Poseren voor de fotoclub – de tweede shoot

Luister?

Ik voelde me de dagen daarna een hele tante, dat ik het gedurfd had en dat ik het ook lekker spannend had gevonden, maar het leek het einde van een avontuur om zo half in in mijn blootje op te treden voor een redelijk onbekende man in een buitenwijk. Hij nodigde me nog een keer uit om de foto’s te bekijken, maar die afspraak liet ik lopen – het was me uiteindelijk om de ervaring te doen geweest en niet om die foto’s zelf. Maar toen kreeg ik een paar weken later een mail van hem – hij had het een hele mooie en creatieve shoot gevonden, had de indruk dat ik het ook een leuke ervaring had gevonden en hij stelde voor om nog een shoot te doen, “voortbordurend op wat we al gedaan hebben”, uiteraard in overleg en met een leuke vergoeding voor mijn tijd. Ik reageerde eerst dat ik een keer wel voldoende vond als model, maar een paar dagen later kwam het gevoel van “Tietenshowtime” weer op en bedacht dat “Fullshowtime” iets nog spannender was en stuurde een mailtje dat ik wellicht toch interesse had. Hij stuurde me per omgaande een contractje, ook voor de vorige shoot, “om je zekerheid te geven dat er niets met die foto’s zou gebeuren”.

En zo stond ik twee weken later weer voor zijn voordeur met kleine tas met weer badpak, lingerie, T-shirtje en wat andere kleine spullen en op het laatste moment had ik nog een veterstring in de tas gestopt – een grapkado van een vriendin. Wel wat zenuwachtig, want Fullshowtime was toch iets nieuws en gewaagds, en ik had geen idee hoe Jacques zou reageren en wat hij al doende zou voorstellen. De vorige keer had hij heel duidelijk veel interesse in mijn tieten en ik nam aan dat hij als voorbereiding voor deze tweede wel plannen had gemaakt om me weer lekker voor zijn camera te krijgen en proberen wat stapjes verder te gaan dan die eerste keer. En het feit dat ik niet was gekomen om de foto’s van de eerste shoot te bekijken en pas na zijn herhaalde uitnodiging en een hogere had toegezegd zal ook wel motiverend voor hem hebben gewerkt om te bedenken hoe hij het maximale uit die shoot kon halen. En zo stond ik zomaar weer voor zijn huisdeur en belde aan.
Hij liet me binnen, we kletsten wat in de woonkamer, waar een lichte spanning hing, beiden een beetje denkend aan wat kon komen gaan.

Na een minuut of tien nodigde hij me haar uit naar boven te gaan, naar zijn studio / de ceremoniële plek / fun place / plaats delict en lliet nog wat nieuwe spullen zien, een bankje, een nieuwe camera (nu blijkbaar met video mode), een lamp met zacht licht en andere onzin. Hij vroeg me toen om mijn tas uit te pakken voor de spullen die ik had meegenomen en op het bankje uitspreidde – badpak, zomerjurkje, twee beha’s, broekje en strings en met enige aarzeling haalde ik als laatste iets uit mijn tas dat verdwijnend klein leek en pas toen ik het omhoog hield zag hij dat het een minuscuele veterstring was. Ik lachte wat onzeker en zei “Was een grapje van een vriendin van me, maar als je het leuk vindt wil ik het wel voor je aandoen als afsluiting.” Ik moest wel even rustig ademhalen want ik bood mezelf aan als toetje in de shoot, om het zo maar te zeggen! Jean vond dat ook wel en hij kon nog net gecontroleerd zeggen “Dat lijkt me een hele leuke afsluiting”. We stonden beiden onder spanning door wat er de twee uren daarna zou gebeuren, zo leek het wel. “En ik ga uit van een afsluiting met niet meer dan die string”, voegde hij met uiterste controle toe.Ik keek even, knikte toen en zei “Dat is goed.” De toon was dus gezet – het zou een tamelijk blote shoot worden en we waren het daar, onuitgesproken, over eens.

“Zullen we dan maar beginnen”, stelde hij voor, “Badpak eerst en daarna zien we wel”. Ik knikte en verdween naar de badkamer. Ik hoorde hem wat rommelen met de opstelling van bank en statieven en stelde me wat poses voor in mijn badpak en kreeg het bijna een beetje benauwd. Veel tijd om daar van bij te komen had ik niet, want al snel kwam liep ik weer terug, in het strakke badpad. “Jezus, wat een tieten en wat een lijf” leek hij te denken toen hij me zag binnenkomen, ikj een beetje ongemakkelijk om me heen kijkend. Maar al fotograferend ontspanden we beiden, wat grapjes en vrolijke poses hielpen daarbij – het badpak zat mooi, maar was niet erg bloot en dat hielp om de spanning wat in toom te houden. Na enige tientallen foto’s was het tijd voor andere kleding – we wilden beiden denk ik voldoende tijd overhouden voor het laatste deel van de shoot. Ik zocht mijn zomerjurkje uit, met een rij knopen aan de voorkant om te sluiten, maar vooral om te openen natuurlijk en een broekje en Jean zei “ Goede combinatie zo. Onder het jurkje hoef je geen beha aan, wat mij betreft.” Ik knikte en verdween weer naar de badkamer.

Het was een goed zittend zomerjurkje, netjes en niet echt bloot, maar de spanning zat ‘m natuurlijk in het feit dat ik er erg weinig onder aan had. En dat werd al snel duidelijk, want hij vroeg mij na telkens een aantal foto’s om een knoopje open te maken en na een minuut of vijf hingen de voorpanden van het jurkje al aardig open en boden zicht op een riant decollete. Toen ik het laatste knoopje los had gemaakt en de panden van het jurkje los hingen, was de vraag hoe verder te gaan. Maar ik maakte die vraag overbodig, want pakte de panden van het jurkje en spreidden die een beetje, een flink decolleté tonend. Van de gelegenheid gebruik makend, nam Jean direct een aantal foto’s en je zag hem alleen maar denken “Wat een tieten!”. Dat ging zo even door en toen zei hij “Je ziet er weer fantastisch uit. Trek het jurkje maar uit” en na een korte aarzeling deed ik dat. Ik maakte weer een hele serie, staande in de ruimte, op een bankje en geleund tegen de muur, en hij plaatste me zo mijn tieten goed uitkwamen. Op een gegeven moment dacht Jean blijkbaar “Nu de stoute schoenen” en zei tegen “Ik zou je nu wel graag in die kleine string zien” en hij knikte naar de veterstring die over een stoel hing. Ik aarzelde even, leek na te denken, maar zei toen “OK, daarvoor had ik die natuurlijk ook meegenomen” en verdween weer naar de badkamer. Een minuut later kwam ik weer terug en droeg niet meer dan het kleinste kledingstukje dat hij ooit had gezien. Ik lachte een beetje onzeker en zei “Het is wel klein. Vind je het leuk?”. Ik draaide zich een paar maal om om te laten zien en het was inderdaad niet meer dan twee dunne touwtjes, maar ook het voorstukje was niet veel meer dan een kleine driehoek van een textiel dat ternauwernood over mijn poes ging en die driehoek maakte duidelijk dat ik nu helemaal kaal was. Hij maakte een vergelijkbare serie als toen ik net het jurkje had uitgetrokken en bijna heel voorzichtig, alsof hij niet wist hoe ik daar op zou reageren, vroeg hij me met haar knieën op de bank te gaan zitten, met kontje naar achteren. Ik twijfelde heel even maar deed het toch en hij kon me zo rustig fotograferen – nou ja, rustig, mijn hart sloeg sneller dan normaal. Na een paar eerste foto’s zo, leunde ik voorover tegen de achterleuning van de bank, drukte mijn onderrug naar beneden zodat mijn kontje nog geprononceerder uitkwam en spreidde mijn benen een beetje en kort daarna nog meer. Ik voelde me als een brutale meid die zich gewoon in een geile positie aan het aanbieden was aan een fotograaf! Hij fotografeerde door, kwam ook dichterbij en maakte een serie van mijn bijna geheel blote kontje, en mijn poes moest zichtbaar afgebeeld zijn in het minieme driehoekje van de veterstring. “Oooh meid, je hebt er wel zin in”, ging het ild door mijn hoofd en ik hoorde Jean ook vaag wat mompelen.

Het was een spontane ingeving, toen hij vroeg of ik zo op de bank wilde gaan poseren, om gewoon ook door te zetten, kontje omhoog en benen een beetje wijd. Als ik de stap wou maken van “Tietenshowtime” naar “Fullshowtime” moest ik natuurlijk wel stappen zetten. Nadat ik de camerasluiter een stuk of 20 keer achter me had gehoord moest de volgende stap komen, ik kwam overeind, ging gewoon op het bankje zitten, rug tegen de rugleuning, linkerbeen op de grond, rechtervoet op de bank en benen gespreid. Het aanbod moest duidelijk zijn. Ik zag Jacques verrast kijken, hij lachte een beetje naar me, zei iets als “mooie pose zo” en fotografeerde me weer en kwam op gegeven moment ook dichterbij om in te zoomen op het driehoekje van de string. De camerasluiter maakte overuren en ik realiseerde me dat het “Nu of nooit” was voor een Fullshowtime.

Ik stond op, stond recht tegenover Jacques die me licht vragend aankeek en ik zei toen “Als je wilt, kan ik dit ding ook uitdoen”. Zonder eigenlijk zijn antwoord af te wachten stroopte ik de string af, gooide die in een hoek, stond naakt voor hem en met een beetje hese stem hoorde ik mezelf zeggen “We kunnen hetzelfde rondje nog een keer overdoen” en met handen in mij zij stond ik voor hem, en liet me zo fotograferen. Wat rondlopen, ook tegen de muur leunen en wat me omdraaien een paar keer. Ik draalde toen even, en afvragend wat en hoe nu, maar Jacques knikte met zijn hoofd naar de bank en het was niet moeilijk te raden wat hij van me wou. Ik ging weer op mijn knieën op de bank, kontje naar achteren, holle rug en benen wijd. Jacques had een vol uitzicht op mijn poes, we lieten beiden alle terughoudendheid varen, Jacques fotografeerde, ik holde mijn rug nog meer en Jacques vroeg niet, maar instrueerde me mijn benen nog verder te spreiden – “Loes, benen zo wijd mogelijk, laat je maar helemaal zien”. Na weer veel geklik, zei hij alleen maar “Nu omdraaien” en ik nam gewoon plaats op de bank, nou ja, gewoon, onderuit gezakt, weer een been op de grond, een voet op de bank en benen wijd. Jacques kwam dichterbij en maakte close-ups. “Jezus”, zei Jacques, “Jezus”, maar vergat niet te blijven fotograferen. Ik raakte nu ook opgewonden door mijn eigen wat exhibitionistische natuur en met de wijsvinger en middelvinger van mijn rechterhand spreidde ik mijn kutlipjes een beetje, wist nog iets uit te brengen als “Vandaag mag dat wel even” en Jean fotografeerde door, stond toen op, “Nu ook van boven”, zei hij, liep om de bank heen en maakte achter mij staande ook een aantal foto’s, legde toen de camera op de bank en gleed met een hand in de richting van mijn borsten. Maar met een grote krachtinspanning duwde ik die hand weg, toen stond ik op, wist nog te zeggen “Dat is wel genoeg zo” en verdween naar de badkamer, waar ik op de badrand zittend tien minuten moest bijkomen. Hij was intussen naar beneden, ik kleedde me aan en ging ook naar beneden. “Wat een shoot!”, zei hij nog, maar ik was te beduusd om daar op in te gaan, we zeiden niet veel meer, moesten beiden bijkomen van dit avontuur en ik vertrok kort daarna.