hufterproof aangebracht. In het midden in de vloer zat een afvoerputje. Langs de achterwand was een RVS strip aangebracht, ongeveer 50 cm vrij van de achterwand en 50 cm vrij van de vloer. Het was een strip van 10 cm breed en 6 mm dik en zo aangebracht dat de smalle kant van 6 mm boven was. De deur was een dikke stalen deur met daarin een grote glasopening in het midden zodat de dwergen naar binnen konden kijken. Beide dwergen waren nog kleiner dan Wander, zo rond de 120 cm en waren nog niet zo lang lid van de groep van Wander. Ze hadden nog geen “feest” meegemaakt waarbij ze zich hadden mogen uitleven op grote mensen. Nu stonden er twee angstig kijkende vrouwen voor hen. Ze hadden nog geen woord gezegd en hadden de vrouwen alleen met een por met de gummiknuppel voor zich uitgeduwd naar de sta-cel. Simone en Hannie keken elkaar aan en zonder een woord begrepen ze elkaar en sprongen ieder op een dwerg om hen te overmeesteren en te kunnen ontsnappen. Ze waanden zich sterker dan de beide mannen maar kwamen bedrogen uit. Voor ze het wisten lagen ze op de grond met een arm op de rug gedraaid.

Dan hoorden ze een bekende stem “Dames, wat jammer dat jullie zo vervelend doen. Ik zou, als ik jullie was, maar gewoon meewerken. Misschien lijken we wel kwetsbaar maar om nou te denken dat we dat ook zijn. En nu snel gaan staan”. Het was Wander die hen toesprak. Hij was, nadat hij de andere lilliputters had uitgelegd wat ze met de Carla, Liset en Hedy moesten doen, naar de kelder gegaan en had nog kunnen zien dat de beide vrouwen probeerden de lilliputters te overmeesteren. Snel gingen Simone en Hannie staan. “Lieve dames, achter jullie is de zogenaamde sta-cel. Hierin mogen jullie een tijdje staan om eens even na te denken waarom jullie zo moesten lachen toen jullie mij zagen. Ik snap niet waarom wij als normale mensen, die alleen de pech hebben te zijn geboren met een groeistoornis, altijd en overal worden vernederd en uitgelachen. Daarom mogen jullie een poosje in de sta-cel verblijven en ik kan je verzekeren dat het lachen je dan wel vergaat”. Simone deed een poging het goed te maken door uitgebreid haar excuses aan te bieden en Hannie knikte heftig mee om toch nog iets te redden al hadden ze geen idee wat hen te wachten stond. Wander lachte op zijn beurt de vrouwen uit. “Ha,ha,ha, denk je nu werkelijk dat je nog iets goed kunt maken? Uitkleden en rap een beetje”. Verslagen keken Simone en Hannie naar de drie dwergen. Weer moesten ze zich uitkleden, er leek geen eind aan te komen. Het was nog maar net half negen in de morgen en weer moesten ze voor de ogen van volkomen vreemden naakt. De vrienden van Wander hadden beide nog nooit een normale vrouw zo naakt voor zich gehad en ze kregen van Wander de gelegenheid hen aan te raken. Het was een koddig gezicht, Simone meer dan een halve meter groter dan de dwergen, moest toestaan dat ze in haar borsten, kut en kont werd geknepen.

Toen de dwergen de vrouwen genoeg hadden betast moesten ze de cel in en tegenover elkaar gaan staan. “Dames, jullie denken misschien dat ik een onmens ben maar niets is minder waar. Wij laten jullie de komende 24 uur met rust”. Simone en Hannie keken vragend naar Wander en dachten een moment dat het misschien toch nog een beetje mee zou vallen. “Maar”. vervolgde Wander, “Alleen wanneer jullie volkomen stil blijven staan en geen enkel geluid maken. Mochten jullie toch denken te moeten bewegen of praten dan zullen jullie de gevolgen direct merken”. Wander gaf hen de opdracht recht tegenover elkaar te gaan staan, twee meter van elkaar, met de voeten precies naast elkaar, rechtop, de armen langs het lichaam en de schouders naar achter. Dan sloot hij de deur van de sta-cel en keek door het raam hoe de beide vrouwen volkomen naakt stram in de houding stonden. Hij genoot nog even van zijn macht en ging toen weg. Beide dwergen gingen in een gemakkelijke stoel zitten en schonken een bak koffie in. Op de wand was een groot scherm waar ze de vrouwen konden zien en horen. In de cel zat naast de twee camera’s ook een microfoon die elk geluid, hoe zacht ook, opving. Wat de dames niet wisten dat ze op het scherm zichtbaar waren maar ook dat de dwergen vanaf hun plek de temperatuur in de cel konden regelen. De temperatuur was redelijk snel te regelen van -10 graden tot +50 graden. En wat ze ook niet wisten was dat ze klappen zouden krijgen wanneer ze bewogen of geluid maakten. Simone en Hannie durfden zich de eerste minuut niet bewegen en waren zo gedwongen de ogen te sluiten, elkaar in de ogen te kijken of elkaar te bekijken. Na een minuut draaide Simone haar hoofd om te kijken of er iemand voor het raam stond. Dit was niet het geval maar wel vloog ogenblikkelijk de deur open en kwam de beide dwergen binnen en eentje sloeg Simone keihard met een soort knuppel in haar zij. Ze viel met een harde schreeuw van pijn op de koude tegelvloer en begon nog harder te schreeuwen toen de lilliputter de punt van de stok tegen haar rechterbil duwde en haar op die manier een stroomstoot gaf. Ook Hannie gilde van schrik ondanks dat haar niets werd gedaan.

De lilliputter gaf Simone opdracht te gaan staan en zette de beide vrouwen weer tegenover elkaar in de houding. “Stil blijven staan en niet bewegen had Wander gezegd”. Hierna sloot hij de deur weer en stonden Simone en Hannie weer tegenover elkaar. Simone met tranen in de ogen van de pijn in haar zij. Hannie begon nu hard te huilen en weer vloog de deur open en nu sloeg Hannie tegen de grond en gilde keihard toen ze de knuppel tegen haar kut voelde en vervolgens een stroomstoot haar deed kronkelen. Weer werden ze tegenover elkaar gezet. Beide durfden nu geen geluid te maken en te bewegen. De vrouwen waren nu verplicht recht vooruit te kijken en stonden elkaar te bekijken. Hannie ‘s ogen gleden over het lichaam van Simone, van haar flinke borsten, cup-D, over de te dikke buik, de met schaamhaar begroeide venusheuvel naar de goed gevormde benen, blote voeten en weer omhoog. Voor haar 45 jaar zag Simone er op de te dikke buik na, alhoewel ze had al drie kinderen gebaard, verder goed uit. Simone zag dat bij Hannie tranen langzaam over haar wangen naar omlaag biggelden. Vanaf het mooie gave gezicht drupten de tranen op de kleine stevige borsten, langs de donkere tepels om verder over de redelijk strakke buik en of in het streepje schaamhaar of tussen liezen te verdwijnen. Verder naar beneden zag ze stevige dijen en helemaal onderaan mooie blote voeten. Hannie had vreselijk veel spijt dat haar stem doorslaggevend was geweest en ondanks de bezwaren van Simone en Hedy zij niet had geluisterd. Hierdoor stonden ze nu naakt in de houding en wisten ze niet voor hoe lang. Toen Simone de tranen bij Hannie zag werd ze vreselijk kwaad en siste ze “stom wijf, hou op te janken. Ik had je gewaarschuwd, door jou staan wij nu hier en wat gaat er met de anderen gebeuren”. Ondanks dat Simone haar best deed dit zo zacht mogelijk te zeggen werd ze toch gehoord en vloog de deur weer open en kreeg ze enkele harde klappen en werd ze weer in de houding gezet. Op een gegeven moment voelde Hannie op één of andere manier dat er naar haar werd gekeken door het raam in de deur. Ze waagde het om even zijwaarts te kijken en had dat beter niet kunnen doen. I.p.v. de beide mannen kwamen er nu twee vrouwelijke dwergen binnen en Hannie kreeg een harde klap in haar maag waardoor ze dubbel sloeg en happend naar adem op de koude tegelvloer lag. Zonder genade schopte één van de vrouwen haar schoen in de bilnaad van Hannie en trok de naakte vrouw hard en gemeen aan haar haren omhoog. Hannie gilde van pijn. “Vuile slet, is het je nog niet duidelijk. Stil staan is stil staan en niet om je heen kijken”. De vrouw die haar aan haar haren omhoog had getrokken vond het ook nog leuk om Hannie hard in haar tepel te knijpen en deze te draaien waardoor de arme vrouw weer schreeuwde van de pijn. Het bleek dat de “bewakers” om het uur werden afgelost door twee anderen van de groep omdat anders misschien de aandacht verslapte. Nu waren er twee vrouwen en vooral Sita was een vreselijke sadist.

Intussen waren Liset, Carla en Hedy door de beide andere bewakers meegenomen naar binnen. Ze waren naar een groot vertrek gebracht waar vier vrouwen en vier mannen aanwezig waren, allemaal rond de 120 cm groot. Aan één zijde van het vertrek was een lange lage bar gemaakt, op maat van de lilliputters. Er stonden krukken, stoelen en tafels. Langs de wand tegenover de bar stonden allemaal kasten. Aan het plafond hingen kettingen, touwen, haken, katrollen. In het midden van het vertrek waar het helemaal ruim was stond een lage tafel ook weer op de maat voor lilliputters. Ook stonden er een paar houten schragen. Een van de mannen nam het woord tegen de bange vrouwen die nu door hadden dat het niet slim was geweest om voor deze logeerpartij te kiezen. “Dames, leuk dat jullie hier bij ons willen zijn. Er zijn hier enkele mensen die nog nooit een vrouw van jullie afmeting naakt hebben gezien. Laat staan van hebben aangeraakt. Daar maken we vandaag een eind aan. Wie van jullie is zo vriendelijk om de kleren uit te doen en je naakt te laten bekijken”. Geen van drieën maakte aanstalten aan het verzoek te voldoen en keken bang naar elkaar. “Dan wijs ik wel even iemand aan. Kom jij maar eens naar voren”. De man pakte de hand van Carla en trok haar mee tot voor de dwergen. Carla moest haar kleren uitdoen en stond even later in haar nakie voor het gezelschap. Eén van de vrouwen vroeg of zij als eerste mocht en toen dat mocht liet ze Carla vlak voor haar staan. Vol bewondering keek ze naar de volle borsten en langzaam ging haar hand naar de linkerborst en kneep er zachtjes in. Stapje voor stapje betaste de vrouw het voor haar grote naakte lichaam en Carla kneep haar ogen stijf dicht toen de vrouw haar kut betaste en langzaam een vinger tussen haar schaamlippen heen en weer liet gaan. Langzaam ging de vinger vanaf het klitje naar de neukgrot en weer terug. Carla keek naar omlaag en zag de vrouw geil kijken naar haar kaal geschoren kut. Even later verdween langzaam maar onverbiddelijk de vinger in de kut en wist de vrouw, ondanks dat ze maar korte vingers had de g-spot van Carla te vinden. Nu kwam de ook de andere hand in actie en ging een andere vinger rond de kittelaar. Carla probeerde met alle macht te voorkomen dat ze opgewonden raakte maar dat was onbegonnen werk. Deze vrouw wist precies wat ze deed en was bezig de naakte vrouw een orgasme te bezorgen. Carla voelde haar hoofd rood aanlopen van schaamte toen ze merkte dat ze vochtig werd. Liset en Hedy zagen met afgrijzen dat Carla met haar lichaam begon te schudden en wisten dat de arme Carla gedwongen werd klaar te komen. Zover liet de vrouw het echter niet komen. Langzaam trok ze haar vinger weer terug uit de natte kut en lachend zei ze tegen haar buurman, “moet je eens voelen, die sloerie is zo geil als boter. Ze staat hier een potje te soppen”. De vrouw duwde Carla naar de man die nu zijn vinger bij Carla naar binnen schoof. Net toen Carla dacht dat de man verder ging waar de vrouw was gestopt gilde ze van pijn. De man kneep keihard in haar kittelaar en lachte vals. “Denk je hier lekker klaar te komen sloerie. Vuile geile teef”.

Terwijl hij dit zei trok hij de grote vrouw over zijn knie en begon onbedaarlijk hard met zijn kleine hand op Carla’s blote kont te slaan. Carla gilde van pijn. Na een poosje duwde hij Carla van zijn knieën waardoor ze op de grond viel en huilend bleef liggen. Ook Liset en Hedy ondergingen de behandeling waarbij ook zij beide bijna tot een orgasme werden gebracht en daarna werden geslagen. Hierna moesten ze alle drie op handen en knieën naast elkaar. De dwerg die de leiding had deed hen elk een halsband om en zei, “vanaf nu gaan jullie op handen en knieën als onze hondjes voortbewegen. Behalve als wij zeggen zitten, staan of liggen doen jullie dat. Het kan niet zo dat jullie groter zijn dan wij deze dagen.” Naast elkaar stonden als hondjes in het midden van het grote vertrek. Tranen vielen op de grond. Toen ging achter hen een deur openging en kwam Wander binnen. Het eerste wat hij zag waren drie rode blote konten. “Ha,ha,ha, jullie hebben de dames al even een voorproefje gegeven. Zijn ze al bij iedereen lang geweest?”. Dit was niet het geval en Wander stelde voor om allemaal in een cirkel te gaan zitten en de dames één voor één langs te laten komen. “Jullie kunnen dan even voelen aan de tieten, kutjes, poepgaatjes of waar je maar zin hebt van grote blanke vrouwen. Trouwens houden jullie het schema van de sta-cel in de gaten? Ik heb de beide dames even op hun plaats gezet en heb van de beide mannen beneden begrepen dat er al een paar flinke klappen zijn uitgedeeld”. Het was inderdaad tijd voor de aflossing en Sita, de grootste sadist van de dwergen en Cora gingen met spijt weg. Ze hadden graag de drie vrouwen even willen keuren maar ook beneden zouden ze wel aan hun trekken komen.

Terwijl de beide lilliputters weggingen werd de cirkel gevormd waarbij twee stoelen vrij werden gelaten voor de beide die nu nog Simone en Hannie bewaakten. Wander begon als eerste en nodigde Hedy uit bij hem te komen. De mooie vrouw kroop langzaam naar de dwerg en kneep de ogen stijf dicht toen ze moest gaan steen en de handjes op haar naakte lichaam voelde. Wander liet zich gaan en voelde zijn pik stijf worden toen het perfecte lichaam betaste waar hij maar kon. Hij liet Hedy voorovergebogen voor hem staan met open gespreide benen en graaide genadeloos in de kut en stak onder luid gekreun en protest van Hedy gemeen zijn vinger in haar strakke anus. Vervolgens liet hij haar rechtop komen terwijl hij de vinger in haar kontgat hield. Hij ging nu achter haar staan en liet haar enkele rondjes langs de groep lopen terwijl hij haar vooruit duwde met zijn vinger in haar kont. Dikke tranen rolden over de wangen van de mooie vrouw terwijl de dwergen schaterend genoten van dit vernederende schouwspel. Carla en Liset bekeken met angst en beven dit schouwspel en wisten dat ook zij zo aan de beurt waren. Toen Wander het genoeg vond gaf hij Hedy aan de vrouw die naast hem zat en riep Liset bij zich. Ook het jonge meisje moest zich van alles laten welgevallen. Op een gegeven moment kwamen de twee bewakers van beneden en namen plaats op de nog lege stoelen. Lachend vertelden ze hun ervaringen met Simone en Hannie, die nu al een uur in de cel stonden en wisten te melden dat de twee vrouwelijke dwergen de temperatuur in de cel nu flink lieten dalen. Na een poos waren de drie vrouwen langs alle dwergen geweest en ze waren op alle mogelijke manieren vernederd en gepijnigd. Huilend stonden ze als hondjes met de konten naar de dwergen gericht bij elkaar, alle drie met pijnlijke tepels en schrijnende kutjes en poepgaten. De dwergen waren er meester in om hen geil te vingeren en dan niet klaar te laten komen. Alle drie voelden hun ongewilde geil tussen de benen maar waren niet tot een orgasme gebracht. Eén van de dwergen nam het woord en zei, “Beste mensen ik weet niet hoe jullie er over denken maar ik ben behoorlijk geil geworden van die drie sloeries. Ik zou wel eens door dat jonge dingen gepijpt willen worden”. Wander zei dat het nog wel erg vroeg is voor zulke dingen. “We zouden eerst nog andere experimenten uitvoeren en we hebben de beschikking over hen tot morgenavond acht uur. Maar ik kan me jou gedachte wel voorstellen. Vooruit dan maar, laten we eens kijken hoe ze kan pijpen”. De dwerg die dit had voorgesteld trok lachend zijn broek en onderbroek uit en ging weer zitten. Het mocht dan wel een dwerg zijn, zijn pik was een behoorlijk apparaat en nog niet eens stijf. Liset had nog niet in de gaten dat zij werd bedoelt met “dat jonge ding” en het besef kwam toen ze door Wander bij de halsband werd gepakt en naar de dwerg werd getrokken die grijnzend bezig was zijn pik stijf te maken. Liset kroop met afgrijzen naar het onsmakelijk tafereel en rukte zich los en probeerde te vluchten. Direct sprongen er twee andere lilliputter op het naakte jonge meisje en trokken haar mee naar de dwerg die ze moet pijpen. Ze dwongen haar op de knieën voor de half stijve pik.

Kokhalzend zag ze de dikke gladde eikel vlak voor haar gezicht. Ze had nog nooit iemand gepijpt en probeerde alsnog los te komen maar de twee dwergen aan weerskanten van haar hadden stevig een arm en een tiet beet en dwongen haar gezicht voor de pik. De andere dwergen begonnen in koor te roepen van “pijpen, pijpen, pijpen, pijpen”. Doordat het Liset tussen zijn benen werd gedwongen raakte de man steeds geiler en ze zag tussen de tranen door dat hij een enorme pik had. De twee dwergen naast haar lieten haar nu los en de man die ze moest pijpen pakte haar bij het haar vast en trok zo haar mond naar zijn enorme pik en duwde ruw zijn pik tot achter in haar keel. Liset kokhalsde en proefde de zoute smaak van de pik en begon langzaam de man te pijpen. Ze kon geen kant meer uit en probeerde dan maar haar best te doen de man zo goed mogelijk te pijpen. Ze moest ook de ballen van de dwerg strelen. Doordat ze huilde zat haar neus vol snot en had moeite om voldoende lucht te krijgen doordat de grote pik diep in haar keel zat. Plotseling voelde ze de pik borrelen en de hoorde ze de dwerg hard kreunen. Omdat de man haar hoofd nog vasthield kon ze zich niet terugtrekken en een harde straal sperma schoot in haar keel. Omdat de man klaar kwam liet hij haar los en Liset trok snel haar hoofd terug met als gevolg dat de volgende straal recht in haar gezicht spoot. Ze had het gevoel te moeten overgeven toen ze de smaak van de sperma proefde en kokhalzend probeerde de sperma in haar mond uit te spugen. Voordat ze de sperma uit haar linkeroog wou wrijven en van haar gezicht wou verwijderen pakten de twee dwergen, die haar tot de pik hadden gedwongen, haar weer vast. De sperma bleef op haar gezicht. Wander liet Hedy voor Liset kruipen en dwong de mooie vrouw de sperma van Liset’s hoofd te likken. Langzaam begon Hedy met het vreselijke werkje.

Toen ze klaar was zei een vrouwelijke dwerg, “Volgens mij likt ze geweldig. Is het mogelijk dat ze mij ook even likt?” Wander twijfelde want om de dames nu al seksueel te vernederen vond hij nog wat vroeg. Eigenlijk had hij in de planning om zo meteen de dames mee naar buiten te nemen en ze daar vandaag vooral lichamelijk en geestelijk te vernederen en “martelen” en dan morgen, wanneer ze helemaal uitgewoond zijn, op alle mogelijke manieren te neuken. Hij wou echter ook geen spelbreker zijn. Dan maar even een voorproefje op morgen. De dwerg die wou worden gebeft deed haar kleren uit en ging helemaal naakt voor Hedy staan. “Kom maar mee slet, gaan wij even pret beleven.” Hedy zag het afzichtelijke naakte lichaam van de dwerg. De vrouw was al dik in de zestig en haar uitgezakte lijf zag er niet uit. Een enorme bos schaamhaar kwam bijna tot haar navel. De dwerg nam Hedy aan de halsband mee naar de tafel en ging er zelf op liggen en deed haar korte beentjes uit elkaar. De aanblik tussen de wijd open gespreide beentjes deed Hedy schrikken. De grote bos schaamhaar van kut liep door tot in de gehele bilnaad. Dit zou een zeer onsmakelijke befpartij worden. De man die de drie in het begin een flink pak slaag op de billen had gegeven wou Carla wel beffen. Carla moest naast de vrouwelijke dwerg op de tafel. In het voorbij gaan zag ze de dikbehaarde bilnaad van de dwerg en ondanks alle ellende was ze blij dat zij niet in de plaats van Hedy was die nu haar long tussen de schaamlippen van de dwerg duwde. Carla moest op handen en knieën op de tafel. Met haar knieën op de rand van de tafel, de benen wijd en het voorhoofd op de tafel stond de bilnaad van Carla uitnodigend open. De spank dwerg kwam achter haar staan en zag de strakke darmtoegang en gladde stukje huid tussen anus en vagina, perineum genaamd, waarna de schaamlippen uitnodigend tussen de billen zichtbaar waren. Er ging een huivering door het naakte lichaam van Carla toen ze de warme tong van de dwerg tegen haar poepgat voelde. Ze was wel vaker gebeft maar nooit in deze houding, door een dwerg en onder toezicht van een hele groep dwergen. Langzaam ging de tong rond de bruine ster en ging toen omlaag en wrong zich tussen de schaamlippen naar de kittelaar. De man had geluk dat Carla, voordat ze zich in het opvoedingskamp had moeten melden, helemaal van onderen had geschoren en ook de haartjes in haar bilnaad had weggehaald. Dit in tegenstelling tot de dwerg van Hedy die ook eiste dat ze behaarde anus likte en het duurde niet lang of Hedy voelde enkele losse haren in haar mond.

Intussen stonden Simone en Hannie al meer dan anderhalf uur in de sta-cel. Zo nu en dan voelden ze hun benen trillen van het lange stilstaan. Ook had Hannie het idee dat het kouder werd in de cel. Haar voeten voelden al langer koud aan op de vloertegels maar nu dacht ze dat de temperatuur in de cel omlaag ging. Ze begon te huiveren en voelde dat haar tepels, die altijd snel reageerden op kou, harder werden en langzaam groeiden. Ze zag dat Simone ook stond te trillen op haar benen en ook haar tepels stijf werden. Niet veel later stonden ze beide te trillen van de kou. De twee vrouwen die nu bewaakten hadden inderdaad de temperatuur in de cel op -5 graden celcius ingesteld. Hannie en Simone durfden zich niet te bewegen maar het duurde maar even of het was onmogelijk stil te blijven staan door de kou. Dat was uiteraard voor de bewaaksters de gelegenheid om de cel binnen te gaan en er flink op los te slaan. Gillend en schreeuwend lagen de naakte vrouwen op de koude vloertegels de klappen proberend te ontwijken. Even later waren ze letterlijk weer rechtop geslagen en bibberend deden ze hun uiterste best stil te staan. Sita, de bewaakster, had vier gemene klemmen bij zich die ze nu met een dikke grijns op de gevoelige stijve tepels zette. De tranen van pijn schoten in de ogen van de arme vrouwen. Om het nog pijnlijker te maken knoopte de sadistische dwerg een dun touwtje aan de klemmen en trok die strak waardoor Simone en Hannie nu waren verbonden door touwtjes.

Uiteraard was dit nog niet genoeg en haakte Sita een gewicht van een halve kilo in het midden tussen de vrouwen aan de touwtjes. Hierdoor trok het gewicht constant aan de pijnlijke tepels waardoor de pijn op een gegeven moment ondragelijk werd. Ze probeerden het gewicht stil te laten hangen maar op een gegeven moment was dit onmogelijk en snel kwamen de bewaaksters weer binnen. Beide hadden nu ook een brede leren plak bij zich en begonnen de billen en rug van de naakte vrouwen af te ranselen. Door de kou was dit vreselijk pijnlijk en omdat ze probeerden de slagen af te weren trokken ze zichzelf de touwtjes van hun borsten strak en naast de pijn van de klappen trokken ze elkaar pijnlijk aan de tepels. Moeizaam kwamen ze weer tot in de houding en beide stonden nu onbedaarlijk te janken van pijn, verdriet en vernedering. “Alstublieft laat ons hier uit, dit houden we nooit vol. We zullen alles voor jullie doen maar haal ons alstublieft uit deze cel”. Hannie smeekte de bewaaksters maar die lachten alleen maar. Sita zei, “Stom wijf, snap je niet waarom jullie hier zijn? Jullie hebben Wander vernederd en dat moeten jullie nu bezuren. Hij heeft belooft dat deze straf vierentwintig uur zal duren en hij doet altijd wat hij belooft. En je moet maar zo denken, er zijn al anderhalf uur voorbij, dus zo lang duurt het niet meer”. Hard lachend trok ze de deur dicht en keek door het raam tevreden toe hoe de vrouwen binnen weer stil stonden. Het gewicht trok nog steeds onbarmhartig aan de door de kou erg gevoelige tepels. Beide lichamen trilden van kou en Sita genoot van de pijnlijke grimassen op de gezichten. Toen het gewicht weer te veel bewoog volgens de zin van Sita stormden ze de cel weer binnen en begonnen ze weer op de naakte lijven in te slaan. Nu vond ze dat de klemmen lang genoeg hadden gezeten en maakte Sita de touwtjes los na eerst het gewicht weg te halen. Ze vond het niet nodig de klemmen open te doen maar trok de klemmen omlaag en trok er net zo lang tot ze los van de tepels schoten. Dit alles onder luid geschreeuw van pijn. Beide slachtoffers gilden van pijn toen de klemmen los schoten en begonnen over hun pijnlijke koude tepels te wrijven. Met enkele klappen werd duidelijk gemaakt dat ze van hun tieten af moesten blijven en in de houding moesten staan.

Ondanks de kou gloeiden de tepels toen het bloed weer vrij in de knoppen kon stromen. Buiten de cel zette Sita de knop van de thermostaat weer op 18 graden. Nog vrij koud wanneer men naakt staat maar het zou toch over een half uurtje weer redelijk van temperatuur zijn. Uiteraard stonden Simone en Hannie nog te schudden van de kou maar Sita liet het maar toe. Beide durfden zich niet te bewegen en langzaam maar zeker begonnen hun benen pijn te doen van het langdurige staan. Voor het gevoel hadden ze al een dag gestaan maar er waren nog maar net twee uren voorbij. De bewaaksters waren afgelost door twee nieuwe bewakers, nu weer mannen. Beide keken naar het schouwspel in de cel en genoten hiervan. Ze hadden boven het schouwspel van de beffende Hedy en het gelik aan Carla haar kut verlaten en hadden het komende uur de macht over twee andere vrouwen. Ondanks dat de temperatuur al weer op achttien graden was aangekomen stonden Simone en Hannie beide nog te rillen van de kou.

De nieuwe bewakers namen plaats bij het grote scherm en schonken zichzelf koffie in. Wander had gezegd dat de dames na twee en een half uur een uurtje mochten zitten. Daar keken beide mannen al naar uit. Want het zitten in de cel zou voor de vrouwen erger zijn dan uren staan.

Wordt vervolgd.

Mocht je nog iets van je eigen ideeën in het verhaal willen, schroom niet en laat een verzoekje achter op mijn profiel