Ragdoll

Luister?

Hoestend dook Marianne op; lachend, proestend en op de meest charmant oncharmante manier probeerde ze te gaan staan. Ze had me uitgenodigd voor een middag indoor wakeboarden en ondanks dat ze al langer op haar board bleef staan dan ik, was ze ongenadig hard onderuit gegaan. ‘Gaat het?’ vroeg ik met een ingehouden lach. Marianne had eindelijk haar evenwicht gevonden en ik kreeg een duim terwijl ze nog stond te hoesten.

Met plezier keek ik naar Marianne; haar aantrekkelijk petite lijf kwam door het wetsuit niet uit de verf, maar ze zag er aandoenlijk uit. Vandaag was onze vijfde date; ondanks dat ik het naar mijn zin had met haar, wilde ik meer. We hadden een keer gezoend en er was voldoende aantrekkingskracht, maar als ik toenadering zocht, fladderde ze weer weg.

‘Marianne?’ Ze beet net een hap uit haar hamburger: ‘Hmm?’ ‘Ik krijg geen hoogte van je. We hebben elkaar nu een keer of vijf gezien; ik vind je leuk. Nee, eigenlijk vind ik je geweldig, maar je lijkt onbereikbaar. Als ik meer van je wil weten, dan verander je van onderwerp. Ik vind het jammer dat ik je zo niet leer kennen.’ Ik vond haar echt leuk maar zocht naar een klik met haar. Ze verstrakte en had zichtbaar moeite om haar hamburger door te slikken. ‘Oh.’ zei ze matjes toen haar mond leeg was: ‘Dat snap ik wel.’ Ze aarzelde, rommelde in haar tas, legde een roze envelop op tafel en zei: ‘Wil je na vandaag nog wel afspreken?’ ‘Ja.’ ik pauzeerde even: ‘Maar als je niet wil dat ik je leer kennen, dan neem ik beter afscheid.’ Haar ogen lachten weer: ‘Dat lijkt me redelijk. Ik denk dat deze brief uitlegt waardoor het komt dat je geen hoogte van me krijgt.’ Ze nam een slok cola, spoelde haar hap weg en stond op. ‘Misschien vind je het niet erg om met een valse start te beginnen?’ Ze legde haar armen om mijn hals en fluisterde in mijn oor: ‘Ik moest weten of je niet te veel met je zou laten sollen.’ Daarna drukte ze een kus op mijn mond. De rest van de date verliep steeds gemoedelijker.

Marianne zette me thuis af: ‘Lees je mijn brief? En wees alsjeblieft mild voor me?’ Was ze de eerste vier dates lauw in haar reacties, de laatste twee uur was ze aanhankelijk en maakte ze duidelijk dat ze me graag wilde blijven zien. Ik kreeg een heerlijke kus als afscheid, waarna ik haar hoofdschuddend nakeek toen ze wegreed.

‘Lieve sexy Faas’ was de aanhef van haar brief; Marianne schreef dat ze een verrassing had, maar voordat ze die wilde geven wilde ze weten wat voor iemand ik was. In het verleden had ze zich te snel gegeven en dat had haar veel verdriet bezorgd. Ze vroeg me haar te vergeven dat ze afstandelijk was. Na drie dates wist ze dat ze me veel vaker wilde zien, maar voor haar verrassing wilde ze weten dat ik niet over me heen zou laten lopen. Ze zou me de brief geven zodra ze wist dat ik geen pushover was. Met een smiley schreef ze dat brief een hint was naar de verrassing.
Aan de brief zat een sleutel geplakt. NIET SCHRIKKEN schreef ze, Marianne schreef dat ik deze sleutel nodig had voor de verrassing. Met een grote lachende smiley liet ze weten dat ze sleutel terug wilde, maar dat ze ‘m later misschien opnieuw zou geven.

Ik liet de brief een dag bezinken en appte:

U: Ik laat me graag verrassen.

Marianne overlaadde me vervolgens met een berg hartjes en kusjes.

Marianne: Voor je je verrassing (eigenlijk is het een verrassing voor mijzelf) moet ik je kunnen vertrouwen. Kan ik je vertrouwen?
U: Hm, je hebt vijf dates de tijd genomen om daarachter te komen. Denk je dat je me kan vertrouwen?
Marianne: …
Marianne: …
Marianne: Ja, ik vertrouw je.
Marianne: Beloof je dat je niet lacht?
U: Haha je blijft maar eisen en vragen stellen terwijl ik geen idee heb waar je het over hebt.
U: Weet je wat? Ik zal zo open mogelijk naar je toe komen. Afgesproken?
Marianne: Afgesproken.

Rozenblaadjes in de vorm van pijlen lagen in de gang; Marianne woonde in een groot appartementencomplex aan de rand van de binnenstad. ‘Marianne?’ riep ik terwijl ik de deur achter me sloot. Geen reactie; ik hing mijn jas op en volgde de pijlen. Ze had me verteld dat ze voor een particuliere bank werkte, maar haar luxe appartement verbaasde me. ‘Marianne?’ ondertussen was ik in de woonkamer aangekomen. Ik probeerde niet onder de indruk te zijn, maar dat mislukte. Op tien hoog keek ik uit over de stad waar de schemering inviel. Op de zachte muziek na was het stil in haar huis. Ik liep door de keuken terug naar de gang en liep richting de slaapkamers. Op de muur viel het flikkerende kaarslicht uit de tegenoverliggende slaapkamer. De slaapkamer was groot; erg groot. Door twee geglazuurde schuifdeuren zag ik een tweede badkamer achterin de slaapkamer. Eenmaal in de kamer zag ik het bed en schrok; mijn hart sloeg over omdat ik niet direct thuis kon brengen wat ik zag. Doodstil zat Marianne op de rand van haar bed. Handen op haar bovenbenen die onder een kort rokje verdwenen. Marianne had haar donkerblonde haar op een opvallende manier gestyled; een grote pony en twee vlechten aan weerskanten. De pony viel tot tegen haar wenkbrauwen. Marianne droeg een wit strak overhemd met een in het oog springende kraag. De hele sfeer ademde stilte met ook hier alleen de zachte achtergrondmuziek, zonder haar naam opnieuw te noemen liep ik naar Marianne toe. Haar gezicht was zwaar opgemaakt. Zware zwarte wimpers, oogschaduw; haar lippen waren dik rood gestift in een soort geisha mondje. Creepy wezenloos keek ze recht voor zich uit en reageerde niet op mijn binnenkomst.

Iets in de sfeer en de manier waarop ze zichzelf had aangekleed en haar appartement had versierd, zei me dat Marianne me verleidde zodat ik het voortouw zou nemen. Zoals ze alles had voorbereid voelde ik me nog zelfverzekerder.
Naast Marianne lag een tweede roze envelop; voordat ik de envelop pakte ging ik voor haar staan en keek in haar ogen. Geen enkele reactie. Ik nam haar kin in mijn hand. Met enige weerstand kantelde ik haar hoofd omhoog en bekeek haar. Nog steeds diezelfde wezenloze blik. Marianne had zichzelf niet voor niets zo geweldig opgemaakt; ze wilde overduidelijk gezien worden. Voorzichtig om haar makeup niet te vegen draaide ik haar gezicht naar links en naar rechts. Ze bood dezelfde weerstand als met het kantelen.

Zoveel moeite had ze niet gedaan om haar nu achterover op bed te gooien en haar stevig te neuken; ik besloot de tijd met haar te nemen. De envelop liet ik nog even liggen en ging tegenover Marianne in het chesterfield fauteuil zitten. Ze zag er ontzettend lekker uit! Haar benen had ze in panties of kousen gestoken; dat kon ik nog niet zien. Rode pumps met een klein hakje. Marianne keek nog steeds strak langs me heen waarop ik besloot de spanning iets op te bouwen. Half boog ik uit de stoel en duwde haar knieën iets uit elkaar; het kostte even wat moeite, maar eenmaal uit elkaar kreeg ik een blik verder onder haar rokje. Voordat ik ging zitten, drukte ik met mijn wijsvinger de opening tussen haar benen met haar rokje dicht.

Ik liet me terugzakken in de comfortabele stoel; bekeek Marianne aandachtig. Ze had nog het meeste weg van een pop. Opwindend maar nog onwennig maakte ik me een voorstelling hoe ik verder moest gaan.
Ik stond op, pakte haar schouder vast en schudde haar een beetje naar voor en achter; geen reactie. Nieuwsgierig wat Marianne wilde probeerde ik iets anders. Ik pakte haar hand en duwde daarmee haar rokje tussen haar benen. Nu zag ze er meteen kuis uit: ‘Zo, nu zie je er iets onschuldiger uit.’ Geen reactie; het voelde vreemd om tegen en niet met haar te praten. Haar andere hand legde ik op haar onderbuik en haar mond kneep ik samen totdat haar lippen getuit naar voren staken. ‘Hmm, als je nu eens verbaasd zou kijken. Gespannen voor wat er gaat komen.’ Hetzelfde moment trok Marianne haar wenkbrauwen op in een verbaasd gezicht. Eindelijk interactie! ‘Wat heb je voor me geschreven?’ mompelde ik en pakte de envelop. Onder de envelop lag nog een iets kleinere envelop.

Ragdoll; model ‘Nicolette’
Lenig en ondeugend
Ons vernieuwde model Nicolette is in staat om …

‘Nicolette, hmm?’ zei ik tegen de doodstille vrouw voor me. Ik had haar naam nog niet uitgesproken of ze keek me recht aan. Raar misschien, maar ik schrok omdat ze me nu zo strak aankeek. Ze had het gezien, want ik meende een kleine glinstering in haar ogen te zien. ‘Jezus, meis. Ik schrik me de ty… Nicolette dus. Je bent blijkbaar in staat om emotie te tonen in je gezichtsuitdrukking. Wat verder… Je kan opwinding, genot, afgrijzen, angst en plezier laten zien. Hmm da’s knap. De ogen… bla bla mond bla. Ah dit is interessant. Het lichaam, armen en benen van onze nieuwste model ragdoll zijn stugger waardoor ze stabieler in de gewenste positie blijft die u voor haar heeft gekozen. Ook wanneer de eigenaar het product…’ Ik keek op en keek recht in Marianne’s ogen. Haar wenkbrauwen stonden omhoog en haar mond in een stille ondeugende ‘O’. De ‘brochure’ schreef dat Nicolette flink aangepakt kon worden. Haar ogen dwaalden bijna onmerkbaar af. ‘Nicolette!’ Ze schrok. ‘Lees ik dit goed?’ Geen reactie.

‘Uw ragdoll is gemaakt om al uw fantasieën werkelijkheid te laten worden.’

Nieuwsgierig haalde ik het kaartje uit de kleine envelop; ‘Je mag alles met me doen.’ Met een lippenstiftkus en een hartje. ‘zoz.’ Opnieuw keek ik naar Marianne en kreeg een uitdagende knipoog.
Op de achterkant stond: ‘In de onderste lade links vind je Nicolette’s favoriete speeltjes.’

Marianne had ontzettend veel tijd gestoken in het voorbereiden van deze namiddag! De brieven, kaartjes en de brochures zagen professioneel gedrukt uit, haar sexy outfit was bijzonder goed gekozen en voor haar make-up had ze zeker hulp gehad.

‘Wow! Hoe lang ben je met jezelf bezig geweest met vandaag? Ik voel me vereerd dat je de moeite voor mij hebt genomen.’ complimenteerde ik de roerloze pop voor me: ‘Of heb je de moeite vooral voor Nicolette gedaan?’ Na het compliment zag ik opnieuw een twinkeling in haar ogen, maar mijn aanname leverde een glimlach op. Gelukkig viel Marianne af en toe uit haar rol; met haar ogen wees ze naar de kast.

Opgewonden en nieuwsgierig rolde ik de lade open; op een handdoek lagen verschillende dildo’s en vibrators netjes naast elkaar. Verbaasd maar vooral onder de indruk keek ik naar de rest. Daarnaast touw, handboeien en twee buttplugs. Verder nog een zwart rijzweepje, veren en wasknijpers. Ongelovig staarde ik naar het stoute speelgoed tot ik een post-it op de kleinste buttplug zag zitten. ‘Alles is voorbereid. En alles mag. Alles’ stond erop. Nu snapte ik dat Marianne me eerst wilde vertrouwen; mevrouw gaf me carte blanche. Ik herpakte me en draaide me om; Nicolette zat nog naar de Chesterfield te staren: ‘Nicolette.’ Traag draaide ze haar hoofd in mijn richting. ‘Ik ga alle hoeken van je huis laten zien.’ Heel subtiel toverde Marianne een mechanische glimlach op haar gezicht.