Ring ring (2)

Luister?

Op het betreffende adres vond ik met behulp van mijn zaklamp de deurbel. Het ding bestond uit een rozetje waar een draaivleugeltje uitstak – pure nostalgie – bevestigd in het midden van de deur. Ik draaide aan het vleugeltje. “Trîngg .. trîngg”, klonk het langs de andere kant. Een reactie bleef uit. “Was er zich iemand aan het rukken?” Ik draaide nogmaals aan het vleugeltje. “Trîngg .. trîngg.” Nu hoorde ik wat gestommel. “Eindelijk!” De deur werd geopend. Een oudere man in kamerjas keek me aan. Ik stelde me voor als de nieuwe inspecteur en vroeg hem wat er aan de hand was. “Kom maar mee naar boven. Je kan het dan zelf zien,” kreeg ik geantwoord. Boven leidde de bejaarde me een grote kamer binnen. “Heremetijd .. niet te geloven!” Ik stond perplex. Een groep mensen lag er ongegeneerd te rampetampen. Mensen die het niet zo nauw leken te nemen met de leeftijd en de zeden. Ze keken niet eens op. Ik zag er het gerotzooi tussen jong en oud, hetero- homo– en lesbische handelingen. “Wat moet dit hier allemaal betekenen,” sprak ik tot de ouderling naast me. Plots besefte ik dat die grijsaard ook al in zijn blootje stond. “Ogenblik, één momentje alstublieft,” zei ie. “Aandacht iedereen! .. “Amy .. Amy meid .. kom is tevoorschijn!” Helemaal naakt kwam mijn liefje vanuit een zijkamertje, stapte tussen wat paartjes door en hield halt vlakbij me. Ze keek me aan.

“Lieve schat,” sprak Amy. “We kennen elkaar al een hele tijd.. Ik heb je vaak gemist .. maar weet dat je van me houdt. Ik hou ook zielsveel van jou en nu je uit de hoofdstad weg bent zie ik voor ons een toekomst mogelijk.” Amy greep mijn hand. Ze keek me diep in de ogen .. en vroeg me: “Gerrit, wil je mijn man worden? Wil je met me trouwen?” Even was ik de kluts kwijt. De vraag kwam wat onverwacht. Ook al had ik is met de overweging van een huwelijk gespeeld en een goed gevoel bij de gedachte eraan, Amy was me voor met een aanzoek. “Lieverd.. Ja.. Ik wil met je trouwen.” Applaus brak los in de kamer. De oude man, naast me, stak zijn hand hoog en het geklap hield al even snel op als het was losgebarsten. “Kleren uit, agentje. Alleen zo maak je hier kennis met de familie. Je bent van harte welkom maar dan wel volgens de regels van het huis!” Ik maakte mijn wapengordel los terwijl Amy al de klittenbandsluiters van mijn veiligheidsvest opende. Gejoel, gefluit en aanmoedigingen deden de kamer daveren nog voor ik helemaal in mijn blootje stond. “Amy .. Amy, ik moet me nog afmelden,” schreeuwde ik haar toe. Blijkbaar had de oude man mijn woorden gehoord. “Bij Dispatch is alles al geregeld,” zei hij en stak de hand weer op. Opeens riepen allen in de kamer: “RING! RING!”

(2/4 – Vervolgt)