Pottie training voor Edith

Luister?

“Ze is zo bang en onzeker” zei mijn vriendin Eva over haar dochter Tineke.

Eva en ik kennen elkaar nu ongeveer vijf maanden. We hebben elkaar ontmoet op een vliegveld. Ik ben geïrriteerd als blijkt dat mijn vlucht vertraging heeft. Mijn humeur veranderd als ik Eva zie. Spontaan krijg ik een glimlach op mijn gezicht. “Wauw, wat een prachtig mooie, sexy vrouw!”

Eva wil een koffie halen maar de automaat accepteert haar bankpas niet. Ik besluit haar te helpen en koop voor ieder een koffie.

“Waar gaat de reis naar toe?” vraag ik. “Portugal. En die van jou?” “Lanzarote.” “Mijn naam is Eva” zegt ze. “Ik ben Edith” antwoord ik. We kletsen nog wat en wisselen telefoonnummers en e-mailadressen uit.

Als we beiden terug zijn in Nederland bel ik Eva. “Hallo, hoe was het in Albufeira? Goede fotoshoot gehad?” “Ja hoor. Het was lekker weer.” “Ik ben volgende week in Bergen op Zoom. Vind je het leuk om af te spreken? Het is maar een klein stukje rijden naar Tilburg.” “Ja, gezellig meid!”

Na de eerste date spreken we ieder weekend af. Vanuit Almelo is het wel even rijden maar ik zie Eva zo graag. Bovendien: het licht staat vaak op rood, soms op groen. In Almelo is verder nooit wat te doen.

Tineke is een meisje van 16 jaar met een kleine moedervlek naast haar wipneusje. Ze lijkt op het bekende fotomodel Cindy Crawford. Als ze zich lichamelijk net zo ontwikkelt als haar moeder dan wordt zij echt een stoot.

Op een avond vertelt Eva me dat zij een plan heeft om Tineke gelukkig te maken. Ze gaat haar dochter aanmoedigen om een kleine domina te worden. “Ze zal natuurlijk moeten oefenen. Ik wil dat jij haar eerste slaafje bent.” Geschrokken staar ik haar aan. “Oh, als je weigert is daar het gat van de deur en zie je deze gaatjes nooit weer!” voegt ze toe aan haar verhaal terwijl ze haar benen spreidt.

Ze ziet meteen dat ik zwicht. Als Tineke thuiskomt uit school zegt Eva dat ik voortaan haar slaafje ben. “Is er iets wat dit slaafje voor je moet doen?” Tineke zwijgt nog. “Moet je kamer nog worden opgeruimd?” Tineke knikt. “Wil je dat je subje dat voor je doet?” Schuchter knikt Tineke van ja. “Zegt het hem, geef hem opdracht.” “Eh, eh, euh, www … maak mijn kamer schoon. Aals” hakkelt Tineke. “Geen alsjeblieft” zegt haar moeder. Een subje krijgt geen verzoek maar een bevel of commando.

Stapje voor stapje gaat het steeds verder. Ik moet Tineke wassen onder de douche, haar uit-/aankleden, naar bed brengen en instoppen enz.

Eva’s plan mislukt. In plaats van dat Tineke zich zelfverzekerd gaat voelen wordt zij weer een peuter. Een onzindelijke peuter nog wel.

Ik stop met het opruimen van haar kamertje, en breng haar niet meer naar bed. Het helpt niet. Tineke wordt niet meer zindelijk.

Moe als Eva en Tineke worden van de vieze broeken van Tineke zien we nog maar een oplossing die kan voorkomen dat Tineke ook thuis pampers moet gaan dragen. Tineke zal op het potje gaan.

Na een week is duidelijk dat het nog niet veel helpt. We zijn ten einde raad. Met het laatste beetje hoop in mijn hart kniel ik aan de voeten van Tineke. Ik doe haar rokje uit en trek haar string naar beneden. “Toe maar schatje, plas maar” zeg ik hees. Tineke doet wat ik vraag.

De volgende dag zegt Eva “Tineke, sta je in je broek te poepen?” Blozend knikt Tineke. Vlug ga ik op mijn knieën zitten en trek de broek en string van Tineke haar billen. Er valt een drol op de grond. De poep heeft de vloer nog niet geraakt of Tineke zit op mijn gezicht en laat de ene bolus na de andere in mijn bek glijden.

Als ik de stront heb opgegeten en Tinekes billetjes heb schoongelikt pak ik de keutel op die het tapijt was gevallen.

“Dat deed je goed” prijst Tineke. Ik straal van geluk. “Alsjeblieft meid, hopelijk kom je vanaf nu op tijd bij me!” zeg ik terwijl ik haar omhels.