Teamwork

Luister?

Ze kon wel janken. Gert, haar vriend, had haar vanmorgen opgebiecht dat hij de vorige avond tijdens het met-collega’s-naar-de-kroeg avondje met een collega gezoend had. Alleen maar gezoend… Ja, alsof dat het minder erg maakte. De lul. Ze woonden amper een half jaar samen, en nu staan zoenen met een collega. “Het stelde niks voor”, en meer van dat soort smoezen. Nee, vast niet. Met z’n tong achterin de keel van de één of andere snol van de receptie. Moest zíj eens doen met een collega, eens kijken of hij het dan ook niks vond voorstellen!

Ziedend was ze van huis vertrokken, hem achterlatend met al z’n mooie excuses. Ze was ingestapt bij haar collega Peter, die haar thuis had opgehaald om samen naar een klant te gaan. Peter had onderweg wijselijk zijn mond gehouden. Het was een goeie vent, Peter. Hij had meteen door dat er iets niet lekker zat, maar hij ging niet zitten vissen of zeuren. Ze had de hele ochtend met een gemaakte glimlach bij de klant gezeten, maar ze had weinig toegevoegd aan het gesprek. Peter was gelukkig goed voorbereid, en de zaken waren snel afgerond.

En nu reden ze, zwijgend, richting kantoor. Tijdens het stukje dat ze door de polder reden, draaide Peter plotseling de parkeerplaats bij het natuurgebied op. Ze merkte het pas toen hij de auto stilzette op het hoekje van de grote lege parkeerplaats. “Nou, gooi het er maar uit”, zei hij, waarop ze spontaan in tranen uitbarstte. En ze gooide het eruit, alles wat ze eigenlijk aan niemand had willen vertellen. Peter had goed gereageerd. Rustig, af en toe een vraag stellend, soms een kort commentaar gevend, maar zonder zich echt uit te spreken. Alleen al door zijn kalme, rustige stem voelde ze zich kalmeren. Ze veegde haar ogen af met de zoveelste tissue die haar haar aanreikte, en snoot haar neus. Keek hem nu pas voor het eerst aan, en zuchtte eens diep toen ze de sympathie in zijn ogen zag.

“Sorry hoor… ik moet jou er eigenlijk niet mee lastig vallen, maar het is allemaal nog zo rauw… ik weet niet goed wat ik ermee aan moet.” Peter keek haar aan met z’n donkere ogen en zei “Ja, ik weet precies wat je bedoelt… Voor mij is het alweer drie jaar geleden dat mijn vrouw me op een ochtend met nèt zo’n boodschap verraste”. Ze zette grote ogen op: “maar…. maar… jullie leken me altijd zo’n perfect koppel!” “Dat zijn we ook, denk ik”, antwoordde hij. “Juist omdat ze het had opgebiecht…” en na een korte stilte “en omdat IK de volgende dag ook heb opgebiecht wat ik na die mededeling gedaan had…”. Ze bleef hem aankijken, wachtend op wat er verder komen ging. “Ik voelde me net zoals jij nu: bedrogen, belazerd, ellendig, boos, wraaklustig. En dat laatste leidde ertoe dat ik diezelfde dag, uit een soort wraak, kort en heftig ben vreemdgegaan. Met een collega, de situatie deed zich voor, ik was boos, zij begreep dat het éénmalig was. Het hielp.” Hij grinnikte even, ze zag zijn ogen naar het beeld van drie jaar geleden dwalen… “boosheid geneutraliseerd door mijn eigen schuldgevoel. Of andersom. Erg helend. Mijn vrouw was daarna ook boos op mij, en uiteindelijk hebben we erom gelachen, en verschrikkelijk heftige sex gehad. Daarna was het over.”

Ze keek hem aan. Hij keek haar aan. Haar ogen flitsten heen en weer, van zijn ogen, naar z’n mond, naar buiten, de stilte, terug naar zijn ogen, vragend nu. Hij schudde langzaam zijn hoofd, alsof hij wilde zeggen “neeeee… zo bedoelde ik het niet!” Maar ze legde een vinger op zijn mond, bukte zich naar hem toe, en kuste hem. Heel even voorzichtig, maar toen ze de warmte van zijn lippen voelde, meteen heftig, ongeremd, ongecontroleerd. JA, dit wilde ze. Als haar vriend dat domme mokkel kon staan aflebberen in een kroeg, dan kon zij ook doen wat ze wilde! Peter kuste haar terug, liet haar begaan, ook toen ze wild aan de riem van zijn broek begon te sjorren. Ze opende zijn broek, bukte zich, greep zijn halfharde penis en nam hem in haar mond. Rook de geur van sex, voelde hoe hij snel groeide, met schokjes dikker werd, in haar mond. Ze hoorde een zachte kreun, terwijl ze hem zo diep als ze kon in haar mond hield, voelde hoe hij in haar mond groeide, haar mond verder opvulde, dikker werd, langer, groter… totdat hij haar volledig vulde, en hij nog steeds groeiend steeds verder zichzelf naar buiten duwde. Ze sloot haar hand om de warme schacht, voelde het pulseren van de aders, voelde hoe hij groeide, nog dikker werd. Ze zoog haar lippen over de opzwellende dikke eikel. God, wat een zalig gevoel. Alles gleed van haar af, de woede, de frustratie. Ze wilde nu gewoon bemind worden, genomen worden, nemen. Even trok ze haar hoofd terug, bewonderde de opgerichte erectie: groter dan wat ze thuis gewend was, nat van haar speeksel, hard geworden door haar mond, door haar. Ze keek omhoog, glimlachend: “mooi!” Hij lachte terug “weet je het zeker….? ”

Ze legde haar vinger op haar lippen “sssssstttt…. ” en boog zich opnieuw voorover, genoot van de warme mannelijkheid in haar mond, de smaak van zijn voorvocht, het kloppen van zijn lid in haar hand. Wat was hij heerlijk dik, warm, heet… Ze voelde de warmte in haar eigen kutje, voelde de opwinding groeien. Genoeg! Ze richtte zich op, zei nog een keer “sssst” tegen hem, en maakte haar veiligheidsgordel los. Ze werkte zich omhoog, stapte over hem heen, knielde over hem heen, voelde hoe hij naar beneden tastte, zijn stoel verder naar achteren schoof. Tilde haar jurkje op, trok haar slipje opzij, tastte opnieuw naar beneden om die warme mannelijkheid vast te grijpen, richtte hem tussen haar nu natte lipjes. Jaaaaa… precies daar waar ze het nodig had. Hij kreunde zachtjes toen ze wat duwde, voelde hoe haar lipjes zich spreidden. Haar knieën aan weerskanten op zijn stoel, hij was onderuitgezakt om haar ruimte te geven… precies genoeg ruimte om…. ze duwde iets verder, voelde hoe haar kutje zich opende, elastisch weerstand bood, maar tegelijkertijd zich hongerig om die hete penis heen zoog. Ze hield even haar adem in, sloot haar ogen, en met een grom drukte ze zich naar beneden, gleed eindeloos over zijn paal… voelde hoe ze zich erover vast pinde. Dieper en dieper, toen het op was drukte ze grommend nog verder, en hij kantelde zijn bekken zodat hij nog dieper kon penetreren.

Zo bleef ze zitten. Opgevuld, met mannelijkheid, diep in haar buik. Vervuld verlangen, woede losgelaten, gerechtigheid. Háár kutje. Haar buik. Haar verlangen. Ze voelde de dikke eikel, ergens diep binnen in haar buik. Voelde hoe haar klitje tegen zijn buik drukte. Voelde zijn gezwollen, harde paal diep in haar kloppen, pulseren. Ze boog haar hoofd, opende haar ogen, keek hem aan, bleef hem aankijken terwijl ze voorzichtig begon te bewegen met haar bekken, kantelende bewegingen. Niet neuken, alleen bewegen om die zaligheid diep in haar te kunnen voelen bewegen in de vochtige hitte. Bleef hem aankijken. Draaiende bewegingen met haar heupen, voelde de gezwollen eikel roterende bewegingen maken diep in haar, voelde hoe haar klitje over zijn buik wreef. Voelde de rillingen door haar lichaam trekken, steeds heftiger. Zijn ogen bleven rustig, kalm, warm terwijl haar lippen zich openden, ze zacht begon te kreunen. Zonder aankondiging was het plotseling daar, ze werd er totaal door verrast: een bliksemflits door haar kut, door haar lichaam. Ze liet zich voorover tegen zijn borst vallen, drukte haar gezicht in zijn hals, terwijl haar kutje niet ophield met schokjes door haar lijf te sturen. Ze voelde zijn armen om haar heen, handen die haar haren streelden. Voelde tranen over haar wangen stromen. Geluidloos huilend zat ze boven op hem klaar te komen….

Hij hield haar vast, drukte haar stevig tegen zich aan, ze hoorde zijn stem, maar niet zijn woorden. Maar zijn stem kalmeerde haar, bracht haar terug. Hij voelde het juiste moment aan, verminderde de druk van zijn omhelzing, liet haar overeind gaan zitten, gaf haar een tissue aan toen ze zich oprichtte, zich omhoog bewoog, zijn nog altijd keiharde penis uit haar liet glijden. Ze drukte de tissues tegen haar natte gleufje, depte het droog. Alleen haar eigen vocht. Hij was niet klaargekomen, maar veegde haar geil van zijn nog altijd stramme mannelijkheid, en borg alles terug in zijn broek toen ze weer op haar eigen stoel zat.

“Ik…..” begon ze… maar nu was het zijn beurt om een vinger op z’n lippen te leggen: “ssssst”. Ze bleven naast elkaar zitten. Staarden door de voorruit. “Het begint nu echt lente te worden” zei Peter. Het viel haar nu ook op. Het frisse groen. “Ja..?” zei ze, licht verwonderd. “inderdaad”. Hij keek haar aan, ze glimlachten allebei. “Ging goed vanochtend hè, bij van Vliet?” zei ze. “Ging goed, ja”, antwoordde Peter…

“Teamwork”